واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: بزرگمهر حسین پور معتقد است که اگر با کارش بتواند به ذهن بینندگان یک تلنگر بزند، برایش کافی است. او همچنین به شرایط طراحی پوستر برای فیلم های سینمایی معترض است و اعتقاد دارد که اکنون بیشتر بازار در قبضه ی فوتوشاپ کارهاست که نه طراحی بلد هستند و نه از گرافیک، سررشته ای دارند. به گزارش ذاکرنیوز، چندی پیش، کتاب مصور «شهر هرت» شامل آثار حسین پور رونمایی شد. او قبلا نیز کتاب «من گوساله ام» را به انتشار رسانده بود. در این دو کتاب، کمیک استریپ های حسین پور انتشار یافته است. این کاریکاتوریست در دوره ای آثارش را در مجله ی «چلچراغ» منتشر می کرد. به بهانه ی انتشار مجموعه آثار این هنرمند، ذاکرنیوز(ذاکرنیوز) با این طراح و کاریکاتوریست گفت وگویی انجام داد. کار شما در این حوزه از کجا آغاز شد؟ نحوه آشنایی تان با مجله «گل آقا» و نحوه برخورد «کیومرث صابری» - مدیرمسؤول گ آقا - با شما چطور بود؟ از 14 سالگی به دنیای کاریکاتور وارد شدم. در واقع در مجله «سروش نوجوان» آقای «قیصر امین پور» کارهای من را منتشر کرد. بعد از آن، این جسارت را پیدا کردم این کار را ادامه دهم. سپس به گل آقا وارد شدم و با تشویق های آقای صابری، به صورت حر فه ای از این مجله کارم را شروع کردم. در آن زمان همه اساتید رشته طنز ایران در مجله گل آقا بودند. در واقع برای من که تازه کار بودم، بهترین مکان برای مشغول شدن بود. در 15 سالگی توانستم عنوان بهترین کاریکاتوریست سال را به دست آوردم و در نمایشگاه مطبوعات از وزیر وقت ارشاد، جایزه گرفتم. نگاه پشت کتاب مصور «شهر هرت» و کمیک های آن که به تازگی منتشر شده، چه بوده است؟ به این کمیک ها علاقه زیادی دارم؛ دغدغه انسان و طبیعت، رابطه انسان با خودش و طبیعت. این موضوع یکی از دل مشغولی هایم بوده است. انسان، حیوان و طبیعت، سه مقوله ای هستند که در ایران خیلی کم به آن ها پرداخته شده است. به همین دلیل، احساس کردم باید روی آن ها تمرکز شود. کمیک هایی که در کتاب «شهر هرت» آورده شده اند، به نوعی تلخ و سیاه هستند، مثلا مثال کلاغی سر قبر روباه رفته، گوزنی که در حال اعدام با گیوتین است و جوجه ای که در شکم مار سر از تخم بیرون می آورد. منظور شما بیان یکسری واقعیت هاست یا همیشه به مسائل تا این حد تلخ نگاه می کنید؟ طبیعتا می خواستم تلخی و زهر مار بودن برخی مسائل را به دل مردم وارد کنم. در واقع می خواستم بگویم این «ما» هستیم و در زندگی مشغول انجام این دست کارها هستیم. در حال خوردن حیوان ها هستیم، طبیعت را آتش می زنیم و خراب می کنیم و درخت ها را قطع می کنیم. کمیک های من آینه ای از رفتارها و کارهایی است که در حال انجام آن ها هستیم. این ها جدا از ما نیستند. کارهایی هستند که ما با خودمان، طبیعت و حیوانات انجام می دهیم. حال اگر تلخ هستند، گریزی از آن ها نیست. واقعیتی است که به آن پرداخته نشده است. یکی از کارهای شما، تصویر گوسفندی است که خلاف جهت گله در حال حرکت است که شاید یکی از بهترین تصاویر این مجموعه باشد. معنی این تصویر چیست؟ علاقه ای به صحبت کردن و توضیح دادن درباره کارهایم ندارم؛ فکر می کنم اگر توضیحی درباره آن ها بدهم، خراب شان می کنم. دلم می خواهد بیننده برداشت خودش را از اثر داشته باشد. برداشت بیننده شاید سوای نیت من از خلق اثر باشد. برداشت هایی که از کارهایم می شود، اهمیت زیادی برایم دارند. در واقع تصویری کشیدم که تلنگری به ذهن مخاطب زده باشم. این تلنگر، برایم کافی است. همین که شخصی این تصویر را دوست دارد و از ناخودآگاهش برداشتی درباره آن داشته باشد، برایم جذاب است. شنیدن نظر مخاطبان درباره اثرها، برایم جذاب تر از بیان نظر خودم درباره کارهایم است. چندی پیش با انتشار عکسی از پوستر فیلم های در حال اکران سینما، نسبت به ضعیف بودن آن ها انتقاد کردید. در آن سخنان، از جای خالی شعوری مانند حاتمی ها و کیمیایی ها یاد کردید و از جای خالی کارهای گرافیست هایی مانند مرتضی ممیزها انتقاد کردید. به نظر می رسد، پوستر فیلم های قدیمی را با جدیدی ها مقایسه کردید. دوره ای بود که برای طراحی پوستر فیلم، فکر می شد. پوستر فیلم در واقع ویترین فیلم است. درست مثل کاور یک بسته بندی است. کاور در واقع بیان کننده محتویات داخل بسته است. باید روی این قضیه، حساس بود. از زمانی که فوتوشاپ به عرصه هنر ایران وارد شد، یکسری فوتوشاپ کار هم وارد هنر شدند که به کم ترین بهای ممکن، شروع به کار کردند. تفکر، حذف شد و یکسری خوشگل کاری سطحی و عامه پسند، پررنگ شد. به تبع آن، تهیه کنندگان هم به سمت این خوشگل کاری های عامه پسند کشیده شدند. آدم های زیادی به راحتی می توانند با فوتوشاپ کار کنند، اما پوسترهای خوبی مانند کارهای ممیز، ابراهیم حقیقی و قباد شیوا را هر کسی نمی تواند خلق کند. وقتی تعداد فوتوشاپ کارها زیاد شد، طبیعتا تهیه کنندگان با نازل ترین قیمت می توانستند کارشان را انجام دهند. نتیجه این شد که بیشتر بازار در قبضه یکسری فوتوشاپ کار درآمد که نه طراحی بلد بودند و نه از گرافیک، سر رشته ای داشتند. حالا مجموعه ای از پوسترها و کاورها را داریم که همه شان شبیه هم هستند؛ کله بازیگرها که کنار هم چیده می شوند. از اینجا متوجه می شویم که تعداد قابل توجهی از کارگردان ها و تهیه کنندگان سینما، به کارهای بصری رو آورده اند که این، اوج بی سوادی است. حتی اگر آن ها می خواهند با تهیه یک پوستر خوب برای فیلم شان تبلیغ کنند، راه اشتباهی را در پیش گرفته اند. در حالی که اگر تهیه پوستر فیلم ها به آدم های حر فه ای داده شود، پیدا کردن مخاطب برای فیلم ها ساده تر می شود، چون آن ها کارشان را بلدند. سفارش دادن پوستر فیلم به یکسری گرافیست برجسته، به آن معنا نیست که مخاطب یک فیلم ریزش می کند. گرافیستی که کارش را بلد است، هیچ وقت پوستری طراحی نمی کند که مخاطب فیلم ریزش داشته باشد. او می تواند به بهترین، خلاقانه ترین و هوشمندانه ترین شکل، کاری کند که مخاطب برای تماشای فیلم جذب شود. شما پوستر کدام فیلم ها را که به قول شما، توسط حر فه ای های قدیمی طراحی شده اند، می پسندید؟ پوستر فیلم «دلشدگان» را خیلی دوست دارم که خالق آن، مرتضی ممیز است. پوستر فیلم های عباس کیارستمی و پوستر طراحی شده توسط آیدین آغداشلو برای فیلم «قیصر» را هم دوست دارم. کارهای ابراهیم حقیقی و قباد شیوا را نیز می پسندم. اگر به کتاب پوسترهای سینمای ایران که مسعود مهرابی منتشر کرده رجوع کنید، خواهید دید که ما قبلا چه چیزهایی داشتیم و در حال حاضر دیگر آن ها را نداریم. اینجاست که به فاجعه پی می بریم. چندماه پیش کاری انجام دادید تحت عنوان «نقاشی صلح» که در آن، هر شخصی می توانست با کشیدن یک پاره خط، در خلق اثر نقش داشته باشد. ایده شما از انجام این کار چه بود؟ آیا قرار است این تابلوی بزرگ در جایی نمایش داده شود؟ این تابلو قرار است در موزه های بزرگ دنیا به نمایش درآید. این تابلو در واقع یک نماد صلح است که با نمایش دادن آن در مکان های مختلف دنیا، قصد دارم بگویم، ایران جایی است که مردمی صلح طلب دارد. نزدیک به دوهزار نفر ایرانی جمع شدند و با هم تابلوهایی کشیدند که صحبت از صلح می کند. این تابلو قرار است در چه نمایشگاه هایی در معرض دید عموم قرار بگیرد؟ نخستین نمایشگاهی که قرار است این تابلو در آن نمایش داده شود، «آرت پاریس» است. زمان برگزاری آن هم نوروز 95 خواهد بود. از برنامه های آینده تان بگویید. آیا سورپرایزی برای مخاطبان دارید؟ سری جدید کتاب «دلمه» برای نمایشگاه کتاب آماده می شود. رمان «دلمه» شامل کمیک استریپ هایی به سبک خودم است. کتاب «شهر هرت» هم در کمتر از یک هفته به چاپ دوم رسید و باید از همه کسانی که از آن استقبال کردند، تشکر کنم. کمیک هایی به نام «معمولی ها» توسط شما منتشر می شد. دلیل توقف انتشار آن ها چیست؟ قرار شده این کمیک ها در سایت «چیزنا» انتشار یابند. اکنون هم در حال انجام کارهای مربوط به برنامه نویسی و متحرک کردن آن ها هستیم و به زودی منتشر خواهد شد. انتها ی پیا م
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]