محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831218332
حسگری که با خوردن مقدار زیادی چیپس، هشدار می دهد
واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: پژوهشگران موفق به ساخت نانوحسگری شده اند که با قرار گرفتن در دهان می تواند میزان سدیم وارد شده به بدن را اندازه گیری کرده و به بیمار هشدار دهد. این حسگر برای بیمارانی که از فشار خون رنج می برند مناسب است. به گزارش ایسنا، حس چشایی ما مستقیماً به سلامت کلی ما گره خورده است. این حس در تشخیص غذای فاسد به ما کمک می کند. برای افراد مسن، این حس چشایی به مرور زمان کارایی خود را از دست می دهد و از این رو کنترل رژیم غذایی نیاز به مدیریت بیشتری دارد. یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه ویرجینیا کومان ولث برای کمک به افرادی که حس چشایی خود را از دست داده اند، بر روی یک سیستم حس چشایی مصنوعی تحقیق و مطالعه می کنند. این طراحی شامل رصد و مدیریت کردن رژیم غذایی مصرف کننده است و همچنین به طور بالقوه می تواند رفتارهای غذایی را اصلاح کند. کاستانزو، استاد فیزیولوژی و بیوفیزیک در دانشکده پزشکی، می گوید: «اولین کاربرد ساده است. مشابه تنظیم کردن یک سیستم تشخیص نمک که برای افراد مبتلا به فشار خون بسیار مفید است.» طراحی ابتدایی او یک دندان با حسگرهای بسیار کوچک است که به محکمی در جای خود قرار می گیرند. از آن زمان کاستانزو به منظور گسترش ایده خود، همکاری هایی با دیگر اساتید داشته است که می توان به وون هوونگ یو، استادیار دانشکده مهندسی مکانیک، اشاره کرد. یو در ابزارهای الکترونیکی انعطاف پذیر و حسگرهای زیستی تخصص دارد و با استفاده از نانوفناوری یک نوع ابزار الکترونیکی ابداع کرده است که دقیقاً مورد نیاز ایده کاستانزو است. یو به جای استفاده از الکترودهای بزرگ، سیم های درهم پیچیده و اتاق های کنترل بزرگ برای رصد و کنترل سلامت، از نانوفناوری استفاده کرد. تیم تحقیقاتی او ابزارهای قابل پوشش بسیار سبک و نانومقیاسی ساخت که همانند پوست دوم و با بدن انسان حرکت می کنند. یو و کاستانزو از طرف بنیاد تحقیقاتی MEDARV در ریچموند برای طراحی یک سیستم حسگر سدیم در حفره دهان، حمایت مالی می شوند. به جای استفاده از مدل دندانی کاستانزو، این ابزار طوری طراحی می شود تا درون دهان قرار گیرد. این ابزار بر روی یک نگه دارنده ارتودونسی قرار می گیرد. همان طور که ساعت مچی روی دست قرار می گیرد، این حسگر نیز متناسب برای دهان است. ساعت مچی هوشمند، قادر است شتاب را اندازه گیری کند و این اطلاعات را به اطلاعات دیگر همچون فاصله، گام ها و کالری سوخته شده تبدیل کند. این حسگر سدیم، غلظت یون های سدیم وارد شده به دهان را اندازه گیری می کند و این اطلاعات را به یک گوشی هوشمند یا دیگر سیستم های کنترلی انتقال می دهد. هنگامی که غلظت سدیم به حد آستانه در یک روز می رسد، به استفاده کننده هشدار داده می شود. بنابراین اگر یک خانم مسن با فشار خون بالا، چیپس سیب زمینی بخورد و مقدار سدیم دریافتی او به حد آستانه برسد، یک هشدار دریافت می کند و از خوردن بیشتر سدیم جلوگیری می کند. کاستانزو می گوید:« فشار خون بالا یک مشکل بسیار جدی است و تاکنون هیچ گونه ابزاری وجود ندارد که این اطلاعات را کنترل کند.» یک نرم افزار با سیستم هشدار فیدبک توسط یک تیم تحقیقاتی از دانشکده علوم کامپیوتری دانشگاه VCU طراحی شده است. سیستم حسگر سدیم با یک الگوی ریزمدار که یو بر روی کامپیوتر طراحی کرده است، شروع می شود. در ادامه بیش از 50 مرحله وجود دارد ( که بیش از یک سال به طول انجامید) تا ابزار ساخته شود. حسگر نهایی شامل قسمت های زیر است: یک مدار غشایی مسی که 200 نانومتر ضخامت دارد، یک تراشه پردازنده اطلاعات که داده های آنالوگ به دست آمده از حسگرها را به اطلاعات دیجیتالی تبدیل می کند و یک تراشه بلوتوثی که اطلاعات دیجیتالی را به یک گیرنده بی سیم یا گوشی هوشمند انتقال می دهد. کل ابزار بر روی یک تکه نازک الاستومر انعطاف پذیر با ابعاد دو در یک اینچی قرار می گیرد. مزیت این سیستم این است که به دلیل انعطاف پذیر بودن آن می توان در هر گونه سطحی از آن استفاده کرد. در نهایت یو حسگر چشایی خود را برای سه مزه دیگر شامل ترش، شیرین و تند گسترش خواهد داد. کاستانزو و یو می خواهند حسگر خود را به بدن متصل کنند بسیار شبیه به یک ایمپلنت درون حلزون گوش که عصب های گوش درونی را برای کمک به افراد ناشنوا شبیه سازی می کند.
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[مشاهده در: www.iusnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها