واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: از خودروی ایرانی تا فوتبال ایرانی
فوتبال ما از عراق عقب تر است و این تنها یک علت دارد که فوتبال ما همواره می خواهد فوتبالفارسی باشد.
تورج عاطف-نامه نیوز، در گزارشی که اخیرا در نقد در باره شایعه افزایش خودرو ایرانی به چاپ رسیده است گفته شده در حالیکه قیمت فولاد تا حدود 20% در جهان و مواد پتروشیمی در ساخت اتوموبیل های ایرانی به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کرده است بنا به چه علتی خودرو سازان ایران همچنان در پی افزایش خودرو ایرانی هستند در حالیکه هم اکنون هزینه ساخت خودرو ایرانی نزدیک به 15 تا 20 در صد کاهش پیدا کرده است ؟ در این گزارش از دلایل افزایش خودرو ایرانی به عدم بازار رقابتی صحیح و یکه تازی خودرو ایرانی در بازارهای داخلی و قیمت گزاری های نامناسب این صنعت در کشور یاد می شود. خودروهائی که برخی از آنها به واقع سالها است به موزه ها سپرده شده و وسیله ای شده اند که بعنوان یکی از عاملین مرگ در کشورمان ازآنها یاد می شود. وقتی به این آمار می نگریم نیم نگاهی هم به فوتبال ایرانی اعم از مدیر فوتبالفارسی و مربی فوتبالفارسی و بازیکنان فوتبالفارسی می افکنیم و مابین نحوه حمایت بی دلیل از خودرو ایرانی و فوتبال ایرانی قیاسی می کنیم. برای این که قضیه را روشن تر سازیم به خبری که در محافل فوتبالی منتشر شد می افکنیم و این خبر می گوید تیم ملی امید عراق پس از پیروزی بر تیم ملی امید قطر در خاک قطر همان تیمی که تیم ملی امید ما را با 2 گل شکست داد بعنوان سهمیه سوم آسیا به المپیک رفت و این در حالی است که این آمارها می گوید این حضور عراق پنجمین حضورش پس از المپیک 1976 یعنی آخرین المپیکی است که فوتبال ما در این رقابتها حضور داشته است. فوتبال عراق توانسته در المپیک های 1980 و 1984 و 1988 و 2004 و 2012 و 2016 در المپیک حضور داشته باشد و حتی در المپیک آتن تا کسب مدال پیش رفت و سر انجام چهارم شد. براستی باز هم می توان بهانه های رایج در مورد سرمایه گزاری و برنامه ریزی و امکانات سخت افزاری بالا را که هنگام شکست در مقابل تیمهای ژاپن و کره جنوبی و تیم های متمول حاشیه خلیج فارس بیان می کنیم در مورد عراق هم بگوئیم؟ به یاد داشته باشیم تیم عراق در سال 2007 قهرمان جام ملتهای آسیا شد و در دوره گذشته هم تیم ملی ما را در ضربات پنالتی و با یک بازیکن بیشتر شکست داد و تیم ملی ما همچنان در تاریخ گذشته این جام سیر می کند جائی که در سه دوره در دهه 70 میلادی قهرمان این جام شد و دیگر هیچ. آیا فوتبال عراق لیگ منسجمی دارد؟ آیا فوتبال عراق دارای سرمایه گزاری های کلانی است که تیم های صنعتی چون فولاد سپاهان و ذوب آهن اصفهان و یا تیم های نظامی چون تراکتور سازی می کنند؟ آیا فوتبال عراق دارای ورزشگاه های فوق مدرن چون قطر و امارات و در مقیاس های بالاتر در ژاپن و کره جنوبی و حتی تایلند و چین است؟ فدراسیون فوتبال عراق بودجه ای چون فدراسیون فوتبال ایران دارد که با این بودجه توانسته است پرونده قطوری از فساد در مجلس ایران بوجود آورد؟ آیا بازیکنان فوتبال عراق در تیم های عراقی پولهای کلانی می گیرند که نظیر امثال بیرانوند روی نیمکت بنشینند؟ آیا فوتبال عراق آنقدر بودجه برای بازیهای تدارکاتی و تشکیل اردو ئی دارند که امثال حبیب کاشانی ها برای فوتبال امید تهیه می کنند؟ صعود فوتبال عراق به المپیک چه به فوتبال ما می آموزد؟ نوعی دیگری به این قضیه می نگریم. تولید ناخالص ملی کشورهائی چون برزیل و آرژانتین و شیلی با کشورهائی چون آلمان و فرانسه و ایتالیا و اسپانیا و انگلستان قابل قیاس است؟ آیا لیگ این کشورها چون لیگ لو شامپیونا و بوندس لیگا و رقابتهای سری آ و لالیگا و رقابتهای لیگ برتر انگلستان می توانند مقایسه شوند؟ جواب به این سوال مشخص است پس چرا این کشورها در جام های جهانی این گونه شانه به شانه یکدیگر جلو می روند؟ چرا تیمهای آفریقائی این گونه برای تیمهای اروپائی دردسر ساز هستند؟ علت مشخص است. تیمهای آمریکای جنوبی و آفریقائی و حتی تیمهائی از کشورهای کم در آمد اروپا نظیر پرتغال وکرواسی و صربستان و ترکیه و آلبانی و... دارای بازیکنان و مربیان با کیفیت جهانی هستند که می توانند با حضور در کشورهای صاحب امکانات فوتبال کشورهایشان را ارتقا بخشند. پس در کشورهای آمریکا جنوبی بحث تولید بازیکن با استفاده از فاکتور انگیزه است اما ما چه داریم؟ 1/ در فوتبال ما حرف بسیار داریم. صحبتهای بی معنی چون سخن امروز خداداد عزیزی که می گوید مربی که با عنوان سومی جام جهانی 1998 به ایران آمده بود را بی عنوان می خواند تا از خاکپور دفاع کند اما در همین فوتبال انگیزه نداریم. همین جناب خداداد که هیچ پیشنهادی حتی از استانش ندارد می خواهد صاحب همه چیز شود. در نزد بازیکنان ما همین حکایت باقی است بی انگیزگی و توقع بی جائی که در اکثر مربیان وجود دارد. می پرسیم در کجای دنیا مردانی چون دائی و خاکپور و برادران پیروانی را به یک باره به پستهای سرمربیگری می برند؟ مردانی چون طباطبائی و عزیزیان و افاضلی وغلامپور و آقا جانیان کجا مربیگری کرده اند که مربی تیم ملی شده اند؟ 2/ در فوتبال ما مدیر به وفور وجود دارد اما مدیریت در هیچ زمینه مشاهده نمی شود نه برنامه ریزی داریم و نه طرح و برنامه ای وجود دارد. 3/ در فوتبال ما پول وجود دارد اما سرمایه گزاری مشاهده نمی شود که نمونه اش تیم تراکتور سازی است که تیمی نظامی است. سالهای دور تیمهای نظامی ما چون نیرو هوائی و عقاب و پاس و ملوان و نیروی زمینی و ژاندارمری و فجر و فتح بازیکن می سازند اما حالا تراکتورسازی فقط بازیکنان سرباز را جذب می کند. 4/ در فوتبال ما حسرت به وفور دیده می شود اما تلاش و کار و فراموشی گذشته و آغاز وجود ندارد. فوتبال ما از عراق عقب تر است و این تنها یک علت دارد که فوتبال ما همواره می خواهد فوتبالفارسی باشد فوتبالی بر پایه طلبکاری و ادعای بی مورد و تلاش کم و بی تجربگی مربی و بازیکن و مدیر و صدالبته بی انگیزگی چون حکایت خودرو ایرانی ما.
۱۱ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۰:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]