محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831485469
اولین جرقه های انقلاب فرانسه با ورود جزوه های انقلابی + تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: پایگاه خبری علت – گروه بین الملل مشرق – وقتی به مرور بیانان رهبر معظم انقلاب درباره چرایی و چگونگی و سرنوشت انقلاب های جهان می پردازیم، در وهله نخست این حقیقت هویدا می شود که ایشان تسلط و اشراف خاصی بر تاریخ انقلاب های جهان دارند. نقل ظرایف و جزییاتی از سوابق انقلاب ها که تنها برای یک اهل فن ...پایگاه خبری علت – گروه بین الملل مشرق – وقتی به مرور بیانان رهبر معظم انقلاب درباره چرایی و چگونگی و سرنوشت انقلاب های جهان می پردازیم، در وهله نخست این حقیقت هویدا می شود که ایشان تسلط و اشراف خاصی بر تاریخ انقلاب های جهان دارند. نقل ظرایف و جزییاتی از سوابق انقلاب ها که تنها برای یک اهل فن ممکن است، نشان از این دارد که این شناخت حاصل یک مطالعه دقیق و عمیق در طول سالیان است، که خود این امر، اهمیت این موضوع را هویدا می سازد. در همین رابطه بخوانید: انقلاب فرانسه؛ خوشگذرانی اشراف همزمان با قحطی نان برای فقرا (قسمت اول) رهبر انقلاب بارها جوانان را به مطالعه تاریخ انقلاب ها و درس آموزی از عبرت های آن فراخوانده اند. از همین رو بنا داریم تا به مناسبت فرا رسیدن سالگرد انقلاب پرشکوه اسلامی ایران، مجموعه ای از گزارش ها را با موضوع شناخت اجمالی انقلاب های مهم جهان به مخاطبان گرامی مشرق ارایه دهیم، باشد که آشنایی با این مبحث مهم و نسبت انقلاب های دیگر تاریخ با انقلاب اسلامی ایران، تا حدی به شناخت جایگاه امروز جوان انقلابی و راهی که پیش رو دارد، یاری برساند. انقلاب فرانسه – قسمت دوم وقتی در دوم ماه می ۱۷۸۹، مجلس افتتاح شد، طبق سنت ابتدا روحانیون، سپس اشراف و بعد نمایندگان طبقه سوم از جلوی پادشاه رد شدند. منتهی شاه بعد از وقفه ای چند ساعته طبقه سوم را به حضور پذیرفت تا به آن ها تاکید کند که هیچ چیز عوض نشده و تمایزات سنتی بر جای خود باقی مانده است. همین باعث شد که در اولین گام، طبقه سوم از پادشاه دل چرکین شود. بازگشایی مجلس طبقاتی موضوع دیگری که موجب ناراحتی طبقه سوم شد (نجیب زادگان طبقه اول و روحانیون طبقه دوم بودند؛ غیر از آن در طبقه سوم قرار می گرفتند و از حداقل ها هم محروم بودند. نحوه رای گیری در مجلس طبقاتی بود. باز طبق سنت قدیمی، اعضای مجلس به تعداد مساوی از هر سه طبقه انتخاب می شدند، در حالی که مسلما جمعیت طبقه سه بسیار بیشتر از مجموع جمعیت اشراف و روحانیت بود. طبق روش رای گیری، ابتدا در بین نمایندگان هر سه طبقه جداگانه رای گیری میشد، سپس همه نمایندگان در یک جا جمع می شدند تا رای هر طبقه اعلام شود. این جا بود که روحانیت و اشراف با اتحاد می توانستند رای طبقه سوم را بی اثر کنند. التهاب سیاسی در بین عامه مردم بالا رفت و همه جا بحث های سیاسی در گرفت. این جا بود که یک رسانه جدید پا به عرصه گذاشت: جزوات انقلابی. نویسندگان و اندیشمندان متعلق به طبقه سه با نوشتن جزوات و پخش آن میان مردم، نسبت به شیوه های رای گیری در مجلس انتقاد می کردند. معروف ترین این جزوات، جزوه «طبقه سوم چیست»، متعلق به یک کشیش طبقه سومی به نام «آبه سی یس» بود که استدلال می کرد که طبقه سوم باید به اندازه مجموع دو طبقه دیگر رای داشته باشد و به علاوه رای گیری نه به صورت مجزا، که به صورت یکباره و یک کل واحد صورت گیرد. آبه سی یس طبقه سوم که از حمایت و دلگرمی مردم برخوردار بود، با شروع جلسات مجلس کم کم به این موضع رسید که باید نمایندگان دو طبقه دیگر هم به نمایندگان طبقه سوم بپیوندند و رای گیری ها به صورت واحد صورت بگیرد. در میان اشراف این ایده چندان خریدار نداشت ولی در میان روحانیون، نمایندگانی که از روستاها و شهرهای کوچک انتخاب شده بودند، با طبقه سوم همدلی می کردند. در نهایت آبه سی یس پیشنهاد داد که نمایندگان طبقه سوم جلسات خود را تشکیل دهند و از دو طبقه دیگر برای حضور، دعوت نمایند. آن ها تهدید کردند که به هر صورت جلسه خود را تشکیل می دهند و کاری به حضور یا عدم حضور روحانیون یا اشراف ندارند. این تهدید موجب شد که شماری از روحانیون به آن ها بپیوندند. در همین اوضاع، باز سی یس پیشنهاد داد از آن جا که مجلس طبقاتی کارکرد خود را از دست داده است، نام مجلس تغییر یابد. در آخر، از میان پیشنهاد ها نام «مجمع ملی» برگزیده شد. از سوی دیگر، اشراف با این رویه مخالف بودند و به شاه فشار آوردند که زیر بار نرود. شاه هم که از حمایت دوباره اشراف دلگرم شده بود، به زور متوسل شد و سالن جلسات طبقه سوم را بست. این جا بود که یک حقوقدان از طبقه اشراف، به نام «گابریل ریکتی دو میرابو»، که به دلیل محبوبیت مردمی به نمایندگی طبقه سوم برگزیده شده بود، رهبری نمایندگان این طبقه را به عهده گرفت و پیشنهاد داد نمایندگان در تالاری مشهور به تالار تنیس، جمع شوند و سوگند یاد کنند که تا تصویب قانون اساسی جدید، متفرق نشوند. میرابو؛ رهبر نمایندگان طبقه سوم همه نمایندگان به پیشنهاد میرابو (که علی رغم ظاهر بسیار زشت، جذابیت و انرژی و قدرت سخنوری فوق العاده ای داشت) گوش دادند و سوگند خوردند. سوگند نمایندگان در تالار تنیس شاه سه روز بعد نمایندگان طبقات را فراخواند و از آن ها خواست که به صورت مجزا تشکیل جلسه دهند. نمایندگان روحانیت و اشراف قبول کردند و پراکنده شدند، ولی طبقه سومی ها بر جای ماندند. میرابو به مسوول تشریفات تالار که برای متفرق کردن آن ها آمده بود، جمله ای تاریخی گفت: «برو به آقایت بگو ما به اراده مردم اینجا هستیم و از جای خود تکان نمی خوریم، مگر این که به زور سرنیزه وادارمان کنند.» این جمله تاریخی آغاز افول پادشاهی بود. شاه در واکنش متوسل به زور نشد و کوتاه آمد. چند روز بعد، شاه به برگزاری جلسات مشترک رضایت داد. مجلس طبقاتی منحل و مجمع ملی جای آن را گرفت. این آغاز انقلاب بود. مجمع ملی در ۱۷۸۹ با وجود تشکیل مجمع ملی، اوضاع اقتصادی همچنان رو به وخامت می رفت. نزدیک به نیمی از نیروی کار در پاریس بیکار شده بودند و کارگران هم با دستمزد یک روز خود نمی توانستند نان کافی برای سیر کردن شکم خود بخرند. در این میان، درباریان و اشراف شاه را برای برکناری ژوزف نکر (که بعد از برکناری دوباره به وزارت مالیه برگشته بود) تحت فشار گذاشتند. شاه به خواسته آنان تن داد. ژوزف نکر در میان مردم فرانسه نماد اصلاحات بود و کناررفتن او از سوی پادشاه، یک دهن کجی به مردم تفسیر می شد. همزمان، شاه که نمی خواست بیشتر از این در برابر مردم کوتاه بیاید، دستور بازگشت بیشتر سربازان را از مرزها به حومه پاریس صادر کرد. این دو اقدام، به خشم عمومی دامن زد. نمایندگان مجمع ملی از حضور سربازان احساس خطر می کردند، و نگرانی آن ها هم چندان بی جهت نبود. کامی دمولِن، «پاله رویال» و انفجار در آن دوران، محله «پاله رویال» مرکز تفریحی پاریس بود که در آن رستوران ها، نوشگاه ها، تئاترها و روسپی خانه ها و همچنین نوازندگان و معرکه گیران، محلی برای تفریح قاطبه مردم پاریس (از هر طبقه ای) فراهم کرده بودند. کارکرد دیگر پاله رویال در این برهه مورد ذکر، گردهمایی گروه های مردم و سخنرانی های رهبران طبقه سوم بود. با برکناری دوباره ژوزف نکر، یک حقوقدان جوان و ناموفق پاریسی از طبقه سوم به نام «کامی دِمولن»، که پاتوقش میخانه های پاله رویال بود، از فرصت استفاده کرد و روی میز کافه ای رفت و با صدای بلند برکناری نکر را «شروع توطئه برای قتل عام وطن پرستان» خواند: «مسلح شوید! مسلح شوید! بییید همگی یک روبان سبز، که رنگ امید است به کلاهمان بزنیم.» کامی دمولن؛ حقوقدان فقیر و شکست خورده ای که نقش مهمی در تاریخ فرانسه بازی کرد و خود روبانی سبز به کلاهش زد. مردم که از سخنرانی او به جوشش آمده بودند پیرو درخواست او با برگ درختان و هر چیز سبزی که پیدا کردند کلاه خود را سبز کردند. این جمعیت از کافه بیرون آمد و لحظه به لحظه بر تعداد آن افزوده شد. سخنرانی معروف کامی دمولن ساعاتی بعد، جمعیتی انبوه و خشمگین در خیابان ها می غرید و با تفنگ، تپانچه، شمشیر و چاقو یا هر اسلحه ای دیگری که به دستش می رسید، مسلح می شد. نانوایی ها غارت و به خانه های ثروتمندان سنگ پرانده شد. گروهی از نمایندگان پاریس در مجمع ملی، در ۱۳ ژوئیه شورایی تشکیل دادند (موسوم به کمون پاریس) و تصمیم گرفتند تا یک میلیشیا (گروه شبه نظامی) از غیرنظامیان تشکیل دهند که هدف آن دفاع از اموال صاحبان ثروت در برابر شورشیان و همچنین سربازان بود. صبح روز ۱۴ ژوئیه، این شایعه میان شورشیان پیچید که سربازان سلطنتی قصد حمله به شهر را دارند. بخشی از سربازان به شورشیان پیوستند. طی یکی دوساعت هزاران نفر از مردم جلوی هتل «آنوالید» تجمع کردند که محل نگه داری سلاح ارتش فرانسه بود. آن ها وارد زرادخانه شدند و هزاران تفنگ و چندین توپ به دست آوردند، ولی مهمات زیادی پیدا نکردند. هتل آنوالید؛ اولین فتح بزرگ انقلابیون مسوول زرادخانه که ساعاتی پیش متوجه شورش شده بود، مهمات را به زندان اصلی پاریس، زندان «باستی» فرستاده بود که ساختمان مستحکمی داشت. با آشکار شدن محل نگهداری مهمات، جمعیت با شعار «به سوی باستی!» به طرف زندان هجوم بردند و بعد از دادن حدود صد کشته زندان را تصرف کردند. فرمانده زندان که تسلیم شده بود، توسط جمعیت خشمگین کشته شد و سرش را بر یک تیرک کردند. این آغاز خشونت و خونریزی انقلاب بود. فتح زندان باستی توسط انقلابیون دستپاچگی ورسای، سلطه انقلابیون بر پاریس با پیچیدن خبر فتح باستی، کمون پاریس، هتل «دو ویل» در پاریس را به عنوان شهرداری پاریس تعیین کرد و اداره شهر را به عهده گرفت. «ژان سیلوَن بایلی» یکی از نمایندگان پاریس به عنوان شهردار، و «مارکی دولافایت» انقلابی معروفی که در نبردهای استقلال آمریکا جنگیده بود، به عنوان فرمانده میلیشیا (گارد ملی یا گارد ناسیونال) انتخاب شدند. سربازان گارد ناسیونال انقلابیون ژنرال مارکی دو لافایت، فرمانده گارد ناسیونال لوئی شانزدهم وقتی در ۱۶ ژوئیه از ورسای به پاریس می آمد، وصیت نامه نوشت، چرا که گمان می برد با خشم انقلابیون جان سالم به در نمی برد. ولی وقتی به پاریس رسید با استقبال گرم شهردار پاریس مواجه شد که به او نشان سه رنگ انقلاب (قرمز و سفید و آبی) اهدا کرد تا بر کلاهش نصب کند. وقتی شاه به تالار مجمع ملی رفت، نمایندگان با هلهله و اشک شوق از او استقبال کردند و او را «پدر ملت» نامیدند. وقتی شاه برای مواجهه با مردم بر بالکن مجمع ظاهر شد، و مردم نشان سه رنگ انقلاب را بر کلاهش دیدند، فریاد «زنده باد پادشاه!» از همه سو برخاست. به نظر انقلاب با کم ترین خونریزی و آشتی شاه و ملت به سرانجام رسیده بود، اما… ادامه دارد… ∎
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[مشاهده در: www.elat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها