واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: هر روز که می گذرد مسائل مربوط به رفتار انسان در جامعه و طبیعت بیشتر مورد کاوش پژوهندگان قرار می گیرد. این به آن علت است که مسائل حوزه روان شناسی و روان کاوی بیشتر از علوم دیگر برای ما انسان ها نامکشوف و در پرده ابهام قرار دارد. مسائل اقتصادی و کمیت و کیفیت بازار زمانی که در مواجهه با رفتار مشتریان و مصرف کنندگان قرار می گیرد از تئوری های روان شناسی و علوم شناختی بهره می برند. رسانه ها نقش بزرگی در انعکاس رفتار لایه ها و طبقات اجتماعی دارند و می توانند با نشان دادن مناسب، اغراق آمیز یا کم اهمیت جلوه دادن چگونگی مصرف و تولید هر بخش در جهان اقتصاد، تأثیرات لازم را بر تصمیم گیری های آینده دخالت دهند. در ارتباط با تحریم های ایران که در گذشته اتفاق افتاد، به خصوص در 10 سال اخیر، این مسئله مصداق دارد.با توجه به تصمیمات شورای امنیت ملل متحد، دولت و کنگره آمریکا، اتحادیه اروپا و تحریم هایی که به ناحق علیه ایران برقرار کردند این موضوع انعکاس چند برابر بزرگ تر در رسانه ها داشت. رسانه های جهانی که عمدتا در اختیار سرمایه گذاران بزرگ و شرکت هایی که مالکان آنها غول هایی همچون رابرت مورداک و تد ترنر هستند سعی کردند که به صورت غیر واقعی ابعاد تحریم های ایران را چند برابر نشان دهند. رسانه های دیگر از این انعکاس رسانه ای که من از آن به بازگشت صدا در یک دره سنگی یاد می کنم فریب خوردند و کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و امارات متحده عربی تحریم هایی دو چندان بیشتر از تحریم های اولیه وضع کردند. آنگاه در بازارهای سرمایه، تولید و خدمات دیگر، شرکت ها و بنگاه های بزرگ و کوچک از این رویه تقلید کردند. نکته اینجاست که شرکت های کوچک تر که مایل به پرداخت هزینه ریسک و عدم قطعیت نبودند و شرکت های آنها توانایی آن را نداشت که در بازار هایی وارد شوند که به یکباره احتمال شکست با احتمال 50 درصد یا بیشتر را داشتند خود را از بخش های مختلف صنعتی و خدماتی ایران کنار کشیدند و هر گاه که با آنها صحبت می شد به نوعی ابراز می کردند که می دانیم؛ ما شرکت ها یا بانک های کوچکی هستیم و نمی توانیم در این موضوع ریسک کنیم. به نظر من اهمیت سفر رئیس جمهور به ایتالیا و فرانسه در همین نکته نهفته است که به جای تشدید انعکاس صدای تحریم در رسانه ها و در میان شرکت های متوسط و کوچک، امروزه ما ملاحظه می کنیم که از طرف تصمیم گیران کلیدی در جهان که همانا برخی از آنها کشورهای بزرگ اتحادیه اروپا هستند، پیام هایی مبنی بر اینکه مشکلات کار با ایران به اتمام رسیده است را در رسانه ها مشاهده می کنیم. به نظر من پیامد این انعکاس رسانه ای این خواهد بود که شرکت های متوسط و کوچک از این پس برای کار کردن با ایران مشکلات کمتری خواهند داشت. منظور من آن گونه بنگاه هایی است که با سرمایه نسبتا کم، اما با فناوری های نسبتا جدید به خصوص در زمینه تکنولوژی اطلاعاتی دیگر نه فقط در کشورهای توسعه یافته، بلکه در اکثر کشورهای بزرگ و کوچک جهان در حال فعالیتند. مثلاً یک شرکت فعال در انرژی های تجدید پذیر مانند شرکتی هندی که در مسائل مربوط به انرژی خورشیدی کار می کند یا یک شرکت چینی که درمورد مسائل مربوط به توسعه مخابرات کار می کند یا یک شرکت از کره جنوبی که در مورد نوآوری در ساخت کشتی فعالیت می کند. این گونه سازمان ها، پیامی که دریافت کردند این است که می توانند با ایران کار کنند. به نظر من قبل از اینکه خوشحال شویم که قراردادی با ایرباس برای خرید 118 هواپیما منعقد شده است که این موضوع هم جای خوشحالی دارد، باید در کنار آن به ده ها شرکت کوچک تر هواپیمایی فکر کنیم که با ایران رابطه دو جانبه و مشترک خواهند داشت. هواپیماهایی با سقف ارتفاع پروازی کوتاه تر مانند هواپیمای ATR که به نظر می رسد یکی از مناسب ترین هواپیما ها برای فضای ایران است یا شرکت های نفت و گازی که به اندازه شرکت نفت توتال فرانسه بزرگ نیستند. مجموع شرکت های متوسط و کوچک در صنعت نفت و گاز ایران می توانند چند برابر نفوذ و پیامد های اقتصادی، فناورانه و مالی در مقایسه با شرکت هایی مانند توتال برای کشور ما داشته باشند. به نظر می رسد که از این پس جامعه ایرانی به خصوص فعالان اقتصادی و کسانی که در بخش های سیاست گذاری کشور مشغول به فعالیت هستند باید به دنبال پیدا کردن شرکت های متوسط و کوچک باشند که جمع جبری آنها برای ما شاید از مواجهه و تعامل با شرکت های بزرگ چندملیتی هم بیشتر باشد. این به آن معنا نیست که با شرکت های بزرگ کار نکنیم، بلکه به نظر می رسد تأکید و توجه سیاست گذاران ایرانی بیشتر باید به یافتن زمینه های نو و مناطقی باشد که در این 10 سالی که از تعامل با جهان محروم بودیم در مناطق مختلف جهان این شرکت ها رشد کردند و به مرحله تولید یا ارائه خدمات خود رسیدند.شرکت های برزیلی، آرژانتینی، هندی، ژاپنی، تایلندی، مالزیایی، سنگاپوری و بقیه کشورهای کوچکی که نقش آنها از کشورهای بزرگ کمتر بود از آن جمله است. ارتباط با نویسنده: Maleki@sharif. ir دانشیار سیاست گذاری انرژی در دانشگاه صنعتی شریف
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]