محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829814752
وقتی پژو مهربان می شود!
واضح آرشیو وب فارسی:اندیمشک جوان: محمدرضا مهدیار اسماعیلی*: سفر سیاسی – اقتصادی رئیس جمهور روحانی به فرانسه با استقبال فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه بر لبه فرش قرمز – و نه جلوتر! – در کاخ الیزه به پایان رسید و بخش قابل توجهی از دلار پس انداز شده ناخواسته جمهوری اسلامی ایران در پی روزهای تحریم نیز در مسیر هزینه شدن قرار گرفت. در پی سفر رئیس جمهور ایران به فرانسه طی قراردادی بین ایران و شرکت «پژو – سیتروئن» مبلغ ۴۰۰ میلیون یورو برای خرید مدل های ۲۰۸، ۲۰۰۸ و ۳۰۱ این شرکت، تحت عنوان سرمایه گذاری مشترک از سوی ایران هزینه خواهد شد تا فرانسه همکاری مشترک خود را در حوزه خودرو سازی با ایران مجدداً از سر بگیرد. همان طور که می دانیم پیش از اوج گرفتن تحریم ها نیز جمهوری اسلامی ایران با شرکت های خودروساز فرانسوی از جمله پژو روابط اقتصادی مفصلی داشت اما در پی وضع تحریم ها این روابط به طور یکطرفه کمرنگ شد. در دوران وضع تحریم های هسته ای بود که نوع ۲۰۶ از محصولات شرکت پژو از حدود ۱۵ میلیون تومان تا حدود ۵۰ میلیون تومان افزایش قیمت پیدا کرد. در اثر چنین افزایش لجام گسیخته ای در همان دوران، تنها خرید چند قطعه اصلی موتوری همین خودرو برای مشتری، همان مبلغ ۱۵ میلیون تومان تمام می شد. به عبارت روشن تر، با توجه به فروش گسترده این خودرو در بازار ایران و نیاز اجتناب ناپذیر به برخی لوازم یدکی و خدمات فنی و پس از فروش آن، اگرچه در ظاهر شرکت پژو مبلغ بالاسری خود به ازای فروش هر دستگاه خودروی صفر کیلومتر را تا حدی از دست می داد اما بیش از آن مقدار را به دلیل فروش با واسطه و گران تر برخی لوازم یدکی از همان خودرو کسب می کرد. در همین دوران بود که ایران خودرو محصول جدید خود یعنی رانا را به بازار عرضه کرد و من مایلم که این خودرو را «خودروی تحریم» بنامم. خودرویی که ۷۰ درصد از درون و بیرون آن کپی برداری نعل به نعل از خودروی ۲۰۶ صندوقدار بود و به اعتبار تغییر در اسم و اندک تغییر در شکل ظاهری آن، این امکان را به ایران خودرو داد تا آن را از تحت لیسانس پژو خارج کند و با دستی باز در استفاده از قطعات متفرقه و با کیفیتی نازل تر آن را به دست مشتری برساند. اکنون فرانسه پس از نقره داغ کردن فراموش نشدنی خودروسازان ایرانی، بار دیگر مهربان شده و دست خودروساز خود را مجدداً روی بازار خودروی ایران قرار داده است. این بار سخن از آغاز سرمایه گذاری مشترک و انتقال تکنولوژی ساخت خودرو های جدید به ایران است. برای روشن شدن آینده این سرمایه گذاری مشترک و انتقال تکنولوژی لازم می دانم تا امکان هر یک را به طور جداگانه مورد بررسی قرار دهم. فرانسه امروز در حالی مدعی آغاز سرمایه گذاری مشترک با ایران است که در پی بحران اقتصادی یونان و برخی دیگر از کشورهای اروپایی ناچار شده است- برای جلوگیری از فروپاشی یورو- وام های ناخواسته زیادی را به برخی کشورهای بحران زده عضو پول مشترک یورو پرداخت کند. این هزینه ها غیر از مشکلات عدیده اقتصادی داخل خود این کشور است و لذا با بررسی هزینه های بسیار سنگینی که این کشور طی چند سال اخیر متحمل شده است، می توان به روشنی دریافت در این کشور پول معطل مانده ای وجود ندارد تا تحت عنوان سرمایه گذاری مشترک به ایران سرازیر شود. ضمن اینکه به تایید بنگاه های بزرگ اقتصادی ایران پس از حضور هیات های اقتصادی فرانسوی در ماه های گذشته، آن هیات ها در مراجعه خود به ایران تنها در جست وجوی درآمدهای دلاری بی دردسر بوده و با تکیه بر ارزهای بلوکه شده ایران تنها به دنبال بازاری برای محصولات خود بوده اند و بنایی بر سرمایه گذاری مشترک نداشته اند، چرا که براساس آمارها و شواهد اقتصادی اکنون سرمایه قابل اعتنایی برای تخصیص به اقتصاد ایران در فرانسه وجود ندارد. اما از حیث انتقال تکنولوژی توجه به سطح تکنولوژی و استانداردی که قرار است تحت عنوان فروش این خودروها به ایران وارد شود نیز بسیار حایز اهمیت است. باید بدانیم امروز بازار خودروی جهان از موج چهارم فناوری و استانداردهای تکنولوژیکی بهره می برد و خودروهای پرفروش و مدرن دنیا با بهره گیری از ویژگی های موج چهارم فناوری صنعتی در دنیا تولید می شوند. خودروسازی در ایران اما همچنان وامدار موج دوم فناوری است و یکی از مهم ترین علل بالا بودن هزینه تولید – و به زبان ساده گران تمام شدن تولید خودرو- در ایران نیز همین مساله است. تولید خودرو با بهره گیری از موج دوم حدود ۳۰ الی ۳۵ درصد گران تر از تولید آن با بهره گیری از موج چهارم تمام می شود و لذا بازار خودروی ایران برای به دست آوردن امکان رقابت با خودروسازان جهانی ناچار به خیز برداشتن به سطح چهارم فناوری ساخت خودرو و بومی سازی آن است. این درحالی است که خودرو هایی که طی تفاهمنامه اخیر قرار است در ایران تولید شوند، در بهترین حالت محصول موج سوم فناوری هستند و انتقال خط تولید آنها به ایران تنها عقب ماندگی صنعت خودرو را در ایران نهادینه تر می کند. باید باور کنیم که هیچ کشور توسعه یافته ای، با باز پس گرفتن دلار هایی که برای خرید نفت به ما پرداخت کرده است، مزیت توسعه یافتگی خود را که همانا توان تکنولوژیکی و فناوری است در اختیار ما قرار نخواهد داد. اگر این رویا قابل تحقق بود اکنون عربستان سعودی با تکیه بر دلارهای نفتی اش در کنار ۵ کشور صنعتی جهان قرار داشت! فروش نفت و دریافت عکس یادگاری «رئیس جمهور مرده» هیچ کشور در حال توسعه ای را توسعه نداده است، زیرا باور و اعتقاد آن «رئیس جمهور مرده» همواره غیر از این بوده است! تقریباً تمام مردم آمریکا معنی «رئیس جمهور مرده» را می دانند، زیرا برخی آنها این اصطلاح را برای دلار استفاده می کنند! روی هر یک از انواع دلار تصویر یکی از بزرگان تاریخ امپریالیستی آمریکا نقش بسته است اگرچه برخی از آنها هیچ گاه رئیس جمهور آمریکا نبوده اند اما آنچنان خدمتی به تاریخ امپریالیستی این کشور کرده اند که اعتبارشان از رئیس جمهور نیز پیشی می گیرد. همچون «بنجامین فرانکلین» که تصویر او روی معروف ترین دلار و پرتیراژ ترین اسکناس کل جهان یعنی اسکناس ۱۰۰ دلاری نقش بسته است. بنجامین فرانکلین پدر بنیانگذاران آمریکا و برجسته ترین سیاستمداران کشور نوپای آمریکا بود. او تنها هماورد «جورج واشنگتن» در انتخابات اولین دوره ریاست جمهوری آمریکا می توانست باشد که به دلیل کهولت سن و رفاقتی که با جورج واشنگتن داشت وارد عرصه رقابت با او نشد. جورج واشنگتن همان تصویر معروف اسکناس یک دلاری است. اما در میان رؤسای جمهور صاحبنامی که تصویرشان روی انواع دلارها نقش بسته است، تصویر الکساندر همیلتون روی اسکناس ۱۰ دلاری، سوال برانگیز ترین چهره است. او تنها وزیر خزانه داری آمریکا در زمان های دور بوده است. باید برای تان روشن کنم که معمار نظام اقتصادی ثروتمند فعلی آمریکا همین جناب «الکساندر همیلتون» است. او در سن ۳۳ سالگی به عنوان وزیر خزانه داری آمریکا طی گزارشی توانست نمایندگان کنگره آمریکا را متقاعد کند که برای رشد صنایع نوزاد آمریکایی باید آنها را مورد حمایت دولتی قرار دهند. او به این حد هم بسنده نکرده و خواهان حمایت همه جانبه ملی برای رشد صنایع داخلی کشورش بر پایه توان بومی داخل خود کشور آمریکا شد و توانست با طراحی سیاست راهبردی مناسب توسعه صنعتی در آمریکا، این کشور را در مسیر درست توسعه قرار دهد. لذا با اطمینان می توان گفت او معمار اولیه نظام اقتصادی ثروتمند فعلی ایالات متحده است. اما امروز اگر تفکر همیلتونی ـ که روزی موجب رشد صنایع آمریکا شدـ در میان سیاست گذاران کشورهای در حال توسعه وجود داشته باشد، احتمالاً این سیاست گذاران به سرعت تکفیر شده و به جهل و دلواپسی بیهوده متهم خواهند شد! این است هنر گمراه سازی کشورهای در حال توسعه بر مبنای تولید ادبیاتی که تحت عنوان «علم و یافته های دانشمندان» آنان را به ورطه تباهی کشانده و در سطح توسعه نیافتگی تثبیت می کند! در ایران اما گاهی رگه هایی از انگیزه بومی سازی و حمایت صنایع داخلی دیده می شود. آنجایی که خرید خودروی بی کیفیت داخلی به جامعه تحمیل می شود، در واقع طبع «همیلتونی» مدیران است که غلیان کرده است ولی آنجایی که با تفاهمی غیراصولی با شرکت خودروساز بدعهد، موجبات وابستگی مجدد چندین ساله فراهم می شود و بستری برای انتقال تکنولوژی از رده خارج خودروسازان اروپایی در قالب قراردادهای مونتاژ مهیا می شود، نمی دانم چرا آن طبع همیلتونی، به طبع «فرانکلینی» بدل می شود! توسعه صنعت خودرو بر پایه مونتاژ خودروهای درجه دوم غول های خودروساز جهان، سیاست غلطی است که پیش از این نیز بهینه نبودن و بی نتیجه ماندن آن بارها ثابت شده است. این مساله به روشنی گواه آن است که صنعت ایران هنوز دارای سند راهبردی توسعه نیست. فقدان استراتژی توسعه صنعتی در ایران زمانی رخ می نماید که همچون واقعه پاریس شاهد انعقاد قراردادهایی می شویم که اصولاً بیش از آنکه از استراتژی راهبردی توسعه صنعتی کشور تبعیت کنند، از هیجان ناشی از نسیم دلارهای بلوکه شده حکایت دارند. این عملکرد ذهن ها را به یاد آن شترمرغ معروف می اندازد که هرگاه از او انتظار پرواز دارند می گوید من شتر هستم و هرگاه از اوانتظار حمل بار دارند، مدعی پرواز می شود. * اقتصاددان
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اندیمشک جوان]
[مشاهده در: www.andimeshkjavan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها