محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829600883
ازدواجهایی که رنگ جوانی نمی بینند/تعویق ازدواج؛ تمایل یاعدم امکان
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: آمارها افزایش سن ازدواج را نشان می دهد، برخی معتقدند این لزوما به معنی بحران نیست و برخی با اشاره به آسیبها بر لزوم اقدامات فرهنگی و اقتصادی برای کاهش فاصله بلوغ تا ازدواج تاکید دارند.علیرضا نائینی: در مسئله ازدواج و تشکیل خانواده مسائل زیاد و به هم تنیده ای دخالت دارند. مهم این است که نقش هر یک از این مسائل و چگونگی اثرگذاری آن ها بر روی یکدیگر به درستی روشن شود، تا فضا برای تحلیل، برنامه ریزی و عمل روشن باشد و از ابهامات کاسته شود. این که کدام عامل نقش کلیدی تری نسبت به عوامل دیگر دارد، کدام عامل از فراوانی بیش تری برخوردار است، کدام عامل گستره بیشتری دارد، کدام عامل رشد فزاینده تری دارد و رفع و حل کدام عامل در کوتاه مدت و کدام یک در بلند مدت ممکن است، سوالاتی است که باید به طور دقیق در یک تحلیل جامع از وضعیت موجود خانواده پاسخ داده شوند. ازدواج خوب؛ زندگی خوب و ازدواج بد؛ زندگی بد بررسی ها نشان می دهد؛ بخش عمده ای از آسیب های خانواده ریشه در «شیوه و سبک ازدواج» دارد. ازدواج بد می تواند زمینه ساز زندگی بد باشد، همانطوری که ازدواج خوب می تواند زمینه ساز زندگی خوب باشد. البته باید توجه داشت، گزاره «ازدواج خوب زمینه ساز زندگی خوب و ازدواج بد زمینه ساز زندگی بد» به معنای محتوم بودن یک زندگی بد در پی یک ازدواج بد نیست، چراکه ایجاد سازگاری های بعدی، هرچند سخت و دشوار، اما ممکن است. مقصود ما اشاره به واقعیتی است که می تواند مقدمه و زمینه ساز رضایت یا نارضایتی های بعدی باشد. کارشناسان برای یک ازدواج خوب شاخص های متعددی را ذکر می کنند که از آن جمله «ازدواج بهنگام» یعنی ازدواج در سن مناسب ازدواج است. امیدعلی احمدی، جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد؛ «سن مناسب ازدواج» را سن یا حدودی از سن می داند که جوانان یک جامعه به طور متوسط دارای حداقل شرایط جسمی، روحی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی برای ازدواج باشند. با توجه به این تعریف، سن مناسب برای ازدواج، دارای ابعاد مختلفی است که متاثر از عوامل گوناگون قابل تغییر است. در آموزه های اسلامی نیز که بر ازدواج به عنوان مایه آرامش و مودت و رحمت تاکید شده است (سوره الروم: ۲۱) و به زمان مناسب برای ازدواج تحت عنوان «بلوغ نکاح» توجه شده است (سوره النساء: ۶). علامه طبرسی، صاحب تفسیر مجمع البیان؛ بلوغ نکاح را مرحله ای از «رشد و کمال» جسمی و روحی می داند که زمینه ساز تشکیل خانواده باشد و فرد بالغ از عهده وظایف خانوادگی برآید. شهید مطهری در کتاب «امدادهای غیبی در زندگی بشر» در توضیح معنای «رشد» می گوید: «در فقه و سنت اسلامی محرز و مسلم است که برای ازدواج، تنها عقل و بلوغ کافی نیست؛ یعنی یک پسر به صرف آن که عاقل و بالغ است نمی تواند با دختری ازدواج کند. هم چنان که برای دختر نیز عاقله بودن و رسیدن به سن بلوغ دلیل کافی برای ازدواج نیست. علاوه بر بلوغ و علاوه بر عقل، رشد لازم است. منظور (از رشد در مورد ازدواج) تنها رشد جسمانی نیست، منظور این است که رشد فکری و روحی داشته باشند؛ یعنی بفهمند که ازدواج یعنی چه، تشکیل کانون خانوادگی یعنی چه، عاقبت این بله گفتن چیست، باید بفهمد این بله که می گوید، چه تعهدهایی و چه مسئولیت هایی به عهده ی او می گذارد و باید از انجام این مسئولیت ها برآید.» پیامدهای ازدواج در پساجوانی از آن چه گفته شد روشن می شود؛ ازدواج یک امر زمان مند است و ظرف زمانی مناسب خودش را دارد. بنابراین اگر ازدواج به تأخیر بیفتد یعنی در زمان مناسب خودش واقع نشود، می تواند آسیب هایی را به همراه داشته باشد. این آسیب ها؛ هم ازدواجی را که از سنین جوانی بی بهره مانده تحت الشعاع قرار می دهد و هم جوانی را که در سنین مناسب ازدواج، مجرد مانده است. علی احمدی در پژوهش «تنگنا و تأخیر ازدواج»؛ آثار و تبعات تأخیر ازدواج را به تفکیک آثار فردی و اجتماعی بررسی نموده است که در جدول زیر قابل مشاهده است: نرخ ازدواج در ایام جوانی تحقیقات و پژوهش های فراوانی وجود دارد که گسترش تأخیر ازدواج در جوانان ایرانی را نشان می دهد. شاخص کمّی مورد استناد در این تحقیقات عمدتاً، شاخص «میانگین سن ازدواج»، شاخص «توزیع سنی زوجین در زمان ازدواج» و در برخی از تحقیقات شاخص «نرخ ازدواج» است. شاخص میانگین سن ازدواج که از معدل گروه های سنی مختلف با توجه به فراوانی ازدواج صورت گرفته در آن ها به دست می آید، در فاصله سال های ۱۳۵۵ تا ۱۳۹۴ افزایش چشم گیری داشته است. توزیع سنی زوجین در زمان ازدواج نیز نشان دهنده افزایش ازدواج در گروه های سنی بالاتر و افزایش ازدواج در سنین بالاتر از سن متعارف ازدواج است. نرخ ازدواج نیز اگرچه از سال های ۱۳۵۵ تا ۱۳۸۹ همواره رشد مثبت را تجربه کرده است، اما از سال ۱۳۸۹ روند نزولی گرفته و رو به کاهش بوده است. آخرین آمار مربوط به وضعیت ازدواج جوانان بر پایه داده های منتشر شده از سوی سازمان ثبت احوال کشور در دی ماه ۱۳۹۴ در جدول زیر قابل مشاهده است: در مقابل این تحقیقات و پژوهش های فراوان، برخی از کارشناسان و به ویژه جمعیت شناسان معتقدند؛ آمار و داده های خام ازدواج، تصویری روشن و مطابق واقع از وضعیت ازدواج جوانان نشان نمی دهد. از نظر این کارشناسان؛ افزایش میانگین سن ازدواج و کاهش نرخ ازدواج در سال های اخیر، لزوما به معنای بحران تأخیر یا تعطیل ازدواج نیست. چراکه تغییرات در ساختار جمعیت جوان کشور تاثیرات زیادی بر آمار میانگین سن ازدواج و کاهش نرخ ازدواج داشته است. به بیان دیگر؛ تغییرات ساختار سنی جمعیت را می توان علت کاهش نرخ ازدواج در کشور و افزایش میانگین سن ازدواج دانست. داده های مربوط به سازمان ثبت احوال کشور در خصوص کاهش ۴ درصدی سهم جمعیت جوان کشور (۱۵ تا ۲۹ سال) در سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ نیز تاییدی بر این مدعا است. بر اساس دو سرشماری انجام شده در سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰، جمعیت جوان کشور از ۳۵.۴ درصد کل جمعیت به ۳۱.۵ درصد کاهش یافته است. همچنین آمار نسبت جمعیت هرگز ازدواج نکرده به جمعیت جوان کشور (۲۹ تا ۳۴ ساله) نشان دهنده کاهش این نسبت از سال ۱۳۸۰ به این طرف است. شهلا کاظمی پور؛ جمعیت شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران می گوید: تعداد ازدواج ها در ایران در دهه ۱۳۸۰؛ یعنی با رسیدن متولدین دهه ۱۳۶۰ به سنین ازدواج، سال به سال با افزایش همراه بوده، اما طی سال های اخیر تعداد ازدواج ها رو به کاهش گذاشته است. بسیاری معتقدند تعداد ازدواج در ایران رو به کاهش است، پس دچار مشکل هستیم و جوانان تمایلی به ازدواج ندارند؛ در حالی که این استنباط، استنباط درستی نیست. به دلیل این که اولاً میزان ازدواج بالا رفته است؛ یعنی تعداد ازدواج هایی که در مقابل هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت کشور اتفاق می افتد، در حد بالایی (حدود ۱۶ در هزار) قرار دارد. ثانیا در تحلیل چرایی کاهش تعداد ازدواج ها باید گفت تعداد جوانان در معرض ازدواج کاهش یافته اند. در حال حاضر متولدین دهه ۷۰ به سن ازدواج رسیده اند و باروری در دهه ۷۰ نسبت به دهه ۶۰ کاهش داشته است؛ لذا جمعیت در معرض ازدواج رو به کاهش است و به تبع آن تعداد ازدواج ها هم کاهش خواهد یافت. بنابراین با مشکلی به نام کاهش میزان ازدواج یا افزایش سن ازدواج مواجه نیستیم. به هر روی اگرچه ممکن است برخی از کارشناسان در عمومیت و فراگیری مسئله تاخیر ازدواج تردید کنند و آن را به عنوان یک بحران اجتماعی نپذیرند؛ اما وجود آن را در بخش زیادی از جوانان انکار نمی کنند. کاظمی پور معتقد است؛ میانگین سن ازدواج در ایران افزایش یافته است و این البته منحصر به ایران نیست و در اکثر جوامع به همراه توسعه شهرنشینی، افزایش سواد و تحصیلات، افزایش اشتغال زنان و توسعه اقتصادی و وسایل ارتباط جمعی، سن ازدواج بالا رفته است. فاصله بلوغ جنسی تا ازدواج به بیش از ۱۴ سال رسیده است به نظر می رسد آن چه مسئله تاخیر ازدواج را به یک دغدغه جدی در میان بسیاری از کارشناسان و به ویژه روان شناسان تبدیل کرده است، پایین آمدن سن بلوغ جنسی و افزایش آگاهی های جنسی نوجوانان و جوانان در سنین پایین است. پیش از این غلامعلی افروز؛ روان شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، از کاهش سن بلوغ جنسی در ایران از ۱۶ به ۱۲ سال برای پسران و از ۱۴ به ۱۰ سال برای دختران خبر داده بود. سیدحسن موسوی چلک؛ رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران، نیز دلیل کاهش سن بلوغ جنسی در ایران را تغییرات در حوزه بهداشت و تغذیه و گسترش رسانه ها عنوان کرده است. پایین آمدن سن بلوغ جنسی در کنار افزایش میانگین سن ازدواج جوانان بیان گر افزایش فاصله بلوغ جنسی تا ازدواج به بیش از ۱۴ سال است. از منظر روان شناسی، تجرد طولانی مدت ریشه بسیاری از آسیب های فردی و اجتماعی است که پیش تر به بخشی از آن اشاره کردیم. هاشم مهدوی؛ روان شناس بالینی و آسیب شناس اجتماعی، نیاز جنسی را دارای ماهیتی زیستی، روانی و اجتماعی می داند که در صورت ازدواج از طریق درست ارضا می شود و در خدمت فرد و جامعه انسانی قرار می گیرد و در غیر این صورت به افزایش بی بند و باری، بزهکاری و عصبیت اجتماعی میانجامد. وی در این باره توضیح می دهد: هنگامی که انگیزه های قوی نظیر شهوت، تولیدمثل، استقلال زیستی و تشکیل خانواده به وسیله موانع غیرقابل قبول یا موانعی که فرد برای رفع آن ها ناتوان است، سرکوب شوند یا معطل بمانند احساس ناکامی رخ می دهد. احساس ناکامی یکی از الگوهای قدرتمند رفتاری هنجاری، ارزشی و نگرشی است که شخصیت و هویت فرد را زیر سلطه می گیرد و با گذشت زمان قویتر می شود. این احساس به تدریج در تمامی ابعاد وجودی فرد ناکام تسری می یابد و به اندیشه بزهکاری و ایجاد بسترهای جرم زای وی میانجامد. به علاوه نیروی مهارگسیخته شهوانی، فرد را به اعمال غیراخلاقی سوق می دهد که ریشه در افزایش فاصله بلوغ تا تاهل دارد. از سوی دیگر افزایش سن ازدواج و عدم ارضای جنسی به موقع، شکل گیری عقده های روانی و انباشت آن ها در شخصیت فرد را به دنبال دارد. ارضای جنسی امنیت و آرامش روانی را موجب می شود و بدون آن عصبیت های روحی، طغیان گری، احساس پوچی و حتی میل به خودکشی مجال بروز می یابند. روابط نامشروع پیش از ازدواج نیز نه تنها به ارضای کامل و جامع منجر نمی شوند بلکه چون همواره با احساس گناه و غیراخلاقی بودن همراه است بر میزان عصبیت ها می افزاید. تعویق ازدواج؛ تمایل یا عدم امکان این سوال که «چرا ازدواج جوانان به تأخیر می افتد» را می توان از دو منظر مورد بررسی و کنکاش قرار داد. منظر اول مسئله تمایل و منظر دوم مسئله امکان است. در واقع باید میان تمایل یا مطلوبیت ازدواج و امکان ازدواج تفکیک قائل شویم. جوانانی که در سنین مناسب ازدواج تمایلی به ازدواج ندارند و جوانانی که اگرچه متمایل به ازدواج هستند، اما امکان ازدواج را پیدا نمی کنند.علی احمدی در پژوهش «تنگنا و تأخیر ازدواج» با جمع بندی ۶ پژوهش انجام شده در این زمینه نشان می دهد که میزان تمایل به ازدواج در جوانان بالا بوده و آنها ازدواج را ضروری می دانسته اند، به طور جدی برای آن اقدام کرده اند و یا در این راه شکست خورده اند. بر اساس این پژوهش، درصد کسانی که تمایلی به ازدواج ندارند، در جمعیت های بررسی شده کمتر از ۲۰ درصد بوده است. وی معتقد است؛ وجود میزان بالای تمایل به ازدواج، در نظر داشتن فردی برای ازدواج و یا بالاتر از آن اقدام کردن برای ازدواج، نشان دهنده وجود فاصله قابل ملاحظه بین هدف (ازدواج) و امکان عملی رسیدن به آن است. علی احمدی می گوید: عدم تمایل به معنای عدم مطلوبیت ازدواج برای یک جوان را باید متأثر از مجموعه ای از علل و عوامل دانست که موجب تغییر در ارزش ها و نگرش ها و در نهایت تغییر در سبک زندگی جوانان شده است. گسترش سبک زندگی غربی تحت تاثیر فرایند نوین سازی (مدرنیزاسیون) موجب شده جوانان عقلانی تر و رفاه طلب تر شده ، فردگرایی و گریز از پذیرش مسئولیت های اجتماعی به بخشی از ویژگی های جوان امروز تبدیل شوند. واقعیت این است که انگیزه جوانان در جهت ارضای نیاز جنسی، نقش مهمی در تمایل آنها به ازدواج دارد. شیرین احمدنیا؛ جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است: ارضای نیاز جنسی، اولین هدف جوانان از ازدواج است. بنابراین می توان گفت؛ فراهم بودن زمینه ارضای نامشروع نیازهای جنسی و آلوده شدن جامعه به لذت جویی های جنسی نقش مهمی در کاهش تمایل جوانان به ازدواج دارد. استاد مطهری در کتاب «مسئله حجاب»، در این خصوص می نویسد: «اسلام می خواهد انواع التذاذهای جنسی به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد. فلسفه پوشش و منع کامیابی جنسی از غیرِ همسرِ مشروع، از نظر اجتماع خانوادگی این است که همسر قانونی شخص از لحاظ روانی عامل خوشبخت کردن او به شمار برود؛ در حالی که در سیستم آزادی کامیابی، همسر قانونی از لحاظ روانی یک نفر رقیب و مزاحم و زندان بان به شمار می رود و در نتیجه کانون خانوادگی بر اساس دشمنی و نفرت پایه گذاری می شود. علت این که جوانان امروز از ازدواج گریزانند، همین است. معاشرت های آزاد و بی بند و بار پسران و دختران، ازدواج را به صورت یک وظیفه و تکلیف و محدودیت درآورده است که باید آن را با توصیه های اخلاقی بر جوانان تحمیل کرد. سیستم روابط آزاد اولا موجب می شود که پسران تا جایی که ممکن است از ازدواج و تشکیل خانواده سرباز زنند و فقط هنگامی که نیروهای جوانی و شور و نشاط آن ها رو به ضعف و سستی می نهد اقدام به ازدواج کنند و در این موقع زن را فقط برای فرزند زادن بخواهند و ثانیاً پیوند ازدواج های موجود را سست می کند و سبب می شود به جای این که خانواده بر پایه یک عشق خالص و محبت عمیق استوار باشد و هر یک از زن و شوهر، همسر خود را عامل سعادت خود بداند، برعکس به چشم رقیب و عامل سلب آزادی و محدودیت ببیند». در بیان علل تاخیر ازدواج جوانان از منظر امکان آن، دلایل متعددی از جانب کارشناسان مطرح شده است که در ادامه به برخی از مهم ترین آن ها اشاره می کنیم: الف) تغییر نگرش ها نسبت به ازدواج و خانواده مقصود از نگرش، مجموعه ای از باورهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است که در کنار یکدیگر، تصویری از امکان یا عدم امکان ازدواج را برای جوان می سازد. در واقع آن چیزی که به صورت روشن و مستقیم در امکان یا عدم امکان ازدواج برای جوانان دخالت دارد؛ مجموعه ای از شرایط اجتماعی و اقتصادی است نه باورها و نگرش ها. اما باورها نقش مهمی در ضریب دادن به این شرایط را ایفا می کنند. اختلاف باورها در طبقات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مختلف موجب می شود، ازدواجی که برای یک جوان در یک طبقه خاص غیرممکن فرض می شود، در طبقه دیگر ممکن و دست یافتنی باشد. این واقعیت را نمی توان منکر شد که در جامعه ما بخش قابل توجهی از جوانان با تکیه و اعتماد بر آموزه های فرهنگی و دینی اسلام، علیرغم این که بسیاری از شرایط اجتماعی و اقتصادی برایشان فراهم نیست، اقدام به ازدواج می کنند و ازدواج شان را به تاخیر نمی اندازند و البته در زندگی مشترک موفق هم هستند. در واقع این بخش از جوانان، به تأسی از قرآن کریم که می فرماید: «اِن یَکونوا فُقَرآءَ یُغنِهِمُ اللهُ مِن فَضلِه» (النور: ۳۲)؛ فقر و نداری را مانع ازدواج نمی بینند. و در مقابل این واقعیت را نمی توان منکر شد که بخش دیگری از جوانان با وجود فراهم بودن شرایط نسبی اجتماعی و اقتصادی برای ازدواج، به دلیل باورهایی که ازدواج را سخت و پیچیده می کند، حاضر به ازدواج نیستند و آن را به تأخیر می اندازند. از توضیحات بالا روشن می شود که امکان پذیری ازدواج یک امر نسبی است که با توجه به نگره فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی قابل تعریف خواهد بود. در واقع اختلاف بر سر تعریف ما از «آمادگی» برای ازدواج است. در حالی که اکثر آموزه های دینی به ازدواج به عنوان شاخص انتقال از دوره ناپختگی و خامی به دوره تکامل فردی می نگرد، باورهای عمومی که گاهی توسط مشاوران ازدواج نیز تقویت می شود، بر بلوغ حداکثری و تکامل اقتصادی و اجتماعی پیش از ازدواج تاکید دارند. پژوهش های متفاوت نیز این مطلب را تایید می کند. نتایج «بررسی وضعیت جمعیتی و اقتصادی- اجتماعی جوانان در ایران» که توسط گروه جمعیت شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران انجام گرفته است، نشان می دهد: حدود ۹۰ درصد جوانان معتقدند موقعیت ایده آل ازدواج برای پسران، بعد از اشتغال به کار و دارا بودن شرایط مالی مناسب می باشد. همچنین حدود نیمی از جوانان پاسخ گو مناسب ترین موقعیت ازدواج برای دختران را بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی و کسب استقلال اقتصادی بیان کرده اند که در واقع بیان گر نوعی تغییر ارزش و نگرش در جامعه است. عامل دیگری که در تغییر نگرش جوانان نسبت به ازدواج و خانواده اثرگذار است، تصویری است که جامعه رسانه ای و اخبار مربوط به فروپاشی خانواده ها و زندگی های ناموفق پیش روی جوان می گذارد. البته این تصویر با مشاهده ازدواج ناموفق اطرافیان و عدم رضایت شان از زندگی مشترک تقویت می شود که در نهایت «فوبیا یا هراس بیمارگونه از ازدواج» را موجب می شود. ترس از ازدواج سبب می شود فردی که می خواهد در خصوص ازدواج تصمیم بگیرد دچار نگرانی و تشویش شده و با احتیاط و نگرانی و در بسیاری موارد با تأخیر، اقدام به ازدواج بنماید. به همان میزان تصویر روشن و امیدوارکننده، افراد را تشویق به ازدواج و تشکیل خانواده می کند. ب) تحصیلات دختران در سال های اخیر، ادامه تحصیل به ویژه برای دختران، به عاملی مهم، در کنار ازدواج، برای ارتقای اجتماعی یا تحرک اجتماعی بدل شده است. روند افزایش دانشجویان دختر نسبت به پسر در طی سال های اخیر چشم گیر بوده است. مطابق اطلاعات منتشر شده از سوی سازمان سنجش کشور در کنکور سال ۱۳۹۴؛ از مجموع ثبت نام کنندگان در آزمون کنکور؛ ۵۹ درصد زنان و ۴۱ درصد مردان بوده اند. نتایج بررسی ها در ایران نشان می دهد؛ صرفا گرایش به تحصیلات، ۲ تا ۳ سال منجر به افزایش میانگین سن ازدواج می شود. پیش از این، محمدتقی حسن زاده؛ رئیس سابق مرکز مطالعات و پژوهش های راهبردی وزارت ورزش و جوانان، از نتایج پژوهشی (۱۳۹۲) گفته بود که در آن ۳۷.۴ درصد دختران مجرد؛ ادامه تحصیل را مهم ترین دلیل خود برای ازدواج نکردن عنوان کرده بودند. این پژوهش بر روی ۸۰۰ نفر از جوانان تهرانی در رده سنی ۱۸ تا ۴۰ سال انجام شده بود. در پژوهش دیگری که توسط دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران (۱۳۹۱) صورت گرفته بود؛ ۲۱ درصد از دختران مهم ترین دلیل تجرد خود را ادامه تحصیل عنوان کرده بودند. این پژوهش بر روی ۱۲۰۰ نفر از دختران مجرد ۵ شهر تهران، ساری، خرم آباد، مشهد و سنندج در رده سنی ۲۵ تا ۴۴ ساله انجام شده بود. دلایل تأخیر ازدواج در جوانان تحصیل کرده را مى توان این گونه بیان کرد: - افزایش سطح سواد نیاز به زمان بیشترى دارد که خود موجب تأخیر سن ازدواج مى شود. - وجود این باور که: «دختران و پسران در حال تحصیل از آمادگی های اقتصادی و اجتماعی لازم برای ازدواج برخوردار نیستند». - افراد تحصیل کرده عموما به جهت مشکل پسندی و تاکید بر همسانی از جهت تحصیلات، در مسأله انتخاب همسر با مشکل روبرو می شوند. - دانشجویان در حال تحصیل و علاقه مند به تحصیلات عالی، عمدتاً نسبت به وضعیت آینده تحصیلی خود و امکان ادامه آن در صورت ازدواج، با ترس و ابهام مواجه هستند. - الگوی رایج آموزش زنان که معطوف به اشتغال است، با ناسازگاری انتظارات زنان تحصیل کرده با مسئولیت ها و نقش هایی مواجه می شود که آن ها به طور سنتی در خانواده برعهده داشته اند. ج) فقدان دسترسی به فرد مورد علاقه علی احمدی در پژوهش «تنگنا و تأخیر ازدواج» با مطالعه پژوهش های مختلف چنین نتیجه گیری می کند که یکی از مهم ترین علت های تأخیر ازدواج -به ویژه از منظر دختران- فقدان دسترسی به فرد مورد علاقه است. این پژوهش ها نشان می دهد؛ اگرچهدختران و پسران، سن ۲۰ تا ۲۵ سالگی را سن مناسب ازدواج می دانند، اما مهم ترین علت به تعویق انداختن آن را نیافتن فرد مورد علاقه دانسته اند. دقت لازم در گزینش همسر مناسب و توجه به ویژگی های اخلاقی، رفتاری، معنوی و ظاهری او امری ضروری و سرنوشت ساز است. البته این کار نباید از حد متعادل و سودمند آن، خارج شود و به وسواس در انتخاب همسر مناسب بینجامد. داشتن معیارهای دست نیافتنی و ناممکن، به دنبال فرد ایده آل یا همسری رؤیایی بودن، سخت گیری های بی مورد و نابجا، تردیدها و حساسیت ها، احساس ناامنی کردن و آمادگی نداشتن برای گزینش شریک زندگی، همگی عواملی هستند که ازدواج را به تأخیر می اندازد. د) مشکلات اقتصادی مشکلات اقتصادی نقش مهمی در تأخیر ازدواج جوانان دارند و به عنوان یک مانع مهم بر سر راه ازدواج جوانان عمل می کند. بخشی از مشکلات اقتصادی مربوط به تأمین هزینه های ازدواج و شروع زندگی مشترک است. بررسی های گروه پژوهشی آسیب های اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی نشان می دهد؛ هزینه های ازدواج تاثیر مستقیمی بر افزایش سن ازدواج دارد. کارشناسان اجتماعی معتقدند مردان مجرد بیش از دختران جوان نگران تامین هزینه های ازدواج هستند و ترس آنان از هزینه های سنگین شکل گیری یک زندگی مشترک مانع اصلی تمایل آن ها به داشتن یک زندگی مشترک است. هزینه های ازدواج در شهرهای بزرگ هم چون تهران بیش از سایر نقاط است. در پژوهش میدانی ما از هزینه های ازدواج در شهر تهران مشخص شد که هزینه حداقلی ازدواج در شهر تهران بیش از ۴۰ میلیون تومان خواهد بود. جزئیات این هزینه در جدول زیر قابل مشاهده است: بخش دیگر از مشکلات اقتصادی ازدواج به تامین هزینه های جاری زندگی مشترک بر می گردد. در پژوهش «همه گیرشناسی و گونه شناسی طلاق و عوامل آن در شهر تهران» که توسط شهرداری تهران بر روی ۱۲۰۰ نفر از زنان متاهل شهر تهران انجام شده بود؛ نزدیک به ۳۸ درصد از پاسخگویان مهم ترین مشکلات خانواده امروزین را در سه مقوله: مسئله اقتصادی و مالی، توقعات زیاد و چشم و هم چشمی و بیکاری دانسته اند. تحقیقات گروه پژوهشی آسیب های اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی نیز نشان می دهد که افزایش بی رویه هزینه های زندگی یکی از اصلی ترین عوامل کاهش تمایل جوانان در آستانه ازدواج محسوب می شود. به نظر می رسد؛ آن چه در کنار عوامل اقتصادی، از جایگاه مهمی برخوردار است باورها و نگرش های فرهنگی و اجتماعی جوانان است. در واقع اختلاف، به باور جوانان از حداقل های لازم و کافی برای زندگی مشترک بر می گردد. در واقع بخش عمده ای از این مشکلات نسبی بوده و با توجه به سطح انتظار فرد از زندگی می تواند تعیین کننده تشخیص فرد از این مشکلات باشد. چه باید کرد؟ پاسخ به دو سوال اساسی، راهبرد ما در مواجهه با مسأله تأخیر ازدواج را روشن می کند: یکی ضرورت و اولویت دار بودن هریک از اجزای مسأله تأخیر ازدواج نسبت به اجزای دیگر است. و دیگری امکان عمل و تغییر مثبت در صورت دخالت دولت و نهادهای مردمی در کوتاه مدت و میان مدت. اولویت سنجی از منظر فراوانی؛ جوانان در سنین ازدواج که تمایل به ازدواج دارند ولی از امکان ازدواج برخوردار نیستند و یا نیازمند خدمات مشاوره و آموزش هستند، طیف اکثریت را تشکیل می دهند. در واقع می توان گفت طیف وسیعی از جوانان کماکان مشتری بالفعل ازدواج هستند. لذا اولویت ایجاب می کند: اولا با در نظر گرفتن جوانان متمایل به ازدواج و فراهم کردن امکان ازدواج برای آنها نرخ کمّی ازدواج را گسترش دهیم، ثانیا با در نظر گرفتن جوانان در شرف ازدواج و فراهم کردن خدمات مشاوره و آموزش برای آنها نرخ کیفی ازدواج را گسترش دهیم. امکان سنجی از جهت امکان سنجی به اعتقاد برخی کارشناسان، در پاره ای از علت های افزایش سن ازدواج که ناشی از سیاست ها و اولویت های برنامه ریزی یا ناکارآمدی سیاست های دولت است، دخالت دولت در اصلاح شرایط می تواند در میان مدت نتیجه بخش باشد. از جمله این عوامل می توان به بالارفتن قیمت مسکن، کمبود مسکن، میزان اشتغال و بیکاری اشاره کرد. ولی در مورد عواملی که دولت در ایجاد آن ها نقش مستقیم نداشته است، دخالت دولت نیز تغییری ایجاد نخواهد کرد مگر به صورت کلان و در بلندمدت و تنها با شیوه های فرهنگی. از جمله این عوامل می توان به اهداف زندگی و نگاه فلسفی به آن اشاره کرد. بنابراین دولت قادر نیست به صورت مستقیم و فرمایشی، نسبت ازدواج ها را در کشور بالا ببرد یا افراد را مجبور به ازدواج کند، ولی با درک مشکلات عملی و مسائل واقعیِ گروه هایی از جوانان که مایل به ازدواج اند، اما قادر به آن نیستند، می تواند آنها را در اقدام به ازدواج یاری کند.
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
گوناگون
پربازدیدترینها