محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854553854
داستان دختر یهودی که با هیتلر دست داد+تصویر
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: داستان دختر یهودی که با هیتلر دست داد+تصویر
هانی بگ در زمان هجوم نازی‌ها به برلین و دستگیری اعضای خانواده‌اش در سال 1943، یک بچه‌مدرسه‌ای بود. بخت با او یار بود که در اردوگاه‌های نازی‌ها نیفتاد و بعدها رو در رو با هیتلر دیدار کرد. داستان نجات هانی بگ را در ادامه بخوانید.
آفتاب : بی‌بی‌سی انگلیسی نوشت: پدر هانی بگ (Hanni Begg) برای زمان حمله نازی‌ها و دستگیری اعضای خانواده‌اش یک برنامه چیده بود: خودکشی تمام اعضای خانواده با سیانور. اما زمانی که نیروهای گشتاپو در سال 1943 به سراغ آنها در آپارتمان سه طبقه‌شان رفتند، هم هانی 14 ساله و هم پدرش بیرون از خانه بودند. بخت با ماکس، برادر کوچک‌تر هانی و خواهرش راث یاری نکرد. این دو باقی عمر کوتاهشان را در اردوگاه کار اجباری آشویتس سر کردند.
به گزارش آفتاب، هانی که حالا 86 ساله شده است، می‌گوید: من دیگر هرگز برادر و خواهرم را ندیدم. البته می‌دانستم که دیگر هیچ‌گاه آنها را نخواهم دیدم. برایم مثل روز روشن بود. با آن سن و سال کمم خیلی چیزها را می‌دانستم. من اصلا امیدی به دیدار مجدد آنها نداشتم. پس از آن اتفاق به شدت گریه کردم اما به تدریج مجبور شدم که با این قضیه کنار بیایم و زیاد به آن فکر نکنم.
پس از مرگ مادر هانی به دلیل سرطان در سال 1939، پدر هانی در مورد تهدید زندگی‌شان توسط نازی‌ها به او هشدار داد. هانی چیزهایی را به خاطر می‌آورد: آنها تمام پول ما را گرفتند و کتاب‌های سهمیه‌ای به ما نمی‌دادند. همان موقع، پدرم در مورد کتاب «نبرد من» هیتلر نکاتی را به من گفت. او گفت که اقدامات یهودستیزی ترویج پیدا خواهد کرد اما من باید به عقبه خودم افتخار کنم.
هانی در ادامه صحبت‌هایش نیز گفت: پدر همچنین هشدار داد که روزی از گشتاپو نامه‌ای دریافت خواهم کرد که در آن نامه نوشته برای حفظ جان خودت به سراغت می‌آییم و تو را به اردوگاه منتقل خواهیم کرد. هر کس باید تمام متعلقات شخصی‌اش را در چمدانی ببندد تا در زمان بازگشت به ما تحویل داده شود.
هانی خاطراتش را مرور می‌کند تا جزئیات بیشتری را به یاد آورد. او می‌گوید: پدرم می‌دانست که تمام اینها دروغ است. او می‌گفت که به تبلیغات نازی‌ها گوش ندهید. او می‌گفت که ما هیچوقت راهی اردوگاه‌ها نخواهیم شد. او جعبه‌هایی را آورد که چهار قرص سیانور داخل آن بود. او می‌گفت زمانی که نامه را دریافت کردیم، قرص‌ها را می‌خوریم و با هم می‌میریم. این اتفاق که چهارنفرمان با هم بمیریم برایم رمانتیک بود.
آن نامه هرگز به دستشان نرسید، اما گشتاپو به سراغشان رفت. هانی می‌گوید: وقتی از مدرسه به خانه آمدم، بعضی از همسایه‌ها در خیابان منتظر مانده بودند و به من گفتند که به خانه نروم زیرا گشتاپو در آنجا منتظر من است تا مرا به اردوگاه کار اجباری منتقل کند. همین شد که چندین سال پدرم را ندیدم. چاره‌ای جز پنهان‌شدن نداشتم اما افرادی بودند که همیشه به من کمک می‌کردند؛ البته آن کمک‌ها می‌توانست برای آنها خیلی خطرناک تمام شود.
او مدتی را با همسایه‌ها و برخی از دوستان خانوادگی زندگی کرد. آنها در هر اقدامی هویت واقعی هانی را پنهان می‌کردند که یکی از این اقدامات، مدرسه‌رفتن او بود. همین اتفاق بود که سبب شد او رو در رو با آدولف هیتلر دیدار کند.
او می‌گوید: او به مدرسه ما سر زد. من در ردیف جلو ایستاده بودم و تنها دانش‌آموز یهودی آن کلاس بودم. البته چهره من به یهودی‌ها نمی‌خورد.
هانی می‌گوید: چندین محافظ از هیتلر مواظبت می‌کردند. من و هیتلر دست دادیم و تمام شد. همه‌اش چند ثانیه بیشتر طول نکشید. بعد از آن، از اینکه با هیتلر دست داده بودم، احساس شرمندگی داشتم اما کاری نمی‌شد کرد. آن موقع زمان کافی برای فکر کردن نداشتم و اگر هم با او دست نمی‌دادم، ممکن بود خیلی گران برایم تمام شود.
جنگ به آخر خود نزدیک می‌شد. همان روزها بود که هانی از طریق یکی از دوستان توانست از حال و اوضاع پدرش باخبر شود. پدر هانی در خانهای بمباران شده در شهر زندگی می‌کرد.
پدر هانی به سل مبتلا شده بود و در روز 9 مه 1945، یعنی روزهای واپسین جنگ، از دنیا رفت. هانی پدرش را در حیاط خانه دفن کرد. پس از آن، خانواده‌ای دیگر سرپرستی هانی را به عهده گرفت.
دیری نپایید که یکی از دوستانش، چشمش به یک آگهی خورد: اعزام زنان جوان آلمانی به بریتانیا برای گذراندن دورههای آموزش پرستاری برای سازمان ملی تامین بهداشت و درمان انگلستان (NHS) که به تازگی تاسیس شده بود.
هانی به بریتانیا رفت و در آنجا با یک پزشک ازدواج کرد. آنها در گویسبورو در نزدیکی میدلزبورو ساکن شدند و تا امروز نیز در همان‌جا زندگی می‌کنند.
او می‌گوید: آیا از اینکه زنده ماندم خوشحالم؟ نه لزوما همیشه. بارها از اینکه تنها فرد زنده‌مانده خانواده‌ام هستم، خودم را سرزنش کرده‌ام. چرا فقط من باید زنده می‌ماندم؟ کمی شانس با من یار بود که زمان آمدن نیروهای گشتاپو، من در خانه نبودم. در حال حاضر زندگی عادی و خوبی دارم. الان دیگر خودم خانواده‌ای دارم که بابت آن بسیار خرسندم.
منبع: فرارو
تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۶:۵۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[مشاهده در: www.aftabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها