محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827419278
خاطراتی از روزهای حضور امام خمینی در نوفل لوشاتو
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه:پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران با نقل بخش هایی از خاطرات سیاسی- اجتماعی ابوالفضل توکلی بینا از روزهای حضورش در فرانسه در کنار حضرت امام خمینی(س) در پاییز و زمستان ۵۷، به مرور ایامی پرداخت که مبارزات مردمی در آستانه به نتیجه رسیدن بود.حرکت به سمت فرانسه و دیدار با امامچند روز بعد از آنکه امام وارد پاریس شدند افرادی به طرف پاریس حرکت کردند که بعضاً افراد متعهدی هم به نظر نمی رسیدند، وقتی با شهید حاج مهدی عراقی تلفنی صحبت کردم، به ایشان گفتم: این کسانی که به پاریس برای دیدار امام می روند، می ترسم هر کدام مطالبی را مطرح کنند که ذهن امام را خراب کنند. حالا چه می گویی؟ ایشان گفت: من و تو که پرونده سیاهی در مقابل رژیم داریم. پاسپورت که به ما نخواهند داد. من به ایشان گفتم وضع تغییر کرده یکی از افسرانی که با من آشناست به من اطمینان داد اگر مدارکمان را تحویل دهیم، پاسپورتمان را ۲۴ ساعته تحویل دهد.حالا اگر مایل هستید، امتحانش مجانی است.مدارک را آورد و۲۴ ساعته پاسپورت آماده شد. به هر حال رفتیم پاریس. آن موقع یک هفته از ورود امام به فرانسه می گذشت. وقتی به پاریس رسیدیم در هتل ایفل مستقر شدیم. ساعت حدود ۱ بعدازظهر بود که به دفتری که در خیابان کشان منزل یکی از ایرانی ها که دفتر را در اختیار امام گذاشته بود، تلفن زدم. آقای محمد هاشمی آنجا بود. گوشی را برداشت، به شوخی به او گفتم: تو آنجا چکاره ای؟ چه می کنی؟ خندید و گفت کی آمدید؟ گفتم: پیش از ظهری رسیدیم. گفت بیایید. گفتم خوب تو به من بگو ببینیم اولاً شغل رسمیت در آن دفتر چیست؟ او هم به شوخی گفت: من شوفر و راننده این استیشن هستم و مسافرها را به دهکده نوفل لوشاتو می برم. سریع یک تاکسی گرفتیم و وسایلمان را در هتل گذاشتیم و به طرف خیابان کشان حرکت کردیم.وقتی رسیدیم دیدیم بله استیشن آماده حرکت به نوفل لوشاتو است و با همان استیشن رفتیم به محل استقرار امام. در دهکده نوفل لوشاتو یکی از ایرانیها خانه ویلایی خود را در اختیار امام گذاشته بود. یک حیاط کوچک هم این طرف خیابان بود که امام در آنجا سکونت داشتند.ساختمان مثل خانه های شمال بود. بالا فضای بزرگی بود و یک اطاق کوچکی در کنار سالن بزرگ قرار داشت. شب ها امام ملاقات های چند دقیقه ای را در این اتاق انجام می داد و هر شب هم بعد از نماز سخنرانی داشتند. ما رفتیم بالا و در نماز جماعت شرکت کردیم. دیدیم جا نیست آمدیم پایین ایستادیم. نماز که تمام شد رفتیم پشت سر جمعیت تا امام سخنرانی اش تمام شد و رفتند داخل آن اطاق کوچک. یک مرتبه دیدمیک جوان عمامه مشکی آمد و گفت: حاج آقا توکلی شما کی آمدید؟ گفتم من شما را نمی شناسم. گفت: من پسر حاج آقا مصطفی هستم. بچه بودم که شما می آمدید پهلوی بابام. من شما را می شناسم.گفتم من با آقای عراقی امروز پیش از ظهر رسیدم. ایشان هم رفت خدمت امام و جریان ورود ما را به ایشان اطلاع داد. امام فرمودند: بگویید بیایند. ما هم حدود پانزده سال بود که ایشان را ندیده بودیم. رفتیم خدمتشان. آن شب خیلی محبت کردند مخصوصاً به مهدی. امام دست مهدی را گرفت، فرمود: مهدی آن بازوها کو؟ خوب مهدی خیلی قوی بود. بعد از ۱۳ سال زندان تکیده شده بود. خوب آن شب امام شوخی هم می کرد. به مهدی محبت می کرد. خیلی هم صحبت کرد. حتی پرسید کی آمدید؟ وسایلتان کجاست؟گفتیم هتل ایفل پاریس. تا آن روز اداره آنجا هم خیلی سامان درستی نداشت امام رو کردند به من و شهید عراقی و فرمودند: بروید وسایلتان را بیاورید، اداره اینجا با شما دو نفر. گفتیم: چشم. همان شب با یکی از دانشجویان که اتومبیل فولکس واگن داشت صحبت کردیم. او هم قبول کرد و به اتفاق رفتیم پاریس و وسایلمان را از هتل برداشتیم و آمدیم نوفل لوشاتو.آنجایی که امام در خیابان کشان وارد شدند منزل آقای غضنفرپور بود لذا امام چند روزی را در پاریس بودند. وقتی دولت فرانسه به امام اجازه سخنرانی و یا مصاحبه با خبرنگاران را نداد، این موجب شد که آقای عسگرپور ویلایی در نوفل لوشاتو را معرفی کنند که مورد موافقت امام قرار می گیرد.صبح فردای آن روز یک ساعت و نیم با امام ملاقات داشتیم و من و شهید عراقی تمام گزارش داخل ایران را خدمت امام دادیم. امام هم خودشان اطلاعات کافی داشتند؛ نخبه های هر جمعیتی از هر گوشه ای از کشور با اطلاعات گوناگون نزد امام می آمدند و اخبار را خدمت ایشان ارائه می دادند.چیزی که برایم خیلی غامض و پیچیده بود مساله ارتش شاهنشاهی بود که تا ناخن مسلح بود. من آن روز صبح خدمت امام عرض کردم شما برای ارتش چه فکری کردید؟ ایشان یک خنده ملیحی کردند و بعد فرمودند: نگران نباشید مسائل حل می شود مشکلی نیست.توجه داشته باشیم که امریکایی ها از پنتاگون، سازمان سیا، مشاوران نظامی و سیاسی مثل هایزر، برژینسکی و… در ایران نفوذ داشتند و به اصطلاح پل هوایی زده بودند واز طریق سفارت امریکا لحظه به لحظه با وزارت خارجه آمریکا در تماس بودند.فرماندهان ارتش هم دیگر هیچ روحیه نداشتند، قیام مردمی هم شدت می گرفت. امام باصلابت سکان انقلاب را در دست داشت و پیام های لازم را به مردم و قوای دولتی و ارتش می داد، و در یکی از همین پیام هایشان خطاب به افسران جوان ارتش فرموده بودند: شما بمانید و به سربازان فرموده بودند: از پادگانها فرار کنید. روزانه ۳۰۰ الی۴۰۰ خبرنگار از سراسر جهان به نوفل لوشاتو می آمدنداداره آنها به عهده ما بود و اداره چنین جمعیتی مشکل بود؛ مضافاً اینکه ظهر و شب هم غذا داده می شد، البته حاج مهدی عراقی یک مدیر قوی بود. ما هم سعی کردیم همان غذاهای سنتی و ساده خودمان را برای میهمانان آماده کنیم. لذا آبگوشت درست می کردیم، سیب زمینی می پختیم، تخم مرغ آب پز می کردیم. در مجموع دو وعده غذا می دادیم، یکی ظهر و یکی شب.در نوفل لوشاتو یک واحد نان صنعتی بود، یکی از برادران را گذاشته بودیم. هر چه او می پخت برای غذای ظهر و شب تحویل می گرفتیم. سعی می کردیم که غذاها ساده و در عین حال کم هزینه باشد. با همین نوع غذاها همه مراجعین را اطعام می کردیم و بدون غذا کسی را نمی گذاشتیم برود. خوب دانشجویان ایرانی و یا خارجی که برای دیدار حضرت امام می آمدند فقط کرایه رفت و آمد داشتند. لذا ما سعی می کردیم اینهارا خوب پذیرائی کنیم. حتی شب هم امکانات استراحت و خوابشان را فراهم می کردیم. می دیدیم که اینها از آن سر دنیا به عشق دیدار امام آمده اند، خوب دانشجویی که توانسته با هزینه دانشجویی یک بلیط تهیه کند و بیاید پاریس و از آنجا برگردد نیاز به مساعدت دارد لذا سعی داشتیم که وسایل راحتی و آرامش آنان را حتی الامکان فراهم کنیم.یک عده زیادی از طبقات مختلف دانشجویان و جوانان مسلمان از اقصی نقاط دنیا به نوفل لوشاتو می آمدند. بعضی از این افراد خصوصاً دانشجویان همان طور که گفتم فقط بلیط رفت و برگشت تهیه کرده بودند و هیچ بودجه دیگری هم نداشتند، این بود که ما سعی داشتیم اینها را اسکان بدهیم. برای این کار از امکانات موجودی که در نوفل لوشاتو بود استفاده کردیم. هتل کوچکی در نوفل لوشاتو بود که من با صاحب هتل درباره اجاره ماهانه آن صحبت کردم، وقتی مقایسه کردم دیدم پولی که بابت اجاره اتاق می گیرد اگر ما آن هتل را اجاره ماهانه کنیم خیلی ارزانتر برای ما تمام خواهد شد لذا من به فکر افتادم آنجا را اجاره کنم.مرحوم شهید عراقی گفت: حالا می خواهی اجاره کنی پولت کو؟ گفتم: خدا بزرگ است. اتفاقا شبی که هتل را برای یک ماه اجاره کردم صبح فردا یک وقت دیدم سراسیمه حاج احمدآقا فرستاده که آقای صدوقی با یک عده آمده و جا نداریم. گفتم: نگران نباش هتل را اجاره کردیم. آقای اعتمادیان و چند نفری هم دنبالشان بودند. آنها تشریف آوردند. مرحوم صدوقی پیر بود، اما از آنهایی بود که روح بلند و جوانی داشت. وقتی ایشان آمد دو تا اطاق بزرگ در اختیار ایشان گذاشتیم. در همان دیدار ایشان رو کرد به من و گفت: شنیدم هتل دار هم شدی. گفتم: حاج آقا، روزگار آدم را به خیلی کارها وا می دارد. درهمان بدو ورود گفت یک سوم هزینه اینجا را به حساب من بگذارید. به مهدی گفتم: ببینید ما نیتمان لِله بود و خداوند هم پیشاپیش برایمان فرستاد، دیشب اجاره کردیم امروز یک سوم پولش رسید. حالا هر کس آمد پول داشت از او هم می گیریم. هر کس هم نداشت به امان خدا. بله آنجا صحنه های خیلی جالبی بود.ملاقات های خصوصی امام در همان منزل مسکونی خودشان در نوفل لوشاتو انجام می شد، تعیین وقت با شخصیت ها هم به عهده دکتر ابراهیم یزدی بود. معمولاًهرشب حضرت امام سخنرانی داشتند. بحثهای سیاسی و حکومتی می کردند. روز هم ملاقات داشتند، با شخصیت های داخلی و خارجی که وقتهای منظمی برای آنها تنظیم می شد. لذا امام سر تا سر روز تقریباً گرفتار همین ملاقات ها بودند. این ملاقات ها در همان محل سکونت امام و در یکی از اطاق های کوچک انجام می گرفت، البته شب ها بعد از نماز مغرب و عشاء وقتی سخنرانی حضرت امام تمام می شد اطاقی در کنار آن بود که از دانشجویان ایرانی و خارجی و هر کسی که می خواست چند دقیقه ای با امام ملاقات کند به آن اطاق می رفت. شب ها بعد از نماز مغرب و عشاء جلسه عمومی بود و همه می توانستند شرکت کنند.جمله آن زن مسیحی در دیدار با امامپنج نفر زن از کلیساهای جنوب فرانسه به نمایندگی فرستاده بودند برای خوشامد گویی و دیدار با حضرت امام که به ملاقات آمدند. قبل از اینکه اینها با امام ملاقات کنند حضرت امام دستور داده بودند برای آنها هدیه بگیرند، گل بگیرند. ایشان خیلی خوش ذوق بودند. وقتی برای ملاقات وارد شدند یکی از خانم ها که رئیس آن جمع بود جمله اش را این گونه آغاز کرد: «ای امام، ای کسی که آمده ای تا حاکمیت خدا را در زمین برقرار کنی»، این جمله آن زن مسیحی بود، او وقتی این جملات را می گفت برادران در جلسه اشک شوق ریختند. این ملاقات خیلی اثر گذار بود.چهارصد ژاندارم در نوفل لوشاتوقویترین پلیس فرانسه ژاندارم است. چهار صد ژاندارم در ۲۴ ساعت، حفاظت امام را به عهده داشتند. من رئیس مرکز امنیتی پاریس را که در فیلم های مربوط به آن ایام در تلویزیون نشان می دهد می شناسم. این شخص از۲۴ ساعت بدون اغراق ۱۸ الی ۲۰ ساعت را در محل حضور داشت و مراقب اوضاع بود. امام که می آمد، ژاندارم ها خیابان را می بستند. در فرانسه برای کسی جز رئیس جمهور این کار را نمی کنند اما اینکار برای امام انجام گرفت. این چهار صد ژاندارم در سه شیفت از امام حفاظت می کردند. گاهی شب ها چون اداره آنجا در دست ما بود می آمدند و می گفتند: ما خبرهایی شنیدیم و می خواهیم خانه امام را بصورت حلقه نظامی حفاظت کنیم. ما هم بر حسب وظیفه این مسأله را با امام مطرح کردیم، ایشان هم فرمودند: اختیار با شما است ما هم اجازه دادیم اینها شب تا صبح مثل یک حلقه مسلح، دور محل سکونت امام را حفاظت کنند. فرانسوی ها در این زمینه خیلی خدمت کردند.دولت فرانسه دخالتی در امور نداشت و فقط بحث محافظت و امنیت امام بود. البته آن دو سه روز اول که امام پاریس بودند دولت فرانسه از مصاحبه و مراجعات جلوگیری کرد، ولی بعد که امام به ویلای نوفل لوشاتو تشریف آوردند از آنجا که یک ده ییلاقی خوش آب و هوا و دور از پاریس بود دخالت ها کمتر شد. بدین ترتیب نوفل لوشاتو تبدیل به مرکز و کانون خبری سراسر دنیا شد و شخصیت های متعددی از سراسر دنیا به آنجا مراجعه کردند، بنابراین نوع مراقبت و حفاظت ژاندارم فرانسه فرق کرد.نوفل لوشاتو کانون خبری سراسر دنیاامام در مدتی که در نوفل لوشاتو حضور داشتند ندای حق طلبی خودشان را به گوش مردم سراسر دنیا رساندند. امام خمینی اعتراضشان را به جهانیان از طریق سیصد تا چهار صد خبرنگاری که روزانه در نوفل لوشاتو در تردد بودند، اعلام کردند. رژیم شاه که بشدت عصبانی بود کاری نمی توانست انجام بدهد. ولی امام همه جنایات رژیم پهلوی را نقش بر آب کرد. در مجموع امام در فرانسه سکوی مناسبی برای تظلمخواهی ملت ایران بدست آورده بود.نوفل لوشاتو یک کانون خبری برای سراسر دنیا شده بود. اگر میلیاردها تومان خرج می کردند نمی توانستند این زمینه را فراهم کنند، قیام و نهضت امام خمینی یک پدیده جدیدی در جهان بود. سیمای عارفانه امام آن قدر جاذبه داشت که هر کسی با او روبرو می شد جاذبه امام او را می گرفت و به راحتی نمی توانست او را رها کند. عرفا می گویند که انسان ها چون ذهنیتشان پاک است وقتی به هم می رسند همدیگر را نمی شناسند یا می گیرد یا رد می کند. بارها اتفاق افتاده است کسی را نمی شناسی ولی برق او تو را می گیرد، امام خمینی آن سیمای عارفانه اش و جاذبه اش همه کس را گرفت و آن کلام حقی که می گفت چنان اثر گذار بود که انسان را رها نمی کرد و کسی که با ایشان روبرو می شد آن جاذبه در او تاثیر می گذاشت.جاذبه امام و آن سیمای ملکوتی همه را تحت تاثیر قرار داد و در مواقعی هم که ضرورت داشت مترجم حضور پیدا می کرد. ولی این سیما و چهره امام و آن کلام حقی که از او ساطع می شد، تاثیرگذار بود.امام خمینی این معمار مجدد اسلام ناب محمدی، راه رسیدن به حکومت اسلامی را کاملاً ترسیم کرده بود و همه کسانی که در آن حدود چهار ماهی که امام خمینی در نوفل لوشاتو بودند از جمله شخصیت هایی مانند دکتر بهشتی، آیت الله صدوقی و دیگران که به پاریس آمدند خط و راه آنها را تعیین کرده بودند. مثلاً دکتر بهشتی قبل از آمدن به پاریس به عنوان عضو شورای انقلاب تعیین شده بودند.ویژگی هایی از رفتارهای فردی امام در نوفل لوشاتودر فرانسه هم حضرت امام همان زندگی ساده ای را که از ابتدای طلبگی در قم داشتند، ادامه دادند. غذای ایشان همان یک پیاله آبگوشت بود و همان سیره شب زنده داری ادامه داشت. ابتدا که هوا مناسب بود زیر همان درخت سیب نماز ظهر و عصر و مغرب را می خواندند و بعد از مدتی شب ها نماز مغرب و عشا را در اطاق بالا که نسبتاً وسیع بود اقامه می کردند. بعد از نمازمغرب هم برنامه سخنرانی داشتند.صبح برای نماز جماعت شرایط مهیا نبود. درکشورهای اروپائی وضعیت فرق می کند. بنابراین صبح نماز به صورت فرادی خوانده می شد. امام هم مقید بودند و کسی را بدون اجازه بیدار نمی کردند.حضرت امام همان طوری که ازنوجوانی در ایران نیمه های شب به راز و نیاز با خدا مشغول بودند در نوفل لوشاتو و در همان منزل کوچکی که زندگی می کردند نیز این سیره را عمل می نمودند.محور صحبت های امام بعد از نماز ، هدایت انقلاب از خارج از کشور بود. ایشان نسبت به حکومت آینده ایران نظراتی داشتند و در همین سخنرانی ها پاسخ افراد مغرض و ضد انقلاب داده می شد. به عنوان نمونه در هفته اولی که امام به نوفل لوشاتو تشریف بردند. علی امینی سخنرانی کرد و گفت: این مردمی که سر و صدا می کنند و قیام کرده اند نان و آبشان لنگ است، باید یک جوری مشکل نان و آب آنها را حل کرد.اخبار ایران و بریده های روزنامه همه روزه در اختیار امام گذاشته می شد. ایشان ازنظر اطلاعات و اخبار کشور کاملاً به روز بودند. به همین خاطر بدنبال مصاحبه علی امینی، امام – رضوان الله تعالی علیه – یک موضع مستحکمی گرفتند و فرمودند: قیام ملت شریف ایران برای نان و آب نیست. مردم می خواهند از وابستگی نجات پیدا کنند. کشور را از شرّ رژیم شاهنشاهی نجات بدهند. آن شب امام سخنرانی جذابو تندی بر علیه رژیم وابسته شاه داشتند. بیشتر سخنرانی ها جهت دادن و آماده کردن مردم برای حکومت آینده انقلاب بود. بخصوص بعد از خارج شدن شاه از ایران حرکت حضرت امام خمینی هدایت مردم به سمت پیروزی انقلاب بود.بزرگترین درس امامیکی از روزها، وقتی حضرت امام تشریف بردند به دستشوئی، مشاهده می کنند که دستشوئی تمیز نیست آستین و شلوار را بالا می زنند و همه دستشوئی را کاملاً شستشو می دهند، دوستان می بینند که بیرون آمدن امام خیلی طول کشید، بعد از ساعتی درب دستشوئی باز شد و ایشان دست و پا بالا زده بیرون آمدند. شخصیتی که دنیا را در سیطره خبری خود قرار داده بود، این طور دنیا را کوچک می شمرد و خود را اسیر این زندگی دنیائی قرار نمی دهد. این نحو زندگی کردن از نظر اخلاق عملی، درس بزرگی است برای همهمردم.* درخت سیب تکیه گاهی بود که امام تشریف می آوردند و می نشستند پای آن درخت و به آن تکیه می دادند. چون معمول علماء و بزرگان است که قبل و بعد از نماز بنشینند و به سؤالات مردم پاسخ بدهند. لذا امام هم یک چند دقیقه ای زودتر می آمدند و کنار آن درخت سیب می نشستند و به سئوالات مردم پاسخ می دادند.هدایای امام برای اهالی نوفل لوشاتواز زمانی که من و شهید عراقی در نوفل لوشاتو بودیم شکایتی از ناحیه همسایه ها نشد، اما امام که خود معلم اخلاق بودند بارها از اینکه در این روستا آسایش مردم به هم خورده بود عذرخواهی داشتند؛ ضمن اینکه این روستای سرسبز ظرفیت این همه ایاب و ذهاب و جمعیت خبرنگاران و شخصیت های جهانی را نداشت، آنچهمسلم است، اگر چه آسایش آنها تا حدودی بهم خورده بود ولی رونقی هم برای آنها ایجاد شد. شهید مهدی عراقی می گفت: پایان روزهائی که امام نوفل لوشاتو را ترک می کردند برای اهالی آن روستا هدیه فرستادند و از اینکه برای اهالی مزاحمتی ایجاد شده، عذر خواهی کردند.نقش موثر مرحوم حاج احمد خمینی در نوفل لوشاتوهمانطور که می دانید یک مدیر توانا مدیری است که کارها را تقسیم کند و ناظر بر اجرای خوب آن باشد اگر یک وقتی اشکالی پیش آمد بداند اشکال را چطور برطرف کند. همانگونه که ما در پاریس می دیدیم ایشان مدیریت خوبی در اداره منزل حضرت امام داشتند. در نوفل لوشاتو روزی سیصد، چهارصد خبرنگار از سراسر دنیا مراجعه می کردند. نامه های مختلف از ایران می آمد. مراجع، شخصیت های سیاسی و … مکاتبه می کردند و ایشان با نهایت بزرگ منشی و مدیریت خوب بیت امام را در پاریس اداره کردند.من با مرحوم حاج احمدآقا در ایران هم که بودم ارتباط تنگاتنگی داشتم. شهرکی در سالاریه قم احداث شد و من مدیرعامل شرکت بودم لذا هفته ای دو روز در روزهای سه شنبه و چهار شنبه در قم بودم، در یکی از همین روزها بود که برای اولین بار حاج احمد آقا من را دعوت کردند به منزلشان و نهاردرخدمتشان بودم. ارتباط و آشنایی مان ازهمان موقع شروع شد. بعضی از گروه ها و بعضی از طلاب جوان که می خواستندحرکتی داشته باشند ایشان واسطه بودند و من نیازهای آنها را برطرف می کردم. از جمله حجت الاسلام محمد علی رحمانی که از طرف حاج احمد آقا معرفی شد مبنی بر اینکه اینها می خواهند فعالیت کنند و برای این کار دستگاه تکثیر لازم دارند. من هم یک دستگاه تکثیر خریداری کردم و در اختیار اینها گذاشتم. در کنار این کارها ارتباط مالی هم داشتیم به طوری که من ماهانه مبلغی را در اختیار حاج احمد آقا قرار می دادم و یاغیر از مسأله مالی گاهاً بعضی از طلاب و دوستان به ایشان در رابطه با تهیه امکانات در جهت مبارزه مراجعه می کردند و ایشان هم بوسیله اینجانب مشکل آنها را حل می کردند. در هر حال تا زمانی که مرحوم حاج احمد آقا درقم بودند ارتباط تنگاتنگ بود. بعد که تشریف بردند به نجف ارتباط قطع شد تا اینکه در نوفل لوشاتو کنار ایشان بودم. باید اذعان کنم که وجود حاج احمد آقا در نوفل لوشاتو به عنوان فرزند اماموجود پر خیر و برکتی بود. الحق ایشان فردی با هوش، مخلص و سراپا در اختیار امام بودند. مرحوم حاج احمدآقا خیلی مبادی اخلاق بودند و هدایت کلی تشکیلات در نوفل لوشاتو به عهده ایشان بود. از جمله کسان دیگری که در نوفل لوشاتو همکاری خوبی داشتند، آقای محتشمی پور و مرحوم آقای فردوسی پور بودند.حاج احمد آقا در ایران هم همین سیره را عمل می کردند. امام فقط یک شب مدرسه رفاه خوابیدند و از شب بعد به مدرسه علوی رفتند. آن شب هم در مدرسه علوی وقتی به همراه ستاد استقبال به خدمت امام رسیدیم حضرت امام فرمودند: بروید برای اداره اینجا هیأت مدیره تشکیل بدهید و مرحوم حاج احمد آقا در اجرای این برنامه موفق بود و خیلی از کارها از قبیل رفت و آمد های امام، کنترل وضعیت آنجا، حفاظت وحراست از حضرت امام، تدارکات و … زیر نظر ایشان انجام می گرفت.
۱۰ بهمن ۱۳۹۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها