محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829726068
داستان ایستادن روحانی کنار مجسمه آنتونیوس و دلواپسان حاشیه ساز
واضح آرشیو وب فارسی:تیترنیوز: ماجرای ایستادن رئیس جمهور کشورمان و میزبان ایتالیایی اش کنار مجسمه آنتونیوس، باعث شد تا چهره تازه ای از ماهیت رسانه های نو به بار بنشیند.به گزارش پایگاه خبری تیتر نیوز، فرض کنید شما امروز یک کانال در تلگرام باز می کنید و در آن می نویسید: «سیاره ایبوسوروروس پر از موجوداتی به نام فوگویاشاماگابا است!» فرقی نمی کند این گزاره را در یک کانال تلگرام بنویسید یا در روزنامه یا هر رسانه ای که بی رقیب و مدام فرصت سخن داشته باشد. چون گفته اید و تمام! اصلا فرصتی نیست که کسی بگوید اولی چیست و کجاست و دومی را از کجا آوردی! برای استناد بیشتر، حداکثر تصویری فضایی را می توان به آن افزود و شاد ماند. برای اثبات مدعا هم می توان مدام مدعا را تکرار و بازنشر کرد و دلخوش بود که شاید تکرار، اثبات هم بکند! کانال های تلگرام، یک خاصیت منحصربه فرد دارند. در کانال تلگرام، خلاف شبکه های اجتماعی دیگر، یک نفر حرف می زند و بقیه گوش می دهند. اگرچه پیش از آن که تلگرامی وجود داشته باشد، این نوع ساختار رسانه ای وجود داشته و بلکه برای دسته ای از اطلاعات یا ناشران اطلاعات، تنها مجرای مشروع انتقال شمرده می شده است! بعد از سخنرانی روحانی و میزبان ایتالیایی اش کنار مجسمه آنتونیوس رومی، گردانندگان برخی کانال های تلگرام و از قضا نویسندگان برخی رسانه های مقید به ساختار «کانالی» فریادهایی از این دست برآوردند که: «برگزاری جلسه رسمی روسای دو کشور زیر سایه سوار فاتح ایران؟» یا مثلا «زیر سم اسب مارکوس آئورلیوس آنتونیوس که ایرانیان را در عصر پارتیان و سلسله اشکانی به سختی شکست داده و مغلوب خود ساخته؟» شاید گردانندگان این کانال ها و دارندگان رسانه های «کانالی» دیگر نیک دریافته باشند که چندی ست حوصله مردم به حداکثر چندخطی از جنس لطیفه، یا افشاگری و مچ گیری در شبکه های اجتماعی فروکاسته است. همچنین پیش تر و بیشتر از آن، چنان به دغدغه معاش فروافتاده اند که ضرورت خواندن در فهرست ضروریات زندگی شان سقوط کرده و از سوی دیگر چنان از حرف های قلمبه سلمبه و پرطمطراق بی اثر در زندگی، جانشان فرسوده شده که اعتمادشان به این حرف ها کمتر است تا متن های بازنشرشده فوری نوشته و فوری خواندنی در گروه های «دوستان قدیمی» و «خانواده ما» و «خبرهای باورنکردنی». پس از روایت صاحبان کانال های دسته اول درباره سردار رومی، در برخی گروه ها پاسخی به همان اندازه که مدعای اول اعتبار داشت، دست به دست شد: «مارکوس آنتونیوس یا همان مارک آنتونی به ایران حمله کرده و حتی خسارت هایی هم زده، اما در حمله ها و نبرد هایش شکست خورده!» این مدعا را تصویری هم از دانشنامه آزاد ویکی پدیا همراهی می کرد: گردش این پاسخ در رسانه های دستی مخاطبان، کانال های دسته نخست را به واکنش انداخت و یکی آن ها نوشت «ویکی تقلبیا» و مدعی شد که این اطلاعات در ویکی پدیا ویرایش شده و هرکسی می تواند برود در ویکی پدیا هرچیزی بنویسد. این کانال درست می گفت، در ویکی پدیا و در هر سایت خبری و در هر کانالی، گردانندگان می توانند هر رویداد تاریخی را چنان که می خواهند و حتی بدون استناد به منبع تاریخی بنویسد؛ اگرچه این کار با توجه به ضوابطی که ویکی پدیا برای ویکی نویسی وضع کرده، دشوارتر از سایت های خبری و کانال هاست. نوشته «ویکی تقلبیا» که خیلی زود در رسانه های «کانالی» سازمان یافت، برای این که سنگی در چاه نینداخته باشد و بقیه راگرفتار نکرده باشد، در طریق تحقیق گام زد و در تایید این که آنتونیوس ایرانیان را شکست داده و گردانندگان رسانه های کانالی راست می گویند، نوشت: «فرض بفرمایید یکی از این بروبچ [عین عبارت است] ... کتابخانه ای داشته و یک نگاهی کند به تاریخ تمدن ویل دورانت یا تاریخ ایران باستان گریشمن.» غرض، نقد نویسنده این کانال یا حتی تحلیل این نوع ساختارهای رسانه ای نیست. غرض حتی جانب داری از هیچ یک از طرف های جنگ سال 37 پیش از میلاد، بین رومی ها و پارتی ها هم نیست! بلکه امید آن می رود که این نقل قول ها باعث بشود یک گام از کانال بازی فراتر رویم و فضای گفت وگویی که می تواند در رسانه های نو از جمله همین کانال ها وجود داشته باشد، شکل بگیرد و صد البته چنان که اشکالی در این نوشته هست، نویسندگانی دیگر به رفع و یاری آن بکوشند. یعنی به جای بافتن زنجیر و انداختن پشت کوه، و به جای این که به خوانندگان پست های دو خطی فرمان دهیم که هرکس در گفته چندخطی بدون منبع ما تردید دارد، برود 7500 صفحه تاریخ ویل دورانت را بخواند، در گشودن زنجیره ای از پرسش ها که در پی نحوه استدلال کانالی پیش می آید، گامی فرابرداریم و پیش از انتشار در کانال تلگرام مان، نخست با خویشتن پاسخ گوییم که: 1.آیا کسانی که اصرار دارند آنتونیوس، سردار رومی، ایرانیان را شکست داده و به همین خاطر ایستادن در کنار مجسمه او ننگ است، درباره اسکندر، فاتح ایران و بخش عظیمی از ربع مسکون در زمان واپسین پادشاه هخامنشی و همچنین فاتحان عرب ایران در قرن نخست هجری که بعدها تا سیحون و جیحون و ختن تاختند و زبان و فرهنگ و سرزمین را به زیر اراده خود آوردند؛ همین نظر منفی را دارند؟ 2.چرا عده ای اصرار دارند، هرجا که آنها دست در کار داشته اند، ایران پیروز شمرده شود و هرجا آنها نبوده اند، ایران شکست خورده باشد؟ 3.آیا گردانندگان رسانه های کانالی، که بی پروا مخاطبان را به 7500 صفحه تاریخ تمدن ویل دورانت رهنمون می کنند، خود هرگز آن را خوانده اند؟ و اگر بله، آیا می دانند که در این مجموعه 11 جلدی، تنها فصل دهم مربوط به آنتونیوس است، و تنها جایی که در این فصل از نبرد با پارتیان سخنی آمده، حرفی از شکست پارتیان نیست؟ «آنتونیوس پس از زناشویی با اوکتاویا به آیین رسمی در رم با او به آتن رفت. آنجا یکچند طعم زیستن با زن خوب را چشید، سیاست و جنگ را یک سو نهاد و در کنار اوکتاویا از محضر فیلسوفان بهره جست. اما در عین حال به بررسی نقشه های قیصر برای فتح سرزمین پارت پرداخت. لایبنوس فرزند سردار قیصر در خدمت شاه پارتی در آمده و سپاهیان پارتی را پیروزمندانه به گشودن کیلیکیا و سوریه، یعنی ایالت پردرآمد روم ره نموده بود (سال 40 م). آنتونیوس برای دفع این خطر به سپاه نیازمند بود و برای پرداخت مزد سپاهیان به پول، و پول را کلئوپاترا فراوان داشت. یکباره آنتونیوس که از پارسایی و صلح ملول شده بود، اوکتاویا را بع رام بازفرستاد و از کلئوپاترا خواست که برای دیدار او به انطاکیه بیاید. کلئوپاترا با خود گروهی سپاهی برای آنتونیوس آورد، اما سوداهای عظمت جویانه وی را نپسندید و گویا از خزانه افسانه ای خود جز مبلغی اندک به او نپرداخت. آنتونیوس با صدهزار مرد بر سرزمین پارت تاخت (سال 36 ق م) و بیهومده کوشید تا شهرهای عمده آن را به تصرف درآورد و نزدیک به نیمی از سپاهش هنگام عقب نشینی دلیرانه، در منطقه ای به وسعت 480 کیلومتر از سرزمین دشمن به هلاکت رسیدند.» (تاریخ تمدن؛ ویل دورانت؛ ترجمه جمعی از مترجمان، جلد 3؛ فصل دهم، آنتونیوس، 44 تا 30 قبل از میلاد) 4.آیا آنها می دانند که گریشمن هم سخنی از پیروزی آنتونیوس بر پارتیان نگفته و در تنها جایی که از حمله او به ایران سخنی آمده، چنین نوشته است: «رومیان از ملل و امرایی که در آشکار کردن مسرت خویش از ورود ایرانیان عجله نموده بودند، به سختی انتقام کشیدند. به بعضی از آنها خراجی سنگین تحمیل شد و دیگران -مانند پادشاه بیت المقدس- اعدام شدند. هردوس مجددا بازگشت. ارد پیر به زودی توسط پسرانش مقتول گردید و فرهاد چهارم جانشین او شد (حدود 37 قبل از میلاد). بین نجبا و طبقات پست، بین طرفداران خاندان های مختلف، بین دو بخش بزرگ قشون تهدیدی به عنوان مهاجمه ای جدید از جانب رومیان رخ نمود، و آن حمله آنتونیوس بود که با یکی از قوی ترین قشون های رومی که با ایران جنگیدند وارد قفقاز شد. ایبریان و آلبانیان را مقهور و مطیع ساخت و ارمنستان را تابع خود کرد. وی چون از عقب قشون خود مطمئن گردید، به سرعت به سوی ماد آذربایجان راند تا پایتخت آن را محاصره کند و محمولات و آلات جنگی را در نقطه ای دوردست در عقب به جای ماند. آنتونیوس برای تحقق طرح های فتح سراسر مشرق که قیصر در ده سال قبل ریخته بود، شکیب نداشت. اما محاربه کاره در اذهان اثری باقی گذاشته بود. وی نتوانست به سهولت در میان ارمنیان یا مادی ها یا مردم الیمایی -که در برابر نفع عموم خیانت احتراز می کردند- متحدانی بیابد. فرهاد چهارم با سواره نظام سبک خود به سوی مسیر بار و بنه آنتونیوس حمله برد و نگهبانان آن را در هم شکست و آلات محاصره را غارت کرد و سوخت. انتونیوس بدون آلات جنگ و بدون توشه نمی توانست در برابر نقطه ای مستحکم که ساخلو آن شجاعانه مقاومت می کرد، کاری از پیش ببرد. در این ایام فصل سرما پیش می رفت. سردار رومی اقدام به عقب نشینی کرد و در اثنای آن پارتیان با حملات ناگهانی تلفات بسیار سنگینی بدو آوردند. فرهاد فتح خود را جشن گرفت. و نام خود را بر سکه هایی که تمثال آنتونیوس و کلئوپاترا داشت و در زمره اثاثیه رومیان پیدا شده بود، ضرب کرد. در بهار آینده، آنتونیوس مجددا ارمنستان را مسخر و پادشاه آن را مغلوب نمود. سال بعد تا ماد پیش راند اما عکس العمل مشترک پارتیان و ارمنیان او را از تمام متصرفات خود محروم کرد و کمی بعد اکتاویوس او (انتونیوس) را شکست داد و قدرت را از دست وی خارج کرد. در این هنگام سیاست روم در مساله مشرق روشی جدید اتخاذ کرد. افکار عامه روم در خصوص پارتیان تغییر یافت. قدرت دفاعی اینان شناخته شده بود. رومیان دانستند که تمایلات تعرضی آنان خطا و سیاست کسانی که در صدد فتوحاتی در مشرق فرات بودند، بر باطل بوده است.»
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیترنیوز]
[مشاهده در: www.titrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها