محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798403763
کودکان در چه دوره ای زندگی می کنند؟
واضح آرشیو وب فارسی:صاحب نیوز: واقعیت این است که هرم اطلاعاتی بین والدین و فرزندان وارونه شده یعنی اطلاعات کودکان بیش از والدین شده است و این وارونگی هرم اطلاعاتی و عدم داشتن اطلاعات کافی از سوی والدین خود زمینه ساز بروز مشکلات در تربیت صحیح فرزندان است…به گزارش صاحب نیوز به نقل از ندای اصفهان- ابراهیم مهرانی (کارشناس آسیب های اجتماعی) ما در دهه ای زندگی می کنیم که اتحادیه اروپا، آن را دهه سواد رسانه ای نامیده است و زمانی مارشال مک لوهان عنوان نموده بود در آینده ی پیش رو، آدم های بی سواد کسانی نیستند که خواندن و نوشتن ندانند بلکه کسانی هستند که سواد رسانه ای را نیاموخته اند. متاسفانه سواد رسانه ای در جامعه کنونی ما حال و روز خوبی ندارد چرا که در برخی از کشورها نظیر «کانادا» آموزش سواد رسانه ای از سال ۱۹۷۸ با تشکیل «انجمن سواد رسانه ای» آغاز شده است و در بسیاری از کشورها مانند کانادا، ژاپن، آمریکا، آلمان، انگلیس، استرالیا و آفریقای جنوبی «سواد رسانه ای» یک واحد درسی در مقاطع مختلف تحصیلی به شمار می رود. امروزه فرزندان در جامعه ای در حال رشد و پرورش هستند که از نظر فناوری با جامعه ای که والدین در آن رشد و پرورش یافته اند فاصله بسیاری گرفته و این خود باعث بروز شکاف بین نسلی عمیقی گردیده که باید برای آن چاره ای اندیشید. به طور مثال زمانی که پدران ومادران امروز چشم به این جهان گشودند در هر خانه ای تلفن یا تلویزیون وجود نداشت یا اگر تلویزونی هم بود سیاه وسفید بود، چیزی به نام تلفن همراه خلق نشده بود، اینترنتی وجود نداشت ولی فرزندان امروز چشم به این جهان که باز کردند با انواع و اقسام تکنولوژی ها و محصولات آن مواجه شدند که پدران وم ادران در دوران کودکی خود آنها را تجربه نکرده بودند و از همه بدتر اینکه پدران و مادران به دلیل عدم آشنایی دقیق از سبک به کارگیری و فوائد و مضرات این ابزارها و تکنولوژی ها نکات تربیتی آن را هم ندانسته و فقط برای فرزندانشان تهیه کردند و برای رفاه هرچه بیشتر آنان و یا بخاطر راحتی خودشان در اختیارشان قرار دادند. واقعیت این است که جامعه ما در حال گذر از یک جامعه سنتی به سمت یک جامعه جدید یا همان مدرن است ولی باید در نظر داشت کارکرد خانواده که همان تربیت است، تغییر نیافته، ولی روش های تربیتی محکوم به تغییر بوده و اتفاقاً والدینی که نتوانسته اند تغییر روش های تربیتی را در خانواده اعمال کنند دچار آسیب های جدی شده اند و در تربیت فرزند یا فرزندان خود اظهار عجز می کنند. به راستی چقدر برای فردای خود آمادگی داریم؟ چقدر توان مدیریت خانواده را در دنیایی که روز به روز در حال تحول است داریم؟ چقدر رسانه ها را می شناسیم؟ چقدر سواد رسانه ای داریم؟ آیا ما رسانه ها را مدیریت می کنیم یا رسانه ها ما را مدیریت می کنند؟ زمانی عصر حجر، بعد عصر صنعت، بعد چاپ کتاب، بعد تلگراف و تلفن، بعد تلویزیون، بعد کامپیوتر و به واسطه آن اینترنت، بعد موبایل و حالا به واسطه آن شبکه های اجتماعی… فردا دوره چه چیزی است؟ آیا آمادگی مواجهه با آنها را داریم؟ آیا برای رسانه ها و تکنولوژی هایی که در راه هستند برنامه ای در زندگی داریم؟ وظیفه والدین چیست؟ حال به این سئوال پاسخ می دهیم که چرا باید والدین دغدغه تربیت فرزندشان را داشته باشند و وظیفه والدین چیست؟ برای اینکه مقایسه ای در زمینه تفاوت های تربیتی در نسل پدران و مادران و فرزندان نسل جدید و کمی علت های دغدغه دار شدن والدین را بررسی کنیم چند مثال ساده را یادآوری می نمایم: یادتان هست: زمانی اگر سؤالی داشتیم به والدین به عنوان اولین منبع و مرجع مراجعه می کردیم و آنان نیز برای اکثر سؤالات ما جواب قانع کننده داشتند اما در حال حاضر آیا اینگونه است یا برعکس اطلاعات ما نسبت به کودکانمان کمتر است! به طور مثال آیا تلفن همراه شما اگر دچار مشکل شود و یا بخواهید شماره جدیدی در گوشی موبایلتان وارد نمایید گوشی را برای انجام این امر و یا رفع عیب در اختیار فرزندتان قرار می دهید و یا دانش کافی جهت رفع نیازهای خود را دارید. واقعیت این است که هرم اطلاعاتی بین والدین و فرزندان وارونه شده یعنی اطلاعات کودکان بیش از والدین شده است و این وارونگی هرم اطلاعاتی و عدم داشتن اطلاعات کافی از سوی والدین خود زمینه ساز بروز مشکلات در تربیت صحیح فرزندان است و در واقع دیگر پدر و مادر نمی توانند به نقش ها و وظیفه های اصلی تربیتی خود عمل نماید. یادتان هست: زمانی والدین می ترسیدند و به فرزندان خود نصیحت می کردند که مراقب باش با افراد غریبه صحبت نکنی، از آنان حرف زشت یاد نگیری، پول از غریبه ها نگیری و…. اما الآن والدین از اینکه بچه هایشان به وسیله ابزارهای الکترونیکی جدید رفتارهای زشت یاد بگیرند متاسفانه بعضاً نمی ترسند ! امروز فرزندمان در کنار ما نشسته و با انگشت شست خود غریبه ها را اینطرف و آنطرف می کند و یا به وسیله اینترنت از طریق کامپیوتر به راحتی با افراد غریبه ارتباط برقرار کرده و مطالبی را رد و بدل می کنند و یا عکس ها و تصاویری مستهجن را ملاحظه می کنند بدون آنکه نظارتی روی اعمال و رفتارشان صورت بگیرد و در برخی مواقع پدر و مادرها زمانی متوجه می شوند که دیگر کار از کار گذشته و عملاً نمی توان اقدامی برای نجات فرزندانشان صورت داد و متاسفانه هر روز در نیروی انتظامی شاهد حضور اینگونه فرزندان و والدینشان هستیم. یادتان هست: در دوران کودکی بسیاری از والدین خریدن یک بسته «اسمارتیز» و خوردن این خوراکی خوشمزه با آداب خاص خود که ابتدا بر اساس رنگ ها از همدیگر جدا می شدند و بعد بر اساس سلیقه خورده می شدند یکی از لذت های فراموش نشدنی شان بود ولی برای کودکان امروز این امر بعضاً فراموش شده و جای خود را به «اسمارت فون» (گوشی های هوشمند) داده و عملاً از اسمارتیز سلیقه ها به سمت اسمارت فون تغییر یافته است. جالب که در استفاده از این محصولات جدید فرزندان گوی سبقت را از والدین ربوده و اطلاعاتشان نسبت به تکنولوژی و محصولات آن روز به روز افزایش یافته و عاشق و «دلباخته تکنولوژی» هستند و به اصطلاح دچار «تکنوفیل» شده اند. از سوی دیگر والدین به دلیل عدم اطلاع، روزمرگی، کسب درآمد و… از فرزندان خود عقب افتاده یا به دلیل نداشتن علم و دانش لازم از این ابزارها و تکنولوژی های روز هراسان اند و به اصطلاح دچار «تکنوفوبیا» شده اند. کمی آینده نگر باشیم، فرزندان به سرعت برق و باد، خوب یا بد بزرگ می شوند و کم کم اختیار آنها از دست ما خارج می شود و ما می مانیم و نحوه برخورد آنان در دورانی که به آنها محتاج می گردیم؛ بنابراین از کودکی پس انداز عاطفی و اخلاقی را علاوه بر پس انداز اقتصادی برای فرزندانمان انجام دهیم تا در آینده دچار مشکل نشویم که اگر این امر را صورت ندادید زمانی متوجه می شوید که به قول شاعر فقید قیصر امین پور: «و ناگهان چقدر زود دیر می شود». برگرفته از کتاب «ﻟَﻠِﻪ خائن» (در دست چاپ) دریافت آخرین اخبار ایران و جهان در کانال تلگرام صاحب نیوز
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صاحب نیوز]
[مشاهده در: www.sahebnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها