واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: صنعت خودروسازی ایران با وجود اینکه سال ها عقب ماندگی خود را به شرایط تحریم و محدودیت های سیاسی ربط داده است، اما به نظر می رسد برای شرایط این روزهای پس از تحریم نیز برنامه از پیش نوشته شده ای، نداشته است. این را می توان از آشفتگی در تصمیم گیری ها و اتخاذ سیاست های کلان این صنعت مهم کشور برداشت کرد. با وجود سند چشم انداز 1404 ولی به دلیل اینکه اولاً این سند براساس مزیت های صنعت خودروسازی ایران تدوین نشده و ثانیاً گام های تاکتیکی رسیدن به اهداف این سند نیز در مرحله ای پایین تر و براساس الگوهای رایج توسعه تعریف نشده است، لذا به این سند نیز نمی توان چندان دل خوش کرد. به همین دلیل در روزهای رفته و با توجه به رفت و آمدهای بسیار طرف های خارجی ایران، اما هیچ وقت به روشنی مشخص نشد که چارچوب مذاکرات و قراردادها براساس کدام الگوی توسعه پی ریزی شده است. موضوع نحوه مشارکت شرکت پارس خودرو و رنو شاید یکی از این آشفتگی ها باشد که به دلیل عدم تدوین «راهبرد یک خطی» صنعت خودروسازی ایران هیچگاه مشخص نشد که بهترین الگوی واگذاری یا به عبارتی مشارکت در مورد این مجموعه مهم تولیدی کدام است. فروش صد درصدی، واگذاری به صورت اجاره، واگذاری 20درصد از سهم سایپا از جمله انواع مدل هایی بود که از زبان متولیان و البته برخی رسانه ها به عنوان نحوه مشارکت رنو در این مجموعه تولیدی مطرح شد. این درحالی است که هنوز الگو و مدل توسعه صنعت خودروسازی ایران به درستی تدوین نشده است. برای رسیدن به بهترین شیوه مشارکت، وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان مهم ترین متولی بالادستی صنعت خودروی کشور باید ابتدا درخصوص تعریف «راهبرد یک خطی» این صنعت و سپس انتخاب مناسب ترین الگوی توسعه صنعت خودروسازی ایران برای رسیدن به اهداف این راهبرد اقدام کند. نحوه مشارکت شرکت رنو نیز باید براساس همین راهبرد و الگوی توسعه مشخص شود. بنابراین به نظر می رسد واگذاری شرکت پارس خودرو به رنو با استناد به هر الگویی، پیش از آنکه مسیر توسعه صنعت خودروسازی ایران مشخص شده باشد تصمیم نادرستی خواهد بود. با این وجود قطعاً مشارکتی که دوطرفه باشد و نیز از طریق آن سرمایه خارجی بیشتری وارد صنعت خودروی کشور کند مشارکت سودمندتری خواهد بود. منظور از مشارکت دوطرفه در اینجا، مشارکتی است که در آن طرف خارجی، شرکت مقصد را در زنجیره توزیع جهانی خود وارد کند. بنابراین اگر حضور رنو در پارس خودرو منجر شود به صدور بخشی از تولیدات شرکت پارس خودرو در بازارهای خارجی رنو، آن وقت می توان تا حدودی به این مشارکت امیدوار بود. قطعاً برای عملی ساختن این شرط، رنو موظف خواهد بود تا نسبت به توسعه تکنولوژیک زنجیره تامین شرکت پارس خودرو اهتمام ویژه ای اعمال کند، چراکه می داند بخشی از تولیدات این سایت قرار است برای این شرکت در بازارهای هدفش آبروداری کنند. بر این اساس تامین خواسته های فوق از طریق واگذاری 50درصد سهام پارس خودرو به رنو بیشتر به تحقق نزدیک خواهد بود، چراکه از این طریق با وجود اینکه اختیار همه تصمیمات استراتژیک بازار خودروی ایران را به این شرکت خارجی واگذار نکرده ایم، این شرکت را تا حدودی از مصائب مدیریتی ناشی از مشکلات ساختاری مدل مدیریت دولتی حاکم بر صنعت خودروسازی ایران دور کرده ایم. ضمن آنکه شرکت رنو انگیزه کافی را برای سرمایه گذاری در این شرکت و به نوعی توسعه بازار خود به دست خواهد آورد. همچنین با این الگو شرکت رنو در نیمی از مشکلات ناشی از فضای نامناسب کسب و کار این شرکت ایرانی سهیم خواهد بود. شاید قراردادی که براساس این الگو منعقد می شود «قرارداد پایدار»تری باشد. در این واگذاری 50 درصدی دو نکته مهم وجود داردکه یکی نحوه قیمت گذاری ارزش سهامی است که قرار است به این شریک خارجی واگذار شود و دیگری استفاده مطلوب از تعرفه واردات به نحوی که شرکت رنو را تشویق به سرمایه گذاری بیشتر برای افزایش عمق ساخت داخل کند. درواقع از طریق این واگذاری، شرکت رنو قرار است مجوز ورود به بازار 25 میلیارد دلاری خودرو در ایران را دریافت کند و براساس میزان توانمندی خود، سهم مهمی از سودآوری در این بازار را به خود اختصاص دهد، بنابراین قیمت سهام این شرکت ایرانی برای رنو به دلیل نقش مجوز گونه ای که فروش آن برای طرف خارجی دارد بسیار بیش از قیمتی است که در تالار شیشه ای ارزش گذاری می شود. * کارشناس صنعت خودرو
شنبه ، ۱۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]