محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831326518
وقتی شاکی می گذرد،اما اخلاق نمی گذرد
واضح آرشیو وب فارسی:وکیل ملت: وکیل ملت: امروزه توهین و فحاشی در بین بسیاری از افراد به یک علدت بد تبدیل شده است،در حالی که صرف نظر از مساله شرعی و اخلاقی آن،این امر دارای بار حقوقی و جزایی در قوانین بسیاری از کشورها از جمله ایران است.برای مثال قانون ایران صراحت داردکه هر کس در اماکن عمومی یا معابر، متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین کند به حبس از دو تا شش ماه و تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.اخیرا در مطلبی خواندم که یادش بخیر زمانی نهایت ناسزا گفتن ما مثلا محدود می شد به موقعی که در حال تماشای مسابقه فوتبال تیم مورد علاقه مان بودیم و ناگهان داور گل زیبای بازیکن محبوبمان را به ناحق آفساید اعلام می کرد و مجبور می شدیم چند تا کلمه درشت! البته از نوع پاستوریزه نثارش کنیم تا کمی دلمان خنک شود مثل مگه نمی بینی؟ برو آب هویج بخور چشمات ببینه و... شاید کمی بدتر. هر چند بی احترامی به دیگران چه حاضر باشند چه غایب در هر حدی شایسته نبود و نیست ولی به دلیل خشم آنی و عصبانیت اتفاق می افتاد. اما این روزها فحش دادن ها هم کاربرد های وسیعی! پیدا کرده است. حتی اگر بازیکن خودی گل بزند یا داور مردانگی را در حق تیممان تمام کند، باز هم برای تعریف و تمجید از او ناسزایی حواله اش می کنیم! به جز این مسئله، مصادیق فحاشی ها هم گسترده تر شده و دامنه اش از محیط های دوستی و اماکن خصوصی هم فراتر رفته و گریبان فضای مجازی را هم گرفته است. آگاهی از این مصادیق برای اینکه گرفتار آن نشویم ضروری به نظر می رسد. هشدار! خطر حمله کاربران اینترنتی هتاک به گزارش خراسان ماجرا از هجوم کاربران فحاش ایرانی به صفحه «لیونل مسی»، آغاز شد. هر چند هتاکان مجازی چند ماه قبل از آن، در خلال برگزاری لیگ جهانی والیبال با هجوم به صفحه شخصی «ایوان زایتسف» یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا، نظرات زننده و توهین آمیزشان را نثار خانواده این بازیکن کرده بودند، اما این بار داستان هجوم آن ها به صفحه فیس بوک بهترین بازیکن فوتبال جهان، تبدیل به یک هجمه رسانه ای شد. متاسفانه این اقدامات ناپسند به این جا ختم نشد و هر از چندی چهره های سرشناس کشورمان که فضای ناهنجار شبکه های اجتماعی را نتوانسته اند تاب بیاورند، غزل خداحافظی سر می دهند و برای همیشه از صفحات مجازی شان کوچ می کنند. اما این اتفاق زمانی تلخ تر می شود که بدانیم بیشتر این مهاجمان نوجوان و جوان هستند. کافی است به صفحه خصوصی آن ها سری بزنید تا چهره موجه نوجوانان و جوانانی که در بیشتر موارد تحصیل کرده هم هستند و خودشان را با عناوین مثبت اجتماعی معرفی کرده اند، غافلگیرتان کند. اینجاست که خطر نفوذ این ناهنجاری را در میان لایه های مختلف جامعه و حتی اقشار تحصیل کرده و موقر بیشتر احساس می کنیم و مسئولیتمان در قبال برخورد با این گونه رفتارها سنگین تر می شود. صمیمی تر شدن دوستی هایمان به چه قیمتی؟! یک قانون نانوشته عجیب برای جمع های دوستانه امروزی می گوید هر چه الفاظ رکیک تر و ناسزا ها درشت تر باشد، صمیمیت بین افراد هم بیشتر است! یکی دیگر از تغییر ماهیت های ناسزا گفتن در جامعه ما هم مربوط به همین موضوع می شود. مثلا افراد برای نشان دادن ارادت یا ابراز علاقه به جای استفاده از کلماتی مثل مخلصیم و چاکریم، از الفاظ زننده دیگری استفاده می کنند و با این کار در واقع قبح به کار بردن این فحش ها را از بین می برند. «نازنین»، 28 ساله درباره این نوع روابطش می گوید: به کار بردن فحش های رکیک در برخورد با افراد، عمق روابط صمیمی و دوستانه من را نشان می دهد! از نظر او استفاده از این الفاظ در دوستی ها، صمیمیت بیشتری را به دنبال دارد و اصلا اشکالی ندارد. «ادریس» که 17 سال دارد، می گوید که تقریبا تمام گروه های صمیمی دوستانه که در اطرافش هستند از این الفاظ به عنوان شوخی و البته عادت استفاده می کنند. او عقیده دارد این گونه فحش ها فقط بین گروه های دوستی رواج دارد و نمود اجتماعی دیگری ندارد برای همین هم اشکالی ندارد و کسی به فکر ترک آن نمی افتد. این به ظاهر صمیمی تر شدن روابط به قیمت شکستن تابوی هتک حرمت به افراد تمام می شود. وقتی که ما خواسته یا ناخواسته یک رفتار کاملا اشتباه را به عنوان حرکتی درست قلمداد کنیم، باید فردا شاهد آن باشیم که خیلی راحت به فرزندان و خانواده مان هم توهین شود و دیگر جایی برای دفاع هم نداشته باشیم چون خودمان زمانی در شکل گیری آن سهیم بوده ایم. خط قرمزی به نام خانواده! بد ترین و منفور ترین و زننده ترین حالتی که می توان برای فحش های امروزی متصور شد، الفاظی است که حرمت خانواده را نشانه گرفته است و به اصطلاح فحش های ناموسی نامیده می شود. تصویر تلخی که شبکه های اجتماعی و فضای مجازی پیش رویمان گذاشته است، متاسفانه رواج بیش از پیش این نوع ناسزاها را نشان می دهد. «مهران» 32 ساله می گوید هر چند استفاده از فحش در بین گروه های دوستی اش رایج و معمول است اما برای خودش خط قرمز هایی هم دارد و هرگز به خودش اجازه نمی دهد تحت عنوان شوخی و دوستی، به خانواده کسی توهین کند و اگر کسی هم مرتکب چنین کاری شود، حتما برخورد شدیدی با او خواهد کرد. به غیر از این مورد، ذخیره ذهنی خاصی برای فحش های مختلف در ذهن افراد وجود دارد که بعضی وقت ها ممکن است از نظر معنا و مفهوم برای دیگران اصلا بد هم نباشد اما مثلا یاد آور نکته ای در یک کلیپ خنده دار و یا آهنگ خاصی باشد و برای خودش معنا دار باشد. معمولا نوجوان ها از شکاف سنی بین خود و والدینشان استفاده می کنند و این قبیل کلمات را که برای بقیه مفهومی ندارد در مقابلشان استفاده می کنند. والدین در این موارد احساس می کنند از سوی فرزندانشان مورد تمسخر قرار گرفته اند که نتیجه آن ایجاد خلا در روابط خانوادگی خواهد بود. قانون چه می گوید به گزارش وکیل ملت در قانون ایران برخی توهین و فحش ها احصا و جرم انگاری شده و برای ان اتفاقا مجازات های شدیدی در نظر گرفته شده ست. مهم ترین ناسزای جرم انگاری شده قذف (به فتح ق و سکون ذ) است. با مسامحه می توان گفت قذف برابر نهاد فقهی فحش ناموسی است. مذموم و ناپسندیده بودن این عمل تا جایی است که از دیرباز به عنوان یکی از حدود و در ردیف جرائمی نظیر زنا، لواط، قتل عمد و نوشیدن مشروبات الکلی قرار گرفته است. حدود جرائمی هستند که مجازات آن براساس کتاب یا سنت تعیین شده و غیرقابل تغییر است. قانون مجازات می گوید: «قذف عبارت است از نسبت دادن زنا یا لواط به شخص دیگر هرچند مرده باشد.» قذف اگرچه از حدود الهی به شمار می رود، اما برخی قواعدش با دیگر جرائم از این دست متفاوت است. مثلا اگر قذف شخصی، متضمن دشنام دیگری باشد، مرتکب به مجازات هر دو جرم محکوم خواهد شد. همین طور اگرچه قذف از حدودی است که از شرایط پیگیری آن، اعلام جرم شاکی خصوصی بوده و با گذشت هم او روند رسیدگی قضایی متوقف می شود، اما برخلاف بعضی دیگر از حدود، مجرم نمی تواند با توبه از بار مسئولیت کیفری شانه خالی کند. همین طور اگرچه اصولا در حدود با صرف وجود شبهه در ارتکاب جرم یا شرایط مسئولیت مجرم، مجازات ساقط می شود، اما قذف ازجمله حدهای مستثنا از این قاعده است. تنها گفتن فحشی که متضمن نسبت ناموسی ناروا باشد، قذف نیست. قانون می گوید چنانچه افرادی نزد مراجع قضایی به عنوان شاهد زنا یا لواط دیگران حاضر شوند، اما شهادت آنها مستند به مشاهده نباشد یا تعدادشان به حدنصاب لازم برای شهادت نرسد، عمل آنها نیز قذف و مستوجب مجازات 80 ضربه شلاق خواهد بود. نکته پایانی آن که قذف محدود به گفتن فحش ناموسی نیست، نوشتن آن یا درج الکترونیک (نظیر انتشار در اینترنت یا ارسال ایمیل) نیز طبق قانون جدید مجازات اسلامی جرم انگاشته شده است. یکی دیگر از فحش های قانون انگاری شده، افتراست. با این حال افترا به نسبت ناسزایی محترمانه تر به شمار می رود و در عین حال، عمق جریحه دار کردن عفت عمومی در آن به مراتب پایین تر است. افترا در فصل بیست و هفتم کتاب تعزیرات و در کنار توهین و هتک حرمت آورده شده است. افترا نسبت دادن عمل خلاف قانون و جرم به دیگران است، به نحوی که مفتری و تهمت زننده نتواند آن را اثبات کند. اگر افترا، متضمن قذف نباشد، مرتکب ممکن است به یک ماه تا یک سال حبس یا یک تا 74 ضربه شلاق محکوم شود. بعضی از انواع فحش ها و ناسزاهایی که در کوچه و خیابان رد و بدل می شود، ممکن است متضمن افترا باشد. اگر کسی به دیگری نسبت دزدی دهد و نتواند دزدی او را وفق قانون ثابت کند، مسلما مفتری خواهد بود. هجو، یکی دیگر از اقسام توهین ها به شمار می رود. این گونه ادبی، اگرچه در ادبیات رسمی حذف شده، اما هنوز در ادبیات کوچه و بازار رواج دارد و گاه به عنوان فحش در زبان عامه مردم جاری می شود. قانون می گوید: «هر کس با نظم یا نثر یا به صورت کتبی یا شفاهی کسی را هجو کند یا هجویه را منتشر نماید، به حبس از یک تا شش ماه محکوم می شود.» فصل پانزدهم با عنوان هتک حرمت اشخاص به صورت خاص به آنچه همه به عنوان فحش می شناسیم پرداخته است. قانون می گوید: «توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک چنانچه موجب حد قذف نباشد، به مجازات شلاق تا 74 ضربه یا 50 هزار ریال تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.» توهین البته فقط در فحاشی خلاصه نمی شود، اعمالی نظیر هل دادن اگر منجر به ضرب و جرح نشوند نیز در نوع خود توهین به شمار می رود. باید دانست توهین به برخی مقامات و اشخاص نظیر وکلای دادگستری، شهردار، روسای قوای سه گانه، معاونان رئیس جمهور و وزرا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شورای نگهبان، قضات، اعضای دیوان محاسبات یا کارمندان دولتی در حین انجام وظیفه نیز به صورت خاص جرم انگاری شده و سه تا شش ماه حبس یا 50 هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد داشت. برخی از اقشار اجتماعی به دلیل ارزش های فرهنگی جامعه در قانون مجازات اسلامی مورد حمایت ویژه ای در مقابل فحش و ناسزا قرار گرفته اند. در فصل هفدهم کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی، فحاشی و توهین به بانوان و اطفال در معابر عمومی، به صورت خاص جرم انگاری شده است. قانون می گوید: «هر کس در اماکن عمومی یا معابر، متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه و تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.» وقتی شاکی می گذرد،اما اخلاق نمی گذرد بسیاری از توهین و فحاشی ها مربوس به حقوق خصوصی و طبیعتا قابل گذشت است.شاکی آنقدر قدرت دارد که متهم را به دادگاه بکشد و مجرمیتش را ثابت کند و آنقدر توانمند است که متهم را با عفو خود از محاکمه نجات دهد. شاکی اگر مدعی تضییع حقوقش در جرایم قابل گذشت باشد به محض شکایت، متهم را پای میز محاکمه می آورد و به محض تصمیم برای بخشش، جریان تعقیب، دادرسی و حتی اجرای حکم او را متوقف می کند؛ اینها حقوقی است که آیین دادرسی کیفری برای شاکی تعیین کرده است. در این میان آنچه مهم است و نباید فراموش شود انحطاط اخلاقی جامعه است که هرچند در ظاهر توهین و فحاشی تنها به یک شخص مربوط است اما در واقع این اخلاق اجتماعی است که بیشترین آسیب را از این مساله می بیند.
پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وکیل ملت]
[مشاهده در: www.vakilemelat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها