واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: روزنامه باختر چاپ کرمانشاه در شماره 2144 هفتم بهمن ماه جاری مطلبی را با عنوان «30 میلیارد دلار پول آزاد شده را دولت چه کار کند؟» منتشر کرده است.در این یادداشت آمده است: حدود هفت ماه پیش بانک مرکزی، میزان منابع بلوکه شده ای را که در نتیجه توافق هسته ای به کشور باز می گردد 29 میلیارد دلار اعلام کرده بود که بانک مرکزی از این پول های قفل شده سهمی 23 میلیارد دلاری داشت و خزانه دولت هم سهمی 6 میلیارد دلاری. حالا و پس از اجرای برجام، رئیس کل بانک مرکزی میزان منابع بلوکه شده را 32 میلیارد دلار اعلام می کند که 28 میلیارد دلارش مستقیم به بانک مرکزی و چهار میلیارد دلارش به خزانه دولت می رود تا به ریال تبدیل شود. ** حمایت از تولید به باور کارشناسان، افزایش منابع ارزی قابل دسترسی ایران از یک سو می تواند دستاورد آزادسازی درآمدهای نفتی بلوکه شده پس از توافق ژنو باشد و از سویی به دلیل آزاد شدن منابع ارزی یک میلیارد و 700 میلیون دلاری ایران حاصل از پرونده مرتبط با خرید تسلیحات آمریکایی پیش از پیروزی انقلاب و اینکه سهم دولت در مقایسه با عدد اعلامی در هفت ماه پیش دو میلیارد دلار کاهش یافته به بدهی بخش دولتی به نظام بانکی به استفاده دولت از حساب تنخواه گردان خزانه برمی گردد. تحلیلگران بر این باورند که مهم تر از اختلاف سه میلیارد دلاری در ارقام اعلامی و کاهش دو میلیارد دلاری سهم دولت از این پول ها، جهت گیری دولت در هزینه کرد این منابع است و به عبارتی آنچه اکنون و در شرایط پسابرجام عاقبت به خیری پول های راکد مانده نفت کشور را تضمین می کند، کمک به تولید و سرمایه گذاری است، آن هم در شرایطی که عطش کمبود نقدینگی و رکود در سال های اخیر فضایی بحرانی برای صنعت کشور آفریده است. به گفته صاحب نظران، دولت از بدو امر تاکنون هزینه کرد این پول ها را به نفع تولید و سرمایه گذاری در سایه حمایت از نگاه واقع بینانه به نرخ ارز و کمک به رونق اقتصادی وعده داده و پذیرفته است. دبیر اسبق هیأت امنای صندوق ذخیره ارزی در این خصوص می گوید: رقم کل این درآمدهای آزاد شده اهمیت چندانی ندارد، بلکه آنچه اهمیت دارد تأثیر این پول ها بر منابع دولت است و از آنجا که سهم دولت حداکثر 5/4 میلیارد دلار است پیامدی برای اقتصاد کشور نخواهد داشت. اما سوالی که برای خیلی ها به وجود آمده این است که 30 میلیارد دلار پول آزاد شده را دولت چه کار کند؟ تزریق به بازار ارز یا تبدیل به ریال یا سناریوی سومی باید؟ همان که رییس جمهور روحانی اعلام کرده است. روحانی البته در نخستین اظهارات خود به روشنی گفت که قرار است که دولت با این 30 میلیارد دلار پول آزاد شده چه کند اما چرا این سناریو مطلوب ترین گزینه است؟ گزینه یا سناریوی اول این بود که دولت این پول را به بازار تزریق کند، در نتیجه قیمت دلار پایین می آید و رضایتی نسبی نیز فراهم می شود که به کار تبلیغات هم می آید. اما اولا پایدار نیست چون این تزریق قابل دوام نیست. ثانیا با تشویق به واردات، تولید کنندگان و صادر کنندگان زیان می بینند و صاحبان سرمایه اقدام به واردات کالا می کنند که با هدف اشتغال زایی و کاهش نرخ بیکاری سازگار نیست. مهم تر این که با کاهش فاحش قیمت نفت، دولت دچار کسری بودجه است و این کسری را یا از طریق استقراض و چاپ پول باید جبران کند یا افزایش مالیات یا با برداشت از صندوق توسعه ملی و راه آخر تبدیل دلار به ریال است. بنا براین با نفت 25 تا 30 دلاری دولت 30 میلیارد دلار را به بازار تزریق نخواهد کرد چرا که درآمد دولت به دلار است و هزینه های غالب آن به ریال و به دست خود دلار را ارزان نمی کند بلکه در صدد تثبیت آن است. گزینه یا سناریوی دوم این است که معادل ریالی این پول را در اختیار سرمایه گذاران داخلی بدهد. این سناریو نیز به افزایش نقدینگی می انجامد و دستاوردهای دولت در مهار تورم را بر باد می دهد. سومین سناریو این است که این پول را دولت در صندوق توسعه ملی یا حسابی خارجی دور از دسترس نگاه دارد. صندوق اما به هر حال وسوسه برانگیز است و محتمل است که با مصوبات مختلف برداشت از آن بر دولت تکلیف شود، حساب خارجی هم نامطمئن است. چون توافق هسته ای به رغم چهارچوب های محکمی که دارد مصون از تهدید نیست و به بهانه های مختلف احتمال بلوکه شدن پولی که در یک حساب خارجی سپرده گذاری می شود وجود دارد. در نتیجه بهترین سناریو همان است که رییس جمهوری نیز اعلام کرد و قطعا حاصل مشاوره و برنامه ریزی است و پشتوانه علمی و اقتصادی دارد این که 30 میلیارد دلار در اختیار بانک مرکزی قرار گیرد اما نه برای این که وام دهد یا بدهی بپردازد یا به ریال تبدیل کند بلکه تنها و تنها برای این که به سرمایه گذار خارجی تضمین بدهند. در این حالت ارز به بازار تزریق می شود اما ارزی که سرمایه گذار خارجی می آورد. در این صورت تکنولوژی وارد کشور می شود بی آن که دولت هزینه کرده باشد و دیگران هم انگیزه سرمایه گذاری پیدا می کنند. با این اوصاف برای این 30 میلیارد دلار جایی بهتر از بانک مرکزی نباید متصور شد تا ضامن سرمایه گذاری خارجی شود. این سرمایه گذاری خارجی است که برای ما شغل می آورد و ما را به اقتصاد جهان متصل می کند. این سرمایه گذاری خارجی است که ما را از انزوا به در می آورد و مناسبات داخلی سیاسی را نیز بهبود می بخشد زیرا هر چه بیشتر تبادل داشته باشیم در همه رفتارها بیشتر مراعات می کنیم. یادمان باشد هر گزینه ای غیر از این، 30 میلیارد دلار آزاد شده را همان جایی می برد که آن 700 میلیارد دلار در آن 8 سال رفت. با دیوان سالاری فاسد و اختیارات فراوان پاره ای مدیران پول بی حساب را در اختیار افراد قرار دادن زمینه سازی ناخواسته برای ظهور بابک زنجانی های تازه است که هم وقت و انرژی دستگاه های نظارتی و قضایی را می بلعد و هم به مهم ترین سرمایه یک حکومت که «اعتماد عمومی» است آسیب جدی می رساند. 8066
پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]