محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845893570
بخش های خواندنی کتاب «حاج قاسم»
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): بعضی کتاب ها خیلی زود بر سر زبان ها می افتد. کتاب هایی که بسیار خواندنی اند ولی شاید فرصت خواندن این کتاب ها را نداریم.بعضی کتاب ها خیلی زود بر سر زبان ها می افتد. کتاب هایی که بسیار خواندنی اند ولی شاید فرصت خواندن این کتاب ها را نداریم. پرده اول: «حاج قاسم» به روایت حاج قاسم [این بخش برگرفته از مصاحبه حاج قاسم سلیمانی با دوهفته نامه «پیام انقلاب» در سال ۱۳۶۹ است.] من قاسم سلیمانی فرمانده «سپاه هفتم صاحب الزمان(عج)» کرمان هستم. در سال ۱۳۳۷ در روستای «قنات ملک» از توابع کرمان به دنیا آمدم. دیپلم هستم و دارای همسر و دو فرزند یکی پسر و یکی دختر، می باشم. قبل از انقلاب در «سازمان آب» کرمان به استخدام درآمدم و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در اول خرداد سال ۱۳۵۹ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمدم. با شروع جنگ و حمله عراق به فرودگاه های کشور، مدتی از هواپیماهای مستقر در فرودگاه کرمان محافظت می کردم. دو یا سه ماه پس از شروع جنگ در قالب اولین نیروهای اعزامی از کرمان که حدود ۳۰۰ نفر بودند، عازم جبهه های سوسنگرد شدیم و به عنوان فرمانده دسته مشغول به کار شدم. در روزهای اول ورود به جبهه، دشمن را قادر به انجام هرکاری می دانستم، اما در اولین حمله ای که انجام دادیم، موفق شدیم نیروهای دشمن را از کنار جاده سوسنگرد تا حمیدیه به عقب برانیم و تلفاتی نیز بر آن ها وارد کنیم که این امر باعث شد تصور غلطی که از دشمن در ذهن داشتم از بین برود. یادم می آید که پس از این حمله، شب ها وارد مواضع عراقی ها می شدیم. دوستی داشتم به نام «حمید چریک» که بعداً به شهادت رسید. او حتی برخی مواقع با موتور سیکلت خود را به خاکریزهای عراقی ها می رساند. در آن موقع هیچ کس انتظار نداشت جنگ در همان سال به پایان برسد. اگر کسی هم می گفت جنگ ممکن است مثلاً شش سال طول بکشد، باور نمی کردیم. ولی در طول جنگ انتظار هشت سال را برای ادامه جنگ داشتیم. من شوق و علاقه زیادی به طرح ها و مسائل نظامی داشتم و علاقه مند به حضور در جبهه بودم و درست به دلیل همین علاقه بود که با یک ماموریت ۱۵ روزه وارد جبهه شدم و دیگر تا آخر جنگ بازنگشتم. بهترین عملیاتی که در آن شرکت کردم «فتح المبین» بود که آن زمان برای اولین بار به ما ماموریت داده شد که تیپ تشکیل بدهیم و من که مجروح هم بودم، معاونت فرماندهی محور در جبهه «شوش» و «دشت عباس» را برعهده گرفتم. این عملیات از نظر بازدهی برای من بسیار شیرین و خاطره انگیز است، زیرا با این که از نظر سلاح بسیار در مضیقه بودیم، اما به همت رزمندگان اسلام توانستیم حدود ۳۰۰۰ عراقی را به اسارت درآوریم. عملیات «والفجر ۸» نیز گذشته از پیروزی که به دنبال داشت، از لحاظ آماده سازی و سختی هایی که بچه ها متحمل شدند، بسیار لذت بخش بود. در این عملیات نقش اساسی به لشکر ثارالله کرمان داده شده بود. سخت ترین لحظه ها برای کسانی که مسئولیتی در جنگ داشتند، لحظه ای بود که همرزمان یا دوستان آنان به شهادت می رسیدند و این امر وقتی شدت بیشتری می یافت که آن شهید سعید به عنوان پایه و ستونی برای جنگ مطرح بود. هنگامی که «حسن باقری» و «مجید بقایی» به شهادت رسیدند، احساس کردیم که نقصی در جنگ به وجود آمده است. شهید باقری، «بهشتی» جبهه بود و کسانی امثال او، اهرم هایی در دست فرماندهان جنگ برای حل مشکلات و رفع فشارهای دشمن بودند. پرده دوم: غیرتمندان و عاشقان رفتند… [این بخش از کتاب مربوط به سخنرانی پرشور و حزن انگیز حاج قاسم سلیمانی طی مراسم تشییع شهدای عملیات «والفجر۸» در شهر کرمان است. در طول این سخنان بغض و گریه پُرسوز حاج قاسم، باعث گریه جمعیت حاضر شده و این سخنرانی را به یکی از ماندنی ترین یادگارهای حاج قاسم از سال های دفاع مقدس تبدیل کرده است.] گوارا باد بر شما امت عزیز، غیرتمند، ایثارگر، شهادت طلب و شهادت پرور، این فتح الفتوحی که خداوند منان هدیه کرد به شما، گوارای تان باد شهدا، این پیروزی که هدیه ای الهی بود. آنچه که شادی را بر دلمان می نشاند، لشکری که تمام گردان هایش شامل لطف خداوند شدند و فاتح هدف هایشان شدند، ولی خنده بر دل های رزمندگان و سربازان و فرماندهان لشکر ثارالله نماند و غمی برجا ماند. غم از دست دادن و جدایی بین ما و این عزیزان. چگونه لبی بخندد که در آن جمع ابراهیم هندوزاده نباشد؟! چگونه لبی بخندد که در آن جمع محمد نصراللهی نباشد؟! چگونه لبی بخندد که در آن جمع علمدار لشکر ثارالله، احمد امینی نباشد؟! چگونه لبی بخندد که طلبه شجاع و ایثارگر حسن یزدانی نباشد؟! مادران شهدا! امروز در جمع این پنج تن، ما حمزه ای داریم که به منزله حمزه سیدالشهدا که در جنگ احد، پیامبر اکرم فرمود: «حمزه گریه ای کننده ای ندارد.» او هم گریه کننده ندارد. مردم کرمان! غیرتمندان کرمان! جوانان کرمان! مخلصین رفتند، غیرتمندان رفتند، عاشقان رفتند، عرفا رفتند، علمداران لشکر ثارالله رفتند و آن ها با خون شان، با گذشت شان، با ایثارشان، این گونه فداکاری کردند و این پیروزی را به شما هدیه کردند. مردم! خدا می داند که آخرین گفتارهای همه بسیجی های مظلوم و همه ی پابرهنه ها و همه ی مستضعفین جبهه ها و همه گردن کج ها در پیشگاه خدا این بود: «خدایا! نیاید آن روزی که ما ببینیم ملت ما سرافکنده است. خدایا! در این ۲۲ بهمن ملت ما را سربلند کن.» آن ها شادی لب های شما را می خواستند. این دعایشان بود و این خواسته شان از خداوند بود. من چه بگویم از شهدا، از این عزیزان، از این مخلصین، از این عرفایی که رفتند! خدایا! تو شاهد هستی پنج روز به عملیات [والفجر۸] مانده، هرگز اشک از صورت بسیجی های ما خشک نشد. یک سره گریه می کردند. گردن هایشان کج بود. فریاد می زدند: خدایا! رو سیاه مان نکن. خدایا! شرمنده مان نکن. خدایا! این اشک ها عصای موسی شد و نیل را شکافت. اروند را شکافت و بسیجی های مظلوم ما را عبور داد و ما این را دیدیم. ما در آن شبِ طوفانی و ظلمات تاریک عملیات که امیدی به موفقیت نداشتیم، دیدیم این را. می گفتیم: خدایا! تو باید همان طور که موسی را از نیل عبور دادی، ما را از اینجا عبور بده. می گفتیم: خدایا! خودت فرمودی: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا.» خدایا! خودت گفتی حرکت کنید، من هدایت می کنم. خدایا! کمک مان کن و خدا در آن شب عملیات کمک مان کرد… پرده سوم: شاد بودن ملت ایران، آرزوی دنیایی شهدا بود [این بخش از کتاب در ارتباط با سخنرانی جاودانه حاج قاسم سلیمانی در «مهدیه قرارگاه شهید کازرونی» بعد از عملیات کربلای ۵ در اسفند ماه سال ۱۳۶۵ است.] یک شب قبل از عملیات، شبی داشتیم در لشکر به نام «شب وداع» و «شب بیعت». نیمه های شب بود. تا ساعت ۴ صبح طول کشید. محمد مشایخی برق را روشن کرد و گفت: «می خواهم در روشنایی حرف بزنم.» شاید نوارش باشد، اگر نباشد بر قلب ها هست. گفت: «بیعت می کنم، پیمان می بندم، نوشته ام و اعلام می کنم. در همسایگی ام شش یتیم در سمت راست و در سمت چپ شش یتیم دیگر وجود دارد. به آن ها نوشته ام که یا پیروز می شویم و برمی گردم و یا این که شهید می شوم.» رو کرد به فرماندهان لشکر و اعلام کرد که اگر من به عقب برگشتم، با تیر بزنیدم. گفت: «می خواهم در روشنایی اعلام کنم که همه شما شاهد باشید که بر پیمانم هستم.» شهید زندی! حاج مهدی عزیز! من با این زبان قاصرم، پاسداران نمونه لشکر بعد از عملیات والفجر۸ را معرفی کردم. همین قدر که اسمش را اعلام کردم، به خدا زانویش لرزید. مثل بچه های مادر مرده گریه می کرد. زیر بازوانش را گرفتم و بلندش کردم. به همه مردم بگویید، به مادران شهدا، به پدران شهدا، به اسیران و به مفقودین و به حزب الله بگویید مه خدمتکاران، فرزندانتان، حسین وار جنگیدند که پیشکسوت نبرد بودند. به آن ها بگویید نگران نباشید که جمعی در خدمتشان بود، مسافر بودند و به قافله پیوستند. به آن ها بگویید و پیام ببرید از جبهه که آن ها در دعایشان شاید یک یا دو خواسته دنیایی داشتند. به خدا قسم! همه آن ها با گریه آن را می خواستند که خدایا، ما بهشت را بر این دنیا ترجیح می دهیم که ما خون بهای این باشیم که برویم و این ملت از پیروزی و فتحی که به دست می آید، خندان باشند. می گفتند ما برویم و ما نباشیم که امام، خدای ناکرده نگران و ناراحت باشد. آرزوی دنیوی شان این بود که ملت ایران شاد و خندان باشد. امام شاد باشد و شاید آرزوی دنیوی دیگری هم داشتند و آن، بوسیدن قبر مظلوم، غبار گرفته و محاصره شده اباعبدالله الحسین(ع) بود. حتماً این هم آرزوی شان بود و قطعاً به آرزوی شان رسیده اند. این خون ها، خون بهای گرانقدری است. فتحی که حاصل شد و زمینه ای که باز کرده، این فتح برابری می کند با تمام سال ها ینبردمان و با تمام سال های جنگ مان. درست است که ما عزیزان گرانقدری را از دست داده ایم، ولی فتح بسیار بزرگی بر اثر رشادت این ها و خون این ها حاصل شد. نه من، نه امام، خدا از شما بندگانش تشکر می کند که مردانه ایستادید که مردانه جنگیدید. این فتح، فتح بزرگی است. فتحی است که قطعاً و ان شاءالله خاتمه جنگ است و خاتمه عمر کفر استو همه کفرپیشگان را برخواهد داشت. پرده چهارم: سردار سلیمانی در نگاه غربی ها [موسسه «امیرکن انترپرایز» که اصلی ترین و موثرترین موسسه در زمینه سیاست گذاری کلان ایالات متحده آمریکاست و از آن به عنوان «اتاق فکر» آمریکا یاد می شود، در سومین مقاله از سلسله مقالاتی تحت عنوان «چشم انداز خاورمیانه»، توصیف خود را از سردار قاسم سلیمانی بیان کرده است. در این قسمت بخش هایی از این مقاله را می خوانیم.] رئیس جمهور ایالات متحده در ۲۸ سال ۱۳۹۰ نام فرمانده عالی رتبه جمهوری اسلامی، سردار قاسم سلیمانی را به فهرست افراد تحریم شده از سوی ایالات متحده آمریکا افزود. برنامه ریزان ایالات متحده برای مقابله با فعالیت های سردار سلیمانی و نیروی قدس سپاه، ابتدا باید دلیل اقدامات جسورانه و کامیابی های نظامی این سردار سپاه را دریابند. گزارش های موجود درباره سردار سلیمانی، مردی را تصویر می کند که بی آن که آموزش رسمی فراوانی دیده باشد، فرمانده موفقی شده است. به رغم شهرت فعالیت های سردار سلیمانی، چیز زیادی درباره خود او نمی دانیم و شخصیتش هم چنان یک معماست. هدف این چشم انداز گشودن همین راز است و می خواهد با استفاده از منابع فارسی موجود، به بررسی روش مدیریت این فرمانده سپاه، زندگی نظامی وی و اظهارات عقیدتی اخیرش درباره صدور انقلاب بپردازد. انگیزه های فردی قاسم سلیمانی یک قهرمان جنگی و وطن پرست واقعی است که بعد از انقلاب، درحالی که ایران از سویی درگیر جنگ داخلی در کردستان بود و از سوی دیگر با اشغالگران عراقی دست و پنجه نرم می کرد، به سپاه پاسداران پیوست. در زمان جنگ و در عملیات شناسایی، برای پیش گیری از تلفات نیروهای تحت فرمان خود، جانش را به خطر می انداخت. دست کم، بنابر یک گزارش معتبر، سردار سلیمانی در یکی از این عملیات ها در ۱۱ تیر ۱۳۶۱، نزدیک بود به اسارت نیروهای عراقی درآید. در این گزارش هم احتیاط سردار سلیمانی پیش از عملیات را می توان دید و هم تمایلش به تقبل کارهای خطرناک. ارزش ها، اعتقادات و رهبری کاریزماتیک چهره ای که منابع موجود از سردار سلیمانی ترسیم می کنند، یک جنگجوی جوانمرد است، ولی کمتر در زمینه سیاسی وارد می شود. وقتی در کرمان به کارهای ساختمانی مشغول بوده، بیش ترین زمانش فراغتش را در زورخانه های عطایی و جهان می گذارنده است. جایی که علاوه بر ورزش، به تشویق و تقویت خُلق و خوی جوانمردی هم توجه می شود. جنگ ایران و عراق ضمن شکل دادن به ارزش ها و اعتقادات سردار سلیمانی، فرصت بروز خلصت های جوانمردی را هم که در زورخانه ها آموخته بوده برایش فراهم می کند. بدون شک، شرایط جنگی آن دوران، در ایجاد و تقویت ویژگی های یک رهبر کاریزماتیک در او موثر بوده است. سردار سلیمانی در سخنرانی های پرشورش، پیش و پس از عملیات جنگی، با گریه و زاری و تقاضای بخشش از شهدا، به خاطر شهید نشدن خود، افراد زیر امرش را به شدت تحت تاثیر قرار می داده است. پیش از هر حمله، او سربازانش را یکی یکی در آغوش می گیرد و در حالی که اشک می ریزد، با آن ها وداع می کند. اولین نشانه های قابلیت های تاکتیکی سردار سلیمانی یک عمل گراست و در رویایی با مشکلات تاکتیکی توانایی رهبری خود را ثابت کرده است. منابع موجود او را فرماندهی معرفی می کنند که مهارت در تاکتیک های نظامی را خیلی پیش ترها و با تجربه شخصی آموخته است و به نظر می رسد برای این تجربه ها ارزش و اعتباری پیش از دستورات مقام های بالاتر قائل است. سردار سلیمانی یک فرمانده محتاط و محافظه کار نیست و می گوید: «بهترین دفاع حمله است.» در ۴ مرداد ۱۳۶۶، نیروهای عراقی تقریباً لشکر ۴۱ ثارالله را به محاصره کامل درآوردند، ولی سردار سلیمانی با وجود فشار مدام و پیش روی روزانه عراقی ها، طرح یک ضدحمله را ریخت که البته فرماندهان مافوقش آن را نپذیرفتند و ایران نهایتاً در این درگیری ها شکستی خورد که شاید با اجرای نقشه سلیمانی می شد جلوی آن را گرفت. مخالفت با مردن بیهوده اخلاق و رفتار سردار سلیمانی، او را در دل افراد زیر فرماندهی اش بسیار محبوب کرده است. در ۱۱ مرداد ۱۳۶۵، در دیداری بسیار اتفاقی از شهر زادگاهش، کرمان، مقامات بهداشت محل را متهم کرد که اهمیتی برای حفظ جان سربازان زخمی او که برای درمان از جبهه برگشته اند، قائل نیستند. شواهدی نیز وجود دارد که با وجود احترامی که برای شهیدان قائل بوده و ستایشی که از شهادت می کرده، هیچ وقت حاضر نمی شده افرادش را بی دلیل به کشتن بدهد و همیشه آماده بوده که اگر نقشه های جنگی مقامات نظامی مافوقش به نظر او، منجر به مرگ غیرضروری افرادش می شود، با آن نقشه ها مخالفت کند. منبع: مهر
پنجشنبه ، ۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها