محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827791302
سونامی شعر و شاعران ضعیف در ایلام
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۷ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۳:۳۹
ایرانیان باسابقه فرهنگی دیرین، شعر را سرسلسله هنرهای خود می‌دانند و دراین‌بین نظر سایر ملل را به خود جلب کرده‌اند. گوته و دیگر شاعران بزرگ و پرآوازه جهان، بارها در ستایش حافظ، مولانا، سعدی، خیام و فردوسی نوشته و گفته‌اند و میراث ادبی ایران را به بهترین شکل ممکن سروده‌اند. در این میان استان جوان ایلام در سال‌های اخیر شاهد رشد چشمگیری به لحاظ چاپ و عرضه دفاتر شعر بوده و دراین‌بین چند چهره برجسته را جامعه شعر ایران معرفی کرده است. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه ایلام، «حسین شکربیگی» در میزگرد «بررسی شعر استان ایلام از دوران بعد از انقلاب تاکنون» با طرح این سوأل که رویکرد شعر استان رو به تعالی بوده یا اضمحلال؟ اظهار کرد: شعر ایلام را اگر بخواهیم و البته بتوانیم به دو بخش تقسیم می‌کنیم. قبل از انقلاب و بعد از انقلاب. تا قبل از انقلاب بنا بر دلایل مختلف حاکم مطلق ادبیات ایلام شعر کوردی بود. شعری که از منطقه‌ی جغرافیایی خود، دورتر نرفته بود. شعر کوردی ایلام قبل از انقلاب و تا حدودی بعد از انقلاب بیشتر به توصیف طبیعت، مدح و منقبت پیامبر و اهل‌بیت عصمت و طهارت و اشعار تغزلی در وصف معشوق، مشغول بود. شکربیگی ادامه داد: از شاعران قبل از انقلاب جز شاعران شناخته‌شده‌ی کلاسیک _ ازآن‌جهت کلاسیک که از جایگاهی تثبیت‌شده برخوردار و به‌نوعی مرجع به‌حساب می‌آمدند _ شاعر دیگر را به نام و بنام نمی‌شناسیم. هنوز هم غلامرضا خان ارکوازی. شاکه و خان منصور و دیگرانی معدود در نزد عموم مردم، بزرگان و قله‌های شعر کوردی به‌حساب می‌آیند. البته بعد از انقلاب شعر کردی دستخوش تغییر شد. نخست اینکه با ورود شعر فارسی و محبوبیتش در نزد شاعران و تا حدودی مردم؛ به سلطنت بی‌رقیب شعرکردی پایان داده شد و شعر فارسی که جایگاه ویژه‌ای بین شاعران یافت. شکربیگی در بیان چرایی افول شعر کوردی و ظهور شعر فارسی گفت: این رویکرد نخست به این دلیل بود که با سرودن شعر فارسی، شاعران ایلام می‌توانستند به صفحات مجلات و روزنامه‌های مربوط به شعر و ادبیات راه پیدا کنند. دیگر اینکه حس می‌کردند به دنیای وسیع‌تری راه پیداکرده‌اند و می‌توانند آیینه روزگار خویش باشند این دلایل و دلایل دیگر باعث شد شعر فارسی رونق بگیرد و هرکدام از شاعران استان توانستند بخشی از صفحات مجلات و جریده‌های ادبی را از شعر خود پر کنند. عبدالجبار کاکایی، ظاهر سارایی، بهروز سپیدنامه و ... جزو شاعرانی بودند که توانستند اسمشان را در میان شاعرانی که بعد از انقلاب اسم‌ورسمی یافته بودند جای دهند. شکربیگی تصریح کرد: شعر بعد از انقلاب ایلام عمدتاً حول محور دفاع مقدس می‌چرخید چراکه مسئله و دغدغه‌ی شاعران ما دست‌وپنجه نرم کردن با جنگ تحمیلی بود. شاعران صدای مظلومیت این دیار و البته دل در گرو انقلاب نهادگانی بودند که از شعرشان برای بیان عقایدشان استفاده می‌کردند؛ اما این‌همه داستان شعر ایلام نبود چراکه نسل دوم در راه بود و حالا این گروه درواقع ادامه‌دهنده همان راه نسل اول بودند. شاید با این تفاوت که حالا جنگ تمام‌شده بود و پاسداری از میراث معنوی هشت سال دفاع مقدس در میان بود. وی گفت: حبیب بخشوده، نعمت داوودیان، جلیل صفربیگی، حمید یعقوبیان و دیگرانی چند، نسل دوم شعر ایلام بودند که اشعارشان دیگر در سال‌های پایانی دهه شصت و آغاز دهه هفتاد، جایگاهی ثابت در مجلات و تریبون‌های ادبی پیدا کرده بود. نسل سوم ادبیات ایلام از اواسط دهه هفتاد صدایی یافت و قدی برافراشت. نوآمدگانی که شباهت چندانی به پیشینیان خود نداشتند و ای‌بسا مخالف خوان هم می‌نمودند ظهور یافتند. اینان با تکنولوژی روز و استفاده از ابزار رسانه‌ای مانند اینترنت تریبونی پیداکرده و تولیدات ادبی خود را نشر می‌دادند و توانستند در شعر دهه هفتاد جایگاهی درخور در ادبیات ایران بیابند. حسین شکربیگی. حسین خدنگ. سامان بختیاری. افشین جاسمی. نورمراد رضایی و دیگرانی چند توانسته با استفاده از تکنولوژی روز نام و صدای خود را به جامعه ادبی معرفی کنند. الآن هم‌نسل چهارم مشغول فعالیت است. این سیری مختصر بود و هرکدام نقاط ضعف و قوت و درخشان و افولی داشته‌اند. هرکدام خواسته‌اند کاری کارستان کنند. برخی کنار رفته‌اند و برخی ادامه داده‌اند و از هر نسل هنوز هم کسانی هستند که سعی می‌کنند شاعری را پی بگیرند. انسان بی‌نیاز از شعر نیست. توجه جهانی به اقلیت‌ها «محمد مرادی‌نصاری» - شاعر جوان کردی‌گوی ایلامی در پاسخ به سؤال خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا واحد ایلام» در این میزگرد گفت: صحبت از مفهومی مثل انحطاط در شعر امروز که دوستان اشاره کردند نیازمند بررسی و دقت بیشتری است. حتی در بررسی شعر استان ایلام می‌توان پایگاه‌های شعری را از همدیگر تفکیک کرد، به‌عنوان‌مثال حتی می‌شود شعر کردی شهرستان‌ها را از هم تفکیک کرد. یا حتی به شکل جزیی‌تر قالب‌های مختلف شعری را... اما به‌طورکلی برای پاسخ به این سؤال که آیا شعر ایلام در حال انحطاط است یا نه؟ باید دید منظور کدام شعر است؟ شعر فارسی یا شعر کردی؟... آنچه که هر ناظر بی‌طرفی می‌تواند امروز بر آن گواهی دهد این است که لااقل شعر کردی امروز ایلام نه‌تنها در حال انحطاط نیست که دریکی از پویاترین دوران‌های خود به سر می‌برد... به‌زعم بنده این پویایی یا توجه دوباره به شعر و ادبیات کردی در ایلام متأثر از چندین فاکتور متفاوت است که یکی از آن‌ها به شرایط جهانی حوزه اندیشه و تفکر در دنیای امروز برمی‌گردد که موجب درک اهمیت و توجه بیشتر به زبان‌ها و گویش‌ها محلی، اقلیت‌ها و... هر چیزی که تاکنون حاشیه‌هایی کم‌اهمیت تلقی می‌شدند، گردید. نصاری ضمن اشاره به تجربیات جهانی حوزه شعر افزود: برای مثال از حدود 1960 به بعد که جهان با مباحثی از قبیل آنچه که بانام جنبش پسامدرنیسم می‌شناسیم» روبرو شد؛ بسیاری موضوعات فلسفی و فکری که پیش‌تر بدیهی تلقی می‌شدند مورد واسازی و تجدیدنظر قرار گرفتند... یعنی آن نگاه افلاطونی لاجرم دچار واسازی شد و موجب گردید که خُرده روایت‌ها نیز نسبت به کلان روایت‌ها موردتوجه ویژه قرار گیرند. البته این توجه به جزییات نه‌تنها مختص به جنبش‌های فکری مذکور نیست که از ویژگی‌های اساسی خود مدرنیته است. همین‌طور توجه بسیاری از این جریانات به موضوع زبان را می‌توان مورداشاره قرارداد. ما در دهه هفتاد و هشتاد در ایران شاهد گسترش ترجمه‌های فکری و فلسفی بسیاری از این متفکران هستیم و همزمان شیوه زندگی و تفکر در مناطق ما نیز نسبت به قبل حالتی مدرن‌تر به خود می‌گیرد... و این حداقل شاید و تنها شاید یکی از بسیار دلایلی باشد که موجب تغییر نگاه بسیاری از ما به زبان و شعر کردی شد زبان و ادبیاتی که مورد ارج و احترام دوباره قرار گرفت... جدای از این افزایش و اثبات بسیاری پژوهش‌های علمی درباره اهمیت و جایگاه زبان مادری در حوزه تفکر و نقش برجسته آن در یادگیری را نیز می‌توان برشمرد... و البته ده‌ها دلیل اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی دیگر را نیز می‌شود به این فهرست افزود. علت پویایی شعر کردی، وارداتی نبودن آن است شاعر مجموعه شعر «نواختن ویولون با اره» با تأکید بر اینکه در فضایی که شعر فارسی آن به قول دوستان بیمارگونه و تکراری است ادعای سرزندگی و پویایی نمی‌توان کرد، افزود: شعر کردی در استان ایلام روزنه‌ها و تنفس گاه‌های دارد که پویایی را در آن نشان می‌دهد. علت نیز این است که شعر و ادبیات کردی ما محصولاتی وارداتی از مراکز شعری دیگر نیست که مثلاً با رکود در آنجا، این‌ها نیز تحت تأثیر قرار گیرند و چه‌بسا رکود در آنجا فرصتی برای رونق شعر کردی در اینجا شده باشد. شعر فارسی دهه‌ی 70 ایلام تصویری تکراری از گذشته نصاری ادامه داد: علیرغم تمام برجستگی‌ها و موفقیت‌های شعر ایلام در دهه هفتاد که موجب شکل‌گیری بسیاری محافل تخصصی شعر و پرورش شاعران بسیار خوبی گردید، ازجمله ضعف‌هایش نیز یکی این است که شعر غالب این دهه برآمده از زبان مردم ما و دغدغه‌های جامعه نبود و در بیشتر موارد -نه همه موارد- چه‌بسا تصویر کمرنگ و درهمی از اشعار عاشقانه و غنایی قرن 6 و 7 ادبیات فارسی و قرون دیگر بود... یعنی چه از منظر فرم و قالب تا واژگان و ترکیبات و صور خیال و... ما شاهد نوآوری چندانی نبوده‌ایم. گویی زیست ذهنی برخی شاعران کماکان در قرون ماضی گرفتار است بااینکه درست در همین مقطع -یعنی دهه هفتاد- شعر فارسی ایران (جدا از نقاط ضعف و قوت خود) در یکی از تجربه‌گرایانه‌ترین مقاطع خود است... حتی امروز نیز با مقایسه آثار منتشرشده دهه هفتاد استان با اشعار دیگر شاعران جوان و معاصر در آن برهه می‌توان این تفاوت فاحش را مشاهده کرد... جمیع این موارد و موارد دیگر باعث شد که بخش زیادی از شاعران شعر فارسی در ایلام علیرغم تمام کوشش و تب‌وتاب خود با سرودن ده بیست شعر عمدتاً کلاسیک و نشر یک کتاب -که مستثنا از تجربه‌های خام جوانی شاعر نبود- شروع و پایان بیابد. وی با بیان اینکه چه‌بسا فرتوتی جریان شعر فارسی ایلام باعث رونق دوباره شعر کردی شد، یادآوری کرد: برخی شاعران به این باور رسیدند که ظرفیت‌های مناسبی نیز در زبان بومی وجود دارد و موفقیت‌هایی را نیز به این واسطه کسب کردند. برای مثال کسی همچون ظاهر سارایی که شعر فارسی را به‌خوبی می‌سرود، در شعر کردی نیز آثار بسیار خوبی را منتشر ساخته و امیدواریم شاهد تداوم شعری ایشان و دیگر دوستان باشیم. هنوز شعر کردی تجربه نشده است «علی حسین پور» شاعر دیگر در میزگرد «بررسی شعر استان ایلام از دوران بعد از انقلاب تاکنون» در خصوص انحطاط شعر در استان ایلام گفت: در بررسی انحطاط شعر در استان باید وضعیت شعر فارسی از کردی جداگانه در نظر داشت و همچنین جایگاه شعرگویی در مرکز استان را با شهرستان‌ها از همدیگر مجزا کرد تا به دیدگاهی درست برسیم؛ اما به قطع می‌توان نظر داد شعر کردی به دلیل اینکه هنوز کمتر تجربه نشده است دچار انحطاط و رسوخ نشده است ولی در مقابل گفتنی است شعر فارسی به دلیل اینکه دارای پیشینه غنی است و قرن‌هاست که از سوی نخبگان و شاعران جدی مورد استعمال قرارگرفته، تجربه و به جامعه نیز القا شد و به دنبال تشکیل انجمن‌های متعدد شعر و انتشار در نشریات توانست یک دهه گستره‌ی خوبی را ایجاد کند و در ادامه با رخوت و انحطاط روبرو شد. حسین پور که دستی در روزنامه‌نگاری نیز دارد، افزود: شعر کردی دارای ظرفیت‌های پنهان بسیاری است، ظرفیت‌هایی که به نظر من می‌تواند به خلق آثاری با معیار جهانی کمک کند و این فضای بکر سال‌های سال می‌تواند مورد استعمال باشد، از دل آن تولیدات مختلف ادبی بیرون بیاید و اتفاقاً، نقطه قابل توجه‌ی که شعر کردی را از انحطاط دور کرده، شور و شوق جوانان شاعر برای کشف زوایای زبان مادریشان است؛ که زمزمه‌های آن با حضور نسل سوم شعر و وجود افرادی چون «سامان بختیاری»، «حسین شکربیگی»، «مهتاب رشیدیان» و «حسین خدنگ» به راه افتاد. شاعر مجموعه "پید" با تأکید بر اینکه هنوز هم شعر کردی موردتوجه نخبگان نیست ولی توسط شاعرانی چون «حبیب‌اله بخشوده»، «فرهاد شاهمرادیان» و «بهروز یاسمی» فضای بکر شعر کردی و در واقع حرف‌های تازه و آنچه در جامعه تابو بوده است به مردم معرفی شد، تصریح کرد: این رویداد در حالی بود که تفکر ایلی و عشایری بر جامعه استان حاکم بود و هست. آیا شعر امروز ایلام به سمت تعالی می‌رود؟ حسین شکربیگی برنده جایزه بنیاد صلح افغانستان دراین‌باره گفت: شعر ایلام و مشخص‌تر شعر فارسی ایلام جدای از شعر فارسی کشور قابل‌بررسی نیست. الآن وضع و حال شعر ایران چندان مناسب و مساعد نیست. شعری خنثی. سطحی. کالایی. فست فودی. دریایی بی‌کرانه به عمق یک سانتیمتر است. سونامی شعر و شاعرانی ضعیف به راه افتاده. دنیای مجازی به کمک آن‌ها آمده و هرکدام با بی‌شمار افراد لایک کن و لایک بگیر برای خود پایگاه و جایگاهی کاذب ساخته‌اند و چیزی که الآن در این هیاهو گم است البته شعر است. شعر ایلام متأثر از این شعر کالایی و سطحی خنثی و بی‌بعد شده است. عدم مطالعه شاعران جوان. بی‌میلی آنان برای فراگیری. حرفی برای گفتن نداشتن همه و همه باعث شده شعر امروز ایلام سیری نزولی بیابد. شاعران با تجربه البته یا گوشه‌ای گزیده‌اند یا سر در کار خویش دارند. ولی شعر کردی داستانش تا حدود زیادی با شعر فارسی ایلام متفاوت است. یکی به این دلیل که انگار شاعران ایلامی دوباره زبان گمشده‌ی خویش را پیدا کرده‌اند. بی‌واسطه‌تر می‌توانند حرف خود را بزنند. با تجربه‌ای که از آزمودن قوالب متعدد فارسی به دست آورده‌اند حس می‌کنند می‌توانند در زبان کردی دنیای دیگرگونه‌ای بیافرینند. شور و شوقی که باعث شده شعر کردی تا حد زیادی رونق گرفته و ببالد. وی ادامه داد: فرهاد شاهمرادیان را می‌توان آغازگر تحولی جدی در شعر کردی بعد از انقلاب دانست. شعری که زبانش گرته‌برداری از نحو زبان فارسی نبود. شعر سراسر کردی با رویکردی نو. شعر شاهمرادیان پا در سنتی شعر فارسی و کردی دارد. او را شاعری نیوکلاسیک باید دانست. عاشقانه‌های شورانگیز فرهاد هم مردم کردزبان را به وجد می‌آورد هم شاعران کردی سرا را. او توانست راهی نو پیش پای ادبیات کردی بگذارد. از دستاوردهای طبع‌آزمایی نوآمدگان در شعر کردی می‌توان به خارج کردن شعر کردی از صرف استفاده از اوزان هجایی و واردکردن به میدان فراخ عروض. پرداختن به مسائل مبتلا بهروز ایران و جهان و پهنه‌ی جغرافیایی کردزبان. چیزی که قبل از انقلاب اصلاً در شعر کردی وجود نداشت. راه یافتن به دنیایی که اندیشه یکی از هدف‌های اصلی اوست. خارج شدن از توصیفات صرفاً طبیعت‌گرایانه؛ اما شعر کردی را نیز آسیب‌هایی تهدید می‌کند ازجمله شباهت پیدا کردن شاعران کردی سرای ایلامی به یکدیگر جوری که شاعری را از شاعر دیگر به‌سختی بتوان تمیز داد. حجم بالای شعرهای صرفاً عاشقانه و خطر راضی شدن به وضع مطلوب امروز و فراتر نرفتن. شکربیگی ضمن توجه به مصائب موجود درروند زندگی هنری شاعران در ایلام گفت: البته آینده‌ی شعر کردی بسیار روشن می‌نماید. الآن جوانانی تازه‌نفس از راه رسیده‌اند که مطالعه را در دستور کار خود دارند به ظرفیت‌های بالای زبان کردی واقف‌اند و به اهداف بسیار بلندی فکر می‌کنند. فکر می‌کنم در آینده نزدیک شاهد ترجمه آثار برخی از شاعران کردی سرای ایلامی به زبان‌های دیگر باشیم. این مهم را می‌توان یکی از مطالبات برشمرد که همت نخبگان ایلامی را می‌طلبد. شعر جنبه‌ی مصرفی به خود گرفته است محمد مرادی‌نصاری در ادامه بحث و در پاسخ به گفته‌های شکربیگی، با بیان اینکه در فضای امروز جهان که برخی از آن به‌عنوان جامعه نمایشی یا به تعبیر بودریار» جامعه مصرفی یاد می‌کنند، حرف‌های شکربیگی را تایید کرد و گفت: درواقع همه‌چیز ازجمله هنر جنبه‌ی سطحی و به قول دوستان لایک گرفتن« به خود می‌گیرد و این هنر دیگر نمی‌تواند نسبتی انتقادی با خود یا جامعه داشته باشد. وقتی "همه‌چیز" تبدیل به شعر شده و هر دل نوشته‌ای در فضای مجازی به اسم شعر منتشر می‌شود دیگر "هیچ‌چیز" شعر نیست و فاصله‌ای بین مخاطب و هنرمند وجود ندارد. در این حالت همه هنرمند هستند و هیچ‌کس هنرمند نیست. هنری که فاقد نسبتی انتقادی با خود و جامعه است؛ هنری غیر هنری. این بحران فقط مربوط به شعر یا شاعر نیست بلکه به فضای کلی جوامع امروزی برمی‌گردد... جوامعی که به تعبیری درگیر "وسواس پول درآوردن" هستند و همه‌چیز برایشان از خدا گرفته تا عشق و ادبیات شکل کالایی به خود می‌گیرد. انحطاط به خاطر فقر آگاهی و مطالعه است نصاری در تحلیل چرایی انحطاط شعر استان گفت: روند انحطاطی شعر نه مختص به عصر کنونی بلکه متعلق به بسیاری از دوران‌های تاریخی است. در طول تاریخ ما در بسیاری مقاطع با انحطاط فکری و ادبی مواجه بوده‌ایم و نخستین جرقه‌های بیداری و پدید آمدن نگاه انتقادی در دوران ما، به مشروطه بازمی‌گردد... به عبارتی ما وارث یک انحطاط چند صدساله هستیم که عدم مطالعه و... تنها یکی از نمودهای آن است. خروارها غفلت و کم‌کاری تاریخی بر دوش ما سنگینی می‌کند. شاعر مجموعه «خه‌و له‌زره» در مورد خصوصیات ادبیات ایلام طی دهه‌های گذشته گفت: شعر فارسی و کردی در طول سالیان گذشته موفقیت‌ها و شکست‌هایی داشته‌اند که شعر فارسی ایلام به تبعیت از وضعیت کشور گاه به حالت بیمارگونه‌ای افتاده است و گاه نه... شعر کردی مناطق ما نیز پیش‌تر (جدا از برخی جریانات برجسته ادبی همچون سنت گورانی و...) متأثر از سیستم عشایری و فئودالی بود و این سیستم اقتصادی-فرهنگی خواهان زیبایی‌شناسی و ادبیات خاص خود بوده است که مثلاً به توصیف طبیعت و ... با ترکیبات و فرم‌هایی ویژه بپردازد؛ اما با عبور از چنین شرایط اقتصادی-اجتماعی خصوصاً بعد از وقوع انقلاب اسلامی جامعه و ادبیات منطقه ما نیز شکل و بیان جدیدی را طلب می‌کرد که این امر از میانه دهه هفتاد شمسی شکل گرفت و شاعران نسبتاً از آن فضای نوستالژیک عشیره‌ای فاصله گرفتند و به تجربه‌های تازه‌ای در شعر کلاسیک کردی دست زدند. همچنین گسترش نشریات و کتب به زبان کردی و... در این دوره شکل پذیرفت و اشعار بسیاری از شاعران متقدم این دیار نظیر "غلامرضاخان ارکوازی "، شاکه و خان‌منصور " و... بخش زیادی اشعار فولکلور و حکایات شفاهی توسط شاعران و نویسندگان استان گردآوری و منتشر شد. نصاری اضافه کرد: با رشد طبقه متوسط و شناخت بیشتر نسبت به جریان‌های نوگرای کردی و فارسی میل به نوگرایی در ادبیات کردی ما نیز بیشتر شد و از اواخر دهه هشتاد ما شاهد حضور جدی‌تر قالب‌های نوگرا در شعر کردی استان هستیم و حتی امروز رمان‌هایی نیز به زبان کردی جنوبی منتشر می‌شود. شعر؛ هنر اول ایلام شکربیگی در پایان این میزگرد ضمن اشاره به‌ضرورت توجه بیشتر به وضعیت شعر امروز ایلام گفت: " نه‌تنها در ایلام بلکه در ایران هرکسی را بیازمایی معلوم است در طول زندگیش چند شعری گفته و نشر داده است. در ایلام هم روال به این‌گونه است. حُسن این داستان این است که هواخواه شعر و مخاطب شعر فراوان است و شاعر ارج‌وقرب بیشتری دارد؛ اما عیبی نیز دارد و آن عبارت است از اینکه شعر به نحوی جلوی رشد و تعالی حوزه‌ای دیگر از ادبیات را که همانا داستان است گرفته، خاصه در ادبیات کردی این کمبود به‌شدت احساس می‌شود. نثر، موردی کلیدی است که باید به آن پرداخت. هرچقدر حوزه نثر ما فعال و پر اثر باشد غنای زبانی ما بالا می‌رود و این غنای زبانی شعر را شکوفاتر می‌کند. الآن توجه بیشتری باید به ادبیات داستانی کرد و شاید بیشتر از شعر باید به آن پرداخت که البته در این زمینه نیز کسانی دست‌به‌قلم شده‌اند و در این وادی با جدیت تمام مشغول به نوشتن هستند که آثار خوبی از این تلاش در دست است. نصاری نیز در پایان این گفتگوی دوساعته گفت: با این صحبت که شعر کودک در ایلام چندان موفق نبوده است موافقم اما در مقایسه شعر کودک امروز با 5 سال گذشته می‌بینیم که شعر کودک در استان رشد داشته است افرادی نوظهور چون میثم خورانی و دیگر دوستان به‌صورت تخصصی به شعر کودک می‌پردازند؛ حتی انجمن‌های مجزایی نیز ظاهراً تشکیل‌شده است. درمجموع و به‌زعم بنده دهه 90 دهه شکوفایی و رونق ادبیات کردی در استان ایلام خواهد بود. «علی حسین‌پور» با اشاره به اینکه قسمتی از مشکل به تولیدکنندگان هنر تولیدات ادبی فاقد ارزش برمی‌گردد و قسمت دیگر آن به مخاطب، گفت: فضای فرهنگی جامعه به سمت و سویی رفته که مخاطب ما به‌هیچ‌وجه تن به مطالعه و خرید کالای فرهنگی نمی‌دهد و نتیجه آن نیز تیراژ دویست، سیصدجلدی در جامعه‌ای است که هشتاد میلیون جمعیت دارد. فاجعه‌ای که از یک‌سو شاعر و نویسنده را از تلاش برای تولید اثر فاخر بازمی‌دارد و از سوی دیگر در هر نسل ما با مخاطبان منفعل و قانعی روبه‌رو می‌شویم که نتیجه این تقابل بازتولید آثاری به‌شدت نازل و بی‌ارزش است. شعر شاعر بارها و بارها در فضای مجازی بازنشر می‌رود بدون اینکه کوچک‌ترین سود و منفعت مالی در پی داشته باشد. در این فضا شاعر به فکر عرق ریزی، مطالعه، پیگیر بودن و رقابت و تولید اثر فاخر و درخور توجه نیست. چراکه مطمئن است اثرش دیده و خوانده نمی‌شود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها