واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: تلاش 30 ساله پزشك ايراني براي گرفتن حقش از آمريكاييها شروين كه اكنون سالهاي ميانسالي را ميگذراند، ميگويد: از سالهاي از دست رفته پشيمان نيستم اگرچه طي اين مدت همه دارايي و زمان ارزشمند دوران جواني خود را در محاكم مختلف قضايي آمريكا گذراندم. پس از گذشت 30 سال از مبارزات پيگيرانه و بدون وقفه پزشك ايراني ساكن كاليفرنيا، اكنون افكار عمومي مردم منطقه در حمايت از حقوق از دست رفته مهاجران اين كشور بيدار شدهاند. به گزارش فارس، شخصيتهاي سياسي، اساتيد دانشگاه، رهبران ديني و معنوي در ايالت كاليفرنيا و ايالات همجوار دهها و شايد صدها نامه به دولتمردان آمريكا نوشتهاند و از آنها خواستهاند كه عدالت در خصوص مهاجران اين كشور نيز به اجرا درآيد. اما نه تنها جرج بوش رئيسجمهوري آمريكا از سال 2003 تا كنون به اين درخواستها جوابي نداده بلكه افراد ذي نفوذ و مطرحي چون كلينتون، ال گور، سناتور ادوارد كندي، جان بورتون، آرنولد شوايتزينگر فرماندار كاليفرنيا و بسياري از سناتورهاي ديگر نيز يا نخواستند و يا نتوانستند در اين خصوص كاري از پيش ببرند. اميرحسين شروين جراح ايراني ساكن ايالت كاليفرنيا 30 سال پيش در حالي كه جواني با استعداد بود از سوي جامعه دندانپزشكان آمريكا به كار در رشته تخصصي خود كه جراحي فك و دهان بود، دعوت شد، ولي با تحولات به وقوع پيوسته در جريان انقلاب ايران و بحران گروگانگيري به ناگهان اين مؤسسه و دانشگاه كاليفرنيا از پذيرش وي شانه خالي ميكنند اما اين ماجرا آغازي بود بر يك مبارزه 30 ساله كه همچنان نيز ادامه دارد. شروين به آغاز مبارزات خود ميپردازد و خاطرنشان ميكند: در همان سال من قراردادي را با وكيلي به نام جونيك پري منعقد كردم و از اين طريق شكايتي را عليه دانشگاه كاليفرنيا ارائه داديم. وي افزود: از همان زمان اتهامات مختلفي از سوي دانشگاه كاليفرنيا و جامعه دندانپزشكان آمريكا به سوي بنده نشانه رفت و آنها به صراحت ميگفتند كه بايد منتظر عواقب سوءاقدامات خود و اعلام شكايت باشيد. در اين مدت اتحاديهها و انجمنهاي چندي به وي پيوستند و شروين را در احقاق حق خود ياري كردند. اگرچه مشكلات و مصايب به وجود آمده در اين خصوص فقط مخصوص به خود او بود. رابرت جيمز كورنت رياست اتحاديه بين الاديان در نامهاي كه در سال 2003 براي جرج بوش و در خصوص اميرحسين شروين نوشت، آورده است: من براي 10 سال است كه در كنار نامبرده ايستادهام و از آنچه طي اين مدت بر او گذشته شوكه شدهام و حتي به درخواست استيناف هم توجهي نشده است. كورنت در ادامه با اشاره به اين كه شروين از طرفداران بسياري در اتحاديه بينالاديان برخوردار است، تصريح ميكند: ما متوجه شدهايم كه دخالتها و معاملات چندي در اين ميان صورت گرفته است كه باعث شده بسياري از نامههاي ما پاسخ گفته نشود. شروين طي اين سالها موفق شده است در چند نوبت دستور و رأي دادگاههاي ايالتي و حتي يك بار رأي دادگاه فدرال را به دست آورد كه در همه موارد آراي صادره پس از چندي با اعمال نفوذ و فشارهاي نامشخص به اجرا در نيامده است. كورنت در نامه خود به جرج بوش به اين موضوع اشاره كرده و آورده است: حتي در زماني كه دادگاه فدرال رأي را به نفع وي صادر كرد پرونده به دادگاهي ديگر ارجاع داده شد تا بازهم شروين از حق شهروندي خود محروم شود. كورنت در سال 2004 وقتي كه پاسخي از جورج بوش دريافت نميكند نامه مشابهي مينويسد و در آن به رئيسجمهوري آمريكا وظايفش را يادآوري ميكند. اتحاديه مسلمانان آمريكا و همينطور جامعه اسلامي جعفريه هم طي اطلاعيههايي در سال 1996 حمايت خود را از شروين اعلام ميكنند و خواستار همراهي ديگر مسلمانان با اين سازمانها ميشوند. نهادها و سازمانهاي بسياري نيز طي اين مدت با وي همدردي و سعي ميكنند وي را در مواجهه با مشكلات به وجود آمده ياري كنند. شروين كه اكنون سالهاي ميانسالي را ميگذراند، ميگويد: از سالهاي از دست رفته پشيمان نيستم اگرچه طي اين مدت همه دارايي و زمان ارزشمند دوران جواني خود را در محاكم مختلف قضايي آمريكا گذراندم. وي با اشاره به اين كه خانواده وي نيز طي اين سالها متحمل سختيها و مشقات فراواني شدهاند، متذكر ميشود: طي اين سالها گروههاي معاند به طور مرتب اقدام به بحران سازي و ايجاد مشكل در زندگي من و اعضاي خانوادهام كردهاند. در آخرين مورد و طي نقشهاي از پيش طراحي شده شروين و دختر جوانش مورد ضرب و شتم قرار ميگيرند و عليرغم اين براي وي پرونده جديدي گشودهاند كه در آن وي را به درگيري فيزيكي با كارمند دفتر يكي از سناتورها متهم كرده است. طي اين سالها روزنامههاي آمريكايي نيز به انتشار اخبار مربوط به پرونده شروين پرداختهاند. وي نامههايي را نيز به دفتر حقوق بشر سازمان ملل و نمايندگان ايران در سازمان ملل فرستاده و حتي گفتوگوي تلفني هم با تعدادي از آنها داشته است. شروين ميگويد: يكبار كل مدارك و دستورات و آراي صادر شده از سوي دادگاههاي آمريكايي را براي نژادحسينيان كه در آن زمان رئيس دفتر ايران در سازمان ملل بود ارسال كردم ولي گويا مشكلي پيش آمده بود كه چندي بعد طبق تماس تلفني كه با آقاي رامندي داشتم ايشان مجدداً مدارك را خواستند كه من بازهم مدارك مربوطه را ارسال كردم ولي گويا هيچگاه موضوع اينجانب در هيئتها مطرح نشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]