واضح آرشیو وب فارسی:سلام سربدار: اشاره: به گزارش «سلام سربدار» به نقل از بصیر سبزوار،مستند قهرمانان خانه ما ساخته حسین گلزار کارگردان سبزواری نامزد دریافت فانوس در دو بخش از ششمین دوره جشنواره عمار شد جشنواره ای که به گفته وی نگاهی بدون تبعیض به تمام نقاط ایران و هم چنین شبکه گسترده ای برای نمایش فیلم ها دارد. این مستند که در یک مدرسه راهنمایی تصویر برداری شده، به مسئله ای پرداخته که تا به حال کمتر به آن توجه شده است. موضوع این مستند یعنی «تاریخ شفاهی در مدارس» را بهانه ای برای گفتگو با او قرار دادیم ، آنچه در ادامه می خوانید حاصل این گفتگوست. کمی درباره سوژه ای که دست مایه ساخت قهرمانان خانه ما شده است توضیح دهید؟ قهرمانان خانه ما مستندی داستانی است که در مدت زمان ۱۸دقیقه وارد فضای یک مدرسه می شود و در واقع تعامل میان معلم و دانش آموزان کلاس را حول محوری که موضوع فیلم است مورد برسی قرار می دهد. فیلم به صورت کلی و از نظر موضوع برمی گردد به بحث تاریخ شفاهی، هرچند که در آن اشاره ای مشخص عنوان تاریخ شفاهی نمی شود تا ذهن بچه ها زیاد درگیر الفاظ نباشد. در مجموع چرا تاریخ شفاهی و چرا مدرسه، این نوع سوژه یابی و مکان اجرا چه دلیلی دارد؟ سوژه یابی از این جهت بوده که حساسیت به مسئله تاریخ به ویژه میراث شفاهی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس از سنین پایین تر در بین بچه ها ایجاد شده باشد و زمینه کارهای بهتر و موثر تر را فراهم کند و به این کارکرد برسد که بچه ها نسبت به تاریخ معاصر خود حساس تر شده و تجربه عینی تری از آن پیدا کنند. فضای مدرسه و نظام آموزشی هم با توجه به سنی که بچه ها در آن هستند یکی از فرصت های خوب و بی نظیری است که می شود افراد را با این موضوع آشنا کرد. مرحله بعد از این آشنایی چیست؟ چه کارکردی دارد و به چه دردی می خورد؟ طبیعتا دانش آموز در این مسیر می تواند که حافظه های تاریخی که در کنارش و با او زندگی می کنند را بشناسد و از ظرفیت آنها استفاده کند، در جایی از فیلم می بینیم برای نزدیک تر شدن به این موضوع از عنوان دفتر خاطرات پدر و مادر استفاده می شود. در واقع دانش آموز می شود نویسند دفتر خاطرات پدر و مادرش. و همینطور در انتهای فیلم بچه ها از این خاطره ها و عکس ها نمایشگاه و وبلاگ و تئاتر ترتیب می دهند و به نوعی محتوای کار های فوق برنامه مدرسه شان را از همین ها تولید می کنند. این ها اثرات ابتدایی کار در مدرسه است سوای تاثیرش بر فضای خانواده. چه تاثیری بر فضای خانواده دارد؟ لازمه ی این پروژه ارتباطی است که بین فرزند و پدر مادر برای دریافت خاطرات برقرار می شود. یک ارتباط عاطفی که متاسفانه در نسل حاضر شاید کمتر به چشم بخورد. و در مرحله بعد نیز نتیجه این ارتباط عاطفی صحبت هایی از جنس صحبت های صمیمی و درد و دل والدین با فرزندان خواهد بود. شنیدن این خاطرات و مسائل تاریخ معاصر از زبان پدر و مادر علاوه بر باور پذیری بیشتر سبب خواهد شد تا ارزش کار واتفاقات در ذهن نسل نوجوان به راحتی جا بیافتد. به همین خاطر حتی می شود عنوان « تاریخ به روایت پدر ومادر من» را نیز بر این پروژه گذاشت. از طرفی درخلال انجام این کار فرصت مناسبی برای پدر و مادرها به وجود می آید که به واسطه این مراجعه بچه ها هم رابطه با فرزندشان را تقویت کنند و هم به نوعی هویت خودشان را بازیابی کنند و نگاهی به آن داشته باشند. هویتی که ممکن است گذر زمان آن را از یاد برده یا کم رنگ کرده باشد. به عنوان مثال بودند بچه هایی که تاکید می کردند پدر و مادرشان خاطره ای از انقلاب یا جنگ ندارند، اما همان ها وقتی چند بار به سراغ والدین شان رفتند خاطرات فوق العاده ای را ضبط کرده بودند. در کتاب های درسی یا برنامه های فرهنگی مدارس هم چیزی که درباره آن صحبت می کنید، یعنی تاریخ شفاهی در مدرسه و به وسیله دانش آموزان وجود دارد؟ خیر، مسئله تاریخ شفاهی با وجود اتفاقات تاریخی که کشور در دهه های اخیر شاهد آنها بوده بحث جا افتاده ای نیست. و جای خالی آن در محتوای درسی و فعالیت های کلاسی مدارس واقعا حس می شود. اما شاید جالب باشد بدانید که این بحث در خیلی از کشورهای اروپایی و آمریکایی به صورت یک پروژه جا افتاده در آمده و مدارس آن را با مدل های متنوعی اجرا می کنند. به عنوان مثال تهیه و استخراج خاطراتی از کهنه سربازان جنگ جهانی و یادمان های باقی مانده از آن. همکاری بچه ها را چطور جلب کردید؟ چطور همراه شدند؟ به طور کلی نقش معلم که در فیلم هم دیده می شود باعث ایجاد حس کنجکاوی در بچه ها و یک انگیزه ویژه در بین آنها شده بود، به طوری که دانش آموزان هرهفته مانند یک رقابتی که خارج از روش های معمول تشویق و جایزه و برنده و بازنده باشد مشغول کاوش در خاطرات والدین شدند و انگار تونلی را به گذشته آنها برای کشف چیزهای جدید حفر کرده بودند! در واقع همین که بخشی از کلاس درگیر شدند و اولین نتایج کار رسید باقی بچه ها هم تشویق شدند و دنبال کار را گرفتند. درابتدای کار حتی این تصور برای ما وجود داشت که شاید شاید عدم کشش موضوع مستندمان را به سمت ساختگی شدن و خلق موقعیت های غیر واقعی ببرد که بعد از شروع و حس رقابتی که بین بچه ها برای تحویل خاطرات ایجاد شد باعث شده بود تا از دل خاطرات شان سوژه هایی ناب برای این مستند و حتی مستند های دیگری هم دستگیر ما بشود. بعضی خاطرات تا حدی خاص بود که در مستند جا ندادم که مبادا تصور شود با سوژه های معمول روزمره نمی شود چنین کاری کرد. چه مکان هایی و چه قشرهایی را برای اکران این مستند مناسب می دانید؟ به طور خاص شاید بیشتر در مدارس برای دانش آموزان ، معلمان ، پژوهشگران تاریخ شفاهی و دانشجویان دانشگاه فرهنگیان و مجموعه هایی که کار تربیتی می کنند مناسب اکران باشد. اما به هر صورت با توجه به این که کار مستند داستانی است دیدنش در جمع خانواده ها هم شاید خالی از لطف نباشد. همینجا لازم است اشاره کنم که فیلم در بسته های اکران جشنواره عمار هم موجود است ضمن این که دوستانی که درخواست نمایش فیلم در مکان های مختلف و یا مدارس را دارند، می توانند به سایت ghahramanan.blog.ir مراجعه کنند. اخیرا در مستند قهرمانان به جشنواره عمار راه پیدا کرد و نامزد هم شد. تجربه جشنواره عمار را چطور دیدید؟ حضور در جشنواره عمار تجربه خوبی بود، هم از نظر ارزش و جایگاهی که عمار برای سوژه ها در آثار هنری قائل است و هم نگاه بدون تبعیض به شهرستان ها. ضمن این که یکی از نقاط با ارزش عمار شبکه پخش فوق العاده گسترده ای است که برای قهرمانان خانه ی ما که در سبزوار ساخته می شود امکان اکران در دور ترین نقطه های کشور و مدراس را هم ایجاد می کند. این به ما کمک می کند که راحت تر حرف مان را به گوش مردم برسانیم.
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلام سربدار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]