تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834176779
دوستی در محیط کار؛ آنچه افراد از آن غافلند افزودن نظر جدید
واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: سال ها پیش در ایالات متحده، محیط کار اصلی ترین بستر برای دوست یابی بود. افراد با اعضای خانواده و همکاران خود به پیک نیک می رفتند و هر از گاهی همکاران خود را برای صرف شام به خانه دعوت می کردند. اما حالا محیط کار بیشتر به جایی برای «تعامل» میان افراد تبدیل شده و «رابطه» معنای خود را از دست داده است. همه کار می کنند تا کارآمد باشند؛ اما کسی به تقویت ارتباطات اهمیتی نمی دهد. در محل کار ده ها مکالمه سازنده میان کارمندان رد و بدل می شود؛ اما ارتباطات، دیگر مثل گذشته سازنده نیست. درسال ۱۹۸۵ و پس از انجام یک نظرسنج55 آنلاین : سال ها پیش در ایالات متحده، محیط کار اصلی ترین بستر برای دوست یابی بود. افراد با اعضای خانواده و همکاران خود به پیک نیک می رفتند و هر از گاهی همکاران خود را برای صرف شام به خانه دعوت می کردند. اما حالا محیط کار بیشتر به جایی برای «تعامل» میان افراد تبدیل شده و «رابطه» معنای خود را از دست داده است. همه کار می کنند تا کارآمد باشند؛ اما کسی به تقویت ارتباطات اهمیتی نمی دهد. در محل کار ده ها مکالمه سازنده میان کارمندان رد و بدل می شود؛ اما ارتباطات، دیگر مثل گذشته سازنده نیست. درسال ۱۹۸۵ و پس از انجام یک نظرسنجی مشخص شد که حدود نیمی از کارمندان آمریکایی در محل کار خود دست کم با یک نفر صمیمی هستند. تا سال ۲۰۰۴ این رقم تا ۳۰ درصد کاهش یافت. نتایج نظرسنجی های دیگر نیز نشان می دهد که سال ها پیش در ایالات متحده، یکی از فاکتورهای مهم برای انتخاب یک شغل، امکان برقراری روابط دوستانه در محیط کار بوده است. گرچه بسیاری ترجیح می دهند کسب وکار خود را با دوستان نزدیک خود راه اندازی کنند، اما این روزها کمتر کسی در محل کار دوستان جدید پیدا می کند. موضوع، دیگر «بولینگ بازی به تنهایی» نیست. این روزها آمریکایی ها در محل کار خود نیز تنهایند («بولینگ بازی به تنهایی» عنوان کتابی است درباره روابط اجتماعی در جامعه آمریکا). یک نظرسنجی دیگر نیز نشان می دهد که آمریکایی ها نسبت به مردم سایر کشورها در محیط کار تنهاترند. تنها ۳۲ درصد آمریکایی همکاران صمیمی خود را به خانه دعوت می کنند. این در حالی است که این رقم در لهستان ۶۶ درصد و در هندوستان ۷۱ درصد است. این البته به این معنا نیست که آمریکایی ها به رابطه اهمیت نمی دهند. آنها خارج از محیط کار، کاملا اجتماعی هستند؛ اما روابط آنها در محل کار رسمی و غیردوستانه است. برخی تصور می کنند که جلسات کاری جای بذله گویی نیست. دکتر «جفری سانچز برکس»، روانشناس اجتماعی به عنوان بخشی از تحقیقات خود یک فیلم چهار دقیقه ای را برای سه گروه آمریکایی های انگلیسی الاصل، مکزیکی ها و مکزیکی-آمریکایی ها به نمایش گذاشت. پس از پایان این فیلم که در آن دو نفر با یکدیگر مشغول به کار بودند، هر سه گروه تمام جزئیات مربوط به کار انجام شده را خوب به خاطر داشتند؛ اما آمریکایی انگلیسی ها چیزی از تعامل اجتماعی دو نفر به یاد نداشتند. به نظر می رسید که توانایی آمریکایی های اصیل در به خاطر سپردن جنبه های احساسی-اجتماعی فیلم، مثل لبخند زدن، دست دادن و صحبت درباره تعطیلات آخر هفته کمتر از بقیه بوده است. اما چرا آمریکایی ها در محیط کار این قدر خشک و جدی اند؟ یکی از علت ها، شرایط اقتصادی است. امروز در آمریکا چیزی به اسم استخدام بلندمدت وجود ندارد. کارمندان آمریکایی می دانند که قرار نیست مدت زمان زیادی در یک شرکت کار کنند؛ بنابراین زمان خود را صرف ایجاد ارتباطات جدید یا ساختن روابط دوستانه نمی کنند. از نگاه یک کارمند آمریکایی ارتباط با همکاران، زودگذر و مقطعی است، درست مثل مسافری که در هواپیما کنار شما می نشیند، با او صحبت می کنید و درست پس از خروج از هواپیما ارتباط شما پایان می یابد. برخی تقصیر را به گردن کارهای مجازی و ساعات کاری متغیر می اندازند. به اعتقاد آنها وقتی کسی از راه دور برای شرکتی کار می کند و اصلا همکاران خود را نمی بیند یا به ندرت می بیند، چگونه می تواند با آنها ارتباط دوستانه برقرار کند؟ از مهم ترین عوامل برقراری ارتباط دوستانه، ارتباط رودررو است. اما مطالعات اخیر نشان داده است که برای ایجاد یک رابطه باکیفیت، تنها کافی است دو روز در هفته در محل کار حضور داشته باشیم. اما در این میان نقش تکنولوژی چیست؟ وقتی به راحتی می توانیم در هر ساعتی از روز از طریق شبکه های اجتماعی با دوستان خود ارتباط برقرار کنیم یا آنها را از نزدیک ببینیم، چرا به خودمان زحمت بدهیم و به دنبال دوست های جدید بگردیم؟ وقتی که در ۲۴ ساعت شبانه روز و هفت روز هفته، صبح و شب با دیگران در ارتباطیم و موجی از پیام ها به ما هجوم می آورند، انگار با «قحطی زمان» روبه رو می شویم و ترجیح می دهیم در فرصت باقیمانده، کارهای ناتمام خود را تمام کنیم. در این صورت دیگر وقتی برای ارتباطات نمی گذاریم در حالیکه به نظر می رسد ارتباطات عاملی قدرتمند و باعث تغییر گرایش های نیروی کار در ایالات متحده شده است، عاملی مثل تفاوت میان نسل ها. هرچند که بر اساس شواهد و تحقیقات، سرگرمی های نسل های مختلف در خارج از محیط کار مشابه بوده؛ اما مطالعات تکمیلی دکتر «جین ام. توئنگی» نشان می دهد که اهمیت اوقات فراغت و تعطیلات برای نسل های جدید به مراتب بیشتر از نسل های قدیمی تر است. در سال ۱۹۷۶ وقتی از دانش آموزان سال آخر دبیرستان سوال شد که تعطیلات دو هفته ای چقدر برایشان مهم است، حدود ۱۷ درصد آنها پاسخ دادند که «خیلی مهم است». در دو نظرسنجی مشابه که به ترتیب در سال های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۶ برگزار شد، این رقم در مورد جوانان نسل «X» به ۲۵ درصد و در مورد جوانان نسل «Y» به ۳۱ درصد افزایش یافت. این یعنی جوان نسل امروز به تعطیلات بیشتر اهمیت می دهد. (نسل ایکس به افرادی اطلاق می شود که حدودا بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۵ متولد شده باشند. نسل وای یا نسل هزاره کسانی هستند که بین سال های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۰ متولد شده اند). اما آنچه آمریکایی ها از آن غافلند، تاثیرات روابط کاری صمیمانه و محیط کاری دوستانه بر کارآمدی و میزان رضایت آنها از زندگی است. بر اساس مطالعات، یک گروه متشکل از دوستان، در عملکرد و تصمیم گیری ها به مراتب موفق تر از یک گروه متشکل از افرادی است که تنها همدیگر را می شناسند. زمانی که دو دوست در کنار یکدیگر کار می کنند، بهتر می توانند به یکدیگر اعتماد کنند و یکدیگر را تشویق کنند. دو دوست زمان بیشتری را با یکدیگر می گذرانند و اطلاعات بیشتری را با یکدیگر تبادل می کنند. ا انجام فعالیت هایی مثل بازی گروهی یا غذا خوردن به صورت گروهی می توانید ارتباطات خود را گسترده و تقویت کنید. به همین علت، شرکت گوگل و فیس بوک امکاناتی فراهم کرده اند تا بتوانید مثلا به صورت گروهی بازی کنید یا دوستان خود را به یک پیک نیک، گردهمایی یا رویداد دعوت کنید. ایجاد روابط دوستانه در محیط کار یک مساله کاملا شخصی است. پروفسور «جین داتون» از دانشگاه میشیگان در این رابطه می گوید: «صمیمیت در یک رابطه لزوما به معنای کیفیت بالای آن نیست». گاهی یک ارتباط ساده که بر اساس احترام متقابل، اعتماد و مشارکت دوطرفه شکل گرفته است، از ده ها رابطه صمیمانه و بلندمدت سازنده تر است. کافی است که دو نفر به سه عامل احترام، اعتماد و مشارکت دوطرفه پایبند باشند تا «تعامل» میان آنها به «رابطه» تبدیل شود. منبع : دنیای اقتصاد
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[مشاهده در: www.55online.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها