واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: در سال های پایانیِ عمرِ دولتِ پیشین، در حوزه های مختلف وضعیت به گونه ای شکل گرفته بود که انگار در جامعه، زلزله یا جنگی ویرانگر رخ داده و امروز دوران هرج و مرج پس از آن را تجربه می کنیم. به جرأت می توان گفت حتی در سال های ابتدایی پس از انقلاب و سال های آغازین جنگ هشت ساله هم چنین هرج و مرجی وجود نداشت. هر روز تحریم تازه ای بر تحریم های پیشین افزوده می شد و هیچ کس نگران عواقب آنها نبود. در حوزه اقتصاد داخلی هم تحت تاثیر تصمیم گیری های غیرمنطقی و غیرکارشناسی، واحدهای تولیدی یکی پس از دیگری با بحران مواجه شده و بسیاری از آنها به تعطیلی کشیده شدند. قیمت ها به خصوص در حیطه طلا و ارز لحظه ای شده بود و دریای متلاطمی را می مانست که بسیاری را به کام کشید و البته امواجش برای ساحل نشینانی تن آسا، صیدهای غول پیکر به ارمغان آورد و یک شبه رهِ صدساله پیمودند. جالب اینجاست که کنترل اوضاع از دست دولتیان هم خارج شده بود و بعضا اشخاص، عوامل بیرون از کابینه را به عنوان مسببِ به هم ریختگی ها معرفی می کردند که در نوع خودش جالب و البته مضحک بود. دوراندیشی معنای جدیدی یافته بود. پارامترها و متغیرهایی که باید در نظر گرفته می شد، از جنس دیگری شده بود. گاه موضع و سخن یک مسئول آنچنان شوکی به بازار وارد می کرد که همه چیز را به هم می ریخت. حرفِ جلسات خصوصی دولت به بیرون درز می کرد و پیش از اعلام، عده ای که به هر صورت به آنها دسترسی پیدا می کردند، به منافع قابل توجهی دست می یافتند. در اواخر عمرِ دولت گذشته بود که عده ای به یک باره برای خرید زمین و ملک در مناطقی از آبادان به این شهرستان رفتند و در مدت زمان کوتاهی املاک مردمان این شهر را به نام خودشان سند زدند؛ نورچشمی هایی که از تغییراتی که به واسطه تصمیمات دولت در راه بود، خبردار شده بودند و از این نمد برای خودشان کلاهی دوختند. در مدت زمان بسیار کوتاهی املاک خریداری شده شان ارزشی آنچنانی پیدا کرد و به سودهای آنچنانی رسیدند. بنابراین اگر بگوییم اقتصاد ایران در شرایط کنونی، بیمار محتضری است که از آستانه مرگ برگشته است، بیراه نگفته ایم. به هر حال با مجموعه اقداماتی که با روی کار آمدن دولت یازدهم صورت گرفت، حال عمومی این پیکر رنجور رو به بهبود نهاده و علائمی از بهبود آشکار شده است. طبیعی است بازگرداندن کامل این بیمار محتضر، به زندگی معمول نیازمند مجموعه اقدامات مناسب و هماهنگ دیگری است که در راستای اقدامات گذشته، مفید باشد و مدت زمان مداوا و در نهایت بهبودی کامل را تسریع و تضمین کند. مشکل اینجاست که در چنین شرایطی، طبیبان زیادی بر بالین این بیمار گرد آمده اند و هر کدام اصرار دارند نسخه موردنظر خودشان را تجویز کنند و در همین مسیر، گاه صحبت از برطرف کردن زخم های ناشی از تزریق دارو بر پوست او، از وضعیت نوسانی فشار خون، اهمیت بیشتری پیدا می کند و عجبا که اصرار دارند بهبود این زخم های سطحی در اولویت قرار گیرد. از سوی دیگر، عده ای که در سال های گذشته و مشخصا بر تمام سیاست های دولت های نهم و دهم با اغماض، چشم فروبسته بودند و هیچ نمی گفتند، امروز ملاک موفقیت دولت یازدهم را در بهبود آنی تمام خرابی ها و نابسامانی های گذشته ارزیابی می کنند و بر این موضع پای می فشارند که چرا نمی توانید به آنچه وعده داده اید عمل کنید. اینان از یاد برده اند که فروریختن، آسان است و ساختن، دشوار و صدالبته نیازمند فرآیند زمانی معین و مشخص. همه دیدیم که برطرف کردن تحریم های گوناگونی که هر بار به دلایلی علیه ایران به تصویب رسیده و اجرایی شده بود، چقدر زمان، انرژی، کار کارشناسی شده و مذاکره لازم داشت و البته تا عادی شدن شرایط در حیطه های گوناگون، هنوز کارهای زیادی مانده که باید در دستور کار قرار گیرد. اما در هر صورت بعد از تایید برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، کشورهای زیادی برای حضور در ایران و برقراری رابطه اقتصادی - تجاری اعلام آمادگی کرده و هیات های زیادی از این کشورها در همین بازه زمانی کوتاه وارد ایران شدند و به رایزنی پرداختند. این رفت و آمدهای اقتصادی قبل از هر چیز نشان دهنده تغییر وضعیت، نگاه و عادی شدن شرایط کشورمان است و باید آنها را به فال نیک گرفت. اما اینکه انتظار داشته باشیم صرف داغ شدن تنور این رفت و آمدها، همه مشکلات ما برطرف شوند، معقول و منطقی نیست، چراکه بیمار موردنظر ما تازه به بخش عمومی منتقل شده و هنوز نیازمند مراقبت و حوصله است. چرا عده ای فکر می کنند می شود در سریع ترین زمان ممکن وضعیت بیمار محتضری را بهبود بخشید و او را در وضعیت پیش از بیماری اش برگرداند؟ آیا در حوزه زیرساخت ها آمادگی پذیرش سرمایه گذاری خارجی داریم؟ آیا برای اصلاح قوانین دست و پا گیر مرتبط با حوزه کسب و کار و تولیدمان فکری کرده ایم؟ آیا همه گروه های تصمیم گیر داخلی بر وضعیت خاص بیمارمان و لزوم در نظر گرفتن شرایط ویژه اش اتفاق نظر داریم که موانع سد راه بهبود او را تا جایی که ممکن است از میان برداریم؟ واقعیت این است: مادامی که همه جوانب امر را در نظر نگیریم، تحقق سرمایه گذاری خارجی و نتیجه دادن آن نیازمند تغییر پارادایم در همه سطوح حاکمیت و بهبود واقعی فضای کسب و کار است. اصلاح قوانین دست و پاگیر اولویتی است که نباید از آن غافل باشیم و این امر نیازمند همراهی و همدلی همه جانبه همه قوای تصمیم گیر کشور است؛ قوانینی که بعضا به صورت کارشناسی حیات نیافته اند. ملاک تصویب قوانین، مفید بودن آنها و تسهیل امور مربوط به رشد و پیشرفت جامعه است و تنها در صورتی می توانند مفید باشند که در فرآیند پیش از تصویب، مراحل کارشناسی را پشت سر بگذارند و همه جوانب امر در آنها دیده شود تا حتی در بلندمدت هم تاثیر آنها پیش بینی و تضمین شود. پس از آن است که باید این قوانین به دقت اجرایی شوند و امکانی برای سوءاستفاده از آنها وجود نداشته باشد. تنها در چنین شرایطی است که می توان امید و انتظار داشت ساختارهای مستحکمی شکل بگیرد تا بر پایه آن، ثبات حاکم شود و براساس این ثبات سرمایه گذاری مناسب پا بگیرد و نتیجه بخش بودن آن تضمین شود. بر این اساس، ضروری است اولا با درک صحیح شرایط موجود، رعایت همه جانبه این بیمار دچار شوک شده در دستور کار همگان قرار گیرد و در مرحله دوم مجموعه اقداماتی موردتوجه باشد که علاوه بر تسریع بهبودی، شرایطی مهیا کند که امکان تکرار شرایط گذشته را به صفر برساند و در یک پروسه و طول درمان منطقی و تخصصی، سلامت کامل را به او برگردانیم و تازه منتظر باشیم این پیکره بیمار کارایی طبیعی دوباره اش را پیدا کند. صدالبته در صورت وجود اختلال در این فرآیند، امکان عود دوباره بیماری وجود دارد. * استاد دانشگاه و رئیس اتاق خرم آباد
سه شنبه ، ۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]