واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش سرویس دینی جام نیـوز، اعتقاد به وجود مبارک امام زمان(عج) و نیز عقیده به اینکه در پایان دوران زندگی بشری، مردی الهی قیام می کند و جهان را از ظلم پیراسته کرده و به عدل مطلق می آراید، تنها در شمار عقائد شیعیان نیست. به همین منظور در ادامه پای درس مهدویت آیت الله محمدعلی ناصری […]به گزارش سرویس دینی جام نیـوز ، اعتقاد به وجود مبارک امام زمان(عج) و نیز عقیده به اینکه در پایان دوران زندگی بشری، مردی الهی قیام می کند و جهان را از ظلم پیراسته کرده و به عدل مطلق می آراید، تنها در شمار عقائد شیعیان نیست. به همین منظور در ادامه پای درس مهدویت آیت الله محمدعلی ناصری استاد اخلاق و مدیر حوزه علمیه حضرت ولی عصر(عج) درباره افسانه کشتار فراگیر در آخر الزمان می نشینیم که این مبحث توسط مجید هادی زاده به رشته تحریر در آمده است: «کشتار فراگیر» افسانه ای تاریخی بر اساس آنچه گذشت، مشخص می شود که عنوان «کشتار فراگیر»- که به شماری از متون نوپدید دینی نیز راه یافته و گه گاه در محافل مذهبی نیز مطرح می شود-تنها افسانه ای تاریخی است و بهره ای از واقعیت ندارد. چه خداوند «تواب» است و «قابل التوب». او، هم طالب توبه بندگان است، و هم پذیرای توبه آنان. ولی عصر(عج) نیز مظهر صفات علیای خداوند است و همانگونه که «منتقم» است «قابل التوب» و بلکه دعوت کننده به توبه هم هست. از این رو، ایشان نخست به دعوت عمومی می پردازند و تمامی اهل عالم را به انقیاد در مقابل حق می خوانند. ایشان گذشته از مسلمانان، مسیحیان، یهودیان، و حتی پیروان مذاهب باطل را نیز به پذیرش ولایت خود- که ظهور ولایت خداوندی است-، دعوت می کنند و بدیهی است که شمار بسیاری از مردمان آن روزگار- که سعادت اطاعت امر ایشان را می یابند-، سر در سایه لطف ایشان خواهند داشت. پیش از این اشاره کردیم که پیامبر اکرم(ص) سر به سر مظهر لطف خداوند است و نبوت ایشان نیز از باب رحمت است، «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِّلْعَالَمِینَ»، آن پیامبر رحمت، آنچنان در طلب هدایت مردمان بود که خداوند خطاب به او فرمود: «فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفسَکَ علی آثارِهِم اِن لَم یُومِنوُا بِهذا الحَدیثِ اَسَفاً»، اگر آنان به این سخن ایمان نیاورند شاید تو جان خود را از اندوه در این راه تباه سازی. «لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ»، شاید تو تباه سازی جان خود را از اینکه آنان ایمان نمی آورند. آن نبی رحمت، از شدت علاقه به هدایت انسان ها، جان در این راه می نهاد و از بذل نفس خویش در این راه ابایی نداشت. آیا می توان پذیرفت که فرزندزاده بزرگوار آن نبی رحمت، سر از سیره پیشوای خود بپیچد و بدون آنکه مردمان را نخست به طریق اسلام دعوت کند، شمشیر در میان آنان نهد و به قتل عام آنان بپردازد؟ «کشتار فراگیر»، افسانه ای بیش نیست که در طول تاریخ به گونه مکرر مطرح شده است و شماری از نابخردان نیز به آن اعتقاد پیدا کرده اند. بدون تردید آن حضرت مظهر نام مبارک «المنتقم» نیز هستند، اما ظهور این صفت در ایشان تنها درباره معاندان خواهد بود، کسانی که به هیچ وجه رو به سوی حق نمی نهند و دیگران را نیز از پذیرش حق باز می دارند، بدین ترتیب می توان دریافت که اعدام هایی که در زمان آن حضرت واقع می شود، نه امری عادی که تنها ویژه حق گریزان و حق ستیزان خواهد بود. جهاد حضرت با یهود یکی از اقدامات گسترده آن حضرت(عج) -که به مقتضای شرائط روز انجام می گیرد- مسأله جهاد ایشان با یهود است. بلافاصله اضافه می کنیم که منظور از این سخن، نه مخالفت در میان دو دین اسلام و یهود، و یا یهود ستیزی مسلمانان است، بلکه منظور ما آن است که یهودیان، در دوره ظهور بیشترین مخالفت را با آن حضرت خواهند داشت؛ و این همان علتی است که از آن، با عنوان «شرایط روز» یاد کردیم. چه یهود همواره سخت ترین دشمن اسلام بوده اند، همانگونه که اولین دشمن حضرت مسیح(ع) و مذهب ایشان بوده اند. یهودیان از پیش از ظهور پیامبر اکرم(ص) بر اساس اخباری که در کتب دینی انبیاء عظام مشاهده می کردند و از زبان آنان می شنیدند، همواره منتظر ظهور ناجی قوم خود بودند و از ظهور پیامبر خاتم در منطقه حجاز خبر داشتند. تعصب این قوم بر مبانی غیر الهی خود، تعصبی ویژه است. اینان نخست با تحریف تورات و فاصله گرفتن از تعالیم الهی حضرت موسی(ع) به دوری از دین ایشان پرداختند، و زان پس علم مخالفت با دیگر انبیا الهی را برافراشتند. یهودیان که قرن ها منتظر ظهور مسیح منجی بودند، پس از ولادت ایشان، زشت ترین تهمت ها را متوجه مادر بافضیلت و با کرامت ایشان کردند. مریم مقدس- که خود دختر پیامبر بود، و در دامن زکریای پیامبر پرورش یافته بود، و سرانجام توانست کلمه الله، عیسای مسیح(ع) را بدون واسطه توالد و تناسل از جبرائیل دریافت کند و مهد پرورش آن پیامبر عظیم الشأن الهی قرار گیرد-، به وسیله اینان چنان چهره کریهی پیدا کرد که او-که یکی از برترین بانوان عالم بود-در نظر کسی که از منظر آنان به او بنگرد، زنی بی فضیلت و بی بهره از پاکدامنی قلمداد می شود! قتل حضرت زکری(ع)ا، حضرت یحیی(ع) و دیگر انبیاء الهی به وسیله آنان و آزار و اذیتی که در حق عیسای مسیح روا داشتندو سرانجام توطئه قتل ایشان-که ناکام ماند-، همه و همه نشان از باطن سیاه و سیره خبیثانه این قوم در قبال مسیر هدایت الهی دارد. توطئه های اینان بر علیه پیامبر اکرم(ص) نیز، از همین گونه بود. اینان از قرن ها پیش از ولادت پیامبر اکرم(ص) در جست وجوی فرزند عبدالله-که نشانه های خاصی داشت و آنان به واسطه اخبار انبیاء از آن نشانه ها آگاهی داشتند-، بودند؛ و بعد از بعثت ایشان نیز همان روشی که درباره حضرت مسیح در پیش گرفتند را، درباره ایشان به کار بردند. تاریخ نخستین دهه های بعثت، نشان می دهد که حجم مخالفت یهود با پیامبر اکرم(ص) به هیچ روی با حجم مخالفت مسیحیان با ایشان قابل مقایسه نیست. توطئه های پی در پی آنان برای شکست حرکت اسلام و قتل پیام آور آن-که سرانجام با مسموم ساختن ایشان همراه شد-، همه و همه نشان از حق گریزی این قوم دارد. در روزگار ما نیز، یهودیان صهیونیست سخت ترین دشمنی را با اسلام و مسلمان روا می دارند؛ به گونه ای که می توان آنان را یگانه دشمنان حربی اسلام خواند. در زمان ظهور حضرت(عج) نیز، یهود سردمدار مخالفت با آن حضرت خواهند بود، و از این رو کمترین بهره را از فیض وجود مبارک آن حضرت، به نصیب خواهند برد، ولی عصر-که مظهر هدایت و رأفت الهی هستند- اما، نخست به اندرز اینان می پردازند و آنان را به گرایش به حق فرا می خوانند، اما چه سود که سیره آنان در برابر انبیایی همچون حضرت زکریا(ع)، حضرت یحیی(ع) و حضرت عیسی(ع)، این بار نیز تکرار می شود؛ و به ناگزیر آن حضرت به جهاد با یهودیان خواهند پرداخت، و نسل اینان را از زمین برمی چیند. تکرار می کنیم که شماری از یهودیان که همچنان قابلیت هدایت را دارا هستند؛ به اسلام می پیوندند و دست از لجاجت باز می کشند. اما آنان که سر از پذیرش حق می زنند و روی از آن برمی تابند، نابود خواهند شد. بنابراین، منظور از نابود شدن یهودیان، نه نابود شدن تمامی کسانی است که به آن شریعت محرف گردن گذارده اند، که منظور نابود شدن کسانی است که بر چهره محرف و غیرواقعی یهودیت که از تعالیم حضرت موسی(ع) فرسنگ ها فاصله دارد-، اصرار می ورزند و در قالب این دین به مخالفت با اسلام برمی خیزند. آیا از قومی که پیامبر خود را قاتل برادر خویش خواندند، او را ریاست طلب و دنیا دوست می دانستند، از او طلب می کردند که خداوند را در قالب یک جسم مادی به آنان بنمایاند و سرانجام پس از آنکه تسلیم فرامین او شدند، گوساله ای را به عنوان آفریدگار خود به نیایش و پرستش گرفتند، انتظاری جز این می رود؟! مشرق
دوشنبه ، ۵بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]