محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829732709
تدبیر اقتصاد پسابرجام /رونق تولید یا سونامی واردات؟!
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: در چنین شرایطی که اقتصاد و تولید نیاز مبرم به توجه و حمایت دولت و تامین سرمایه دارد، واردات از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا با وجود رکود و کم شدن تقاضا برای تولیدات داخلی، واردات بی رویه، همین بازار محدود را نیز از تولید کنندگان می گیرد. ضمن اینکه ارز و سرمایه حیاتی برای این صنایع را نیز مصروف خود می کند.اما در عالم واقع به این نکته بدیهی توجه شده است؟کیهان/ برجام با همه هیاهو ها و فراز ونشیب هایش،با همه نظرات موافق و مخالف،سرانجام به فرجام رسید و دیگر دولت خدمتگزار هیچ عذری برای غفلت از امور اصلی مردم و بر زمین گذاشتن وعده هایش ندارد.اکنون وقت آن است که آن همه وعده زیبا و دلنشین،جامه عمل بپوشد و مردم بالاخره طعم شیرین «تدبیر» دولت تدبیر و امید را بچشند. مروری بر وعده های انتخاباتی رئیس جمهور محترم، می تواند دلیل انتظار به حق و به جای مردم را از دولت روشن تر کند و نشان دهد که دولت،اکنون دیگر هیچ بهانه ای برای خلف وعده ندارد و فقط و فقط باید پاسخ مطالبات مردم را بدهد. تنوع و وسعت وعده ها به حدی بود که برای هر مخاطبی این احساس را ایجاد می کرد که در پی برآمدن دولت یازدهم و بالاتر از آن با به فرجام رسیدن مذاکرات هسته ای، فصل نوینی در زندگی مردم آغاز می شود که حتما با قبل از آن تفاوت چشمگیری خواهد داشت !اکنون آن فصل رسیده است. شعار من نجات اقتصاد ایران است این جمله مشهور رئیس جمهور محترم است که نجات اقتصاد ایران را به عنوان شعار خود برگزیده بود. سی ماه از آن وعده گذشته و مرور برخی وعده ها باعث می شود تا بپذیریم که مردم حق دارند از دولت تحقق آنها را بخواهند. برخی از مهمترین و تاریخی ترین وعده های رئیس جمهور محترم عبارتند از: *دولت تدبیر و امید نخواهد گذاشت این همه جوان بیکار در مقابل خانواده و فرزندان شرمنده باشند. *کارخانه های موجود در کشور اگر به جای 20 درصد توان با 60 درصد توان کار کنند، بخش عظیمی از مشکلات اشتغال زایی در کشور برطرف می شود * در ماه های ابتدای آغاز به کار دولت «تدبیر و امید» موانع از سر راه تولید برداشته می شود *برنامه اقتصادی من حل معضل اشتغال به خصوص برای تحصیل کرده هاست . * اساس برنامه اقتصادی من بر دو محور «تولید ثروت ملی» و «توزیع عادلانه ثروت» استوار است. * اساس سیاست من بالا بردن ثروت ملی و رونق تولید و اشتغال و بهبود فضای کسب وکار و توزیع عادلانه ثروت است. * در دولت آینده برای توجه به بخش خصوصی، سیاست های مدونی را در نظر گرفته ایم. * روی آوردن به مسیر واردات بزرگ ترین بی عدالتی است. * عدالت این است که ما بتوانیم در داخل به تولید کمک کنیم، فضا را بهبود ببخشیم، تولید داخل را افزایش دهیم و بر مقدار واردات بکاهیم از این دست شعار های زیبا و دلنشین، می توان فهرستی مفصل ارائه کرد وبه این نتیجه رسید که مردم برای رسیدن به این وعده ها به رئیس دولت یازدهم اعتماد کردند. اما آیا آنچه گفته شد عملیاتی هم شد!؟ وضع اسفبار امروز تولید و صنعت،به راحتی گویای واقعیت هاست و با ارائه چند آمار دم دستی، ازشرح و بسط و ارائه تحلیل بی نیازمی شویم. اقتصاد بیمار و طبیب ناتوان اکنون و سی ماه پس از این شعار های زیبا، به اقرار مسئولان دولتی،صنایع کشور در تعطیلی و رکود کامل به سر می برند و هر 5 دقیقه یک ایرانی بیکار می شود. اشتغالی که قرار بود ایجاد شود،با رکودی تاریخی و بی سابقه، به فراموشی سپرده شده و همان افرادی که شغل داشتند هم در معرض بیکاری قرار گرفته اند! گزارش های مستند متعددی ،حکایت از آن دارد که بسیاری از کارخانجات و بنگاههای تولیدی به دلیل رکود حاکم در دو سال و نیم اخیر یا تعطیل شده اند یا برای ادامه فعالیت دست به تعدیل نیرو و اخراج بخشی از کارگران زده اند. به این نمونه ها توجه کنید : * خبرگزاری دولتی ایرنا تعطیلی کارخانه قند ورامین را پس از 81 سال فعالیت مستمر اعلام کرد واز بیکاری400 کارگر شاغل در این کارخانه خبر داد. *تعطیلی کارخانه فارسیت دورود که یکی از بزرگ ترین کارخانه های صنعت سیمان و جزء هلدینگ فارس خوزستان است و در اثر آن بیش از ۲۶۰ نفر با سوابق کاری بالا بیکار می شوند *تعطیلی شرکت صنایع ذوب آهن شمال غرب(ملکان) که در اثر آن، ۸۰ نفر کار خود را از دست دادند. * تعطیلی 80 درصدی واحد های تولیدی شهرک صنعتی ارومیه . *تعطیلی ۱۴هزار واحد تولیدی در شهرک های صنعتی در سال گذشته و اخراج بخشی از کارگران صنایع تعطیل نشده به دلیل رکود . موارد ذکر شده و بسیار موارد دیگری که ذکر آنها از حوصله این نوشتار خارج است حاکی از تعطیلی های گسترده و بیکاری در قلب تپنده اقتصاد کشور یعنی صنایع تولیدی است. در بسیاری از این موارد، عدم حمایت از تولید و کاهش توان رقابتی تولیدکنندگان داخلی با کالاهای خارجی علت تعطیلی این بنگاهها اعلام شده است. در چنین شرایطی که اقتصاد و تولید نیاز مبرم به توجه و حمایت دولت و تامین سرمایه دارد، واردات از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا با وجود رکود و کم شدن تقاضا برای تولیدات داخلی، واردات بی رویه، همین بازار محدود را نیز از تولید کنندگان می گیرد. ضمن اینکه ارز و سرمایه حیاتی برای این صنایع را نیز مصروف خود می کند.اما در عالم واقع به این نکته بدیهی توجه شده است؟ شعارهای سیاسی نا سازگار با عملکرد اقتصادی «شعارهای سیاسی ما با عملکردهای اقتصادی سازگار نیست. چرا که در شعار سیاسی، شعار مقاومت می دهیم، اما در مقام عمل شعار اقتصاد مقاومتی برقرار نیست.»این جمله،متعلق به رئیس جمهور محترم است و عملکرد اقتصادی دولت،مصداق تام و تمام آن! علیرغم وضع اسفباری که به گوشه هایی از آن اشاره شد، آمار و اخبار حاکی از آن ا ست که در دولت یازدهم، نه تنها میزان واردات کاهش نیافت بلکه به شکل چشمگیری افزایش داشته است! براساس گزارش مرکز آمار از ارزش ریالی آمار بازرگانی خارجی ایران، واردات کشورمان در ۲ سال اول دولت یازدهم معادل ۴ سال دولت دهم بوده است.یعنی مجموع واردات کشور در سال های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳درحالی به بیش از ۶/۲۶۰ هزار میلیارد تومان رسیده که این عدد معادل واردات کل ۴ سال دولت دهم (۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱) بوده است. آمار گمرک ایران حاکی است دولت یازدهم طی 2 سال 25 میلیارد دلار کالای چینی وارد کرده در حالی که در 8 سال دولت های نهم و دهم نزدیک به 40/5 میلیارد دلار کالای چینی به ایران وارد شده. اما نکته بسیار تلخ در این بین این است که بسیاری از اقلام وارداتی شامل کالا هایی است که بدلیل رکود حاکم بر کشور، در آن کالاها مازاد تولید در داخل وجود دارد! به عنوان مثال چندی پیش رئیس سازمان توسعه معادن از واردات 2 میلیون و هفتصد هزار تن ورق فولادی با وجود انباشت ۳ میلیون تن فولاد در کارخانه ها خبر داد و گفت: واردات این حجم ورق فولادی در شرایطی که انبار کارخانه های فولاد کشور مملو از محصولات فولادی است، نگران کننده است. نمونه های متعدد و تکان دهنده ای از واردات بی رویه و فاجعه باری که هریک به نابودی و تعطیلی یک یا چند رشته صنعتی و بیکاری هزاران نفر منجر شده می توان ارائه داد که البته حاصلی جز تکدر مردم از عملکرد وزیرانی که قرار بود ژنرال گونه عمل کنند، نخواهد داشت. بر اساس آنچه ذکر شد،می توان نتیجه گرفت که در شرایط اقتصادی کنونی، یعنی رکود بی سابقه و محدودیت ارزی، آشفتگی و بی برنامگی گسترده ای در زمینه واردات وجود دارد و در واقع عملکرد دولت تدبیر و امید حاکی است نه تنها نتوانسته است برخلاف شعارها، وضعیت اقتصادی گذشته را سامان دهد بلکه اصولا برنامه مشخصی نیز برای این امر نداشته است. نوبت به قسمت سخت ماجرا رسید! اما ممکن است عده ای،این روش غلط و فاجعه انگیز دولت را، به گردن تحریم ها بیندازند و به روی خودشان هم نیاورند که در عالم! جز تحریم،موضوعاتی به نام علم اقتصاد و دانش مدیریت و ... هم وجود دارد و خوب است از آنها هم استفاده شود!اما حتی اگر برخی خود را بی نیاز از آن دانش ها هم بدانند،اکنون که دولت مدعی است به معجزه قرن دست یافته و فتح الفتوح برجام رقم خورده، دیگر نباید بهانه ای درکار باشد و برای رفع مشکلات اقتصادی، همه راه ها هموار شده است. بر این اساس باید دید آیا دولتمردان برای روزگار موسوم به «پسابرجام» برنامه ای دارند یا اینکه قرار است این روزگار هم همچون ایام و سنوات گذشته به رکود تولید داخل و بیکاری جوانان و واردات گسترده و بی رویه منجر شود!؟آنچه از قرائن و اظهارات مقامات دولتی بر می آید این است که هیچ برنامه منطقی و مدونی برای روزهای پسابرجام با هدف افزایش تولید ملی و اشتغال جوانان در کار نیست و ظاهرا قرار است اگر پولی هم آزاد می شود،صرف واردات کالا ها و اجناسی شود که یا خودمان می توانیم بسازیم و یا به آن احتیاج چندانی نداریم! پز عالی جیب خالی! در حالیکه تولید کنندگان ورشکسته و آسیب دیده از شرایط سخت کنونی،دائما از کمبود نقدینگی می گویند و مقامات دولتی هم علت آن را نداشتن پول عنوان می کنند،هر عقل سلیمی حکم می کند که اگر پولی از پول های بلوکه شده ایران آزاد شود،بلافاصله در راه تولید و اشتغال بکار گرفته شود و با تزریق آن به بخش راکد اقتصاد،چرخ زنگ زده و به گل نشسته آن به حرکت در آید. اما ظاهرا همه چیز برعکس است و آروزهای شعاری و رویایی و بلند پروازی ها و دغدغه های اشرافی برخی مسئولان،اجازه نمی دهد سفره مردم رنگین شود!بعنوان یک نمونه ساده،وزیر راه از قصد کشورمان برای خرید 114 هواپیمای ایرباس سخن گفته است!بررسی ها نشان می دهد که هدف از خرید این هواپیما ها ،استفاده از آنها در مسیر پرواز های خارجی است! چرا که برای مسیر های داخلی، پیش از این مذاکراتی با طرف روسی برای خرید هواپیمای سوخو100 صورت گرفته است. برخی منابع با بیان جزئیات منتشرنشده ای از خرید ١١٤ هواپیمای مسافربر ایرباس از «فرانسه» اعلام کرده اند، این معامله حاصل توافقی پشت پرده و راز آلود و یادآور الگوی«نفت در برابر غذا» است .بخصوص وقتی به این نکته توجه کنیم که این تعداد هواپیمای مسافری عملاً بیش از سه برابر نیاز فعلی ایران است و مشتمل بر دو نوع هواپیما است؛ هواپیماهای نو ولی از رده فناوری روز خارج شده و هواپیماهای کهنه! بدیهی است هدف این معامله نجات اقتصاد بحران زده فرانسه به قیمت قربانی کردن منافع ایران! است اکنون باید پرسید، چند درصد مردم، منتظر و آرزو مند پرواز به یک کشور خارجی با هواپیمای خطوط داخلی هستند و آن را به اشتغال فرزندانشان و روشن شدن چراغ کارخانه ها ترجیح می دهند!؟ آیا واقعا الان مهمترین مسئله کشور ونظام، اشتغال جوانانی که به وضع فاجعه بار و اسفباری رسیده نیست!؟ وآیا با واردات 114 هواپیما، جمع کثیری از فرزندان ایران به شغل و ثبات اقتصادی می رسند؟ برآوردها نشان می دهد که خرید این هواپیما ها، بیش از ده میلیارد دلار برای کشور هزینه در برخواهد داشت! اکنون باید از وزیر راه پرسید، این دغدغه اشرافی،در کشوری که قریب هشتاد درصد صنایع آن تعطیل است و نرخ جوانان بیکار آن در برخی استان ها، به مرز 50 درصد رسیده، دغدغه ای بجا و منطقی است!؟ ایران جایگزین اعراب می شود!؟ در سال های گذشته، بارها و بارها شنیده بودیم که در آستانه ورشکستگی غول های تولیدی جهان همچون بوئینگ و لاکهید و ...،کشورهای عربی حوزه خلیج فارس با سفارش های عجیب و خیره کننده و خریدن محصولاتی که به هیچ وجه و تا سالیان سال، برای آنها هیچ کاربردی نداشت، به عنوان ناجی آن صنایع وارد عرصه شده و به اربابان آمریکایی و اروپایی خود ،خوش خدمتی کرده اند! تاریخ دو دهه اخیر مناسبات اعراب و غرب، مشحون از این سوابق و خاصه خرجی ها در بزنگاه های حساس و تاریخی است. اکنون باید پرسید رئیس جمهور ما و وزرای او، مامور تامین شغل و اقتصاد فرزندان ایرانند یا تامین منافع ایرباس و بوئینگ!؟ آیا برای کمک به اقتصاد بحران زده اروپا و آمریکا، سوگند خورده اند یا برای رسیدگی به حال مردم محروم و بیچاره ای که با هزار امید به شعارهای دولت «تدبیر و امید» رای داده اند و اکنون با«تعطیل و رکود» مواجه شده اند! آیا حقیقتا این دغدغه های فانتزی، ناشی از آن نیست که مسئولان دولت یازدهم، کمترین اطلاعی از مشکلات حقیقی مردم ندارند و براساس زندگی اشرافی خود، برای ثروت مردم تصمیم می گیرند!؟ اقتصاد مقاومتی،شاید وقتی دیگر! اما در حالی که درد اقتصاد کشور به وضوح روشن است و درمان آن نیز به وضوح، تکیه بر توان ملی و پی ریزی و پیگیری تمام قد اقتصاد مقاومتی است، شاهد آنیم که هیچ تلاشی برای تحقق آن صورت نمی گیرد و بجز برخی شعارهای فریبنده و دهان پرکن، اقدام دیگری انجام نمی شود! مصداق بارزآن، بودجه سال 95 است که در مجلس شورای اسلامی در دست بررسی است. وضع بودجه به حدی نا مربوط با اوضاع اقتصادی کشور است که در چند روز گذشته، برخی اقتصاد دانان متمایل به دولت با صراحت به نقد آن برخاسته و خواهان استرداد آن توسط دولت و اصلاح اساسی آن شده اند! از نوع برنامه ریزی- یا در اصل بی برنامگی دولت- اینگونه به نظر می رسد که دولتمردان، با نگاهی سیاسی، اندک پول آزاد شده در ماجرای پر هزینه و پر ضرر برجام را صرف واردات کرده و مردم و فرزندانشان را دست خالی با انبوهی از مشکلات تنها می گذارند و این، فاجعه ای است که می تواند به از بین رفتن نور امید در دل مردم منتهی شود. هرچند این روزها نمایندگان مجلس سرگرم انتخابات و تبلیغات انتخاباتی هستند، اما بازهم امید است آنها و دستگاه های نظارتی برای پیشگیری از این خطر بزرگ فکری بکنند و دولتمردان صدیق و مردمی هم، خود را در معرض پرسش مردم و بازخواست الهی ببینند
دوشنبه ، ۵بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]
-
گوناگون
پربازدیدترینها