محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827652479
عملکرد ضعیف ایران در صادرات غیرنفتی؛ چرا؟ و چه باید کرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: زمانی می توانیم اقتصاد مقاومتی را دنبال کنیم و ادعای اجرای آن را داشته باشیم که بنگاه های تولیدی و اقتصادی خودمان را برای حضور مؤثر در بازارهای جهانی کمک کنیم تا بتوانیم تولید را تقویت کرده و نیز مشوقی برای صادرات در نظر بگیریم. تحلیل ایران : چرا این روزها کسی بخش خصوصی و غیردولتی را تحویل نمی گیرد؟ این تحویل نگرفتن ها عاقبت چه بالایی بر سر اقتصاد ایران خواهد آورد؟ خاطرم هست دولت های قبل خیلی پرشورتر و پرثمرتر از دولت فعلی به دنبال اجرای خواسته های بخش خصوصی بودند. باید پرسید امروز صدای بخش خصوصی برای حل مشکلات صادرکنندگان کجاست و چرا صدایی از نهاد بخش خصوصی شنیده نمی شود و هیچ کس با دعوت از وزرا و هم اندیشی با بخش خصوصی به دنبال حل مسائل و مشکلات فضای کسب وکار نیست؟ چرا هنوز که هنوز است برای وزرای قبلی به جهت عدم حضور در جلسات شورای گفت وگوی بخش خصوصی، اظهارنامه می آید؟ چرا این مسائل و مشکلات مطرح نمی شود و کسی به این مسائل توجهی نمی کند، درحالی که در ظاهر، تمام مسئولین محترم دولتی بر موضوع توجه به بخش خصوصی اتفاق نظر دارند و معتقدند دولت باید کوچک شود. مصداق عملی این طرز فکر قرار است چگونه شکل بگیرد؟ این سؤالات و بسیاری از سؤالات مشابه، موضوعات و دغدغه هایی اساسی هستند که هر ناظر و کارشناس دقیقی آن ها را رصد کرده و منتظر شنیدن پاسخ است تا بلکه بعد از گذشت بیش از دو سال از عمر دولت یازدهم، وعده های داده شده، اجرایی و عملیاتی شوند. این ها توقعاتی است که اگر به آن ها پرداخته نشود، کشور فرصت ها را از دست می دهد و ما روزبه روز شاهد عمیق تر شدن رکود موجود خواهیم بود. مشکل اصلی در تولید یا بازاریابی و تجارت چند سال پیش مطالعه ای را انجام دادم و طبق آن به این نتیجه رسیدم که بیش از هفتاد درصد مشکلات صادرات غیرنفتی ایران مربوط به مشکلات داخلی است و به هیچ وجه ارتباطی به بیرون از مرزهای کشور ندارد. من خیلی وقت ها به اعتبار اینکه برای نظارت بر سفرهای خارجی هیئت های تجاری ایران مسئولیت داشته ام، همین توضیحات را می دادم که ما باید مسائل بخش صادرات غیرنفتی خودمان را ابتدا در داخل کشور حل کنیم. مشکلات ما در خارج از مرزها، بسیار کمتر از مشکلات داخل کشور است. در واقع بخش عمده ای از مسائل ما در داخل کشور و به واسطه ی عدم تولید کالا در کلاس جهانی است. وقتی ما نتوانیم در حدواندازه های کلاس جهانی تولید کنیم و کالاهای ما در کیفیت و بسته بندی، قابلیت رقابت پذیری و ثبات کیفی نداشته باشند، طبیعی است که این کالاها در بیرون از مرزها قابلیت رقابت ندارد و از سوی خریداران مورد تأیید نخواهد بود. تنها راه افزایش کیفیت کالاهای تولید داخل و رسیدن این کالاها به کلاس جهانی، چیزی نیست جز اینکه دولت از طریق اتحادیه ها، تشکل ها و اتاق های بازرگانی، برای بنگاه های اقتصادی، یک مرامنامه ی صادراتی طراحی کند و بعد با آموزش صادرکنندگان و ارتقای تکنولوژی های مربوط به بسته بندی، کیفیت کالاهای صادراتی خود را افزایش دهیم و به کلاس جهانی نزدیک تر کنیم. دولت باید به ماندگاری صادرات و صادرکنندگان ما در بازارهای هدف کمک کند و در گام بعد، مذاکرات سیاسی را نیز برای تسهیل امر صادرات و انعقاد انواع موافقت نامه ها و پروتکل ها با سایر کشورها، در دستور کار خود قرار دهد. قطعاً رها کردن تولیدکنندگان و صادرکنندگان به امان خدا، هیچ کشوری را صادرکننده ی موفق نخواهد کرد. ما زمانی می توانیم اقتصاد مقاومتی را دنبال کنیم و ادعای اجرای آن را داشته باشیم که بنگاه های تولیدی و اقتصادی خودمان را برای حضور مؤثر در بازارهای جهانی کمک کنیم تا هم بتوانیم تولید را تقویت نماییم و هم مشوقی را برای صادرات در نظر بگیریم. ضمن اینکه می توانیم با ارائه ی برنامه های دقیق، موانع آزاردهنده ی پیش روی بنگاه های صادراتی مان را نیز مرتفع کنیم. لذا دولت باید از رأس خود تا وزرای ذی ربط، گوش شنوا و دلسوزی برای صادرکنندگان باشد. به هرحال صادرات موضوعی چندبخشی است و این طور نیست که فکر کنیم فقط وزارت صنعت، معدن و تجارت در این زمینه مسئولیت دارد، بلکه وزارت اقتصاد، بهداشت، جهاد کشاورزی، سازمان استاندارد و... نیز در ارتقای کیفیت کالاهای ایرانی، نقش و مسئولیت مهمی دارند؛ یعنی همه ی این سازمان ها و وزارتخانه ها، به دلیل وظایف و مأموریت هایی که قانون برعهده ی آن ها گذاشته است، اگر در راه استراتژی کلان نظام که همان اجرای اقتصاد مقاومتی است، به درک و باور عملی برای اجرای این مدل اقتصادی و توجه به صادرات غیرنفتی برسند، می توان توقع داشت در آینده، صادرات و صادرکنندگان موفقی داشته باشیم. ضمن اینکه مدیریت کلان و هماهنگ کننده ی این نهادها، سازمان توسعه ی تجارت ایران است که باید به همه ی سازمان ها و وزارتخانه های ذی ربط کمک کند تا تمام این مجموعه ها در یک جهت و با راهبرد عمومی کشور، مبنی بر توسعه ی صادرات، هماهنگ باشند. نقش قیمت نفت در میزان صادرات غیرنفتی باید اذعان داشت که مصنوعات و محصولات نفتی و پتروشیمی، بخش عمده ای از صادرات غیرنفتی ما را تشکیل می دهند. طبیعتاً در شرایط موجود که قیمت نفت با کاهش شدیدی مواجه شده است، این موضوع روی میزان صادرت غیرنفتی ما نیز تأثیرگذار خواهد بود. از سوی دیگر، عمده ی صادرات غیرنفتی ما کالاهای لوکسی مانند فرش و زعفران هستند که طبعاً با کاهش قیمت نفت، درآمدهای جهانی نیز کاهش می یابد و رغبت خریداران برای خرید کالاهای لوکس ایرانی نیز پایین می آید. اما نکته ای که در این میان وجود دارد، این است که باید ترکیب صادرات غیرنفتی ما از حالت موجود خارج شود و بیشتر به بخش صادرات خدمات و کالاهای دارای ارزش افزوده، مانند محصولات کشاورزی و موادغذایی که نیاز فوری و ضروری افراد جامعه هستند، بپردازیم. مناطق آزاد متأسفانه مشکل اساسی ما در رابطه با موضوع مناطق آزاد، فقدان یک تعریف مناسب و درست از سیاست های موجود در کشور است. ما برداشت مناسبی از موضوع مناطق آزاد نداشته ایم. برای مثال، خود من مدتی عضو هیئت مدیره ی مناطق آزاد بودم. وقتی شما به هیئت مدیره ی مناطق آزاد فشار می آورید که این منطقه ی آزاد باید درآمدزایی داشته باشد و بتواند از محل درآمدهای خودش، منطقه را به صورت خودگردان اداره کند، طبیعتاً اولین، راحت ترین و سریع ترین انتخابی که به ذهن مدیران آن منطقه ی آزاد می رسد، این است که شرایط را برای درآمدزایی بیشتر از طریق افزایش واردات، فراهم کنند. وقتی واردات می تواند رونقی در اقتصاد ایجاد کند که از یک طرف گردشگر و فعال اقتصادی را به منطقه ی آزاد بکشاند و از طرف دیگر، از طریق گردش های مالی که ایجاد می شود، منطقه ی مذکور با افزایش فروش واحدهای تجاری خود، به رونقی دست پیدا کند که این مسئله بسیار مخرب و جعلی است. از سوی دیگر، ما نیز به واسطه ی آن رونق، از کسانی که این رونق را در منطقه ی آزاد ایجاد کرده اند، تشکر می کنیم، درحالی که راه را به اشتباه به آن ها نشان داده ایم و آن ها نیز راه را اشتباه رفته اند. همه ی ما می دانیم که گسترش صادرات نسبت به رونق واردات، وقت و انرژی بیشتری از مدیران مناطق آزاد ما می گیرد و نیازمند یک توان مضاعف است. به هرحال اگر قرار باشد این منطقه ی آزاد صادراتی و صادرات گرا شود، باید حداقل زیرساخت ها و امکانات صادراتی را نیز داشته باشد. نمی توانیم منطقه ی آزادی را به عنوان قطب صادرات خود طراحی و اعلام کنیم که هیچ کدام از زیرساخت های مورد نیاز برای صادرات را ندارد. باید حداقل های مورد نیاز برای صادرات، در این مناطق آزاد فراهم شده باشد. باید اذعان داشت که مأموریت ما برای مناطق آزاد، باید به گونه ای تعریف شود که از آن برای توسعه ی زیرساخت های کشور، کمک بگیریم تا بتوانیم در راستای مأموریت اصلی مناطق آزاد، یعنی رشد و توسعه ی صادرات، حرکت کنیم. منبع: فارس
دوشنبه ، ۵بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tahlileiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها