تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816460703
وقتی کل‌کل کردن در سینما عادی می‌شود!
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
وقتی کل‌کل کردن در سینما عادی می‌شود!
شناسهٔ خبر: 3032328 - یکشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۴:۰۴
مجله مهر > گزارش ویژه
نامه نویسی‌های اهالی سینما و منتقدین که با آغاز روزشماری‌های جشواره فیلم فجر بالا گرفته، این روزها به اوج خودش رسیده است. مجله مهر-شراره داودی: بعد از شبی که اسامی فیلم‌های مسابقه سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر اعلام شد، اعتراض‌هایی به نحوه نگاه و برخورد هیئت‌های انتخاب صورت گرفت که شاید بزرگترین و پررنگ‌ترین آن را بتوان به محمد رحمانیان نسبت داد، کسی که اولین فیلم سینمایی داخل ایران خودش را ساخته و به گفته خودش «هرگز هیچ فرمی برای شرکت در جشنواره فیلم فجر پُر نکرده‌ام. این تصمیم تهیه‌کننده بود و من به آن احترام گذاشته‌ام!» کسی که حتی خودش برای شرکت در جشنواره اقدام نکرده و باز به گفته خودش از جریان‌ها و اتفاقات سینمای ایران بیخبر بوده است، این روزها بیشترین سر و صداها را راه انداخته وبه انتخاب نشدن اثرش در بخش سودای سیمرغ اعتراض‌های زیادی دارد، او معتقد است فیلم خوبی ساخته و فضای متفاوتی دارد و در نشست خبری که برای فیلم «سینما نیمکت» خود در پردیس سینمایی چارسو گذاشته بود، انتخاب‌ها را کاملا سیاسی خوانده بود و گفته بود زمانی‌که در هیات داوران جشنواره تئاتر فجر بوده این‌ها را احساس کرده، اما از آن جایی که برای اولین بار است در جشنواره فیلم حضور دارد، از ساز و کار سینما هم به درستی خبر ندارد. «چرا تن به هيچ قاعده‌اي نمي‌دهيم در زندگي‌مان؟» در میانه این نشست صحبت از یادداشتی شد که حسین معززی‌نیا، منقتد سینما بر روی صفحه شخصی خودش منتشر کرده و در آن نوشته بود: «سالي يك بار جشنواره‌اي به نام فجر در اين مملكت برگزار مي‌شود، تعدادي فيلمساز تعدادي فيلم مي‌سازند و مي‌دهند به اين جشنواره. هيئت انتخابي وجود دارد كه اين فيلم‌ها را مي‌بيند و چندتايش را انتخاب مي‌كند براي بخش مسابقه. ممكن است اين هيئت انتخاب ايراد داشته باشد، ممكن است مميزها و ناظران جانبي ايراد داشته باشند، ممكن است اصلا كل اين جشنواره ايراد داشته باشد. ولي همين است كه هست. مي‌شود فيلم به اين جشنواره داد، مي‌شود نداد. اما اين بازي كه از ديشب راه افتاده زشت و پيش‌پا افتاده است. كساني كه فيلم‌شان انتخاب نشده شروع كرده‌اند به مصاحبه با رسانه‌ها و اعتراض مي‌كنند. يکی مي‌گويد با من رفتار سياسي شده. ديگري مي‌گويد فيلمم خيلي خوب است و مردم خودشان قضاوت خواهند كرد. آن يكي مي‌گويد ما دو سال زحمت كشيده‌ايم براي فيلم‌مان و حالا افسرده شده‌ايم. يكي ديگر مي‌گويد من مي‌دانستم اين هيئت انتخاب با من مسئله دارد...من وكيل مدافع هيئت انتخاب جشنواره نيستم، ولي قاعده بازي در همه دنيا همين است؛ وقتي هفتاد تا، هشتاد تا، صد تا فيلم مي‌فرستند براي يك جشنواره و قرار است بيست تايش براي مسابقه انتخاب شود يعني كلي فيلم بيرون مي‌ماند. مي‌فرماييد چه كنند مسئولين اين جشنواره؟ چون سازندگان فيلم‌ها دو سال زحمت كشيده‌ا‌ند هر صد تا را بگذارند توي مسابقه؟ مي‌‌گوييد مردم قضاوت خواهند كرد؟ اگر مي‌خواهي مردم قضاوت كنند خب چرا فيلمت را مي‌دهي به جشنواره برادر من؟ چرا تن به هيچ قاعده‌اي نمي‌دهيم در زندگي‌مان؟ چرا هميشه فكر مي‌كنيم خودمان خوبيم و بقيه ايراد دارند و اگر هيئتي فيلم ما را نپسنديده يعني يك مشكل پيچيده‌اي با ما دارند و توطئه‌اي در جريان است؟ چرا هميشه مي‌خواهيم هل بدهيم و به زور برويم تو؟» رحمانیان نیز در جواب این نوشته چنین گفته بود: «در یادداشتی که شخصی به نام معززی‌نیا نوشته بود، به من گفته شده بود چرا قواعد بازی را رعایت نمی‌کنید؟ مگر بقیه این قواعد را رعایت می‌کنند؟ همه‌چیز این مملکت در اختیار شماست پس چرا از اینکه ما در یکی دو روزنامه حرف‌مان را می‌زنیم، ناراحت می‌شوید؟» این نشست خبری کم حاشیه نداشت، محمد رحمانیان با صراحت از اعضای هیئت انتخاب جشنواره انتقاد کرده و اعلام کرده بود: «من اگر می دانستم که این هیات انتخاب در جشنواره حضور دارند فیلمم را ارائه نمی دادم. وقتی یکی از اعضای هیات انتخاب فریدون جیرانی باشد که یکی از بدترین فیلم های تاریخ سینمای ایران را ساخته و دیگری شهرام اسدی که یکی از بهترین فیلمنامه ها را کامل تعریف نکرده نباید انتظاری جز این داشت. من چند ماه قبل از آغاز جشنواره از فیلم شهرام اسدی انتقاد کردم اما اگر می دانستم او جزو هیات انتخاب جشنواره است دهانم را می بستم و حرفی نمی زدم. طبیعی است که او بخواهد انتقام بگیرد، اما امیدوارم او یاد بگیرد دیگر دست به فیلمنامه های بهرام بیضایی نبرد.» «واضح است که شما باید تمرین دموکراسی کنید آقای رحمانیان عزیز» جوابیه معززی‌نیا روز گذشته رسانه‌ای شد و او در ابتدا بخش‌هایی از گفته‌های رحمانیان را عینا در یادداشت خود تکرار کرد و نوشت: «بنده در زندگی‌ام هرگز یادداشتی خطاب به شما ننوشته‌ام یا در یادداشتی شما را خطاب قرار نداده‌ام. بلکه چند روز پیش از برگزاری نشست خبری شما، یادداشتی در صفحه شخصی‌ام نوشتم و نکته‌ای که در آن طرح کردم این بود که جشنواره فجر سی و چهار سال است دارد با همه اشکالات و نقص‌هایش برگزار می‌شود، تکلیفش مشخص است، نوع انتخاب‌هایش مشخص است، انتصابش به دولت، تاثیر ممیزی بر نحوه داوری و انتخاب، و هر عیب و ایراد دیگرش کاملاً مشخص است. و ضمناً سال‌هاست هیچ فیلمسازی را مجبور نمی‌کنند، فیلمش را به این جشنواره بدهد. بنابراین اگر کسی با تمایل شخصی و در کمال صحت و سلامت عقل، فرم جشنواره را پر می‌کند و فیلمش را تحویل این جشنواره می‌دهد تا دیده شود و بررسی شود یعنی قواعد این جشنواره را پذیرفته.» این منتقد سینما در پاسخ به گفته رحمانیان مبنی بر انحصار رسانه‌های مختلف توسط عده‌ای خاص نوشته: «گفته‌اید «تلویزیون، رادیو، روزنامه‌ها، مملکت و مجلس در اختیار شماست، چرا اگر ما گوشه‌ای یک اعتراضی بکنیم باید این‌قدر به شما بربخورد؟» اگر مقصودتان این است که تلویزیون، رادیو، روزنامه‌ها، مملکت و مجلس در اختیار شخصی به نام معززی‌نیاست که خب اشتباه به عرض‌تان رسانده‌اند. اگر مقصودتان این است که من عضو گروه یا دار و دسته‌ای هستم که همه این امکانات در اختیار دار و دسته ماست، باز هم اشتباه به عرض‌تان رسانده‌اند و همان‌طور که گفتم من یادداشتم را در صفحه شخصی‌ام منتشر کرده‌ام و این امکانی است که در اختیار کلیه ساکنین کره زمین قرار داده شده و هر کسی می‌تواند در چند دقیقه برود عضو یکی از شبکه‌های اجتماعی شود و متن مورد نظرش را منتشر کند.» در ادامه معززی‌نیا با اشاره به نشست خبری رحمانیان که آن را اعتراض در یک گوشه نمی‌داند، ادامه می‌دهد: «پرسیده‌اید «چرا اگر ما گوشه‌ای یک اعتراضی بکنیم باید این‌قدر به شما بربخورد؟ ما باید مشق دموکراسی بکنیم یا شما؟» من تا پیش از این به شما اعتراضی نکرده بودم و الان دارم این کار را می‌کنم ولی حالا می‌خواهم بدانم طبق تعریف شما، مصاحبه با رسانه‌ها و برگزاری یک نشست خبری عریض و طویل در یک پردیس سینمایی که همه خبرگزاری‌ها آن را پوشش می‌دهند «اعتراض در یک گوشه» است یا نوشتن یک یادداشت کوچک در صفحه شخصی؟ پرسیده‌اید ما باید مشق دموکراسی بکنیم یا شما؟ واضح است که شما باید تمرین دموکراسی کنید آقای رحمانیان عزیز. چون شما توانایی این را دارید که نمایشنامه‌های‌تان را در هر سالن مملکت روی صحنه ببرید یا در هر انتشاراتی منتشر کنید. شما توانایی دارید بروید در یک کشور خارجی فیلم سینمایی بسازید و بعد بازگردید به کشور خودتان و یک میلیارد و نیم سرمایه فراهم کنید و فیلمی بسازید که اسمش «سینمانیمکت» است. و توانایی دارید که وقتی فیلم‌تان توسط اعضای هیئت انتخاب پذیرفته نمی‌شود نشست خبری برگزار کنید و به صغیر و کبیر ناسزا بگویید و تهدیدشان کنید. اما همه توانایی شخصی به نام معززی‌نیا این است که یادداشتی کوچک در صفحه شخصی‌اش بنویسد. حالا می‌خواهید من مشق دموکراسی کنم؟» او در بخش دیگری از جوابیه‌اش درباره «بهرام بیضایی» هم گفته است: «خودتان گفته‌اید اولین سال است که وارد سینما شده‌اید؛ دوستانه توصیه می‌کنم از همین ابتدا روش و منش همان استادی را در پیش نگیرید که به «شهرام اسدی» توصیه کرده‌اید دست به فیلم‌نامه‌هایش نزند! ایشان هم همیشه معتقد بوده و هست که افرادی در کشور حقوق می‌گیرند تا نگذارند ایشان کار کند. حتما کسانی بوده‌اند و هستند که ایشان را دوست ندارند و ترجیح می‌دهند ایشان فیلم نسازد یا تئاتری را روی صحنه نبرد که در این شکی نیست اما این تصور که افرادی در همه دوران‌ها و حکومت‌ها استخدام می‌شوند تا با دردست‌گرفتن «تلویزیون، رادیو، روزنامه‌ها، مملکت و مجلس» نگذارند شما و ایشان فیلم بسازید، عاقبتی نخواهد داشت جز اینکه چنین نشست‌هایی برگزار کنید تا انواع ناسزاها را نثار دیگران کنید و چنین جملاتی بر زبان بیاورید.» «هر فیلمی هزینه‌ای دارد،رفقای شما با بوسه فیلم ساخته‌اند که من بسازم؟» هنوز چند ساعتی از حرف‌های معززی‌نیا نگذشته بود که رحمانیان با اشاره به اینکه «آقای معززی‌نیا در برابر چند جمله‌کوتاه من طومار نوشته‌اند و پرونده‌سازی کرده‌اند و پای مهاجرت و فیلم‌ساختن من در کشور دیگری را به میان کشیده‌اند» گفت: «سینماگری که نوشته ایشان را در برنامه هفت بازخوانی کردند هم دقیقا همین کار را کرد و اتفاقا فیلمی که در کانادا ساخت، بسیار خوب از کار درآمده....! باید از ایشان برای فیلم‌ساختن در سرزمینی دیگر اجازه می‌گرفتم؟ آن هم زمانی که رفقای ایشان در سازمان سینمایی دولت پیشین راه نفس ما را بریده بودند و این یک‌و‌نیم میلیارد سرمایه برای ساختنِ فیلم دیگر چه صیغه‌ای است؟ اشکالش چیست؟ هر فیلمی هزینه‌ای دارد. رفقای شما با بوسه فیلم ساخته‌اند که من بسازم؟» او همچنان تاکید دارد: « این مملکت مال آقای معززی‌نیا و دوستانش است؛ شمشیر دن‌کیشوتی من چوبی است و صدالبته که شمشیرهای شما واقعی و اصلا امثال شما برای همین به دنیا آمده‌اید تا کسی جرئت نکند گردنش از مو باریک‌تر باشد.» نکته دهم رحمانیان به «بهرام بیضایی» اشاره دارد و می‌گوید اعتراضش باعث شده دوباره پای «بهرام بیضایی» به ماین کشیده شود و نیشی را نثار این بزرگمرد که سال‌هاست ترک وطن کرده، کنند. او در ادامه گفته: «من صمیمانه از استاد بهرام بیضایی عذر می‌خواهم و در پاسخ آنها که از استاد می‌خواهند به ایران برگردد، توصیه می‌کنم یادداشت این شخص را بخوانند تا دریابند در همچنان بر همان پاشنه می‌چرخد. این شخص دوستانه توصیه کرده چون اولین سال است که وارد سینما شده‌ام از همان ابتدا روش و منش استاد بیضایی را پیش نگیرم...!این یک پیشنهاد شخصی است یا جناحی؟ هرچه که هست، ایشان با این دم خروس، همه قسم‌های قبلی را درباره ژست دموکراسی و رعایت قاعده بازی و قواعد قضاوت به باد فنا می‌دهد... بهتر است این سخن آویزه گوششان باشد که برای بسیاری از ما افتخاری است روش و منش بیضایی را درپیش‌گرفتن و ای‌کاش شایستگی شاگردی ایشان را داشته باشیم.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها