واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: با اجرایی شدن برجام اقبال ایران برای عضویت در سازمان تجارت جهانی افزایش یافته اما برخی مخالف الحاق کشورمان به این سازمان هستند. به گزارش باشگاه خبرنگاران، یک سازمان بین المللی است که قوانین جهانی تجارت را تنظیم و اختلافات بین اعضا را حل وفصل می کند. اعضای سازمان تجارت جهانی کشورهایی هستند که موافقت نامه های این سازمان را امضا کرده اند. مقر سازمان تجارت جهانی در ژنو، سوئیس قرار دارد. تا ۲۶ آوریل ۲۰۱۵، ۱۶۱کشور عضو این سازمان شده اند. سازمان جهانی تجارت برای پاسخ به یک نیاز اساسی جامعه جهانی شکل گرفته است، این نیاز عبارت بود از وجود یک مرجع مقتدر جهانی به منظور نظام بخشیدن به روابط اقتصادی جهانی که بعضا موجب کشمکش های شدید سیاسـی بین کشورها شده است. فرایند جهانی شدن امروز در سطح بین الملل به طور جدی از جانب سازمان ملل متحد و سازمان های تخصصی وابسته به آن مورد حمایت قرار گرفته و به پیش برده می شود. در بعد اقتصادی جهانی سازی سه سازمان بین المللی صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی سیاست هایی را در پیش گرفته اند که کاملا در راستای جهانی کردن اقتصاد قرار دارند و با استفاده از ابزارهایی که در اختیارشان قرار دارد، کشورهای مختلف جهان و به ویژه کشورهای در حال توسعه را به سمت سیاست هایی که در پیش گرفته اند، سوق می دهند و کشوری که در راستای این سیاست ها حرکت نکند به انحای مختلف تحت فشار قرار می گیرد. شرایط پیوستن یا عضویت یک کشور در سازمان تجارت جهانی نیز بدین صورت است که تمام کشورهای عضو آن باید موافق با عضویت جدید یک کشور باشند اگر یکی از اعضا مخالف باشد عضویت آن کشور تقاضا کننده مورد قبول نمی گردد. کشور ما نیز درخواست عضویت خود را در WTO از سال 1375 به دبیرخانه این سازمان ارائه کرده و این درخواست عضویت بارها با مخالفت آمریکا روبه رو شده است. مخالفت آمریکا که بیشتر جنبه سیاسی داشت، باعث می شد که پذیرش ایران مورد موافقت قرار نگیرد. تا اینکه در روز 5 خرداد 1384 درخواست الحاق ایران که 9 سال پیش در 28 تیر 1375 تسلیم این سازمان شده بود برای بیست و دومین بار مورد بررسی قرار گرفت و بر خلاف نشست های پیشین شورای عمومی بدون ابراز مخالفت آمریکا، درخواست عضویت ایران مورد پذیرش اعضا قرار گرفت و به این ترتیب ایران به عنوان عضو ناظر این سازمان، روند عضویت کامل را آغاز کرد. پس از اجرایی شدن برجام و لغو تحریم های غرب علیه کشورمان، اقتصاد کشور هم در فصل نوینی قرار گرفته است، چنانچه کلاوس شوآب بنیانگذار و مدیراجرایی مجمع جهانی اقتصاد ضمن ابراز خرسندی از شرایط جدید اقتصادی ایران اظهار امیدواری می کند که با توجه به توانمندی های کشورمان در زمینه های مختلف، بتوان از این فرصت برای تحکیم هر چه بیشتر روابط بهره برداری نمود. محمد نهاوندیان که اخیرا درمجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس سوئیس حضور داشته، تاکید می کند که تهران علاقه دارد عضو سازمان تجارت جهانی شود تا شرایط مورد نیاز را برای حفظ منافع مشترک بین المللی مهیا کند. ایران عضو ناظر سازمان تجارت جهانی است و تمایل دارد همراهی خود با این سازمان را کامل کند تا شرایط بهتری برای همکاری و شراکت بین الملی مهیا شود. وی ادامه می دهد:ایران ظرفیت تبدیل شدن به پیشرفته ترین پدیده اقتصادی جهان را در دهه آینده خواهد داشت و تمایل دارد این فرصت را با سرمایه گذاران جهانی به اشتراک بگذارد. ولی اله افخمی راد معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت که ریاست سازمان توسعه تجارت ایران را نیز برعهده دارد، با اشاره به موانع مختلف سر را ایران برای عضویت دائم در این سازمان می گوید: غیر از مانع سیاسی، موانع داخلی هم بر سر راه قرار دارد که عبور از آنها، گاه حتی از این مانع خارجی سخت تر است. این موانع داخلی درحقیقت همان ساختارها و قوانین ناکارآمد موجود هستند. قوانین و مقررات و ساختار تجاری کشور از موانع داخلی الحاق است که مسیر صحیح برای حل این معضل، سنجیدن تبعات الحاق برای هر بخش و درنظرگرفتن یک برنامه پنج تا ١٠ساله برای آماده سازی آن بخش است. زمان لازم برای نهایی کردن روند مذاکرات با گروه کاری، این فرصت را به بخش های داخلی می دهد و البته وزارت صنعت، معدن و تجارت درصدد است تضامین جدی شروع این روند اصلاحی، در برنامه ششم توسعه آورده شود. اما در داخل تصور بر این است الحاق، تأثیری جدی بر عملکرد دو گروه دارد؛ یکی تشکل های صادرات محور و دیگری بخش های رقیبِ واردات. صادرات محورها که همیشه موافق الحاق و ایجاد دسترسی بیشتر برای صادرکنندگان بوده اند؛ این موافقت امری طبیعی است، زیرا جمهوری اسلامی ایران به محض الحاق به سازمان جهانی تجارت، به شبکه ای از ١٦١ کشور می پیوندد که ٩٨ درصد حجم تجارت دنیا را در اختیار دارند، اما رقبای واردات که همیشه به دنبال دیوار تعرفه ای و حمایت دولت بوده اند؛ همچنین بخش تولید نگرانی هایی دارند که در بسیاری موراد، این نگرانی ها با برنامه ریزی صحیح دولت قابل رفع است. پیوستن به سازمان تجارت خارجی مزایای زیادی برای ایران در بر خواهد داشت که دستیابی به آن مستلزم رفع مشکلات سیاسی خود با برخی کشورها و بهترسازی ساختار اقتصاد داخلی کشور است. عدم حضور در این سازمان، شانس مملکت را از توسعه بالقوه اقتصادی ناشی از افزایش تجارت خارجی کم کرده و دسترسی بدون تبعیض به بازار جهانی، دسترسی به ارگان های سازمان برای حل اختلافات و حق رای در تصمیم گیری های سازمان را خود منع می سازد. از این مهمتر، در جریان پیوستن به سازمان، ساختار اقتصادی ایران تغییر اساسی خواهد کرد و مؤسسات دولتی و نیمه دولتی طبق اصول بازار بین المللی داد و ستد خواهد کرد و در نتیجه ثروت ملی مملکت برای رفاه عموم و نه برای رفاه دستچینی از افراد مملکت استفاده خواهد شد. به هرحال اکنون که با اجرایی شدن برجام، پنجره فرصت پذیرفته شدن در WTO برای ایران در حال گشایش است، دولت باید برنامه ریزیهای دقیق را برای تحقق این امر در دستور کار خود قرار دهد.
یکشنبه ، ۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]