واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
علل بروز وندالیسم هنری در ایران/نقش کارتنخوابها در تخریب یک اثر
شناسهٔ خبر: 3029250 - یکشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۹:۴۸
هنر > موسیقی و هنرهای تجسمی
در نشست «وندالیسم و هنرهای شهری» به نقش تأثیرگذار کارتن خوابها به عنوان وندال در تخریب بخشی از اثر ۳۰۰ متری مسعود عربشاهی اشاره و به ضرورت فرهنگسازی و آموزش برای مبارزه با وندالیسم تأکید شد. به گزارش خبرنگار مهر، نشست تخصصی «وندالیسم و هنرهای شهری» با حضور سیدرضا حسینی لاهیجی مدرس مدیریت شهری و زیباسازی شهری و سیدمحمود شعیبی موسس و مدیر سابق اداره نقاشی سازمان زیباسازی در پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری برگزار شد. لاهیجی سخنانش را با طرح چندین سوال پژوهشی درباره آثار هنر شهری آغاز کرد که فایده وجود آثار هنری در فضای شهری چیست؟ آیا هنر موضوعی لوکس و پرهزینه است؟ آیا بدون صرف هزینه می توان آثار هنری داشت؟ مرجع ملی و بین المللی برای ارزیابی آثار هنری چیست؟ تخریب آثار هنری در شهر توسط چه کسانی و چگونه انجام می شود؟ مقصر کدام است مدیران یا مردم؟ راه حل کدام است؟ وی در ادامه در توضیح و پاسخ این سوالات بیان کرد: هنرهای شهری مجموعه ای از آثار خلاقه هنری است که برای فضای شهری و شهروندان آن طراحی می شود. هنر عالی ترین ویژگی رفتار انسانی است و هر شهری که دارای آثار هنری است همچون خانه ای است که مزین به آثار هنری شده است. هنر ضرورتی برای تلطیف و آرامش شهر وی هنر را موضوعی ضروری برای آسایش و آرامش روانی و ذهنی شهروندان دانست و گفت: نبود آثار هنری در شهر باعث افت کیفیت زندگی شهری، از دست رفتن هویت، حاکم شدن فرهنگ بیگانگان و ... می شود، بنابراین توسعه آثار هنری در شهر باید با مطالعات فرهنگ و هنر بومی و محلی انجام گیرد. لاهیجی تصریح کرد: زندگی امروز سرشار از استرس، خشونت و سختی است و هنر باعث تلطیف فضا، آرامش و نشاط درونی می شود بنابراین هنر نه تنها هزینه نیست بلکه نوعی سرمایه گذاری بر روح و روان مردم شهر است. شهرها با نمادهای اصیل خود شناخته می شوند این مدرس هنری همچنین بهترین مرجع ارزیابی آثار هنری را مجموعه ای از هنرمندان و متخصصان دانست و در ادامه با نمایش آثار هنرهای شهری کشورهای مختلف جهان بیان کرد: شهرها با نمادهای اصیل خود شناخته می شوند و باید در شهر چیزی برای دیدن باشد که توریست ها از آن دیدن کنند. مثل ارمنستان که با وجود خاک محدود و کمی وسعتش، هنرمندان مجسمه ساز برجسته و بسیاری دارد که آثار هنری زیبا و عظیمی را در این کشور ساخته اند و توریست های بسیاری را به سمت خود می کشاند. این آثار همه دارای شناسنامه و همراه با یک نگهبان و راهنماست که نشان می دهد مدیران شهری چه اندازه برای این آثار ارزش قائلند و همچنین وجود راهنما برای هر اثر باعث شده که این کشور کمتر شاهد وندالیسم آثار هنری باشد. این پژوهشگر مهمترین وندالیسم هنری در کشورمان را مربوط به سرقت مجسمه های شهر دانست و اظهار کرد: برخی دیدگاهی مخالف هنر مجسمه سازی دارند که باید این دیدگاه با آموزش مناسب تغییر یابد. نقش بخش خصوصی در زیباسازی کم هزینه شهر وی درباره امکان داشتن هنرهای شهری با صرف هزینه اندک نیز گفت: می توان با استفاده از توان بخش خصوصی به این هدف رسید همان طور که در دیگر کشورها چنین برنامه هایی انجام شده است. لزوم شناسایی دیوارهای شرمندگی شهر لاهیجی با اشاره به دیوارهایی در شهر که به نام دیوار شرمندگی از آنها یاد می شود، تصریح کرد: دیوارهایی که در نقاط زشت و دورافتاده شهر قرار دارند، دیوارهای شرمندگی نام دارند که می توان از مردم خواست از این دیوارها عکاسی کنند و با مشخصات برای شهرداری ها بفرستند تا فکری برای زیبایی آنها صورت گیرد. بازسازی و شستشو راهکار پایدار مبارزه با وندالیسم نیست این مدرس هنری با بیان این که همه چیز به مدیریت و برنامه ریزی وابسته است، گفت: همیشه ترمیم، شستشو، بازسازی آثار هنری راهکار پایدار و مناسبی برای مبارزه با وندالیسم هنری نیست بلکه باید فرهنگسازی را از دبستان آغاز کنیم همان طور که دیگر کشورها انجام دادند. سیدمحمود شعیبی نیز در این نشست به ریشه کلمه وندال اشاره کرد که از قوم اسلاو در کشور هلند گرفته شده است، قومی وحشی و تخریبگر که ۵۰۰ سال پیش زندگی می کردند و اکنون وندالیسم به عنوان نگاهی تخریب گر و معترضانه نسبت به اموال عمومی و آثار هنری شهر قلمداد می شود که نوعی آفت در مدیریت شهری محسوب می شود. وندالیسم گروهی، فردی و مدیریتی وی انواع وندالیسم را شامل وندالیسم گروهی و هدفمند، وندالیسم فردی و بی هدف و وندالیسم مدیریتی برشمرد و افزود: گاه تخریب اموال عمومی و آثار هنری به صورت گروهی و هدفمند، گاه به صورت فردی و بی هدف و گاه با رفتارهای نادرست از سوی مدیریت شهری صورت می گیرد که این رفتارها معمولاً از سوی جوانان بزهکار با انگیزه خودنمایی، تفریح، مبارزه با نظم جامعه، کسب قدرت در گروه های بزهکاری جوانان و ... صورت می گیرد که اغلب این جوانان مجرد و از خانواده های از هم پاشیده هستند که دارای روحیه حساس و پرخاشگرند. شعیبی با بیان این که جلوههای مختلف وندالیسم شهری شامل مال اندوزی، انتقام جویی، تفریحی و خصومتجویانه است، یادآور شد: نقاشی دیواری منطقه ۱۲ در بازار تهران یکی از نمونه های وندالیسم انتقام جویانه است که صاحب ساختمان اجازه اجرای نقاشی را نمی داد مگر به شرط استفاده از تبلیغات شرکت آهن فروشی او که سازمان زیباسازی نپذیرفت و در نهایت این اثر به اتمام رسید و چند روز بعد صاحب ساختمان تهدیدش را عملی کرد و سطل رنگی را روی آن پاشید. وی افزود: سازمان زیباسازی سعی کرد از این اثر به لحاظ قانونی حمایت کند که نمی دانم سرنوشت آن چه شد اما این مشکل از یک سو به کج فهمی برخی اقشار جامعه نسبت به آثار هنری و از سوی دیگر به نقص قوانین در این زمینه مرتبط است که باید قانونی از سوی شورای شهر تصویب شود که این دیوارهای رو به خیابان متعلق به مردم شهر ولی ساختمان آن در اختیار مالکانش باشد تا بتوان این دیوارها را در اختیار مدیریت شهری قرار داد. او به ذکر تجربه دیگری در زمینه زیباسازی دیوارهای شهر و کاهش خسارات به این دیوارها پرداخت و گفت: همان دیوارهایی که محل مناسبی برای ترقه های چهارشنبه سوری بود، بعد از نقاشی دیواری آنها، حدود ۸۰ درصد تخریب این دیوارها کاهش یافت. شعیبی ابزار وندالها را در ایران اسپری رنگ و گاه کارهای گرافیتی ذکر کرد و علل بروز وندالیسم را به دلایل تربیتی و روانی و همچنین عوامل اجتماعی مرتبط دانست. نقش کارتن خوابها در تخریب نقش برجسته عربشاهی موسس اداره نقاشی سازمان زیباسازی در بخش دیگری از سخنانش به تخریب نقاشی دیواری مسعود عربشاهی اشاره کرد و گفت: کار آقای عربشاهی در رمپ حقانی به مدرس شمال کار شده بود که نقش برجسته بسیار زیبا و ارزشمندی بود اما در دوره ای بخشی از آن تخریب شد بدون آن که دلیل آن مشخص شود و در دوره ای هم بخش دیگری از آن فرو ریخت به این دلیل که کارتن خوابها نبشی های آهن را از زیر این اثر بیرون کشیده بودند تا آهن آن را بفروشند و قوت و غذایی فراهم کنند. اما در شانتاژهای خبری گفته شد که این اثر به سرقت رفته است در حالی که ناآگاهی نسبت به این اثر وسیع تر از آن بود که بدانند این یک اثر هنری، متعلق به هنرمندی به نام عربشاهی است و بعد آن را بدزدند و بخواهند جایی بفروشند. وی همچنین تصریح کرد: اگر چه برخی از وندال ها متوجه ارزش اثر هنری هستند و مثل هنرمندان خیابانی و گرافیتی ها دست به تخریب یک اثر هنری می زنند تا اعتراضشان را نسبت به مدیریت شهری ابراز کنند. البته برخی از این گرافیتی ها هم لزومی نمی بینند روی آثار هنری دیگران کار کنند، بلکه اثر خود را به جا می گذارند. گرافیتی تغییر شکل هنرمندانه یافته است این پژوهشگر با بیان این که ۱۶ سال پیش گرافیتی جزو وندالیسم به شمار می آمد، بیان کرد: اکنون گرافیتی تغییر شکل هنرمندانه یافته است و در دنیا گرافورهای بسیاری فعالند که یکی از معروفترین آنها بنکسی در لندن است که آثارش در بی هویتی و بی نامی و با موضوع سیاسی شکل می گیرد. آموزش و فرهنگسازی راهکار مبارزه با وندالیسم شعیبی در پایان سخنانش راهکار مبارزه با وندالیسم را آموزش و فرهنگسازی در جامعه ذکر کرد و گفت: تنها چیزی که باعث می شود افراد یک جامعه نسبت به شهر خود نگاه مسئولانه ای داشته باشند، ایجاد امنیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است. همان طور که هیچ کس در فضای خانه اش دست به تخریب آثار هنری خود نمی زند و هر چه فضای یک شهر امن تر و دلپذیرتر باشد، وندالیسم هم کمتر خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]