واضح آرشیو وب فارسی:وارث: انسان مومن در مصائب و سختى ها از آرامش روانى برخوردار است؛ زیرا از یک سو همواره خود را داراى تکیه گاهى محکم و پناهگاهى ایمن مى داند و از این احساس، نیرو و نشاط مى گیرد؛ چنانکه آمده است: اَلَّذینَ امَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللّهِ اَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب؛ آنان که به خدا ایمان آورده اند و دلشان با یاد خدا آرامش مى گیرد. آگاه باشید! که تنها با یاد خدا دلها آرامش مى پذیرد.وارث : در روایات بسیاری از ائمه معصومین (ع) در خصوص نهی از اعتماد به غیر خداوند و بیاعتمادی به او و علل و ثمرات آن، مطالب ارزشمندی بیان گردیده و نیز اشاره شده است که اعتقاد به خداوند در واپسین لحظات عمر و از روی اضطرار هیچ گاه مثمر ثمر نخواهد بود چنانچه در این باره روایت گردیده که ابراهیم بن محمد همدانی نقل کرده است: به ابی الحسن الرضا (ع) عرض کردم: به چه سبب خداوند فرعون را که به او ایمان آورده و به یگانگی او اعتراف کرده بود غرق کرد؟ حضرت فرمودند: به سبب این که فرعون زمانی که عذاب الهی را مشاهده کرد ایمان آورد، ایمان در هنگامی که عذاب خدا فرا می رسد پذیرفته نیست و این حکم خداست که در گذشته و حال جاری است، چنان که در قرآن فرموده است: فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ کَفَرْنا بِما کُنَّا بِهِ مُشْرِکینَ، فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إیمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا؛ آن گاه که عذاب ما را دیدند گفتند ما به خداوند یکتا ایمان آوردیم و به آنچه شریک خدا گرفتیم کافر شدیم، اما ایمان آنها پس از دیدن عذاب ما به آنها سودی نبخشید. همچنین خداوند فرموده است: یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی إیمانِها خَیْراً؛ روزی که برخی نشانه های عذاب پروردگارت فرا رسد، در آن روز هیچ کس را ایمان سود نبخشد اگر پیش از این ایمان نیاورده و در ایمان خود کسب خیر و سعادت نکرده باشد. پس فرعون این چنین بود و هنگامی که خود را دستخوش غرق و نابودی دید گفت: آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ الَّذی آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائیلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمینَ؛ اینک من ایمان آوردم که هیچ خدایی جز آن که بنی اسرائیل بدو ایمان آوردند وجود ندارد و من هم تسلیم فرمان او هستم . از این رو به او گفته شد: آلْآنَ وَ قَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَ کُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدینَ، فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً؛ به او خطاب شدحالا؟! دیر است. تو پیش از این نافرمانی کردی و از تبهکاران بودی امروز پیکر بی جان تو را می رهانیم تا برای آیندگان عبرتی باشد. این حدیث برای کسی که بخواهد پند و عبرت گیرد عبرت و موعظه است، زیرا ایمان به خدا و بازگشت به او در هنگامی که درهای نجات بر روی انسان بسته شده و نومیدی بر دل او سایه افکنده ایمان نیست، بلکه ایمان اعتقاد به خدا و تسلیم در برابر اراده او در هر دو حالت امید و نومیدی است . منابع: 1-قرآن کریم، سوره رعد: آیه 28؛ سوره انعام: آیه 158؛ سوره یونس: آیه 90-91. 2-فضل الله محمدجواد، تحلیلی از زندگانی امام رضا (ع): 260. /1102101305
یکشنبه ، ۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]