محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855462414
بمب کثیف؛ عامل مرگ دردناک بشر
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: بمب کثیف بلافاصله انسان ها را نمی کشد، بلکه موجب می شود تعداد زیادی از انسان ها در چند نسل به دلیل ابتلا به بیماری های لاعلاج جان دهند.به گزارش سراج24 ،بسیاری از مردم فکر می کنند انرژی هسته ای همان بمب اتم است؛ یا به بیان بهتر، هدف از دست یابی به انرژی هسته ای یعنی در اختیار داشتن دانش، فناوری و درنهایت ساخت تسلیحات اتمی. بدیهی است که این تصور غلط است. در حال حاضر 33 کشور جهان از انرژی هسته ای بهره مند هستند و از آن میان تنها 9 کشور ایالات متحده، روسیه، انگلیس، فرانسه، چین، رژیم اشغالگر قدس، هند، پاکستان و کره شمالی به فعالیت های هسته ای نظامی روی آورده اند. سلاح های هسته ای 3 دسته اند برخی افراد فکر می کنند استفاده نظامی از انرژی هسته ای یعنی ساخت بمب اتمی؛ درحالی که بمب های هسته ای بر 3 نوع اند: بمب اتمی (شکافتی)، بمب هیدروژنی (گداخت) و بمب کثیف. بمب اتمی همان نوع سلاح هسته ای است که در پایان جنگ جهانی دوم بر فراز هیروشیما و ناگازاکی منفجر شد. در قلب آن اورانیوم غنی شده یا پلوتونیوم وجود دارد که وقتی به جرم بحرانی برسد، شکافت هسته ای اتفاق می افتد و انرژی زیادی معادل چند ده کیلوتن تی.ان.تی (ده ها میلیون کیلوگرم تی.ان.تی) آزاد می کند. برای مقایسه، قدرت تخریبی بمب های معمولی معادل چند تن تی.ان.تی است. قوی ترین بمب های اتمی ساخته شده معادل چندصد کیلوتن تی.ان.تی قدرت دارند. بمب هیدروژنی سلاحی قوی تر و پیشرفته تر از بمب اتمی است که درون آن از حداقل یک بمب اتمی و مخزنی از عناصر سبک مانند گاز هیدروژن یا فلز لیتیوم (و صدالبته قطعات دیگر) استفاده شده است. انفجار بمب اتمی شرایط لازم برای گداخت هسته ای عناصر سبک را که در طبیعت فقط در دل خورشید و ستارگان اتفاق می افتد، فراهم می کند و اتم های هیدروژن با پیوستن به هم و تولید هلیوم، انرژی عظیمی آزاد می کنند. قدرت بمب های هیدروژنی معادل چند مگاتن تی.ان.تی (میلیاردها کیلوگرم تی.ان.تی) است. کشورهای ایالات متحده، روسیه، انگلیس، چین، فرانسه و احتمالا هند به این سلاح مجهزند. بمب کثیف ، شبیه به بمب های معمولی است که با زباله های هسته ای و مواد رادیواکتیو خطرناک پر شده است. عملکرد این سلاح شبیه به تسلیحات شیمیایی و میکروبی است و با پراکنده کردن مواد رادیواکتیو در سطحی وسیع، افراد را دچار بیماری تشعشع می کند. قربانیان این سلاح از آسیب های بلندمدت مانند سرطان رنج خواهند برد یا به مرگی دردناک جان خواهند سپرد. بمب کثیف نوعی سلاح انفجاری است که در آن از یک انفجار غیرهسته ای برای پراکندن مواد پرتوزا و آلوده کردن محیط استفاده می شود. اگر چه در بمب کثیف از انفجار هسته ای استفاده نمی شود اما به دلیل آلودن محیط به مواد رادیواکتیو گاه جزو سلاح های هسته ای به شمار می رود. این بمب نوعی ماده منفجره است که به منظور پراکنده کردن مواد خطرناک رادیواکتیو در سطحی وسیع طراحی شده است. ممکن است بسیاری مردم، وقتی دو عبارت بمب و رادیواکتیو را می شنوند، ناخودآگاه به یاد یک جنگ هسته ای تمام عیار بیفتند. ولی قوی ترین قدرت تخریبی یک بمب کثیف، آسیب های ناشی از پرتوهای رادیواکتیو نیست، که ترس و اضطراب شدید است. بمب کثیف بیشتر از آنکه شبیه به یک بمب هسته ای با قدرت تخریب بالا باشد، به یک بمب با مواد منفجره معمولی شبیه است، ولی ترس از ترکیبات آن می تواند مردم را به سر حد مرگ بکشاند، همانند خطر سیاه زخم در ایالات متحده که در سال ۲۰۰۱ روی داد وعلیرغم آنکه فقط تعداد اندکی از مردم مبتلا شدند، تمامی شهروندان ایالات متحده شرایطی پر اضطراب و ترسناک را تجربه کردند. ده واقعیتی که در مورد بمب ای هسته ای نمی دانیم 1. اگرچه فقط هشت کشور سلاح هسته ای دارند، این کشورها تقریبا نیمی از جمعیت جهان را در خود جا داده اند. 2. رژیم صهیونیستی، پاکستان، هند، و کره شمالی عضو پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای نیستند. 3. آمریکا و روسیه مالک بیش از ۹۵ درصد سلاح های هسته ای هستند. 4. روسیه بیش از دو برابر آمریکا کلاهک هسته ای دارد. 5. رژیم صهیونیستی تنها کشوری است که هرگز به طور رسمی داشتن یا تولید بمب اتم را تائید یا تکذیب نکرده است. 6. قدرت تخریب مجموع کلاهکهای هسته ای روسیه و آمریکا ۱۳۰ هزار برابر قدرت تخریب بمب اتمی هیروشیما است. 7. امسال آمریکا و روسیه متعهد شدند تعداد کلاهکهای هسته ای خود را حتی بیشتر از مقدار توافق شده در پیمان قبلی کاهش دهند. 8. قدرت تخریب بمب هیدروژنی که آمریکا در سال ۱۹۵۴ آزمایش کرد ۱۲۰۰ برابر از بمب اتمی هیروشیما بیشتر بود. 9. دستکم تا سپتامبر 2014 هیچ مدرک قابل استنادی مبنی بر تلاش جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به سلاح اتمی وجود نداشته است. 10. رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران که شخصیت نخست مذهبی کشور محسوب می شود «کاربرد» سلاح هسته ای را حرام اعلام کرده اند. بمب کثیف بمب کثیف یا بمب پخش کننده مواد رادیواکتیو از نظر تئوری بسیار ساده است: یک ماده منفجره معمولی مانند TNT که همراه با مواد رادیواکتیو در یک محفظه قرار گرفته اند. این بمب نسبت به یک بمب هسته ای بسیار ساده تر، ارزان تر و البته کم اثرتر است، والبته هنوز از قابلیت تخریب انفجاری و آسیب های تشعشعی برخوردار است. مواد منفجره از طریق گاز بسیار داغی که به سرعت منبسط می شود، موجب آسیب های تخریبی فراوانی می شوند. ایده اصلی بمب کثیف هم این است که به جای آنکه از این قدرت انبساطی گاز در جهت تخریب استفاده شود، به عنوان پخش کننده مواد خطرناک رادیواکتیو در سطحی وسیع استفاده شود. هنگامی که انفجار پایان یافت، مواد رادیواکتیو به صورت ابری از غبار در فضا پخش می شود که همراه با وزش باد، در سطحی وسیع تر از محل انفجار پراکنده می شود. اثر تخریبی طولانی مدت بمب، تشعشع یونیزه کننده مواد رادیواکتیو است؛ اتم ها را یونیزه شوند و مجموعه ای از یون های مثبت و منفی را درون سلول ها ایجاد کند. این پدیده در بدن انسان بسیار خطرناک است، زیرا جریان الکتریکی ناشی از حرکت یون ها می تواند واکنش شیمیایی غیرطبیعی را در سلول ها آغاز کند. علاوه بر این، یون ها ممکن است مولکول های DNA را که حاوی کدهای ژنتیکی انسان هستند، مورد حمله قرار داده و آن را بشکنند. سلولی که رشته DNA آن شکسته شد، یا از بین می رود و یا مولکول DNA خودش را به شکل دیگری ترمیم می کند که با شکل پیشین خود متفاوت است که به آن جهش ژنتیکی می گویند. اگر بسیاری از سلول ها بمیرند، بدن دچار بیماری های مختلف می شود. یک بمب کثیف بلافاصله تعداد زیادی از انسان ها را نمی کشد، بلکه موجب می شود تعداد زیادی از انسان ها در چند نسل به دلیل ابتلا به بیماری های لاعلاج جان دهند. اگر DNA جهش کند، سلول ممکن است سرطانی شود و سرطان در بدن پخش شود. تابش رادیواکتیو همچنین می تواند در کارکرد سلول اختلال ایجاد کند که منجر به بروز علایمی می شود که از آن با نام بیماری تشعشع یاد می شود. بیماری تشعشع می تواند مرگ آور باشد، ولی مبتلایان به آن می توانند با درمان های پیشرفته از آن نجات پیدا کنند، بخصوص اگر پیوند مغز استخوان روی آنها صورت پذیرد. تابش یونیزکننده از ایزوتوپ های رادیواکتیو ( رادیو ایزوتوپ ها ) ساطع می شوند. ایزوتوپ های رادیواکتیو، اتم هایی با هسته ناپایدار هستند که با گذشت زمان دچار واپاشی می شوند؛ به عبارت دیگر، آرایش پروتون ها و نوترون ها در هسته اتم و الکترون ها در اطراف اتم به شکلی تغییر می کند که موجب می شود خصوصیات اتم تغییر کند. این واپاشی رادیواکتیو، انرژی فراوانی را در قالب تشعشع های یونیزه کننده آزاد می کند. ما همیشه مقادیر اندکی از این تشعشع های یونیزه کننده را دریافت می کنیم که منشأ آنها طبیعی است : پرتوهای کیهانی که از فضا می آیند، ایزوتوپ های رادیواکتیو طبیعی، دستگاه های تابش X و مواردی از این دست. البته این تشعشع های طبیعی هم می توانند عامل بروز سرطان شوند، ولی احتمال ابتلا بسیار اندک است. چون ما در برابر مقادیر بسیار اندک آنها قرار داریم. انفجار یک بمب کثیف، سطح این تشعشع را فراتر از مقدار معمول خود می برد و متناسب با آن، احتمال ابتلا به سرطان و بیماری تشعشع را افزایش می دهد. یک بمب کثیف بلافاصله تعداد زیادی از انسان ها را نمی کشد، بلکه موجب می شود تعداد زیادی از انسان ها در چند نسل به دلیل ابتلا به بیماری های لاعلاج جان دهند. انواع بمب های کثیف طرح های مختلفی برای ساختن یک بمب کثیف وجود دارد. انواع مختلف مواد انفجاری در مقادیر متنوع، بمب هایی در ابعاد مختلف و با قابلیت های انفجاری متنوع پدید می آورند و انواع و مقادیر مختلف مواد رادیواکتیو، می تواند موجب آلودگی مناطق مختلف تا اندازه های مختلف شود. برخی از این طرح ها عبارتند از: • یک بمب کوچک که شامل یک تکه دینامیت و مقدار بسیار کمی ماده رادیواکتیو است. • یک بمب متوسط، همانند یک خودروی کوچک که پر از مواد منفجره و مقدار بیشتری ماده رادیواکتیو است. • یک بمب بزرگ، همانند یک کامیون پر از مواد منفجره و مقادیر زیاد مواد رادیواکتیو. دست یابی داعش به بمب کثیف گروه داعش مدعی شد که توانسته چند بمب کثیف بسازد و احتمالا از آنها برای حملات ویرانگرانه در لندن استفاده خواهد کرد. اعضای گروه داعش از طریق پایگاه های اجتماعی مدعی شده اند که پس از سرقت 40 کیلوگرم اورانیوم از یکی از دانشگاه های عراق موفق به ساخت چند "بمب کثیف" شده اند و اعلام کرده اند که احتمالا از این بمب برای حملات ویرانگر در لندن استفاده خواهند کرد. به دست آوردن مواد منفجره معمولاً کار سختی نیست، ولی دست یابی به مواد رادیواکتیو کار بسیار سختی است، زیرا فقط در مرکزهای حفاظت شده و اماکن تحقیقاتی وجود دارند. با این حال برخی منابع در سراسر جهان وجود دارند که از حفاظت خوبی بهره مند نیستند و ممکن است در آینده خطر ساز شوند. جدای از این که بدانیم بمب کثیف چگونه تهیه می شود و خطر دست یابی سودجویان به آن چقدر زیاد است، پرسش مهم این است که اگر کسی چنین بمبی را منفجر کند، چه اتفاقی رخ می دهد؟ پاسخ دقیقی برای این پرسش موجود نیست. می توانیم از ده متخصص در این زمینه بپرسیم و ده پاسخ متفاوت دریافت کنیم. تعیین دقیق اثرات یک بمب کثیف کار پیچیده ای است، چرا که عوامل بسیاری در این راه دخالت دارند؛ حتی وزش باد هم در تأثیرات چنین بمبی دخالت دارد! یک بمب کثیف معمولی را در نظر می گیریم که بین ۵/۴ تا ۲۳ کیلوگرم ماده منفجره در بر دارد و مقدار بسیار کمی از ماده رادیواکتیو رده پایین همانند کبالت ۶۰ یا سزیوم ۱۳۷ که در آزمایشگاههای یک دانشگاه می توان آنها را پیدا کرد. چنین بمبی قدرت تخریب وحشتناکی ندارد. هر گونه مرگ آنی یا تخریب اولیه فقط به خود ماده منفجره برمی گردد. البته ماده منفجره مواد رادیواکتیو را در فضا پخش می کند و احتمالاً سطحی به مساحت چند کیلومتر مربع را آلوده خواهد کرد. البته بمب هایی که از ضایعات رادیواکتیو نیروگاه های هسته ای یا ژنراتورهای هسته ای قابل حمل استفاده می کنند، آسیب های بیشتری وارد خواهند کرد، ولی کارکردن با این مواد به مراتب دشوارتر است؛ چرا که تابش این مواد به قدری شدید است که در طول زمان ساختن و حمل و نقل بمب، سازندگان را از پای در می آورد. در شرایط انفجار یک بمب معمولی، اگر در طول یک روز از شر لباس های آلوده خلاص شویم، حمام بگیریم و منطقه را پاکسازی کنیم، احتمالاً هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. انفجار بمب میزان تابش رادیواکتیو را از حد مجاز بالاتر می برد، ولی مقدار آن خیلی نیست. بدن انسان می تواند در کوتاه مدت، به خوبی از عهده مقابله با این اثرات برآید. البته مردمی که خیلی به انفجار نزدیک بوده اند، احتمالاً به بیماری تشعشع مبتلا می شوند و نیاز به مراقبت های بیمارستانی دارند. سلاح هسته ای ترسناک ترین، خطرناک ترین و بی فایده ترین اختراع تاریخ بشر است. نگرانی اصلی در مورد تابش های بلند مدت است. بسیاری از ایزوتوپ های رادیواکتیو، با مواد دیگر بسیار خوب واکنش می دهند ( از جمله با بتن و فلزات ) و از این رو نمی توان بدون نابود کردن قطعات ساختمانی، تمامی مواد رادیواکتیو را پاکسازی کرد. حتی پس از آنکه گروه های پاکسازی بخش اعظم مواد مضر را جابجا کردند، باز هم بخش اندکی از این مواد باقی می مانند که می توانند تا سالها و بلکه ده ها سال به تشعشع دهند. هر کس در چنین منطقه ای زندگی کند، به طور منظم و در دوره ای طولانی تحت اثر تابش های مضر قرار می گیرد و احتمالاً به سرطان مبتلا خواهد شد. پرسشی که اکنون مطرح می شود، این است که آیا این مقدار اندک، می تواند خطر بسیار اندکی را متوجه مردم بکند، خطری به مراتب فراتر از عوامل فعلی ایجاد کننده سرطان؟ دانشمندان برای پاسخ به این پرسش، دو دسته می شوند: گروه نخست معتقد است که اگر دولت، چند هفته تا چند ماه را به پاکسازی منطقه بگذراند، آنگاه خطرات احتمالی قابل صرف نظر خواهد بود. اما گروه دوم ، می گویند ممکن است شدت حمله بمب کثیف به قدری زیاد باشد که یک شهر را برای سالها و حتی دهها سال غیر قابل سکونت نماید. این که کدامیک از این دو نظر درست است، چیزی است که نمی توان با قطعیت گفت. برای هر دو پاسخ نمونه هایی وجود دارد. هیروشیما و ناکازاکی که به دلیل انفجار بمب هسته ای در معرض تابش های شدید رادیواکتیو قرار گرفتند، ولی امروزه کاملاً ایمن هستند. از سوی دیگر، مناطقی در اطراف نیروگاه هسته ای چرنوبیل وجود دارند که به دلیل تابش شدید رادیواکتیو هنوز ناامن محسوب می شوند. ساختن بمب هسته ای نه کار ساده ای است که چند تروریست بخواهند در یک زیرزمین آن را بسازند و نه هیچ کشوری می تواند همه مراحل آن را مخفیانه پیش ببرد. برای ساخت بمب اتمی هم دو روش کلی وجود دارد: غنی سازی اورانیوم به میزان بالای 90 درصد (معمولا 95 درصد) که راه سخت تر و زمان بری است، و فرآوری پلوتونیوم تولیدشده در میله های سوخت رآکتورهای آب سنگین که راه آسان تر و سریع تر است. برخی مراحل ساخت بمب هسته ای نیازمند آزمایش است و معمولا همین مرحله آزمایش است که ساخت بمب را لو می دهد. طی 70 سالی که از ساخت نخستین بمب اتمی می گذرد، فقط رژیم اشغالگر قدس بوده که تسلیحات هسته ای خود را بدون آزمایش کردن توسعه داده؛ امری که گفته می شود با کمک های علمی-فناوری فرانسه و سپس ایالات متحده محقق شده است. شایع است که اسرائیل به آفریقای جنوبی در ساخت بمب اتمی کمک کرد و عملا آزمایش هسته ای خود را با مشارکت این کشور و در اقیانوس هند انجام داد. اما این موضوع هرگز تأیید یا تکذیب نشد. واقعیت این است که سلاح هسته ای ابزار بزرگ، سنگین و بسیار خطرناکی است؛ باید در شرایط کنترل شده ای نگهداری شود و به خاطر حساس بودنش نمی توان آن را با هر ابزاری و به هر روشی منتقل کرد. سلاح هسته ای به خاطر مقادیر زیاد مواد رادیواکتیو تقریبا خالص، تشعشعات رادیواکتیو فراوانی تولید می کند و از فواصل نسبتا دور حسگرها را تحت تأثیر قرار می دهد. سلاح هسته ای اسباب بازی پلاستیکی نیست که بتوان آن را مثلا در کوله پشتی یا کیف گذاشت و به راحتی این طرف و آن طرف برد. به کانال تلگرامی ما بپیوندید https://telegram.me/joinchat/CZFBeDvqGN8ZqY3U3m7RqQ منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها