تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820875360
نشست ژنو 3 درباره سوریه تنها تلاش برای خریدن زمان است
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۳:۱۸
اختلافات میان گروههای مخالف سوری پیرامون ساختار هیات مذاکره کننده بالا گرفته است و علت این امر متعدد بودن طرف‌های بین‌المللی و منطقه‌ای است که پشت این گروههای مخالف هستند و این مساله‌ای است که نه تنها احتمال به تعویق افتادن برگزاری نخستین جلسه مذاکرات در ژنو در روز دوشنبه را می‌دهد بلکه احتمال از بین رفتن این گفت‌وگو پیش از آغازش را نیز هشدار می‌دهد و به این ترتیب ساختار ژنو یک مجددا تکرار می‌شود. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، عبدالباری عطوان، تحلیل‌نویس مشهور عرب در مقاله‌ای در روزنامه مستقل رای الیوم نوشت: دولت سوریه هیچ مشکلی در تشکیل هیات خود نداشت و این مساله قابل پیش بینی بود. مساله قابل توجه این بود که آقای بشار جعفری به عنوان رئیس این هیات انتخاب شد و آقای فیصل مقداد، معاون وزیر خارجه نیز به عنوان ناظرکل انتخاب شد که این مساله به منزله پایین آمدن سطح هیات سوری در مقایسه با دور دوم مذاکرات کنفرانس ژنو به شمار می‌آید که در آن ریاست هیات سوری را ولید معلم وزیر خارجه برعهده داشت و این مساله نشان می‌دهد که میزان امید بستن و توجه نظام سوریه و چه بسا نیت‌هایش نسبت به این دور از مذاکرات که برای اجرای نقشه راه مبتنی بر قطعنامه 2254 شورای امنیت برگزار می‌شود، پایین آمده است. "دولت موازی" که آقای ریاض حجاب، نخست وزیر جدا شده از نظام سوریه ریاست آن را برعهده دارد و عربستان سعودی نیز در ریاض پایتخت خود از این دولت حمایت می‌کند و میزبان آن است هیات خود را به ریاست اسعد الزعبی، یک شخصیت نظامی اعلام کرد و محمد علوش، یک نظامی دیگر را نیز به عنوان مذاکره کننده ارشد انتخاب کرد که محمد علوش جانشین زهران علوش، سرکرده گروه تروریستی جیش الاسلام است. اولین تصمیم که این "دولت" اتخاذ کرد این بود که تهدید کرد مذاکرات را در صورت اضافه کردن هر عضوی به هیات مذاکره کننده تحریم می‌کند و این مساله کاملا از نظر خیلی‌ها با ساختار همزیستی دموکرات که باید از برجسته‌ترین اصول مخالفان و ارزش‌هایشان باشد، مغایرت دارد. این موضع سفت و سخت استفان دی‌میستورا، فرستاده سازمان ملل را به این سمت واداشت تا از نقش دیپلماتیک خود خارج شود و عربستان را به سنگ اندازی در مسیر مذاکرات ژنو متهم کند این موضع سفت و سخت همچنین روسیه را واداشت که پیشنهادی مبنی بر مشارکت دو هیات به نمایندگی مخالفان سوری بدهد که یکی نماینده مخالفان ریاض و دیگری نماینده مخالفان دیگر باشد که در کنفرانس ریاض شرکت داده نشدند یا این کنفرانس را تحریم کردند. پیشنهادی نیز مبنی بر مکلف کردن استفان دی میستورا برای تشکیل هیات منصفه با ریاستی مشترک از سوی طرف‌ها برای برون رفت از این بحران وجود دارد. هیات مذاکره کننده ریاض با حمایت ترکیه و قطر با مشارکت حزب اتحاد دموکراتیک کرد به ریاست صالح مسلم مخالفت کرد و این استدلال را مطرح ساخت که این حزب نزدیک به نظام سوریه است. هیات مذاکره کننده ریاض همچنین هرگونه حضور قدری جمیل از شخصیت‌های مخالف داخل سوریه را به دلیل نزدیک بودن به نظام و نزدیک بودن وی به مسکو وتو کرد. این هیات ریاض همچنین حضور هیثم مناع، رئیس جریان قمح را نیز نمی‌پذیرد و این علی رغم آن است که وی به کنفرانس ریاض دعوت شد اما در اعتراض به مشارکت گروههای تروریستی که خون مردم سوریه را می‌ریزند تصمیم گرفت تا این کنفرانس را تحریم کند. او تصمیم گرفت این کنفرانس ریاض را تحریم کند که خود را مسئول این امر به حساب آورده است که تعیین کند چه کسی مخالف قانونی و چه کسی غیرقانونی است و چه کسی باید در مذاکرات ژنو شرکت کند و یا در آن شرکت داده نشود. روس‌ها و همچنین دولت سوریه و آقای مناع به نوبه خود می‌گویند که حضور جنایتکاران جنگی همچون محمد علوش را در هیچ هیات مذاکره کننده نمی‌پذیرند چرا که جیش الاسلامی که علوش وابسته به آن است دست به کشتارها و حملات علیه مردم سوریه زده است. این در حالی است که هیات هماهنگی مخالفان که در هیات مذاکره کننده مورد حمایت عربستان نماینده دارد گفته است که نمی‌پذیرد که رئیس این هیات و مذاکره کننده ارشد از مخالفان مسلح باشد. همین طور چالش پشت چالش و گویی که این اختلافات پایانی ندارد. یک جبهه مخالف نیز است که به دلیل قدرت حضورش در میدان نبرد از تمامی گروههای مخالف قوی‌تر است که همان جبهه النصره به سرکردگی ابومحمد الجولانی است که این جبهه النصره شاخه رسمی القاعده در سوریه است. ابومحمد الجولانی تمامی شرکت‌کنندگان در کنفرانس مخالفان در ریاض را به اشخاص خائن توصیف و تهدید کرد که آنها را از بین می‌برد اما گروه تروریستی داعش نیز که یک سوم سوریه را تحت تصرف خود دارد کاملا برگزاری این کنفرانس را نادیده گرفت چرا که آنچه که رخ می‌دهد به آن ربطی ندارد و شایستگی هیچ بیانیه‌ای برای محکوم کردن یا خائن خواندن را ندارد و شاید داعش اولویت را به پیشروی در لیبی و تلاش برای سیطره بر "هلال نفتی آن در راس لانوف" و بریقه و زویتینیه می‌دهد. کنفرانس ژنو چه در زمان خود برگزار می‌شد یا دو یا سه روز و یا حتی یک ماه به عقب بیفتد تنها تلاشی از سوی ابرقدرت‌ها برای خریدن زمان و مشغول کردن طرف‌های سوری است. چرا که توافق میان تمامی طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مبنی بر این امر وجود دارد که راهکار سیاسی همچنان امری بعید است و مساله اساسی چگونگی مدیریت بحران سوریه و نه حل و فصل آن است. مساله عجیب این است که درخواست‌های رایج برخی گروههای مخالف سوری در طول پنج سال گذشته و گروههای حامی آنها در وتوی ماندن بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه در قدرت به وتوی مشارکت این مخالف و یا آن مخالف در مذاکرات با دولت این رئیس جمهور و هیاتی که نماینده وی است، تبدیل شده است. در گذشته هر طرفی که در مورد مذاکره با نظام سوریه و رئیس جمهور آن صحبت می‌کرد یا اشاره ضمنی به این امر داشت یک خائن به شمار می‌آمد که باید محاکمه می‌شد و مجازات اعدام علیه وی صادر می‌گشت در حال حاضر خواسته‌ها و اولویت‌ها و ادبیات و مواضع براساس دیکته‌های طرف‌های حامی چه آمریکا باشد چه روسیه تغییر کرده است و گروه‌ها و جبهه‌ها و شخصیت‌های سوری در بین خود بر سر عضویت هیات مذاکره کننده با این نظام در حال رقابت هستند. بیشتر طرف‌ها یا تمامی آنها تاکید دارند که راه حل سیاسی تنها راه برون رفت از بحران سوریه است. این در حالی است که بیشتر آنها یا تمامی‌شان راهکار نظامی را در پیش گرفته‌اند که نقشه‌ها را در واقعیت تعیین خواهد کرد که حد و مرز آن پس از کنار رفتن غبار درگیری‌ها در پایان کار آشکار خواهد شد. سکوت آقای عادل الجبیر، وزیر خارجه عربستان نیز در این روزها و عدم تکرار جمله وی "اسد چه با صلح یا با جنگ باید برود" الهام گر چیزهای بسیار است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها