محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846134088
یادداشت مهمان؛ سید محمد علوی‌زاده «رحیم‌پور» در تاجیکستان؛ اقدامی دیپلماتیک یا طرحی استراتژیک؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان؛ سید محمد علوی‌زاده
«رحیم‌پور» در تاجیکستان؛ اقدامی دیپلماتیک یا طرحی استراتژیک؟
همزمان با سفر معاون وزیر خارجه ایران به تاجیکستان، آنچه که در باب اهداف این سفر انتظار می‌رود بازکردن باب گفت‌وگوی صریح و تاکید بر دیالوگ مستقیم با هدف حل مشکلات فیمابین است.
طرح مسئله: پس از یکدوره تنش نسبی در روابط ایران-تاجیکستان به دلیل حضور «محی الدین کبیری» رهبر حزب نهضت اسلامی در اجلاس کنفرانس اسلامی تهران؛ «ابراهیم رحیم‌پور» معاون آسیا-اقیانوسیه وزارت خارجه روز یکشنبه هفته جاری راهی تاجیکستان خواهد شد. آنچه که در باب اهداف این سفر انتظار می‌رود، بنابر ایراداتی که در روند رفتاری 2 کشور طی چند سال اخیر به مشاهده رسیده است؛ بایستی معطوف به بازکردن باب گفت‌وگوی صریح و تاکید بر دیالوگ مستقیم با هدف حل مشکلات فیمابین باشد. این در حالیست که شناسایی خطاهای استراتژیک 2 طرف بعنوان عامل جدی فاصله و اختلاف گیری 2 کشور از یکدیگر را باید در زمان کنونی بیش از هر زمانی جدی گرفت. از این منظر، لازم است نگاهی ریشه‌ای به مشکلات موجود داشته باشیم، همچنانکه لازم است دولت تاجیکستان با آگاهی، از اقدامات خصمانه علیه اسلام میانه‌رو کاسته و طرف ایرانی نیز بدنبال جبران مافات، اعتماد از دست رفته طرف تاجیکی را احیا کند. در این شرایط، بایستی منتظر ماند و دید که آیا دستگاه سیاست خارجی، در فصل جدید توسعه‌ای روابط در دوره پساتحریم، همچنان بر تعارفات دیپلماتیک تکیه خواهد زد یا سفر رحیم‌پور را می‌توان سرفصل جدیدی در تعاملات 2جانبه برشمرد. حواشی حزب نهضت؛ دلیلی برای سربازکردن اختلافات تهران-دوشنبه محی‌الدین کبیری رئیس حزب نهضت اسلامی تاجیکستان روز یکشنبه 6 دیماه بمنظور حضور در بیست و نهمین دوره کنفرانس وحدت اسلامی در تهران حضور یافت. البته حضور کبیری در این کنفرانس اقدامی بی‌سابقه نبود و وی بطور معمول بعنوان یک چهره شناخته شده آسیای مرکزی بدون درنظرداشت ملاحظات سیاسی همچون ادوار گذشته به این مراسم دعوت شده و صرفا به جهت آشنایی‌های گذشته برنامه‌های حضور و ملاقات‌های وی نیز تنظیم و به مورد اجرا رسید. اما اینبار مقامات تاجیک با برداشتی نادرست از چرایی دعوت از کبیری، پس از مخابره اولین اخبار و تصاویر مربوط به کنفرانس، ابتدا با احضار سفیر ایران و سپس در سطح رسانه واکنش‌هایی در چرایی حضور کبیری در تهران را آغاز کردند. این واکنش‌های بعضا تند و شدیداللحن با ملاقات کبیری با برخی مسئولان نظام شدت بیشتری یافت و طرف تاجیکی که در همان ایام، رئیس جمهور خود را در عربستان می‌دید، اتهاماتی را علیه نظام ایران مطرح و به دامن زدن شائبه‌هایی در خصوص مرز بندی‌های تازه در روابط منطقه‌ای دامن زد. در هفته اول، موج انتقادات تاجیکستان با سخنان تحریک آمیز «عبد القادر‌زاده» رئیس شورای علمای دولتی تاجیکستان در خطبه‌های نماز جمعه شهر دوشنبه به اوج خود رسید. عبدالقادرزاده گفت: جمهوری اسلامی همیشه اعلام می‌کرد که با تاجیکستان دوست، هم زبان و هم فرهنگ است اما در آن کنفرانس آنان نه به ملت تاجیک و نه به حکومت تاجیکستان احترام گذاشتند. ایرانیان لاف دوستی و رفاقت می‌زنند و اکنون با این عملشان به ما و شما نشان دادند که چه می‌خواهند. حضور کبیری در کنفرانس اسلامی تهران اقدامی بی‌سابقه نبود وی بطور معمول بعنوان یک چهره شناخته شده آسیای مرکزی بدون درنظرداشت ملاحظات سیاسی همچون ادوار گذشته به این مراسم دعوت شده بود در روزهای بعدی نیز 2 مقام ارشد دیگر دولتی تاجیکستان وارد این ماجرا شدند. ابتدا «نورالدین سعیداف» وزیر معارف و علوم تاجیکستان در اقدامی سئوال برانگیز، به واسطه آنچه مشکلات امنیتی در ایران خواند، از توقف اعزام دانشجویان تاجیک به ایران خبر داد و سپس، «خدای بردی خالق نظراف» رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک تاجیکستان در اظهارات تند و بی‌سابقه، تهران را متهم به انجام عملی خصمانه کرد و گفت: کسی که با ما دشمنی کند، پشیمان خواهد شد. خالق نظراف همچنین گفت، این حرکت ایران بعنوان کشور دوست و همزبان اقدامی دور از انتظار بود و نباید از پشت به ما خنجر می‌زد. سکوت ایران؛ انفعال یا تاکتیک؟ این هجمه علیه ایران در حالی بود که در تمام این مدت، ایران و رسانه‌های کشور سیاست سکوت در برابر آن اتخاذ کرده بودند که می‌توان در 2 صورت به تفسیر آن پرداخت. ابتدا بنابر تجربه عدم موضع گیری نسبت به وقایع داخلی ماه‌ها و سالهای گذشته تاجیکستان، اینبار نیز تصمیم سازان کشور بنابر سنت دعوت از کبیری وی را به این کنفرانس دعوت و به دلیل آنکه هدفی در پس حضور وی نداشتند، سیاست سکوت را برگزیده و نظاره گر رفتار تاجیکستان بودند و دوم، ایران به جهت نشان دادن حسن نیت خود و پرهیز از دامن زدن به مناقشه، سیاست سکوت را در پیش گرفت تا در فرصتی مناسب، به حل آن بپردازد. اما در میان بحبوحه هجمه رسانه‌ای و دولتی تاجیکستان، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی گزارش کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس درباره لایحه موافقت‌نامه همکاری‌های امنیتی و انتظامی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تاجیکستان، کلیات این لایحه را با 114 رأی موافق، 7 رأی مخالف و 3 رأی ممتنع بدون هیچ اشاره‌ای به مشکلات اخیر و ادعاهای تند طرف تاجیکی در صحن علنی مجلس به تصویب رساندند. سفر آقای رحیم‌پور در موقعیت زمانی سختی انجام می‌شود بخصوص آنکه قبل از سفر پاسخ‌هایی نیز به نامه‌های وزرای خارجه و کشور تاجیکستان نیز داده شده است از نکات قابل تامل در پس تصویب سند، این خواهد بود که رهبر حزب نهضت اسلامی احتمالا دیگر نخواهد توانست به ایران سفر کند زیرا اجرایی شدن موافقت‌نامه امنیتی طرف‌ها را به همکاری بیشتر، از جمله در زمینه تبادل اطلاعات و تجربه در مورد گروه‌ها و افراد متهم به ارتکاب جرایم سازمان یافته فراملی و تروریسم، مکلف می‌سازد. البته این قرارداد استرداد مجرمین نیست و طرف تاجیکی به لحاظ حقوقی نمی‌تواند رسما از دولت ایران بخواهد فردی راتحویل نماید مگر پلیس بین الملل بصورت موردی افرادی را مشخص که در اینصورت ممکن است محدودیت‌هایی در رفت و آمد‌ها، برقرار گردد. اکنون نیز در ادامه همین روند یعنی تلاش طرف ایرانی برای کاستن از تنش، قرار است معاون وزیر خارجه روز یکشنبه وارد تاجیکستان شده تا با مقامات ارشد دولتی تاجیکستان به بحث و گفتگو بپردازد. سفر آقای رحیم‌پور در موقعیت زمانی سختی انجام می‌شود بخصوص آنکه قبل از سفر پاسخ‌هایی نیز به نامه‌های وزرای خارجه و کشور تاجیکستان نیز داده شده است. اما سوالی که در اینجا مطرح می‌شود، این خواهد بود با توجه به مشکلات موجود در روابط 2 کشورکه با چنین محرکهایی خود را نشان می‌دهد، آیا بسترهای لازم برای یک تغییر جدی در سطح روابط 2 کشور فراهم گردیده است تا بتوان نسبت به نتایج سفر مقام ارشد دیپلماسی به تاجیکستان امیدوار بود؟ موضوعی که شناخت شرایط لازم، به حل این پرسش کمک خواهد کرد. شرایط لازم برای بهبود روابط ایران-تاجیکستان کالبدشکافی مشکلات موجود بحث آسیب‌شناسی در روابط ایران و تاجیکستان را نباید صرفا در حوزه 2 کشور مطرح گردد در حالی که آنچه که امروز مشاهده می‌شود، این است که جریان‌های ثالثی تلاش می‌کنند تا شرایطی را بوجود آورده تا روابط ایران و تاجیکستان که از تاریخ و قدمت مشترک برخوردار است رو به نفع جریان خود متاثر کنند. این آسیب‌ها عمدتا از طریق جریان بیگانه بوده و ارتباطی به روابط و نحوه نگاه 2 کشور به یکدیگر ندارد. در این شرایط، اراده مشترک و هوشیاری از سوی هر 2 طرف لازم است تا از ورود و نقش آفرینی کشور‌ها و جریانات نامربوط به حوزه تصمیم گیری‌های کلان خود خصوصا در روابط با دیگر کشور‌ها، خودداری کنند. در این خصوص طرف ایرانی معتقد است وقتی حزب نهضت اسلامی که تا همین چندی پیش، حزب رسمی و قانونی و دارای کرسی پارلمانی و شریک صلح تاجیکان بود، به لحاظ منطقی نمی‌شود یک شبه به یک گروه تروریستی مبدل شود. همچنین شخصیتی مانند مرحوم عبدالله نوری که یکی از مهم‌ترین طرفهای صلح بود، چطور می‌شود که ناگهای کتابهای وی بعنوان کتب ضاله و ممنوعه معرفی شود. پس بنابراین، بجای سکوت و انفعال و یا اقدام خصمانه، باید برسر میز مذاکره حاضر شد، صحبت‌های یکدیگر را شنید و برای دوری از تنش و رفع سوتفاهمات، خواسته‌های یکدیگر را به نقد و چالش و بررسی گرفت. اقدامی که قطعا چنانچه در گذشته انجام می‌شد، هرگز به مناقشه اخیر منجر نمی‌گردید. ضرورت آشنایی دولت تاجیکستان با اثرات منفی اقدام علیه اسلام میانه‌رو ایران بعنوان کشور کفیل صلح تاجیکستان، همسایه منطقه‌ای همزبان و هم دین، شریک اقتصادی و از همه مهم‌تر کشوری با داشته‌های مشترک فراوان تاریخی، بطور طبیعی در پاره‌ای موارد با علم به پرهیز از دخالت در امور داخلی، خود را محق می‌داند در مسائلی که با اهداف و سیاست‌های کلان منطقه‌ای خود در تضاد است، در حوزه کار‌شناسی نقش ایفا داده و سعی در اعمال نظر کار‌شناسی خود به طرف مقابل داشته باشد. این وضعیت به مراتب در تاجیکستان با حساسیت بیشتری مطرح است زیرا ایران در کنار روسیه و سازمان ملل در زمان جنگ داخلی، همین دولت فعلی و حزب نهضت اسلامی را بعنوان اپوزیسیون متقاعد به حضور در میز مذاکره کرد و در صلح تاجیکان نیز نقش مهمی را ایفا کرد. شرایط کنونی ایجاب میکند بجای سکوت و انفعال و یا اقدام خصمانه، باید برسر میز مذاکره حاضر شد، صحبت‌های یکدیگر را شنید و برای دوری از تنش و رفع سوتفاهمات، خواسته‌های یکدیگر را به نقد و چالش و بررسی گرفت اما اینکه اکنون در یک لحظه به هر دلیلی بین دو طرف (حزب نهضت و دولت)، اتفاقی افتاده باشد و انتظار از ایران باشد که ایران هیچ توجهی نکند، توقعی دور از انتظار است بخصوص اینکه ایران در ارتباط با موضوع تحولات آسیای مرکزی دارای نظرات کار‌شناسی است و به هیچ عنوان معتقد نیست که صرفا و از طریق سازو کارهای امنیتی می‌توان در مقابل افراطگرایی ایستاد. در ایران در مراکز مطالعاتی این نظر کار‌شناسی وجود دارد که از طریق همکاری با جریانات معتدل اسلامی و توجه به فرهنگ اسلامی مردم و توجه به آزادیهای مشروع و شناخته شده در قوانین خود کشور‌ها در کنار توجه و احترام به حقوق دینی مردم، می‌شود با افراطگرایی بگونه‌ای بهتر مقابله کرد در حالی که امروز برخی از سرویس‌های امنیتی صرفا به این پدیده از زاویه امنیتی نگریسته و سعی می‌کنند با برخوردهای پلیسی به قضایا نگاه کنند، به اعتقاد ایران صرفا و لزوما اینگونه برخوردهای قهری، به نتایج مطلوب که همان ممانعت از افزایش خطر جریان افراط است، منجر نخواهد شد. بهره‌گیری از ظرفیت همسانی دو ملت دولت‌های ایران و تاجیکستان خوب است فضایی را برای ارتباطات مردمی و بدور از قطب بندی‌های سیاسی در نظر بگیرند زیرا سابقه تمدنی 2 ملت و همزبانی و هم فرهنگی دو کشور ایجاب میکند ارتباطات مردمی و دیپلماسی عمومی مددکار دیپلماسی رسمی گردد. متاسفانه در سالهای اخیر ارتباطات مردمی دو کشور هم را نسبت به گذشته کاهش یافته است. این در حالی است که از یکسو، اعزام هیات‌های دانشگاهی، هیات‌های فرهنگی، شرکت در مناسبت‌های خاص 2 کشور، انتشار آثار مشترک و... در سالهای اخیر رو به کاهش رفته است از طرفی دیگر تکیه خاص طرف تاجیکی به مناسبات اقتصادی و عدم توجه کافی به مناسبات فرهنگی باعث گردیده تا مناسبات سیاسی با مشکل افزایش سوء تفاهمات روبرو شود. لزوم اعتمادسازی ایران در تاجیکستان یکی از مسائلی که نباید از آن غفلت کرد، این می‌تواند باشد که ایران چنانچه دارای ادعاهایی در خصوص مسائل داخلی تاجیکستان است و معقد است خروجی آن به مسائل کلان امنیتی این کشور مربوط می‌گردد، چرا در مذاکرات بین 2 کشور مطرح نکرده است؟ مگر نه این است که رئیس جمهوری تاجیکستان بیشترین سفرهای خارجی به کشورهای اسلامی را به ایران انجام داده است همچنان که مقامات ریاست جمهوری ایران نیز بار‌ها و بار‌ها به دوشنبه سفرهایی داشته‌اند. پس چرا این نگرانی‌ها موضوع مذاکرات نبوده است؟ ایران در فردای صلح تاجیکستان تصور کرد که جایگاه این کشور بطور ثابتی برقرار گردیده و فراموش کرد که ثبات و نقش آفرینی نیاز به کار و تلاش و اعتمادسازی دارد و اکنون زمانی که ایران بطور ناگهانی فعال می‌شود و به یکباره بعد از سکوتی مدت دار، به دعوت از کبیری دست می‌زند، حساسیت طرف تاجیکی را بطور طبیعی برمی‌انگیزد که چرا ایران ناگهان در این مقطع زمانی، چنین واکنشی ازخود نشان داد و از جهتی که تاجیکان در خصوص چرایی رفتار ایران پیش زمینه‌ای نداشته و ندارند، فقط این مسئله را محدود به موضوع اسلامیت کرده و ایران متهم به دفاع یکجانبه از یک مسئله دینی می‌شود. درحالی که این موضوع، همانطور که در پیش به آن اشاره شد، مسئله کلان‌تر از موضوعات دینی و به موارد کلان امنیتی نیز مرتبط است. این ضعف را باید بپذیریم که این مشکل در روابط 2 کشور وجود دارد. ما از فرصت‌های بسیاری از قبیل زبان مشترک، فرهنگ کاملا مشترک تمدنی برخورداریم ولی چرا با دیگران این مشکل وجود ندارد؟ چرا باید ایران بعنوان یکی از طرفهای مهم در بحث مذاکرات بین تاجیک‌ها، چندان با برنامه عمل نکند؟ انتقادی که نسبت به ایران وجود دارد، این است که بعد از مرحله صلح، دیگر آنگونه که باید، رفتار نکرد. برعکس این کشور، ترکیه شبکه مدارس خود را راه اندازی کرد و در طول این مدت، چند هزار نفر شاگرد را پروش داد و آنان اکنون در ساختارهای مختلف چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی فعال بوده و بازدهی مناسبی برای کشور ترکیه به بار آورده‌اند. در نهایت اینکه، در پس منظر آن نقش کلیدی ایران در تامین صلح، ایران نتوانست اعتمادی را که 2 طرف بعنوان یک کشور صالح و خیرخواه تاجیکان از ایران داشتند، حفظ کند. ایران در فردای صلح تاجیکستان تصور کرد که جایگاه این کشور بطور ثابتی برقرار گردیده و فراموش کرد که ثبات و نقش آفرینی نیاز به کار و تلاش و اعتمادسازی دارد. بنابراین، در شرایط فعلی اگر ایران قصدی برای اثرگذاری در روابط و بهبود شرایط همکاری را می‌خواهد، بایستی به بازتعریف رفتار خود در کشور تاجیکستان پرداخته و بصورتی واقعی مسائل این کشور را دنبال و نسبت به آن حساسیت داشته باشد. شناخت طرف تاجیکی از آسیب‌های سیاست چند جانبه‌گرایی یک از عمده‌ترین مسائلی که به اعتقاد کار‌شناسان امور بر سطح روابط ایران و تاجیکستان تاثیرگذار بوده است، عمقی شدن تدریجی روابط میان ریاض و دوشنبه تلقی می‌گردد. بنابر شواهد موجود، طی سالهای اخیر نمایندگی‌های سیاسی کشورهای عربستان، قطر و ترکیه در دوشنبه بیش از هر چیزی نسبت به فعالیت‌های جمهوری اسلامی ایران در تاجیکستان حساس بوده و در عرصه‌های سیاسی، ایدئولوژی، فرهنگی و مذهبی اقداماتی را در نظر گرفته‌اند تا به کاهش نفوذ تهران در این کشور دست پیدا کنند. البته ناگفته نماند که در این زمینه (ایران هراسی در تاجیکستان) هواداران و مبلغان سلفیت تا حدود زیادی عملکرد موفقی را طی سالهای اخیر داشته‌اند چرا که برخلاف افراد مسن، جوانان و نوجوانان تاجیکستانی (که از گذشته فرهنگی خود اطلاعات کمتری دارند) در شبکه‌های مختلف فعال بوده و نسبت به مسائل و مباحث اسلامی علاقه‌مندی بالایی نشان می‌دهند و از این موقعیت طرفداران موضوع ایران‌هراسی و شیعه‌ستیزی که در رأس آنها جریان سلفیت عربستان قرار دارد، بهره‌برداری مورد نظر خود را به‌عمل می‌آورند. البته اینکه در روابط بین کشور‌ها، دولت‌هایی بخواهند به نفع منافع خود دخالت کرده، این یک مسئله قطعی است و هیچکس این مسئله را رد نمی‌کند اما تاثیرات منفی که این کشور‌ها در صورت بازی خوردن در زمین کشورهای قدرتمند خواهند دید، بطور قطع در آینده ضرر‌های خود را نمایان خواهد کرد. در شرایط فعلی اگر ایران قصدی برای اثرگذاری در روابط و بهبود شرایط همکاری را می‌خواهد، بایستی به بازتعریف رفتار خود در کشور تاجیکستان پرداخته و بصورتی واقعی مسائل این کشور را دنبال و نسبت به آن حساسیت داشته باشد در همین خصوص می‌توان به نقطه نظر یکی از کار‌شناسان بنام تاجیکی اشاره کرد. داداجان عطاء الله اف در این خصوص می‌گوید «ایران ستیزی، مرگ تدریجی ما تاجیکان است. ما تنها با بازگشت به دبیره پارسی پیوند معنوی و فرهنگی با ایران بزرگ، می‌توانیم بسبزیم وگرنه چون درخت پیری در رهگذر باد‌ها و طوفان‌ها خزان خواهیم شد و یا چون رود کوچکی خشک خواهیم گشت اگر به دریای بزرگ ایران نپیوندیم. سنگ انداختن به سوی ایران، سنگ انداختن به سوی مادر خود، پدر خود، خانواده خود است.» البته یک نکته ظریف دیگر هم در اینجا مطرح است، برخی مقامات تاجیکستان اینگونه تصور می‌کنند که با استفاده از کمکهای اقتصادی و ظرفیت مالی عربستان می‌توانند برای مثال برای ساخت راه و جاده بهره برداری‌هایی انجام دهند، ولی روی دیگر سکه آن خواهد بود، بدنبال این کمک مالی، موضوعات دیگری از جمله ترویج افراطیت در کشور مطرح خواهد شد. در نهایت اینکه، دولت تاجیکستان بایستی واقعیات گفته‌های امثال داداجان عطاالله اف را پذیرفته و راهبرد نزدیکی به ایران را برای خود فرصتی تلقی کند. از این منظر و در صورت تیزهوشی طرف تاجیک، حضور کبیری در نزد مقامات ارشد ایران، به جهت سابقه‌ای که ایران در سطح نظام بین الملل داراست، نه به معنای حمایت از خشونت و افراطگرایی بلکه مناسب است به معنی حمایت ایران بر پرهیز از خشونت و گرایش به افراطگرایی تعبیر گردد. برعکس، نزدیکی به عربستان با آن سابقه حمایت از تروریسم و داعش، در واقعیت خطری جدی بایستی تلقی شده و در این زمینه با هوشیاری بیشتری عمل نمایند که این مسئله لزوم طراحی یک پلان مناسب از سوی تهران برای درک کامل دوشنبه از فرصت تحکیم مناسبات سیاسی با ایران را طلب میکند. فرجام شرایط جدید ایران بدنبال رفع محدودیت‌های دیپلماتیک و ارتباطی، در روابط میان تهران-دوشنبه که برخی موضوعات مرتبط با تحریم‌ها بر آن تاثیرگذار بود، مثبت تلقی می‌گردد. البته این مسئله زمانی صدق خواهد کرد که تحریم‌ها و مشکلات حاشیه‌ای از قبیل مسائل مربوط به بابک زنجانی را در چرایی سطح پایین مناسبات ایران و تاجیکستان دخیل بدانیم. در حالی که بنابر آنچه گفته شد، مشکلات مربوط به روابط 2 کشور، از سطوحی راهبردی رنج می‌برد که حل و فصل آن و و در نهایت طراحی یک استراتژی کلان 2 جانبه، تنها با پیگیری وعزم جدی برای رفع مشکلات از پیش گفته امکانپذیر است. پس به انتظار خواهیم نشست، تا نتایج عملی سفر معاون وزیر خارجه در فرصت مناسب کنونی را فارغ از تعارفات دیپلماتیک و با نظرداشت ضرورت حل و فصل معضلات راهبردی گفته شده، شاهد و نظاره‌گر باشیم.
94/11/03 - 11:32
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها