واضح آرشیو وب فارسی:تفتان ما: زمان غذاخوردن چه تاثیری روی افراد مختفل میگذارد و موجب بروز چه تغییراتی در بدن ان ها میگذارد وقت غذاخوردن را چگونه باید تعیین کرد و بهترین محدوده های زمانی برای صبحانه ، نهار و شام چه ساعاتی از شبانه روز است؟به گزارش سرویس خبری تفتان ما ، بسیاری از مردم می خواهند غذای سالم تر بخورند در حالی که تغییر رژیم غذایی برایشان مشکل است اما فقط عوض کردن زمان غذا خوردن می تواند در سلامت شخص تاثیر بگذارد. مدت هاست این موضوع روشن شده که تغییر زمان خوردن غذا می تواند در وزن و متابولیسم شخص موثر باشد. به گفته متخصصان حداقل در مورد موش ها این موضوع ثابت شده است. از آزمایش هایی که روی موش ها صورت گرفته بود چنین به نظر می رسد که رمز بهتر شدن سلامت، کاهش محدوده زمانی ساعات غذا خوردن (فاصله صبحانه تا شام) است که در نتیجه آن فاصله خوردن شام تا صبحانه افزایش یافته و مدت گرسنه ماندن بیشتر می شود. چند سال قبل، پرفسور «ساتچیداناندا»، از انستیتوی «سالک» در کالیفرنیا که شهرت جهانی دارد، نشان داد موش هایی که با غذای پرچرب تغذیه می شوند اما فقط می توانند این غذا را در مدت 8 ساعت بخورند، سالم تر از موش هایی هستند که درست همین غذا به آنها داده شده بود ولی محدودیتی برای مدت زمان خوردن آن نداشتند. در بررسی هایی که سال های بعد صورت گرفت همان متخصصان یک بار دیگر صدها موش را در طول روز برای مدت زمان متفاوت از 12 تا 15 ساعت، گرسنه نگاه داشتند و به این نتیجه رسیدند که موش هایی که حداقل 12 ساعت بدون غذا مانده بودند، سالم تر از موش هایی بودند که همان مقدار کالری را به تدریج و در طول مدت بیشتری مصرف کرده بودند. ولی آیا این موضوع در مورد انسان نیز صدق می کند؟ برای یافتن پاسخ این سوال دکتر «جاناتان جانسون» از دانشگاه «ساری» در انگلیس، 16 داوطلب را به مدت 10 هفته تحت نظر قرار داد. به گزارش بی بی سی، تیم دکتر جانستون، در بدو امر چربی بدن، قند و چربی خون (تری گلیسیرید) و همچنین کلسترول داوطلبان را اندازه گرفتند و بعد به طور تصادفی یعنی بدون در نظر گرفتن ملاحظه خاصی، آنها را به دو گروه قرمز و آبی تقسیم کردند. به گروه آبی که گروه کنترل بود، گفته شد که روال عادی غذا خوردنشان را ادامه دهند ولی از گروه قرمز خواسته شد در حالی که رژیم معمولی خود را حفظ می کنند، صبحانه را 90 دقیقه دیرتر و شام را 90 دقیقه زودتر از وقت همیشگی صرف کنند. به این ترتیب به مدتی که گروه دوم غذا نمی خوردند، جمعا سه ساعت اضافه شد. هر یک از داوطلبان دفتر یادداشتی داشتند که مدت خواب و مقدار غذای روزانه شان را در آن می نوشتند تا مطمئن باشند هر روز در همان حد معمول غذا می خورند. ولی چرا کوتاه تر کردن محدوده زمانی که شخص غذا می خورد، باید چیزی را عوض کند؟ برای پاسخ باید به دو مکانیسم احتمالی اشاره کرد. اول این که آزمایش های متعدد نشان می دهد پرهیز طولانی از غذا، مثل روزه گرفتن مفید است. همچنین به نظر می رسد که بدن انسان برای سوزاندن کالری، در اوقات معینی از روز بهتر کار می کند. دکتر جانستون معتقد است که بدترین موقع برای پر کردن معده از قند و چربی، آخر شب است یعنی وقتی که مقدار این مواد در خون زیاد است. بدن ما واقعا دوست ندارد که هنگام شب با مقدار زیادی چربی و قند دست و پنجه نرم کند. برای بدن تاثیر منفی خوردن در نصف شب به مراتب از خوردن همان ماده غذایی در طول روز، بیشتر است. یک ضرب المثل قدیمی می گوید: صبحانه را مانند پادشاه، نهار را مانند شاهزاده و شام را مانند گدا بخور. به نظر می رسد این توصیه درست است. اگر باید غذاهای سرخ کردنی و پرچربی بخوردید، آن را صبح بخورید. ولی نتیجه آزمایش اصلی، یعنی کاهش مدت زمانی که به داوطلبان اجازه غذا خوردن داده شد، چه بود؟ یافته ها نشان داد گروهی که صبحانه را دیرتر و شام را زودتر خورده بودند در مقایسه با گروه کنترل، مقدار بیشتری از چربی بدنشان را از دست داده بودند و میزان قند خون و کلسترولشان هم پایین تر بود. به این ترتیب می توان گفت نتیجه این آزمایش ها که اولین بار بود روی انسان انجام می گرفت بسیار مفید بود. افزایش مدت پرهیز از غذا ممکن است برای بسیاری کاملا مقدور نباشد، ولی مطالعات نشان می دهند که اگر بتوانید این برنامه را دنبال کنید بی فایده نخواهد بود و مطمئنا کار خوبی است که خوردن چیزبرگر را در نیمه شب کنار بگذارید. انتهای پیام/ تسنیم
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تفتان ما]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]