محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827982972
گفتگویی با مهشید افشارزاده سوپراستار دهه ۷۰ سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:بهترین خبر: بهترین خبر – مهشید افشارزاده بازیگری است که در دهه ۷۰ سوپراستار سینمای ایران بود. او در سال های اخیر در فیلم هایی چون «عیار ۱۴» و «آقای رئیس جمهور» بازی کرده است. وی مدتی از بازیگری فاصله گرفت و به ساخت فیلم روی آورد. عنوان اولین فیلم سینمایی وی «پنج ستاره» بود که با بازی شهاب حسینی، همایون ارشادی، سحر قریشی و بهناز جعفری همراه بود. حالا که علاو بر بازیگری در کسوت کارگردان قرار گرفته است، گفتگویی با این هنرمند داشتیم که در ادامه می خوانید: از کودکی خودتان برایمان بگویید؟ در آبادان متولد شدم در سه سالگی به تهران آمدیم. پدر و مادرم توجه خاصی به من داشتند. همچنین در مدرسه دانش آموز ممتاز بودم. جرقه های حضور در هنر؟ من از گذشته به هنر بخصوص نویسندگی علاقه مند بودم تا سن ۱۱ سالگی تمام کتاب های کتابخانه پدرم را که نویسندگان معروف داخلی و خارجی بودند، خوانده بودم. رمان های معروفی همچون بینوایان، بر باد رفته، و …. از نویسندگان داخلی کتاب های جمالزاده، و ….. اینها باعث گرایشم به هنر شد. بعدها در تالار محراب دوره تئاتر را گذراندم و از طریق سازمان تبلیغات وارد حرفه سینما در رشته بازیگری شدم. اما بیشتر هدفم کارگردانی بود. از ابتدا با تئاتر شروع کردید؟ رشته تئاتر کنکور دادم قبول شدم؛ اما در مصاحبه قبول نشدم. از طریق معرفی نامه ای که به تالار محراب ارائه دادم، توانستم در دوره دو ساله که برای مربیان امور تربیتی گذاشته بودند، شرکت کنم که تمام استادان دانشگاه تهران تدریس می کردند. بعد از طریق سازمان تبلیغات برای حضور در سینما انتخاب شدم. نقطه عطف کاری شما که به مخاطبان معرفی شدید؟ با فیلم دوم خود با نام «افسون» که فروش فوق العاده ای داشت و یک ملودرام خانوادگی بود، دیده شدم. علیرغم اینکه در فیلم های درویش، میلانی و خسرو معصومی بازی کرده بودم بار دیگر در فیلمی شاخص شدم که در آن زمان تجاری بودند. دهه هفتاد پرکارترین بازیگر و سوپر استار سینما بودید. در این خصوص صحبت کنید؟ سال ۷۲ چهار فیلم در جشنواره داشتم. آن سال پرکارترین بازیگر سینما بودم. شاید به دلیل توانایی فیزیکی بعضی نقش ها به من پیشنهاد می شد؛ چرا که ورزشکار هستم. مثلا فیلم «یاران» به من پیشنهاد شد که صحنه پریدن از هلیکوپتر را داشت. در اصل توانایی فیزیکی و فروش فیلم های قبلی باعث پرکاری من در سینما شد. با توجه به صحبتهایی که داشتید چه ورزشی را دنبال می کردید؟ از ۱۵ سالگی در رشته والیبال فعالیت باشگاهی داشتم و به طور حرفه ای کار می کردم. در سال های بعد به عنوان عضو تیم والیبال استان تهران انتخاب شدم. این ورزش در روند کاری من تاثیر داشت. بعد از بازیگری به سراغ کارگردانی رفتید؟ ۱۰ سال به دنبال پروانه ساخت در وزارت ارشاد بودم و یکی از دلایل آنها این بود که من مدرک تحصیلی در رشته سینما ندارم. به آنها گفتم من ۲۰ سال سابقه فعالیت حرفه ای در سینما دارم و از نزدیک شاهد دکوپاژ کارگردان و حرکت های دوربین بودم؛ اما فعلا در جامعه مدرک گرایی نقش اساسی دارد. به خاطر همین در رشته تدوین و فیلم سازی ادامه تحصیل دادم تا بتوانم به کارگردانی بپردازم. بدون هیچ پشتوانه و با تلاش خودم. بعد از «پنج ستاره» چرا کمتر کارگردانی می کنید؟ با توجه به شرایط اقتصادی کشور هیچ تهیه کننده ای سرمایه گذاری نمی کند. مگر اینکه با اسپانسر همکاری داشته باشد و اسپانسر هم زمانی که فیلمنامه را تغییر دهد، حاضر به همکاری است که من به همین دلیل چند کار را قبول نکردم. در فیلم های خود می خواهید به مسائل زنان بپردازید؟ مانند فیلم «پنج ستاره»؟ مهم داستانی است که مردم دوست داشته باشند و به سوالاتشان جواب دهد. در «پنج ستاره» قهرمان مشخصی نداشتم. همه شخصیت ها قهرمان بودند. شیرین ترین و تلخ ترین خاطرات شما در زمان کاری؟ هر روز ساعت ۶ صبح بیدار شدن ، سرما، گرما، باران، سختی کار است. در کنار آن رنج اندیشیدن هم بیافزایید. شیرینی های کار هم زمانی است که موفقیت فیلم را در جشنواره و درمیان تماشاگران مشاهده می کنید. چقدر مطالعه می کنید؟ خیلی به مطالعه علاقه مند هستم و این که به روش سنتی کتاب را ورق بزنم. در حال حاضر کتاب هایی که قبلا مطالعه کرده ام را بازخوانی می کنم. فعلا پول خرید کتاب را ندارم. (خنده) سینما می روید؟ چه فیلم هایی را دیدید؟ فیلم «شیفت شب» نیکی کریمی و «رخ دیوانه» را دوست داشتم که مسائل روز را مطرح کرده بودند. تفاوت سینمای امروز با گذشته؟ فیلم آینه تمام نمای تفکرات کارگردان است. فکر می کنم فیلمسازان جوانی که وارد این عرصه شده اند، تفکر متفاوتی دارند و با روح زمانه خود هماهنگ هستند. هر چند که فیلم های کودکانه و تخیل پذیر کم شده است، اما فیلمهای اجتماعی خوبی داشته ایم. برخلاف دهه شصت که فیلم ها کلاسیک بودند. دلیل موفقیت یک فیلم خوب؟ فقط یک داستان خوب و یک ستاره پرطرفدار مستلزم فروش خوب نیستند. کمیت و کیفیت با هم ارتباط مستقیمی دارند. خلاقیت، قدرت تدبیر، ایده های تازه، تسلط به کار، آشنایی با دانش سینمایی، ارتقای سطح سلیقه مخاطب، به موفقیت فیلم کمک می کنند. دوستانی که فیلم های هنری و به اصطلاح خودشان ضد قصه می سازند، بدانند یک ذهن متفکر باید شناخت و درک درست از طیف های مختلف جامعه ای که در آن زندگی می کند، داشته باشد. به نظر من از ابتدای خلقت تا الان قصه آدم ها را جذب کرده است. باید در شرایطی که مخاطب سینما درحال تقلیل است، از ایجاد این گسست خودداری شود. در جوامع دیگر وجوه هنر، تفکر و صنعت به درستی در حال حرکتند. سینمای ما باید با دیگر کشورها رقابت کند و تفکر را با بیانی جذاب در قالب سینما به مخاطب عرضه کنند. به چه موسیقی علاقه مند هستید؟ همه نوع موسیقی از کلاسیک، پاپ، سنتی را دوست دارم. آشپزی می کنید؟ مجبورم که آشپزی کنم (خنده) داستان فیلم بعدی شما چیست؟ داستانی کمدی درام است که اگر تهیه کننده داشته باشم، کار خود را شروع می کنم. حرف پایانی؟ زمانی که در اینستاگرام جستجو می کردم، متوجه شدم که چقدر قضاوت یک سویه بد است. یک بیماری فرهنگی است که آدم ها به آن دچار شده اند. ما باید درباره آن حرف بزنیم، فیلم بسازیم و از قابلیت فرهنگی سینما برای پاسخ دادن به سوال های عمیق انسانی استفاده کنیم./باشگاه خبرنگاران
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بهترین خبر]
[مشاهده در: www.behtarinkhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها