تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871213782
من شناسنامه فوتبال صنعت نفت هستم/ نان و نمک حجازی نگذاشت پرسپولیسی بشوم
واضح آرشیو وب فارسی:خوزنیوز: بازیکن دهه 60 فوتبال آبادان گفت: برای فوتبال این شهر افتخارات زیادی را کسب کردم و خالصانه می گویم که من شناسنامه فوتبال صنعت نفت هستم.ارزشش را داشت که منتظر بمانم تا گوشه ای دیگر از تاریخ فوتبال آبادان را از زبان یکی دیگر از چهره های ملی این رشته بشنوم. بعد از چند بار بالا و پایین شدن تاریخ مصاحبه، بالاخره برای بعدازظهر یکی از روزهای معلق میان سرما و گرمای دی ماه آبادان با «عزیز دسترس» بازیکن تیم ملی فوتبال ایران در دهه 60 قرار گفت وگو را هماهنگ کردم. برخلاف بسیاری از آنهایی که حقشان در فوتبال ناحق شده، گلایه نکرد، آمد و تنها فقط راوی بود، روایت گر زندگی خودش، دسترسی که روزگاری به «سوکراتس» فوتبال ایران معروف بود اما در همان روزهای سوکراتس بودن هم زمانیکه روبروی پرویز دهداری قرار می گرفت، دست به سینه می ایستاد. عزیز دسترس در خانواده ای متولد شد که به لحاظ فوتبالی ریشه در تیم فوتبال کارگر داشت؟ بله، پدرم، حمید دسترس، یک کارگری قدیمی و همبازی مرحوم محمود زارع بود هر چند که با بزرگان شاهین مثل پرویز دهداری و منوچهر سالیا نیز دوستی بسیار نزدیک داشت. خانواده دسترس اصالتاً اهل کدام منطقه بودند؟ ریشه خانوادگی ما متعلق به منطقه مندلی در کردستان عراق است و پدربزرگم در این منطقه به دنیا آمده بود اما پدرم در آبادان متولد شد، حتی پدربزرگم هم در آبادان شاغل بود و در کشتارگاه در کنار پدر رضا مجدی کار می کرد و به پالایشگاه گوشت می رساندند. خود شما متولد کدام منطقه از آبادان هستی؟ من در منازل شرکت نفتی ایستگاه 12 به دنیا آمدم، سومین فرزند خانواده بودم و در کل ما پنج برادر و دو خواهر هستیم. تا چند سالگی در ایستگاه 12 ساکن بودید؟ فکر کنم 7 ساله بودم که به منزلی روبروی ورزشگاه تختی فعلی نقل مکان کردیم. و آنجا بود فوتبال در کوچه و خیابان برای شما آغاز شد. دقیقاً. در آن سال ها بازیکنانی مثل نادر اسدالله زاده، جمشید بشاگردی، حسن نظری و برادرم، مجید در آن منطقه همبازی بودند. پس علاوه بر پدر، اخوی شما هم فوتبالیست بود. بله، مجید در لیگ تخت جمشید سال 52 و زمانی که آقای واقف هدایت تیم صنعت نفت را بر عهده داشت در پست دفاع چپ برای این تیم به میدان رفت. فوتبال برای شما از چه زمانی شکل جدی تری به خود گرفت؟ در آن سال ها سعید، دیگر برادرم برای تیم آقای بزمه یعنی جاوید بازی می کرد، یک روز به دعوت او بر سر تمرین های این تیم حاضر شدم، بزمه بازی من را پسندید و به محل کار پدرم-آتشنشانی شرکت نفت- رفت و اجازه ام را برای بازی کردن گرفت، پدرم ابتدا گفته بود که عزیز شناگر است ولی بزمه رضایتش را جلب کرد و من بازیکن تیم جاوید شدم. شناگر؟ بله، من قبل از فوتبال قهرمان شیرجه استان خوزستان و نفر پنجم ایران در این رشته بودم. چه سالی بازیکن جاوید شدید؟ فکر کنم 52 یا 53 بود. از همان ابتدا در خط حمله بازی می کردید؟ آقای بزمه گفت که قدت بلند است و به درد مهاجم می خوری و 2 سال برای تیم جاوید در خط حمله بازی کردم. بعد از این 2 سال داستان صنعت نفت برایتان شروع شد؟ بله، یک روز مرحوم پرویز دهداری به صورت اتفاقی برای دیدن مسابقه دو تیم جوانان جاوید و سپه به زمین خاکی کنار ورزشگاه فعلی آمد، در آن بازی که من کاپیتان جاوید بودم و علی پورآفریقا کاپیتان سپه، سه بر صفر پیروز شدیم و من هر سه گل را وارد دروازه حریف کردم، همان جا آقای دهداری از آقای بزمه اسمم را پرسیده بود و فهمید که فرزند حمید دسترس هستم، صدایم کرد و برای دقایقی صحبت کردیم و در نهایت صنعت نفتی شدم. حس یک نوجوان در برابر فردی که آن روزها شاید مرد نخست فوتبال ایران بود، در آن لحظه چگونه بود؟ خیلی ترسیده بودم، تمام دقایق صحبت را دست به سینه سپری کردم، هیچ وقت آن دقایق از ذهنم پاک نمی شود، آنروزها پرویز دهداری برای خودش شخصیت بزرگی بود، ما فقط عکسش را دیده بودیم، بعد از آن صحبت بود که به تیم جوانان صنعت نفت رفته و درست در سال 55 در حالیکه تنها 17 سال داشتم برای صنعت نفت در لیگ تخت جمشید بازی کردم. بین آن همه مهاجم بزرگ. بله، آن روزها صفدر بنده، ذوالفقار نظام آزادی، علی فیروزی و شهید ناصر شاملی در صنعت نفت بودند ولی بازهم به عنوان جایگزین وارد زمین می شدم. اولین بازی که برای صنعت نفت در لیگ تخت جمشید بازی کردید را در ذهن دارید؟ بله، اولین بار روبروی تاج در آبادان وارد زمین شدم، تاجی که بازیکنانی مثل حجازی، روشن، دانایی فر، اسکندریان، نظری، عبدالهی و البته الگوی فوتبالی خودم، مرحوم غلامحسین مظلومی را در ترکیب داشت؛ باورم نمی شد که قرار است در این سن و سال در برابر این اسامی بزرگ وارد زمین بشوم، خیلی جالب است بدانید که در برابر نام هایی بازی کردم که در همان روز مسابقه، تصاویرشان را به دیوار اتاقم چسبانده بودم و بعد از پایان بازی با تک تک آن ها عکس یادگاری گرفتم، به هرحال خود من از بچگی استقلالی بودم. نتیجه آن بازی چه شد؟ یک بر صفر باختیم. با این گفته ها به نظر می رسد استرس زیادی داشتید. وحشتناک بود، نمی توانستم بند کفشم را سفت کنم، دستم از ترس خشک شده بود، جهانبخش داراب پور در آن روز بند کفشم را سفت کرد تا بتوانم وارد زمین بشوم، باور کنید اگر دست خودم بود بازی نمی کردم هر چند در همان سال در برابر پاس و ملوان هم بازی کردم و رفته رفته این استرس کمتر شد. و در کنار صنعت نفت تا لیگ تخت جمشیدی که نیمه کاره ماند حضور داشتید؟ بله، قبل از بازی با بانک ملی بود که فهمیدیم لیگ تعطیل شده است، یکی از بازیکنان جوان کل ادوار لیگ تخت جمشید بودم، یادم می آید یک بار در بازی برابر تیم پاس، کازرانی و همایون شاهرخی در محوطه جریمه به رویم خطا کردند و نظام آزادی آن پنالتی را تبدیل به گل کرد، بعدها که در کنار شاهرخی-به عنوان کمک مربی- در تیم ملی حضور پیدا کردم وقتی می گفتم که روبروی شما بازی کردم باورش نمی شد و می گفت؛ عزیز دروغ می گویی، به این خاطر که اختلاف سنی ما زیاد بود. بعد از پیروزی انقلاب دوباره مسابقات محل های در آبادان جان گرفت، شما عضو تیم کدام محله بودید؟ در کنار بازیکنانی مثل جمشید و علی بشاگردی، عبدالرضا برزگری، نادر اسدالله زاده، شهید عبداله صخراوی و مجید دسترس، برای تیم تانکی 2 بازی کرده و در فینال هم تیم احمدآباد که مربیگری اش را آقای بزمه بر عهده داشت و بازیکنانی مثل محمود سراج و ابراهیم قاسمپور در آن حضور داشتند را 5 بر یک برده و قهرمان شدیم. در همان سال ها مرتب برای تیم های ملی پایه ای هم به میدان می رفتید. بله، برای تورنمنت کن فرانسه به مربیگری مرحوم دهداری و مسابقات تاشکند به مربیگری یاگودیچ لباس تیم ملی جوانان را بر تن کردم. به غیر از شما کدام بازیکنان آبادانی دیگر در این تیمهای ملی حضور داشتند؟ شهریار قاسمپور، محمود سلطانی و عبدالله صخراوی بودند و اوج کار ما در آن سال ها هم حضور به همراه تیم منتخب خوزستان در تورنمنت تبریز بود که تک گل تیمم را در برابر تیم ترکیه از پشت محوطه جریمه در دقیقه 88 به ثمر رساندم و با توجه به اینکه تیم تبریز و تیم ملی ایران؛ دو تیم دیگر ایرانی حاضر در این مسابقات پیش از این دیدار نتیجه نگرفته بودند، آن گل خیلی سروصدا کرد. اولین بار برای مسابقات جام ملت های آسیای کویت به تیم بزرگ سالان دعوت شدید؟ بله، قبل از آغاز جام ملت های آسیا تیم ملی در یک دیدار تدارکاتی به مصاف صنعت نفت رفت و 2 بر صفر شکست خورد، بعد از آن دیدار من، به زرگری، گله داری، غلام نژاد و فیروزی به تیم ملی دعوت شدیم که در نهایت من و برزگری در کنار تیم ملی ماندیم. همان مسابقاتی که منجر به ثبت یک رکورد تاریخی هم برای شما شد؟ بله در آن بازی ها من با 21 سال به عنوان جوان ترین بازیکن و ناصر حجازی هم به عنوان مسن ترین بازیکن رقابت ها، مطرح شدیم. بازی هایی که زمان برگزاری اش مصادف با آغاز جنگ ایران و عراق شد. شرایط سختی داشتیم، حسن روشن خبر شهادت برادرش را در همان مسابقات شنید، ما از رادیو آبادان با صدای جرموز که پیام می داد که موارد مشکوک را گزارش بدهید، با استرس روزها را پشت سر می گذاشتیم،؛ من و حسون نمی دانستیم چه اتفاقی افتاده است، همه تلفن ها قطع بود، از خانواده کاملاً بیخبر بودیم و در همان بازی ها و با آن شرایط روحی کویت را شکست داده و سوم شدیم و حسون به زرگری گل ما را به ثمر رساند، جالب اینجاست که سعید طرابلسی؛ بازیکن آن تیم کویت این روزها در تلویزیون ملی این کشور قاری قرآن است. در آن شرایط سخت و بعد از بازی ها چطور خانواده را پیدا کردید؟ سه روز در راه بودیم تا از مرز ترکیه وارد کشور شدیم، وارد مرز بازرگان که شدیم با منزل خاله ام در قزوین تماس گرفته و فهمیدم خانواده ام آنجا هستند، یک شب را در قزوین بودم و بعد به آبادان و پیش پدرم رفتم. ادامه زندگی فوتبالی تان در شرایط دشوار جنگی و جنگ زدگی چگونه دنبال شد؟ رفتم تهران پیش رضا نعلچگر که او پیشنهاد داد که بر سر تمرین استقلال حاضر بشوم و همان جا بود که ناصر حجازی به صورت رسمی خواست که بازیکن این تیم بشوم و 100 هزار تومان هم پول گرفتم؛ پولی که آن روزها می شد با آن یک پیکان خرید. گویا مرحوم دهداری از حضورتان در استقلال دلخور شده بود. بعدازآنکه در یک بازی دوستانه دو گل را وارد دروازه آرارات کردم، روزنامه ها تیتر زدند و حضورم در استقلال علنی شد، بعد از یکی از جلسات تمرینی، ملاسعیدی از روزنامه هدف به سراغم آمد و گفت که پرویزخان گفته به محل کارش در ساختمان شرکت نفت بروم، رفتم، در حالی که اخم کرده و عصبانی بود گفت که چرا برای انتخاب تیم مشورت نکردی، گفتم که نمی دانستم که شما کجا هستی. واقعاً نمی دانستید؟ می دانستم اما ترسیده بودم و جوابی نداشتم، ابتدا به ساکن گفت که آبادانی باید در شاهین بازی کند ولی واقعیت این بود که من هم کارگری بودم و هم استقلالی، بعد گفتم که اگر دستور بدهید همین حالا به شیراز می روم و برای تیم آقای سالیا بازی می کنم که بعد از اینکه متوجه شد که از استقلال پول گرفته ام، قبول نکرد و گفت؛ به قراردادت پایبند باش، به هر حال پرویز خان صلاح من را می خواست و رابطه صمیمی با پدرم داشت و هر موقع می خواست قلیه ماهی بخورد به منزل ما می آمد. برای بازی در خط حمله استقلال هم رقیبان سختی داشتید؟ چنگیز، پرویز مظلومی، برهان زاده و بهتاش فریبا هم بودند اما بازهم عباس رضوی؛ سرمربی وقت استقلال به من بازی می داد. در دربی پایتخت هم بازی کردید؟ بله در دو بازی رفت وبرگشت به زمین رفتم، هیچ وقت یادم نمی رود که در یکی از این دو بازی 120 هزار تماشاگر به ورزشگاه آمده بودند و حتی روی پیست کنار زمین و نورافکن ها هم جمعیت نشسته بود. اما عمر حضور شما در استقلال بیشتر از یک سال دوام نیاورد. باوجود اینکه محمد پنجعلی و علی پروین به صورت جدی می خواستند که پرسپولیس بروم و حتی 200 هزارتومان را هم پیشنهاد دادند، قبول نکردم. چرا؟ به هرحال آن روزها قدرت فوتبال ملی و لابی های فدراسیونی به رنگ قرمز بودند؟ بله، با پنجعلی در کویت هم اتاق بودم، بارها گفت که پرسپولیس بیا تا در تیم ملی هم فیکس بشوی ولی من در فضای اخلاق مدار استقلال و در کنار ناصر حجازی که جوانی مثل من را حتی به خانه اش دعوت کرد، کار کرده بودم و نمی توانستم بعضی مسائل را تحمل کنم، نان و نمک حجازی نمی گذاشت قرمز بپوشم. ولی شما که در همان سال ها هم ملی پوش می شدید؟ بله، برای رقابت های مقدماتی المپیک مسکو و آسیایی پکن در اردو بودم هر چند در نهایت فرشاد پیوس به جای من به چین رفت. پیشنهاد 200 هزارتومانی پرسپولیس را رد کرده تا به شیراز رفت و مجانی بازی کنید. بله، به خاطر مرحوم سالیا رفتم و به این دلیل که فوتبالم را مدیون او بودم و تا سال 64 و قبل از خدمت سربازی برای صنعت نفت در شیراز بازی کردم. سربازی را کجا بودید؟ تیم دریانوردان تهران، یکسال هم اضافه خدمت خوردم تا بیشتر برای این تیم بازی کنم. بعد از دریانوردان فوتبال برای شما تمام شد؟ بله، قرار بود از طریق ابراهیم قاسمپور به قطر بروم که دیر رسیدم و در نهایت امیر قلعه نوعی به جای من به این کشور رفت و زندگی من بعد از آن از فوتبال دور شده و با کار در امارات و ایران گره خورد. یعنی دیگر هیچ وقت در میدان فوتبال دیده نشدید؟ سال 70 بعد از آنکه علی فیروزی سرمربی تیم صنعت نفت شد بر سر تمرینهای این تیم حاضر شدم ولی شرایط برای حضورم در این تیم مهیا نشد. بعد از پشت سر گذاشتن عمر بازی کردن در میادین فوتبال، امروز حسرت کدام اتفاق نیفتاده ورزشی را می خورید؟ ما در شرایط سخت جنگی و در حالی که پدر در کنارمان نبود فوتبال بازی کردیم ولی اگر باز هم دنیا بیایم بی شک فوتبالیست می شوم، شاید تنها حسرت من در این زمینه این باشد که مثل غلامحسین مظلومی بازیکن فیکس تیم ملی نشدم. به عنوان بازیکن شهرستانی در تیم ملی آن سال ها اجحاف ندیدید؟ قطعاً همین اجحاف ها باعث شد که کمی توی ذوقم بخورد. با کدام یک از همبازیان سال های دورتان هنوز در ارتباط هستید؟ با اصغر حاجیلو و پرویز مظلومی هنوز رابطه دارم، ناصر حجازی تا پیش از فوتش مرتب جویای احوالم می شد، احمدرضا عابدزاده در اردوی مسابقات پکن هم اتاقم بود و به عنوان یک باتجربه هوای این بازیکن جوان و آبادانی آن روزها را داشتم، به همین خاطر با هم در ارتباط هستیم، ولی به خاطر تغییر ظاهری ام بسیاری از دوستان قدیمی شاید مرا به خاطر نیاورند، بعضی از دوستان بعدازاینکه مرا می بینند، می پرسند؛ «سوکراتس پس موهات کو؟!». در آبادان، شهر فوتبال به حق فوتبالی ات رسیدی؟ برای فوتبال این شهر افتخارات زیادی را کسب کردم و خالصانه می گویم که من شناسنامه فوتبال صنعت نفت هستم و از نوجوانی تا پایان فوتبالم در این تیم حضور داشتم، هیچ وقت یادم نمی رود زمانی که در تیم دریانوردان تهران توپ می زدم وقتی از برنامه ورزش و مردم برای مصاحبه آمدند، گفتم؛ عزیز دسترس هستم، بازیکن تیم صنعت نفت آبادان. به خاطر همین موضوع توبیخ شدم، ولی در کل انتظاری ندارم به این خاطر که هیچ وقت برای فوتبال کیسه ندوختم، جوانی ام را برای آبادان و صنعت نفت گذاشتم و در آن ساله ای سخت جنگ امثال من، برزگری، قاسمپور و فیروزی نام فوتبال آبادان را در سطح ملی زنده نگه داشتیم و در نهایت اینکه چه باشیم و چه نباشیم فوتبال این شهر را دوست داریم. مرجع / فـارس
پنجشنبه ، ۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خوزنیوز]
[مشاهده در: www.khouznews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها