محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830184070
فرزندان باد؛ سرگردان ترین، بی سرزمین ترین و طردشده ترین قوم تاریخ
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
فرزندان باد؛ سرگردان ترین، بی سرزمین ترین و طردشده ترین قوم تاریخ استان‌ها > ایلام - هزار و پانزده سال پیش، مردمانی شمال غربی هندوستان را ترک کردند و به سوی سرزمینهای غربی و شمالی کوچ کردند.این قوم از از تاریخ به بعد، سرگردان ترین، بی سرزمین ترین و طردشده ترین قوم تاریخ شدند و لقب"فرزندان باد" را به خود گرفتند.کولی ها اینگونه آغاز شدند.
به گزارش کردپرس ، در استان ایلام جمعیتی نامعلوم از کولیها زندگی می کنند. این افراد اغلب در حاشیه شهر و یا روستاها زندگی می کنند و در هر دو این نواحی مورد طرد و سوء ظن، قرار می گیرند و اغلب در روستاها تلاش رسمی و غیررسمی در جهت بیرون راندن شان صورت می گیرد. به همین دلیل این افراد، سعی در پنهان کردن هویت خود دارند اما این تلاشی نافرجام است زیرا کولیها قومی با ویژگیهای فیزیکی، زبانی و فرهنگی خاص خود هستند که در سراسر جهان، قابل شناسایی برای افراد بومی هستند.
خاتون در زیرزمین را به رویم باز می کند.زیرزمینی که ارتفاع سقف اش کمتر از یک متر و نیم است و با پرده ای به دوقسمت تقسیم می شود.یک طرف تمام وسایل زندگی اش- دو دست رختخواب، یک گاز تک شعله و چند بشقاب و استکان را بر هم تلنبار کره است و طرف دیگر میخهایی بلند به دیوار زده و از آن، پیراهن های کهنه و کیفها یی بی زیپ، بی دسته یا پاره شده آویزان کرده است.
سینی چای را که جلویم میگذارد، با اصرار به من تعارف می کند .و گویی با نگاهش التماسم می کند قبول کنم. هر انسانی با شرایط اجتماعی شدن در جامعه ای مانند ایلام، در این وضعیت با " در من" خود(بخشی از ذهن که هنجارها و ارزشهای اجتماعی را در خود ملکه کرده است) درگیری شدید پیدا می کند و اینگونه است که نوشیدن یک چای تمام ساختارهای ذهنی و پیش فرضهای یک انسان را در هم می شکند.
می پرسم: از کجا آمده اید؟
با دستش جایی پشت دیوارهای خرابه زیرزمین که کوههای شرقی هستند را نشان می دهد و می گوید: اونطرفها( و یکی از ایلات بزرگ ایلام را نام می برد) بعد از جنگ اومدیم ایلام..
کردی را با کمی لهجه مخصوص به خودشان که من هیچ تعریفی برایش ندارم، صحبت می کند.
درباره ورود این قوم به ایران شاهنامه می گوید که در زمان بهرام گور به فرمان وی این افراد را برای شاد کردن مردم و مطربی به قلمرو امپراتوری ایران وارد کردند. یا روایتی دیگر از رضاقلی خان هدایت در فرهنگ انجمن آرای ناصری در لغت نوری است که نوشته است که شاپور ذوالاکتاف هنگام ساختن سد شاپوری و شادروان در اهواز چندین هزار نفر از این طایفه را از کابل احضار کرده به خوزستان و شوشتر آورده که روزها مردهایشان به شغل عملگی مشغول و زن‌هایشان شب‌ها به ساقی گری و مطربی اشتغال داشته‌اند تا بند تمام شد.
آلفردو ارودلی، رهبر کولیان در برلین می گوید:«بیش از 600 سال است که کولیان مورد ملامت و سرخوردگی اروپایی‌ها هستند، گویی هر چیز بدی در این قاره رخ می‌دهد، آنها مسئول هستند. مابه‌عنوان پست‌ترین نژاد در هر جامعه‌ای ملاحظه می‌شویم. باگذشت زمان نه‌تنها هیچ‌چیز تغییر نکرده است، بلکه حالا انگار همه‌چیز به حالت اول برگشته است».
تمام اینها را در ذهنم مرور می کنم .و سوالم را از زنی می پرسم که نمی خواهد هویتش را بر من برملا کند. خاتون در پاسخ به سوالم که دلیل نامیدنشان به کولی چیست، به چشمهایم خیره می شود و می گوید:این را کسانی ساختند که از ما خوششان نمی آمد.اما تو به من بگو چه کسی را می پرستی؟مگر تو همان خدای احد و واحد را نمی پرستی؟ من هم همان را می پرستم...تمام شد...همین کافی است...
میپرسم زندگی برای شما چطوری بود؟
-ما خیلی سختی کشیدیم...خیلی بدبختی کشیدیم. از روزی که به یاد دارم بار و کوچ کردیم..روزی گوشه ی یک آبادی بودیم.تمام ابزارهایی را که می ساختیم می انداختیم روی دوشمان توی سرما و گرما می بردیم آبادی ها شاید کسی بخره و به جاش یک کاسه آرد بهمون بده...اگر هم می خریدن، بهمون نزدیک نمیشدن...از یک متری آرد را توی کیسه مون می ریختن...حالا هم خدا باز هم راضی باشه اگر مردم این شهر نباشن از گرسنگی می میرم من پیرزن، وضعیت ما هم قرار بوده اینطوری بشه.
تمام تلاش کولی دوری از وضعیت طرد اجتماعی است که به خاطر قومیت و نژاد و رنگ پوست و تمام عواملی که در آنها دخیل نیست، تجربه می کند. این آپارتاید اعلام نشده، باعث حاشیه ای شدن وی و فراموش شدنش می شود. این قوم که زمانی نه چندان دور، تنها کسانی بودند که ابزار زندگی روستایی و عشایری را برای مردم ما می ساختند در تمام دوره مهاجرت هزار ساله شان طرد شده اند و خوب به یاد دارند زمانی که ابزار را به خانه عشایر می بردند بیرون از خانه می نشستند، چای به آنها تعارف نمی شد یا اگر می شد، در کاسه یا ظرف بلااستفاده ای بود که دور ریخته می شد نه در استکان. این طرد اجتماعی تمام زوایای زندگی شان را به سمت انزوا برده است، حتی ازدواج دختران و پسران کولی نیز چالش بزرگی شده است. آنها این طرد را گویی سرنوشت ازلی و ابدی می دانند و در جامعه ای که هیچ برنامه ای برای ادغام واقعی آنها ندارد، از دور نظاره گر توسعه ای هستند که اکثریت در حال جا دادن خود در آن هستند .
کلید واژه ها: استان ایلام -
سه شنبه 29 دی 1394 - 19:12:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها