واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: (برجام در اقتصاد معجزه می کند؟)عنوان سرمقاله امروز روزنامه دنیای اقتصاد به قلم(علی میرزاخانی)است که در آن می خوانید: سرانجام پس از فرآیندی طولانی، داستان برجام به فرجام رسید و سایه تحریم ها از سر اقتصاد ایران رسما کنار رفت. انتظار فرسایشی برای به بار نشستن مذاکرات در همین مدت باعث تشدید رکودی شد که از چهار سال پیش همراه با تورمی کم سابقه بر اقتصاد ایران حاکم شد و اگرچه روند جهشی تورم تحت کنترل درآمد، اما حاکمیت رکود جز در فصل هایی از سال پیش در همه این دوران کاملا محسوس بود. رکود تورمی چهار سال اخیر میراثی به جا گذاشته است که رکودش باعث نگرانی شدید فعالان اقتصادی، سیاست گذاران و شاغلان شده است و تورمش باعث کاهش شدید قدرت خرید خانوارها. حال با کنار رفتن سایه تحریم ها که عامه مردم و فعالان اقتصادی تصور می کنند علت اصلی این مصائب بوده است، این پرسش برای مردم مطرح شده که آیا دوران این سختی ها با اجرای برجام به پایان خواهد آمد؟ گروهی به دلایل سیاسی همواره بر این توقع دمیده اند که اگر برجام به دوران سخت اقتصادی پایان ندهد، فایده ای بر آن متصور نیست و جالب آنکه پایان دوران سخت اقتصادی را هم معادل بازگشت به قیمت های دوره وفور قبل از تحریم تفسیر می کنند! اما واقعیت جز این است. اگر در یک جمله بخواهیم فایده برجام را برای اقتصاد ایران بیان کنیم، باید به کارکرد سلبی این توافق تکیه کنیم تا کارکرد ایجابی. به عبارت دیگر، می توان این سوال را مطرح کرد که اگر برجام و این دوره بیش از دو ساله که در انتظار به بار نشستن آن گذشت نبود، چه اتفاقی برای اقتصاد ایران می افتاد؟ پاسخ به این سوال، مجالی دیگر می طلبد اگرچه شاید بر کسی پنهان نباشد. البته این پاسخ را نباید به حساب تاثیر بی چون و چرای تحریم های ظالمانه بگذاریم. آنچه باعث شد تحریم ها، اقتصاد ایران را دچار التهابات مخرب سفته بازانه ای کند که انتخابات 92 و آغاز خوش بینانه مذاکرات بر آن مهر پایان زد، نه خود تحریم ها بلکه محیط اقتصادی از نفس افتاده تحت تاثیر بی تدبیری های سیاستی بود. شاهد مدعا هم سرنوشت نمونه آمریکای لاتینی این نوع سیاست ها یعنی ونزوئلا است که این روزها در غیاب هر نوع تحریمی با تورم افسارگسیخته سه رقمی و رکود ویرانگر دست و پنجه نرم می کند تا حدی که دیروز در آن کشور وضعیت فوق العاده اعلام شد. در عین حال، فارغ از ریشه های اصلی مصائب اقتصادی چهار سال اخیر، باید گفت که تحریم ها با تشدید و تقویت این ریشه ها، باعث افزایش غیرقابل محاسبه مخاطرات اقتصاد ایران شد که اگر خوش بینی های دو سال اخیر به رفع آنها نبود، این روزها وضعیتی بر اقتصاد ایران حاکم می شد که حتی آرزوی وضعیت فعلی هم محال می نمود. به عبارت دقیق تر، کارکرد اصلی برجام و انتظار دو ساله برای فرجام خوش آن، جلوگیری از تشدید مشکلات پیچیده و درهم تنیده ای بود که ریشه اصلی آن بی تدبیری های سیاستی و عامل فرعی اما تشدید کننده آن، تحریم های ظالمانه بود. به همین دلیل، تصور کارکرد ایجابی برای برجام بدون تدابیر سیاستی مکمل، تخیلی بیش نیست؛ اگرچه برخی اثرات هیجانی زودگذر بر آن مترتب است که امید می رود سیاست گذار بر این هیجانات دل نبندد. در یک جمع بندی کلی باید گفت که برجام اگرچه شرط لازم برای خروج از گرداب چالش های درهم تنیده اقتصادی است، اما شرط کافی نیست. اجرای برجام، مه غلیظ جاده را که حرکت ماشین اقتصاد را با مخاطرات غیرقابل پیش بینی مواجه کرده بود، برطرف می کند، اما سوال این است که آیا خود این ماشین را یارای حرکت است یا نه؟ با مروری بر کارنامه تیم اقتصادی در دو سال اخیر که قرار است این ماشین از نفس افتاده را مجددا به کار اندازند به سختی می توان به سوال فوق پاسخ مثبت داد. احتمالا رئیس جمهور نیز شاید به این نتیجه رسیده باشد که به راه انداختن ماشین اقتصاد، نیازمند همان عزم و اراده ای است که در حل و فصل مساله هسته ای به کار گرفته شد؛ با هدایت تیمی که ویژگی های تیم مذاکره هسته ای را با خود داشته باشد و ماندن در وضعیت فعلی هرگز این دو شرط کافی را فراهم نمی کند. امید می رود اکنون که شرط لازم تحقق یافته است، فرصت کوتاه فراهم سازی شروط کافی برای به راه انداختن ماشین اقتصاد نیز به هدر نرود.
یکشنبه ، ۲۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]