تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836979501
مصرف؛ قربانی تشکل گرایی دولتی
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: طاهر شبیری عضو هیات مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت تهران اقتصاد ایران از قبل از انقلاب تا به امروز زیربنای دولتی داشته است و تشکل های بخش خصوصی نیز با حمایت و هدایت دولت توانسته پا به عرصه ظهور بگذارند. اقتصادی نفتی عملا باعث شد که بسیاری از صنایع توسط دولت ایجاد شوند و حتی اگر بخش خصوصی نیز صنعتی را ایجاد کرد باز رد پای دولت در آن نمایان است. دولت از قبل از انقلاب تلاش داشت که تولید و کارآفرینی را تحت پوشش خود قرار دهد و اقتصاد در مسیری فرموله شده توسط حاکمیت سیاسی مسیر خود را طی کند. در چنین شرایطی یکی از ساده ترین راه های کنترل واحدهای کوچک و متوسط مقیاس که بیشتر در اختیار بخش خصوصی بود ایجاد تشکل هایی در جهت تبیین سیاست های دولت بود. گروه های همگنی که وجود داشت و اصناف نزدیک به هم دور یکدیگر جمع می شدند و انجمن هایی را تشکیل می دادند. این تشکل ها در عمل همان سیاست های دولت را اجرا می کردند اما ظاهر ماجرا این بود که بخش خصوصی خود برای آینده اش تصمیم می گیرد. در این میان اگر تشکل هایی نیز نه با تصمیم دولت بلکه با تصمیم خود فعالان بخش خصوصی شکل می گرفت بعد از مدتی در مدیریت به دولت وابسته می شد. اکثر واحدها بزرگ تولیدی در هر صنعتی یا متعلق به دولت و حاکمیت بود یا توسط دولت و حاکمیت مدیریت می شد. طبیعتا همین بنگاه ها مدیرانی را به تشکل ها تزریق می کردند که این افراد به دلیل سهم زیاد بنگاه تحت مدیریت از بازار طبیعتا مدیریت تشکل را عهده دار می شد. اصولا از همین روزن ما شاهد حضور مدیران سابق دولتی در تشکل ها بودیم و عملا تشکل های بخش خصوصی به نیمکت ذخیره دولتی ها بدل شدند. این تشکل ها هر کدام وظایفی روشن داشتند. کنترل کردن هر صنف و گروه از فعالان اقتصادی توسط خود آنها بسیار منطقی تر است. با شروع بحث خصوصی سازی این روش بیشتر مورد استفاده قرار گرفت و شاهد رشد بیش از پیش تشکل های بخش خصوصی بودیم. حال سوال این است که چرا تشکل های بخش مصرف تاکنون ایجاد نشده اند. جواب را باید در ساختار ایجاد تشکل ها جست وجو کرد. اگر بپذیریم که طراح تشکل های بخش خصوصی خود دولت است جواب این خواهد بود که دولت تاکنون نیازی به ایجاد تشکل های بخش مصرف احساس نکرده است. مصرف کنندگان طیف گسترده یی هستند که تمام مردم عادی را پوشش می دهند. در این شرایط دولت در حالت عادی هم با همین طیف روبه رو است پس چه دلیلی دارد که بخواهد بخش جدیدی ایجاد کند. از طرف دیگر 80درصد اقتصاد کشور دراختیار دولت است. در چنین شرایطی چه نیازی وجود دارد تشکل های حمایت از مصرف کنندگان ایجاد شود؟ این تشکل ها قرار است مردم را در برابر چه کسی حمایت کنند؟ وقتی خود دولت تولید کننده اصلی محسوب می شود دیگر چه نیازی به حمایت از مردم وجود دارد؟
شنبه ، ۲۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[مشاهده در: www.taadolnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها