تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833960560
امین: برخی از مدیران عامل از بیمه البرز گلایه دارند/آیا عاقلانه است شخص ثالث را زیر قیمت بفروشیم
واضح آرشیو وب فارسی:ایران و جهان: ایران و جهان - اعتبار صنعت بیمه به تبلیغ نیست بلکه به منش و رفتار مناسب در قبال مردم است و شرکت بیمه ای خوب است که پاسخگو و به تعهداتش پایبند باشد و خسارت بدهد. محمدابراهیم امین رئیس کل بیمه مرکزی این مطالب را اخیراً در جمع اعضای هیئت مدیره، مدیرعامل و مدیران شرکت سهامی بیمه البرز بیان کرده است که مبسوط آن به این شرح است: بیمه مرکزی به دلیل اشراف اطلاعاتی که به کل صنعت بیمه دارد، می تواند بر اساس آن اطلاعات نسبت به عملکرد یک شرکت و اداره کنندگان آن (که البته بیشترین نقش را مدیران دارند، ولی نمی توان نقش کارشناسان و کارکنان را انکار کرد) و هم در مورد نمایندگان و تمامی کسانی که واسطه ارتباط شرکت با جامعه و مردم هستند؛ قضاوت، اظهار نظر و داوری کند. اگر بخواهم این موضوع را بهتر باز کنم باید بگویم که اصولا یک شرکت بیمه ای خوب چیست؟ تا بر اساس آن بگویم ما کجای کار قرار داریم. وقتی که ما در داخل یک شرکت کار می کنیم به تناسب اینکه در چه جایگاه و مسئولیتی هستیم طبیعتا آن کارکرد روزمره و وظایفی که بر عهده ماست، نگاهمان را به مجموعه می سازد. پس اینکه یک شرکت خوب چه شرکتی است بستگی دارد به اینکه چه کسی قضاوت می کند. کارکنان، مدیران، نمایندگان، سهامداران، نهاد ناظر، مردم، جامعه و رسانه ها؟ کدامیک؟ و معیارها چیست؟ معیارهای کارکنان این است که اگر با ما منصفانه رفتار شود و به انگیزه های مادی و معنوی مان توجه شود و فضای مناسبی برای کار در اختیارمان باشد و در برخورد با ما تبعیض و بی عدالتی نباشد، سازمان خوبی خواهیم داشت. مدیران شرکت با مسایل دیگری روبرو هستند؛ باید جواب سهامداران، نمایندگان، نهاد ناظر، دولت، سازمان مالیاتی، ممیزان و حسابرسان را بدهند و تعادلی در همه اینها برقرار کنند که رضایت آنها را جلب کنند، پس خوب و بد شاخص های دیگری برای آنها دارد. مردم می گویند شرکت بیمه ای وقتی خوب است که هنگام خرید بیمه نامه آدم های مرتب و باشخصیت جواب ما را بدهند؛ راهنمایی و مشاوره کنند و با احترام بیمه نامه را به ما تحویل بدهند و اگر خسارت رخ داد به همین شیوه با ما برخورد شود و خسارت منصفانه و سریع پرداخت شود. سهامدار هم اگر متناسب با بازده ای که انتظار دارد به او سود داده شود می گوید شرکت خوب اداره می شود. اما از چشم نهاد ناظر معیارها چیز دیگری است. نهاد ناظر بر اساس قانون و مقررات وظیفه آن را دارد که از حقوق بیمه گذاران حمایت کند. در یک صنعت بیمه چگونه می توان اطمینان حاصل کرد که بیمه گذاران حقوقشان حفظ شده است؟ حقوق بیمه شدگان چیست؟ وقتی بیمه نامه ای خریده است پس تعهدات بیمه نامه اش باید روشن، شفاف و مشخص باشد. انتظارات و توقعات باید روشن باشد. حق بیمه هم باید اقتصادی باشد یعنی هم جبران خسارت را بکند و هم هزینه های بیمه گری را جبران کند و در نهایت بازده سهامداران نیز باقی بماند. پس اگر بدنه فنی یک شرکت بیمه در صدور بیمه نامه بی مبالات باشد و تحت تاثیر فشار نمایندگان و غیره بیمه نامه صادر کند و مهم نباشد حق بیمه را بگیرد یا کم بگیرد و یا اصلاً نگیرد و به اندازه واقعی حق بیمه دریافت نکند و تخفیف دهند و موقع خسارت نتوانند پرداخت کنند از دیدگاه نهاد ناظر حقوق بیمه گذار به خطر افتاده است. پس نهاد ناظر وارد ملاحظات فنی می شود که از حقوق بیمه گذار محافظت کند. از آن طرف هم حقوق بیمه گذار یک امر مجزا نیست و به هر دو طرف بستگی دارد. حق بیمه واقعی باید اخذ شود که شرکت بیمه هم درآمد داشته باشد و پایداری آن حفظ شود. منتها این پایداری بلند مدت است نه کوتاه مدت و اینجاست که تفاوت های مدیران در شرکت ها ی بیمه مشخص می شود. مدیر کوتاه نگر فکر می کند که تا می توانم دو سه سال در بازار بیمه نامه بفروشم، حق بیمه جذب کنم و سهم بازارم را بالاتر ببرم و دو سه سال دیگر که نیستم تعهدات برای دوره بعدی می ماند. در دنیا تنها تجارتی که تعهدات آن بلند مدت است، بیمه است. و نه تنها حق بیمه بلکه خسارت هم قابل برآورد نیست. یعنی دو طرف ترازنامه شرکت های بیمه برآوردی است. پس وقتی بخواهیم بین دو امری که هر دو برآوردی هستند ( درآمد ها و هزینه ها) تعادل بر قرار کنیم بین منابع و مصارف، کار پیچیده ای است که تحلیل فنی، مالی و اقتصادی می خواهد، خوب ما باید اینها را همینگونه بدون سیستم، ساختار و سازمان رها کنیم!؟ از هر کدام از مدیران عامل اگر بپرسید که آیا اکچوئری اش درست و دقیق بوده است، کمتر کسی پاسخ اش مثبت خواهد بود. همه می دانیم که چگونه این بیمه نامه ها را تهیه می کنیم و در بازار می فروشیم. اگر هیات مدیره، مدیر عامل و مدیران ارشد به این مسائل توجه نداشته باشند، مسائل به آینده موکول می شود. شرکت خوب شرکتی است که تعهداتی که در دست مردم دارد بتواند پاسخ دهد. نهاد ناظر می گوید که من حافظ حقوق بیمه گذاران هستم. برای چه ذخیره می گیریم برای اینکه خسارت بدهیم، اگر ذخیره کسری داشته باشد یعنی نخواهیم توانست از محل ذخایر خسارت بدهیم، پس از محل حق بیمه های دریافتی همان سال باید خسارت را پرداخت کنیم. پس به این معناست که آینده را در حال حاضر پیش خور کرده ایم. مگر اینکه مدیران شرکت های بیمه تصمیم بگیرند در یک پروسه سه یا چهار ساله اصلاح کنند؛ اول، حق بیمه به اندازه کافی بگیرند، دچار بازی رقابت در بازار نشوند، اگر کسی حق بیمه واقعی نمی دهد بیمه نامه نفروشند، دوم، به تدریج این ذخایر و سرمایه های لازم را در عرض دو یا سه سال افزایش دهند؛ صنعتی که نتواند به تعهدات خود پایبند باشد نمی تواند رشد کند، نمی تواند توسعه پیدا کند، آیا این خیانت نیست به مردم!؟ در بیمه های اجباری خیلی شاید مهم نباشد چون سالیانه است و خسارتشان هم سالیانه پرداخت می شود اما در بیمه های عمر باید دقت کرد . چه اتفاقی در پرتفوی صنعت بیمه افتاده است ؟ اتفاق عجیبی افتاده است، زمانی بیمه های باربری، آتش سوزی و مسئولیت بالای ۶ یا ۷ درصد پرتفو را تشکیل می دادند. در سال ۸۳ در بیمه البرز بیمه های آتش سوزی ۱۲ درصد، باربری هم همین حدود و مسئولیت هم درصد بالایی را تشکیل می داد. در حال حاضر اینها به یک یا دو درصد پرتفوی صنعت بیمه رسیده اند. ۳۵ درصد از پرتفوی صنعت بیمه را بیمه ثالث و ۲۹.۴ درصد آن را درمان تشکیل داده، یعنی ۶۴.۴ درصد پرتفوی صنعت بیمه را این دو رشته با محدودیت و تعرفه و مشکلات خاص خودشان تشکیل داده است که هر دو زیان ده هم هستند. سال ۹۳ ضریب خسارت شخص ثالث ۱۰۴ درصد و درمان ۱۱۷ درصد بوده است. تنها در درمان ۴۰۰۰ میلیارد تومان خسارت داده شد و ۳۰۰۰ میلیارد تومان حق بیمه گرفته شد. این دو رشته عصاره و ذخیره مالی شرکت های بیمه را می بلعد. در سال های قبل درمان ۱۰ یا ۱۱ درصد پرتفوی صنعت بیمه را تشکیل می داد بعد این رقم شد ۱۸ درصد اما به یکباره شد ۳۰ درصد. پرتفوی بیمه های عمر ۱۰.۷درصد شده است که با مجموع بیمه های درمان و ثالث می شود ۷۵.۱درصد، اگر حوادث راننده و بدنه خودرو را هم اضافه کنیم حدود ۵.۴ درصد اضافه می شود به پرتفوی صنعت بیمه، یعنی حدود ۲۰ درصد برای بیمه های اموال باقی مانده است! چرا این اتفاق افتاده است؟ جنگ قیمت باعث پایین آمدن حق بیمه ها شده است و به خاطر رکود اقتصادی، گردش مالی و تحرک و فعالیت بنگاهها کاهش یافته است و به تبع آن تقاضا برای بیمه اموال کم و محدود شده است. همه دچار کمبود نقدینگی هستند، پس تا رکود برطرف نشود چشم اندازی برای بیمه های اموال نیست که حتی با برداشتن تحریم ها و برطرف شدن رکود، ۳ سال دیگر آثارش را در بیمه شاهد هستیم. پس فقط بیمه های خودرو، درمان و عمر باقی می ماند که باید در بیمه های عمر یک بازنگری جدی بکنیم، کاری نکنیم که به خاطر رقابت برای جذب فروش بیمه نامه، چند سال بعد یک شرکت بیمه که سرمایه و سرنوشت هزاران نفر به آن بسته است یکباره با تعهداتی روبه رو شود که نتواند آن را پوشش بدهد. اگر حادثه فاجعه آمیزی اتفاق بیفتد تمام شرکت های بیمه را با وضعیتی که دارند درو می کند! بیمه مرکزی از چشم نهاد ناظر بررسی می کند که کدام شرکت بیمه فنی تر عمل می کند، حق بیمه درست تری می گیرد، اسیر تبلیغات بازار نشده است، اسیر فشار نماینده هایش نشده است، با جذب نماینده بیشتر دردسر بیشتری برای خودش به وجود نمی آورد. نماینده شرکت در بازار با اتکاء به چه چیزی می خواهد بیمه نامه بفروشد، به اتکاء برند شرکت باید بیمه نامه بفروشد، اگر شرکت فاقد برند باشد چطور بیمه نامه بفروشد؟ تخفیف؟! چون چیز دیگری غیر از تخفیف ندارد. آنچه که برای شرکت بیمه توسعه اتفاق افتاد چه بود؟ ۱۵۰۰ نماینده جذب و روانه بازار کرد. نماینده ها فشار می آوردند که کسی با نام بیمه توسعه بیمه نامه نمی خرد. شرکت بیمه توسعه هم به آنها اجازه داد با استفاده از تخفیف ۳۰ درصدی بیمه نامه بفروشند. یعنی تخفیفی بدهد که هیچ شرکت بیمه دیگری چنین تخفیفی ندهد. در این مدت شرکتی که در بازار ثالث دیده نمی شد به ۷ درصد بازار ثالث دست پیدا کرد. حتی بیمه البرز هم چنین سهمی از بازار ثالث نداشته است. بیمه توسعه در عرض یکسال ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار بیمه نامه فروخت منتهی با ۳۰ درصد تخفیف. چون نماینده جذب کرده بود و سیستم نداشت، کنترل و نظارت بر نماینده نداشت همان ۷۰ درصدی هم که از حق بیمه ها دریافت شد به شرکت ندادند یا دیر دادند. وقتی به خودش آمد که خسارت ها به شرکت آمد؛ دیدیم اگر آن شرکت بیمه به فروش بیمه نامه ادامه بدهد فقط مشکل بزرگتر می شود، پس جلوی صدور بیمه نامه اش گرفته شد، خسارت را از چه محلی پرداخت می کرد؟ از محل صدور بیمه نامه، هرچه حق بیمه می گرفت خسارت می داد و چون کفاف نمی داد در قالب چک مدت دار پرداخت می کرد. چک ها برگشت می خورد و این مشکل را تشدید می کرد. به محض اینکه بیمه مرکزی جلوی کار را گرفت و ورودی پول به شرکت بسته شد شرکت چون دیگر ذخایر و اندوخته ای نداشت، به زانو درآمد. این مسئله ممکن است برای هر شرکتی پیش بیاید. ممکن است به جایی برسد که بیمه مرکزی صدور یک رشته را در یک شرکت ببندد، آن شرکت باید به زانو دربیاید؟ یا آنقدر از محل حق بیمه های دریافت شده ذخیره داشته باشدکه دچار مشکل نشود. اگر ذخایر کافی گرفته شود خسارت ها پرداخت می شود. آنهایی که بیمه نامه ها را طراحی می کنند، آنهایی که بازاریابی می کنند، آنهایی که نرخ تعیین می کنند، حق بیمه وصول می کنند، نحوه وصول حق بیمه و نحوه کاربرد منابع در سرمایه گذاری همه باید با یکدیگر تناسب داشته باشد اصول فنی، مالی و اقتصادی را رعایت کنند تا یک شرکت هم خودش پایدار باشد و هم به مشتریانش پاسخ دهد. در حال حاضر شاخص ها چیست؟ شاخص توانگری مالی. این شاخص حداقلی است در صنعت بیمه که در حال حاضر تصویب شده. در دنیا سرمایه های شرکت بیمه باید ۲ برابر ریسک هایش باشد. چون این الگو در ایران اجرا می شود ما برابری را در نظر می گیریم یعنی ریسک ها برابر سرمایه باشد یعنی ۱۰۰. حالا چند شرکت داریم که بالای ۱۰۰ هستند؟ با تجدید ارزیابی می توان سرمایه یک شرکت را بالا برد و توانگری آن را به سطح مطلوب رساند. این که مشکلی را حل نمی کند. پشتوانه ریسک پشتوانه ای است که شرکت در بانک و بورس دارد یا دارایی هایی که به سرعت می توان آن را به نقدینگی تبدیل کرد. اما حتی ما نیامدیم ریسک دارایی های مختلف را محاسبه کنیم. وقتی صاحب بیمه ای بانک است و تمام پول هایش نزد خودش است آیا ریسک این شرکت با شرکتی که پول هایش را در بانک های مختلف دارد یکی است؟ پس ریسک بیمه ای که بانک خودش سهامدار آن است خیلی بالاتر است. پس خیلی باید تلاش صورت بگیرد و فرهنگ سازی شود، مدیران بیمه ها باید احساس نگرانی کنند و دغدغه داشته باشند تا شرکت بیمه خوبی شوند. شرکت خوب این نیست که فقط جایزه و لوح حمایت از مصرف کننده بگیرد! بلکه باید پاسخ گو باشد و خسارت بدهد. واقعیت قضایا داشتن تندیس و لوح نیست! واقعیت این است که باید ببینیم به مردم چه چیزی می فروشیم و در ازای آن چه می گیریم و چه چیزی بر اساس تعهدات آینده به آنها می دهیم. باید خیلی حساس باشیم و وسواس داشته باشیم و فکر نکنیم با رشد پرتفوی و افزایش تعداد نماینده ها همه چیز مرتب است. اینها همه خطرند. اگر ۱۰۰ میلیارد تومان می فروشید؛ حق بیمه کافی بگیرید و خسارت کافی بدهید تا بدانند خسارت خودشان را می گیرند. هزینه های بالا سری به درستی لحاظ شده باشد، حقوق کارکنان در آن لحاظ شده باشد، کارمزد نماینده لحاظ شده باشد بهتر از آن است که ۲۰۰۰ میلیارد بفروشید وآن را از اندوخته شرکت پرداخت کنید. نرخ های نادرست در رشته ها باعث چنین مشکلاتی می شود که نه به نفع بیمه گذار است نه به نفع بیمه گر. چه توهمی به ما دست داده است که فکر می کنیم هر چه بیشتر بفروشیم بهتر است؟! این عدم وقوف به مسئولیت های شرکت های بیمه است. صنعت بیمه باید پشتوانه اقتصاد ملی باشد، پشتوانه رشد باشد. پشتوانه امنیت خاطر باشد و به مردم آرامش بدهد. وقتی مردم به این نتیجه برسند که آدم هایی این صنعت را اداره می کنند که پایبند به تعهدات و مسئولیت شناس اند، آنان امنیت خاطر خواهند داشت. به خاطر همین است اصرار داریم که آیین نامه ۹۰ را به تصویب برسانیم تا شاید کسانی که صلاحیت فنی و مالی ندارند و حسابداری بلد نیستند و اقتصاد را نمی فهمند به شرکت های بیمه نیایند. چرا که اینها عواقب خطرناکی برای این صنعت دارند. به این نکته هم توجه داشته باشیم که اگر اعتبار صنعت بیمه از دست برود به سادگی قابل جبران نیست؛ مثل اتفاقی که برای یکی از شرکت های بیمه افتاد. مگر می شود با این وضعیت صنعت بیمه را در مسیر رشد و پیشرفت قرار داد؟! ما باید با وقوف کامل از مسئولیتی که بر عهده ما گذاشته شده کار انجام بدهیم و به هیچ عنوان از اصول کارشناسی، عدول نکنیم. اگر از چارچوب های کارشناسی خارج شدیم، معیشت خودمان و آنهایی هم که به این صنعت وابسته اند تهدید می شود و به خطر می افتد. به فرض یک شرکت بیمه هزار نفر کارمند دارد؛ اینها حقوق دارند، سنوات دارند و قرار است بازنشسته شوند. حالا اگر شرکتی اندک اندک رو به زوال برود در همان قدم اول سرنوشت کارکنان آن به خطر می افتد. من اگر این حرفها را در اینجا می زنم به این خاطر است که شما را می شناسم و می دانم چقدر صادقانه تلاش می کنید و به حرفه تان پایبندید. هر کدام برای به دست آوردن جایگاه خود تلاش کرده اید و زحمت کشیده اید و حالا حرفه ای هستید. خوشبختانه ثبات مدیریتی در شرکت بیمه البرز از نقاط مثبت صنعت بیمه به شمار می آید. وقتی مدیران مرتبا تغییر می کنند، سررشته کار از دست می رود ولی وقتی ثبات مدیریتی باشد، فرایندها، روش ها و عرف ها، جا می افتند؛ مشتری ها می دانند که با چه مدیرانی سروکار دارند؛ نماینده ها هم خیالشان راحت تر است. حالا اگر مثل شما باتجربه و شایسته هم باشند وضعیت بهتری را شاهد خواهیم بود. شما باید بیشتر از این هم متعهد باشید و تنها از چشم خود نگاه نکنید و خودتان را در جایگاه های مختلف نظیر جایگاه سهامداران یا نهاد ناظر هم بگذارید. من در همین شرکت مدیرعامل بودم و با تلاش شما جایگاه خوبی را هم کسب کردم که بخشی از آن به واسطه تلاش های شماست و هم اکنون نیز که در جایگاه ریاست کلی بیمه مرکزی فعالیت می کنم، مدیرعامل بیمه البرز می گوید شما به این شرکت بیش از شرکت های دیگر بیمه ای سخت می گیرید. به صراحت گفته ام که هیچگاه به همکارانم سفارش نکرده ام و توصیه نخواهم کرد که به این شرکت یا هر شرکت دیگری سخت یا آسان بگیرند. من اعتقاد دارم همین سخت گیری ها می تواند بی نظمی ها و بی انضباطی های احتمالی را به حداقل برساند و این در بلند مدت به نفع شرکت هاست اما ممکن است در کوتاه مدت موجبات دلخوری و نارضایتی برخی از همکاران را فراهم کند. من به شما اطمینان می دهم در این دوره مدیریتی، برخوردهای فردی و شخصی و سلیقه ای وجود ندارد. دیگر ممکن نیست کسی از شرکت های بیمه توقعی داشته باشد یا سفارشی و توصیه ای برای استخدام، اعطای نمایندگی یا هر مورد دیگری به شرکت های بیمه بفرستد. به عبارت دیگر، رابطه ما یک رابطه سالم است که طبق موازین باید بین نهاد ناظر و شرکت های بیمه برقرار باشد. ما هیچ دخالتی در مسائل داخلی شرکت ها نمی کنیم جز آنچه در مقررات پیش بینی شده است. ما در حوزه نظارت فنی و به خصوص نظارت مالی متمرکز شدیم و البته در احراز صلاحیت ها هم دقت می کنیم وگرنه دیگر در هیچ حوزه ای دخالت نداریم. این در حالی است که من در ادواری شاهد بودم که بیمه مرکزی در کارهایی دخالت می کرد که نه در شان و جایگاهش بود و نه اصلا حق دخالت داشت. رابطه بیمه مرکزی و شرکت ها هم اکنون در مسیر صحیح قرار گرفته و هدف ما فقط این است که این شرکت ها به طور صحیح اداره شوند. حرمت و اعتبار داشته باشند و پاسخگوی مردم باشند. اعتبار با ادعا و تبلیغ به دست نمی آید. هزار بار هم که در رسانه ها بگوییم و منتشر کنیم اما پاسخگو نباشیم و عملکرد خوبی نداشته باشیم به جایی نمی رسیم. باید توجه کنیم که نمایندگی های ما با مردم چه رفتاری دارند وگرنه جامعه ما در برابر ادعاها و تبلیغات، مصونیت پیدا کرده است. بیهوده بودجه خود را صرف این قبیل تبلیغات نکنید. اعتبار صنعت بیمه به تبلیغ نیست بلکه به منش و رفتار مناسب در قبال مردم است. اما یک ویژگی خوبی که شرکت بیمه البرز دارد، خوشنامی آن است که آن هم به دلیل تلاش های شما مدیران و کارکنان است. من به مسائل مالی کاری ندارم چون معتقدم این امور مربوط به مدیریت است اما می گویم که شرکتی نظیر البرز نباید کسر ذخیره داشته باشد. این شرکت نباید این شائبه را داشته باشد که خدای ناکرده درآینده نتواند پاسخگوی تعهدات خود باشد. در تعهدات بیمه عمرخود بازنگری کنید .کارشناس و اکچوئر حرفه ای جذب کنید حتی از خارج و همه مسائل را بررسی کنید تا بیمه نامه درست و بی نقص دست مردم بدهید. در حال حاضر بازار بیمه عمر داغ شده و دقت کنید بیمه نامه ای نفروشید که در آینده از عهده تعهدات خود برنیایید و خدای ناکرده بنیان های شرکت را در آینده خدشه دار کنید. در رشته درمان هم پرتفوهایی را نپذیرید که برای آن حق بیمه کافی دریافت نمی کنید، شرکت در این صورت آسیب پذیر می شود. البته در گزارش آمده که آمار فروش بیمه نامه های شما از میانگین صنعت بالاتر بوده ولی از طرفی مدیران عامل برخی شرکت ها هم از شما گلایه دارند ولی باید خیلی مراقب باشید به خصوص در رشته "ثالث" و بررسی کنید که آیا عاقلانه است که بیمه شخص ثالث را زیر سقف قیمتی بفروشیم؟ با تجربه ای که اندوختم و تجاربی نظیر فعالیت در بزرگترین شرکت بیمه ای و اداره بیمه البرز و اکنون در نهاد ناظر، مباحثی دارم که جای طرح آن در اینگونه مجامع و محافل است. این مسائل باید در جمع حرفه ای ها واهل فن مطرح شود تا اگر مشکلی یا انحرافی هست، تصحیح شود.
شنبه ، ۲۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران و جهان]
[مشاهده در: www.iranojahan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها