محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830145377
بانک ها معامله گران میلیاردی نفت
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: در چنین شرایطی این نهادهای مالی به دنبال بهره گیری از تغییرات در بازار سهام، قراردادهای محموله های نفت را خریداری می کنند؛ البته نه با این هدف که این نفت ها را به پالایشگاه ببرند؛ بلکه برای اینکه بعد از چند ماه دوباره قراردادهای نفت را بفروشند و سود ببرند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از شرق ، به گفته رئیس سابق مؤسسه مطالعات بین المللی انرژی، تبدیل شدن نفت به دارایی در بازارهای جهانی و معامله محموله های نفتی در بازارهای مالی، سبب می شود تا قیمت نفت بیش از پیش دستخوش تحولاتی شود که پیش بینی را برای آینده سخت تر کند. برخی کارشناسان معتقدند نباید وزارت نفت صفر تا صد فروش نفت را در بازارهای بین المللی خود برعهده بگیرد و می گویند بهتر آن است که بخشی از آن را به بازاریاب ها بسپارد، همان کاری که شرکت های مطرح جهان انجام می دهند. چرا وزارت نفت چنین نمی کند؟ اگر مانند بعضی کشورهای دنیا بخش خصوصی صنعت نفت در ایران را اداره می کرد، فروش و بازاریابی هم خصوصی بود، اما شرکت ملی نفت ایران از ابتدا شرکتی دولتی بوده و بخش بازاریابی و فروش آن که به مدیریت بین المللی شرکت معروف است نیز طبعا دولتی است. همکاران در این بخش تجربیات زیادی در بازاریابی و فروش نفت دارند. مسئله اصلی مالکیت خصوصی یا دولتی شرکت نفت نیست، بلکه کارایی در انجام وظایفی است که برعهده دارد. در سال های اخیر سیستم بانکی ما به خاطر تحریم ها به مشکلاتی برخورد که سبب شد بازاریابی و انتقال وجوه محموله های فروخته شده نفت با مشکلاتی مواجه شود. این مشکلات مقامات وقت وزارت نفت را ناگزیر کرد برای دورزدن تحریم ها بخش خصوصی را هم دربازاریابی و هم در فروش نفت دخالت دهند. این شرایط معمولا در فقدان قوانین و مقررات نهادهای ضروری، مشکلاتی مانند رانت جویی و فساد مالی ایجاد می کند و همین مسائل در کشور ما هم پیش آمد. با توجه به این تجربیات، در دولت تدبیر و امید به این نتیجه رسیدند با همان روال قبلی کار را ادامه دهیم تا از شرایط بحران عبور کنیم و بعد از برطرف شدن تحریم ها، در یک پروسه بلندمدت، نهادهای بانکی یا نهادهای قانونی لازم را فراهم آوریم تا بتوانیم بخش خصوصی را در فروش و فعالیت های بالادستی شرکت دهیم. به هرحال باید بپذیریم به دلیل محدودیت های بین المللی و مشکلات بانکی برای نقل وانتقال وجوه حاصل از نفت و فقدان شفافیت هایی که به دلیل شرایط تحریم های بین المللی است، سپردن این نوع فعالیت ها به بخش خصوصی بیشتر باعث ایجاد فرصت های فساد و رانت جویی می شود. امیدواریم پس از برداشته شدن تحریم ها فرصت برای ایجاد سازوکارهای سالم و قوی رقابتی برای فروش نفت به وجود بیاید. طبیعتا در آن صورت، شرکت بخش خصوصی در این فعالیت ها مفید خواهد بود. ورود افرادی مانند زنجانی به صورت انفرادی باعث بروز مشکل در این زمینه شده است؟ این افراد بیشتر دلال بودند تا بازاریاب. دلالان نفتی دیگری هم شناسایی شده اند؟ ممکن است اسم این افراد را دلال یا واسطه بگذارید، اما بحث ما افراد حقوقی هستند. فرد حقوقی ممکن است یک نفر یا یک شرکت باشد و فعالیت هایش ثبت شده باشد. چون نهادها و سیستم بانکی در شرایط بحران و تحریم به صورت عادی عمل نمی کنند، این سوءاستفاده ها معمولا رخ می دهد و فرقی نمی کند در کدام کشور باشد. آیا در همه دوره ها با این مسائل مواجه بوده ایم؟ شرایط بین المللی و تحریم ها در بروز موارد فساد مالی خیلی مؤثر است. در شرایط عادی مبادلات بین المللی به صورت شفاف صورت می گیرد و دلیلی بر پنهان کاری وجود ندارد و اگر دستگاه های نظارتی کشور کارشان را درست انجام دهند قاعدتا نباید مشکلی پیش بیاید. اما زمانی که به خاطر تحریم ها طرفین مبادله ناگزیرند نقل و انتقالات را از دید نظارت های بین المللی مخفی نگه دارند طبعا این مسائل پیش می آید. بخش بازاریابی و فروش مدیریت بین المللی شرکت ملی نفت همیشه یکی از سالم ترین قسمت های شرکت نفت بوده و به جز مسائلی که در فروش نفت به دلیل تحریم ها به وجود آمد که آن هم ارتباطی با این بخش نداشت، خاطرم نمی آید از قسمت بازاریابی و فروش نفت مدیریت بین المللی شرکت نفت، فساد یا سوءاستفاده ای گزارش شده باشد. به این دلیل که نظارت بسیاری در این بخش وجود دارد و افراد این بخش برگزیده و انتخاب شده هستند که به کارشان علاقه دارند و همواره افراد سالمی بوده اند. آقای زنگنه به شرکت های خارجی توصیه کرده اند که برای ورود و همکاری با ایران با دلال ها همراه نشوند. به صورت کلی در این زمینه وزارت نفت راهکاری را در نظر گرفته است؟ شرکت های خارجی می توانند مستقیما با بخش مدیریت بین الملل تماس بگیرند تا هر کاری که برای مذاکره و فروش نفت باید انجام شود صورت گیرد. جزئیات تماس با مدیریت بین الملل شرکت نفت مشخص است و شرکت هایی که در دنیا به ثبت رسیده اند می توانند به راحتی با بخش بین الملل شرکت نفت ارتباط بگیرند. مسئولان قسمت بازاریابی و فروش نفت در مدیریت بین المللی شرکت نفت دائما در حال مذاکره هستند که نفت ایران را در بهترین شرایط ممکن به فروش برسانند و هر شرکتی می تواند با این بخش در تماس باشد. در واقع اگر شرکتی بخواهد از ایران نفت یا سایر فراورده های نفتی را خریداری کند، لازم نیست از طریق واسطه ها وارد شود. به سقوط قیمت نفت در بازارهای جهانی بپردازیم. وزارت نفت برای جبران کاهش درآمد نفت راهکاری در نظر دارد؟ درحال حاضر روزانه بیش از ٩٣ میلیون بشکه نفت در دنیا عرضه می شود که سهم ایران در صادرات نفت خام حدود یک میلیون و ٢٠٠ هزار بشکه است. توجه کنید مازاد عرضه نفت درحال حاضر حدود ١,٨ تا دو میلیون بشکه در روز است، بنابراین کشوری که کمتر از این مازاد، صادر می کند نمی تواند به تنهایی در قیمت تأثیر داشته باشد؛ چون ایران حتی اگر تمام صادرات خودش را قطع کند، قادر نیست مازاد نفت را از بازار خارج کند. بنابراین تنها راه آن است که ایران از طریق دوستانش و سازمان اوپک برای موازنه بازار نفت کار کند؛ چون اوپک هر روز حدود ٣١.۶ میلیون تولید می کند و حدود ۴٠ درصد در تجارت نفت سهم دارد و این میزان می تواند بازار را تحت تأثیر قرار دهد. در سال های گذشته و به طور سنتی، وقتی قیمت نفت از حدی پایین تر می آمد اعضای اوپک تصمیم می گرفتند عرضه نفت را در بازار مدیریت کنند تا قیمت بیش از حد پایین نیاید. آخرین بار در سال ٢٠٠٨ میلادی بود که کشورهای عضو در الجزایر جلسه تشکیل دادند و تصمیم گرفتند به دلیل ثبات قیمت نفت، ۴,۵ میلیون بشکه از سقف تولید اوپک را کم کنند. از ژانویه سال بعد هر کشوری برحسب میزان تولیدش، تولید خود را کاهش داد تا اینکه بازار به تعادل رسید و از تابستان سال ٢٠٠٩ قیمت، دوباره بالا رفت تا در سال های بعد به قیمت صد دلار رسید. پس تنها راه ایران برای اینکه قیمت را تحت تأثیر قرار دهد، از طریق اوپک است. اما اوپک درحال حاضر قدرت زیادی ندارد. اوپک قدرت دارد اما به دلیل اختلاف آرا در درون آن، از به کارگیری آن عاجز است. طبق اساسنامه اوپک، هرگونه تصمیمی درباره کاهش یا افزایش تولید رسمی نفت در سازمان اوپک باید به اتفاق آرا باشد و حتی اگر کشوری مخالف باشد این تصمیم تصویب نخواهد شد. اما علت اینکه تصمیم واحدی گرفته نمی شود،اختلاف نظر در تأثیر سیاست هاست. عربستان و کشورهای همراهش معتقد هستند اگر الان تولید را کاهش دهیم و قیمت را بالا ببریم، تولید کنندگان نفت های غیرمتعارف تولیدشان را افزایش می دهند که باعث می شود بازار را از دست دهیم. بنابراین برای اینکه بازار را داشته باشیم بهتر است تولید را افزایش دهیم (یا کاهش ندهیم) که قیمت ها پایین بیاید. هزینه تولید نفت در خاورمیانه و در ایران، شاید بشکه ای کمتر از ١۰ دلار باشد درحالی که در آمریکای شمالی و کانادا این میزان حدود ۴٠ تا ۵٠ دلار است. بنابراین تحلیل عربستان و کشورهای همراهش این است اگر اجازه دهیم به اندازه کافی قیمت ها پایین بماند در فاصله زمانی کافی، تولیدکنندگانی که هزینه تولیدشان بالاست از بازار خارج می شوند و ما دوباره به شرایط قیمت های مناسب برمی گردیم. البته این استراتژی پرمخاطره ای است، زیرا ممکن است هزینه تولید نفت غیرمتعارف پایین بیاید یا تقاضا برای نفت کاهش پیدا کند. از نوامبر ٢٠١۴ که این بحث مطرح شد همیشه ایران معتقد بوده این استراتژی مخاطره آمیز است چون ما مطمئن نیستیم اگر قیمت ها پایین بیاید حتما تولیدکنندگان نفت غیرمتعارف از بازار خارج خواهند شد و همین اتفاق هم افتاد. به خاطر اینکه قیمت ها که به تدریج پایین آمد، تولیدکنندگان غیرمتعارف آمریکایی هم کارایی شان را افزایش دادند و هزینه های تولید را پایین آوردند به طوری که حتی توانستند در هزینه های ۴٠ و ۴۵ دلار به تولیدشان ادامه دهند. به تازگی که قیمت خیلی پایین آمده بعضی از آنها شروع به خروج از بازار کرده اند. در نوامبر گذشته ٩٠ هزار بشکه تولید نفت آمریکا کاهش پیدا کرد و الان هم به تدریج کاهش پیدا می کند. برآورد EIA (اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده) این است که در سال ٢٠١۶ میلادی بین ۵٠٠ تا ٧٠٠ هزار بشکه از تولید غیرمتعارف آمریکا کم شود. بنابراین باید توجه کرد ساختار بازار به دلیل پیدایش تکنولوژی و فناوری نفت غیرمتعارف، عوض شده که فشار بسیار زیادی را در بلندمدت بر اوپک وارد می کند. قبلا وقتی تولیدات متعارف بود و شما روی یک میدان نفتی سرمایه گذاری کرده و حدود ٢۵ سال از آن بهره برداری می کردید، چون سرمایه گذاری سنگینی بود، مواظب بودید طوری بهره برداری کنید که از لحاظ مهندسی مسیر بهینه را طی کند. اما در نفت غیرمتعارف این طور نیست، با فناوری چاه های افقی و ایجاد شکاف های هیدرولیکی در صخره های رسی دارای نفت، موفق شدند میزان سرمایه گذاری و عمر استفاده از چاه ها را کاهش دهند. در این سیستم، تولید کننده دائما در حال حفر چاه است تا در زمان نسبتا کوتاه در حد دوسال تولید چاه های جدید را جایگزین چاه های قبلی کند، یعنی به جای اینکه در سه، چهار سال به تولید برسند در عرض پنج ، شش ماه به بهره برداری می رسند و یک و نیم تا دو سال هم بهره برداری می کنند. این کار چند ویژگی خاص دارد؛ اول اینکه سرمایه گذاری اش خیلی کمتر است و در مدت کوتاهی به تولید می رسد. در کنار آن، انعطاف پذیر است و به محض اینکه قیمت به ۶٠، ٧٠ دلار برگشت، می توانند چاه ها را افزایش دهند و از چاه هایی که قابل بهره وری با قیمت پایین هستند استفاده کنند و هر وقت قیمت ها پایین آمد، چاه ها را بدون استفاده می گذارند تا شرایط تغییر کند. هزینه هایشان چقدر پایین می آید؟ چهار منطقه مهم استخراج نفت خام غیرمتعارف در آمریکا وجود دارد که در آنها نفت غیرمتعارف با بهره وری های مختلف تولید می شود. میادین نفت غیرمتعارف، هزینه های متفاوتی دارند، الان از ٧٠ دلار تا ٣٠ دلار وجود دارد، اما متوسط ۴۵ دلار است. این انعطاف پذیری در مدت کوتاه با سرمایه گذاری کم، تولید را افزایش می دهد. اصطلاحی در صنعت نفت وجود دارد که می گوید اوپک یک تولیدکننده است که بازار را متوازن می کند یعنی اوپک همیشه برای خودش چند میلیون (دو تا پنج میلیون) بشکه مازاد نگه می داشت که اگر قیمت ها بالا می رفت، تولید را افزایش می داد و اگر قیمت ها پایین می آمد، ظرفیت مازاد را نگه می داشت تا تقاضا دوباره افزایش پیدا کند تا قیمت ها بالا برود. تا همین اواخر این اوپک بود که نقش متوازن کننده بازار را بازی می کرد. الان حداقل در قسمت قیمت های بالا، تولیدکنندگان غیرمتعارف آمریکا این نقش را بازی می کنند. اگر قیمت ها از حدی پایین تر باشد، شاید اوپک بتواند دوباره نقش متوازن کننده بازار (Swing producer) را بازی کند. بنابراین الان اوپک برای موازنه کردن بازار رقیب دارد. در قیمت های بالا تولیدکنندگان غیرمتعارف و در قیمت های پایین، اوپک قیمت نفت را متوازن می کند. این موضوع بازار و قیمت نفت را پیچیده تر کرده است. آیا عوامل دیگری نیز وجود دارد که بر این پیچیدگی بیفزاید؟ بله، مسئله توسعه مبادلات نفت در بازارهای مالی، پیش بینی تغییرات قیمت نفت را مشکل تر کرده است. چون هرچه می گذرد، مؤسسات مالی و بعضی بانک ها و شرکت هایی که صرفا کارشان این است که از تغییرات در بازار سهام استفاده کنند، قراردادهای محموله های نفت را خریداری می کنند، نه برای اینکه به پالایشگاه ببرند، بلکه برای اینکه بعد از چند ماه دوباره قراردادهای نفت را بفروشند و سود ببرند. در ادبیات بازارهای مالی گفته می شود نفت نیز به صورت یک دارایی (asset class) درآمده که مردم روی آن سرمایه گذاری می کنند. در گذشته فلزاتی مانند نقره، طلا یا ارزهای مختلف این طور بودند که مردم صرفا برای استفاده از تغییرات قیمت، روی آنها سرمایه گذاری می کردند. الان قسمت بزرگی از معاملات مالی روی نفت انجام می شود و افرادی هستند که بدون اینکه در صنعت نفت کاری داشته باشند، قراردادهای نفت را می خرند و هنگامی که قیمت آن افزایش می یابد، می فروشند تا منتفع شوند یا برعکس موضع فروش می گیرند. این عملیات در کوتاه مدت می تواند باعث نوسان های قیمت نفت شود، چون میلیاردها دلار صرف این خرید و فروش می شود. بنابراین پیش بینی تغییرات قیمت نفت نیز مشکل تر می شود. فرض کنید در بازارهای مالی، بانک هایی هستند که با نرخ بهره خیلی پایین و نیم درصد، می توانند وام بگیرند و متقاعد می شوند که یک ماه دیگر قیمت نفت قرار است بالا برود. این بانک ها میلیارد ها دلار در اختیار دارند که می توانند محموله های بزرگ نفت را برای تحویل در دو ماه آینده خریداری کنند و استفاده مالی ببرند. وقتی این افراد خرید را شروع کردند، عده بیشتری با فرض اینکه لابد اینها اطلاعاتی دارند که نفت می خرند، شروع به خریداری می کنند که همین امر سبب می شود میلیاردها دلار برای خرید محموله نفتی وارد بازار شود که طبیعتا قیمت را بالا می برد. برعکس آن هم ممکن است؛ برای نمونه به تازگی نرخ بهره در آمریکا افزایش پیدا کرد، این موضوع هزینه نگهداری انبارهای نفت را افزایش می دهد و ممکن است حجم بزرگی از نفت برای فروش عرضه شود که موجب کاهش قیمت نفت می شود. بنابراین فعال شدن بازارهای مالی برای خریدوفروش نفت به عنوان یکی از دارایی ها، باعث تلاطم بیشتر قیمت می شود و هرچه باعث تلاطم قیمت هر کالایی شود، پیش بینی را مشکل می کند. مسئله ای در این میان وجود دارد، با توجه به اینکه بانک مرکزی آمریکا نرخ بهره را مقداری بالا برده، کارشناسان جهان پیش بینی می کنند دیگر طلا و نفت، تمایل افراد در بازار مالی نباشد. با درنظرگرفتن این احتمال ممکن است پیش بینی میسر شود؟ بله، اما به میزان افزایش نرخ بهره بستگی دارد. در روزهای آخر سال قبل، فدرال رزرو نرخ بهره زیربنایی آمریکا را به ٠. ٢۵ درصد افزایش داد، ولی این میزان هنوز آن قدر زیاد نیست که هزینه های نگهداری نفت را خیلی بالا ببرد، زیرا وقتی نرخ بهره را بالا می برند می گویند هزینه فرصت استقراض بالا می رود و هزینه نگهداری انبارهای نفتی روی دریا یا خشکی افزایش پیدا می کند. در شرایطی مانند وضعیت کنونی بازارها که قیمت های آتی نفت بیشتر از قیمت فعلی است، اما این فاصله نزدیک است، فرض کنید قیمت آتی قبلی، یک دلار بیشتر از قیمت فعلی باشد، اگر دولت آمریکا و در واقع فدرال رزرو نرخ بهره را بالا ببرد، سرمایه گذاران در بازارهای مالی بررسی می کنند که هزینه نگهداری یک بشکه نفت بیشتر از یک دلار است یا نه. فرض کنید بازار می گوید قیمت نفت ٢٨ دلار است اما یک ماه بعد ٢٩ دلار خواهد شد. در این صورت اگر افزایش نرخ بهره هزینه نگهداری یک بشکه نفت در یک ماه را افزایش بدهد و به بیش از یک دلار برساند، طبعا عده ای شروع به فروش انبارهای نفت خواهند کرد که قیمت ها را پایین می آورد. پس افزایش نرخ های سود بهره بانکی در آمریکا و اروپا و ژاپن، به ویژه آمریکا می تواند از کانال های مختلف اثرگذار باشد و باعث کاهش قیمت نفت شود، زیرا عده زیادی ممکن است محموله های نفتی خود را برای فروش عرضه کنند، اما این قضیه به نرخ بهره و پیش بینی بازار از قیمت های آتی نفت برمی گردد، اگر افزایش نرخ بهره کم بود یا فاصله قیمت های آتی و قیمت های بازار نقد کم بود، ممکن است تغییر اندک نرخ بهره تأثیری نداشته باشد، اما اگر نرخ بهره بیشتر افزایش یابد تأثیرگذار است. اگر نرخ بهره پایین بیاید، قیمت نفت بالا خواهد رفت، درواقع رابطه عکس دارد. دلار هم چنین تأثیری دارد، چون نفت با قیمت دلار ارزش گذاری می شود، افزایش قیمت دلار اثر منفی روی تقاضا برای نفت و بر قیمت نفت خواهد داشت. اکنون که قیمت پایین آمده، وزارت نفت برای جبران کسری خود و بودجه کشور چه برنامه ای دارد؟ درآمد، حاصل ضرب قیمت در مقدار فروش است. الان بهترین کاری که وزارت نفت می تواند انجام دهد افزایش فروش نفت در بازارهای بین المللی است، زیرا با فرض اینکه قیمت نفت در همین حد بماند، هرچه بیشتر بتوانیم بفروشیم درآمدمان بیشتر خواهد شد. گزارش هایی هم وجود دارد که نشان می دهد به دلیل قیمت های پایین، بخشی از تولیدکنندگان آمریکا از بازار خارج شده اند و پیش بینی شده به تدریج و به طور متوسط بین ۵٠٠ تا ٧٠٠ هزار بشکه از تولید غیرمتعارف آمریکا کاسته شود. از طرف دیگر به دلیل رشد اقتصادی در چین، هندوستان و آمریکا، ١,٢ میلیون تقاضا برای نفت خام افزایش پیدا خواهد کرد و ۵٠٠ هزار بشکه عرضه نفت کم می شود و افزایش عرضه نفت ایران قیمت ها را کاهش نخواهد داد، بنابراین برنامه وزارت نفت این است که هرچه بیشتر بتوانیم نفت بفروشیم که درآمدمان افزایش پیدا کند. به چین اشاره کردید، درحالی که پیش بینی می شود چین وارد مرحله رکود خواهد شدو در نتیجه خریدار نفت نخواهد بود. تعریف رسمی رکود در ادبیات بین المللی حساب های ملی این است که دو فصل متوالی نرخ رشد تولید ناخالص داخلی منفی باشد. چین هنوز وارد این مرحله نشده و خیلی با آن فاصله دارد. درست است که این کشور دیگر رشد اقتصادی ١١ و ١٢ درصد ندارد اما هنوز نزدیک به هفت درصد در سال رشد می کند و خیلی با رشد منفی فاصله دارد. هندوستان هم در دو، سه سال اخیر رشد تولیدش را افزایش داده و به هفت درصد در سال رسانده و اتفاقا رشد تقاضای هندی ها از چین پیشی گرفته است. زمانی بود که چینی ها هر سال نیم میلیون بشکه تقاضای بیشتر داشتند، الان هندی ها به این مسیر نزدیک می شوند چون جمعیت زیادی دارند و وقتی رشد اقتصادی با نرخ بالا در کشوری با جمعیت هند چند سال ادامه یابد، به این معنی است که میلیون ها خانوار از لحاظ درآمدی وارد طبقات متوسط می شوند و بیشترین تقاضا را برای فراورده های نفتی ایجاد می کنند. ١٠ سال قبل چین در اوج افزایش تقاضای طبقات متوسط بود و الان هندوستان به این وضعیت نزدیک می شود. بنابراین تا سال آینده هر کدام از این کشورها ممکن است هر سال چند صد هزار بشکه تقاضای نفت را افزایش دهند که با کشورهای جنوب شرقی آسیا روی هم رفته ممکن است تا ٩٠٠ هزار بشکه در روز برسد. همچنین افزایش تقاضا برای نفت در حد ٣٠٠ هزار بشکه در سایر مناطق دنیاست که می تواند تقاضا برای نفت را تا ١,٢ بشکه در روز افزایش دهد. از طرف دیگر اگر عرضه غیراوپک بین ۵٠٠ تا ٧٠٠ هزار بشکه کاهش پیدا کند، افزایش نیم میلیون بشکه ایران تأثیر منفی روی قیمت نخواهد داشت و فقط درآمدهای کشور را افزایش می دهد. پیش بینی شده که اقتصاد جهان دچار بحران مالی خواهد شد. الان با بحران بدهی ها در اسپانیا، یونان، پرتغال و… مواجهیم که می تواند روی کاهش مصرف تأثیرگذار باشد و با مازاد نفت مواجه می شویم. در چنین شرایطی، این عوامل چه تأثیری روی قیمت نفت خواهد داشت؟ خوشبختانه این طور نیست. کشورهایی که نام بردید، اگر خاطرتان باشد دو، سه سال قبل دچار بحران مالی بودند که با تدابیر مراکز تصمیم گیری، اتحادیه اروپا و بانک مرکزی آن تا حدود زیادی بر آن غلبه کردند. به طور کلی OECD؛ یعنی کشورهای توسعه یافته که کشورهای اروپایی هم عضو آن هستند از سال ٢٠٠۵ به بعد تقاضایشان برای نفت و فراورده های نفتی کاهش داشته است. در سال ٢٠١۵ در آمریکا و اروپا به این دلیل که بی کاری کاهش یافته و قیمت نفت هم پایین آمد، تقاضا برای فراورده های نفت در آمریکا و اروپا افزایش داشت. اما در سال جاری برآوردها این است که در مجموع رشد تقاضا در OECD افزایش چشمگیری نخواهد داشت. ممکن است تقاضای نفت از کشورهای جنوب شرقی آسیا، چین، هند، اندونزی، خاورمیانه، عربستان و ایران باشد که جمعیت و درآمدها در حال افزایش است. البته بحران اقتصادی که نام بردید، درست است. بحران اقتصادی از سال ٢٠٠٨ شروع و باعث شد دولت ها برای خروج از بحران مقدار زیادی قرض بگیرند و اکنون همین دولت ها برای بازپس دادن این تعهدات دچار مشکل هستند؛ زیرا در مواردی نتوانستند درآمدشان را افزایش دهند تا بتوانند قسمتی از بدهی هایشان را بپردازند. همین امر در تقاضای کل این اقتصاد ها و تقاضای نفت اثر گذاشته است. بیشترین تقاضا از چین و هند و کشورهای در حال توسعه است و شاید در مجموع کمتر از صد هزار بشکه از کشورهای توسعه یافته باشد. بنابراین حتی اگر این کشورها دوباره دچار بحران مالی شوند که بعید است، چون نرخ بهره را خیلی پایین نگه داشته اند و سیاست های پولی خاصی را در پیش گرفته اند؛ آن گونه که محاسبات نشان می دهد تقاضای جدید بیشتر از سمت کشورهای توسعه یافته است. اگر تولیدکنندگان اوپک هم تولیدشان را کاهش دهند، افزایش صادرات ایران اثر منفی روی قیمت نخواهد گذاشت و فقط منجر به افزایش درآمد ما خواهد شد. عربستان به دلیل اینکه وارد رقابت با آمریکا شده قیمت نفت را پایین آورده است. آیا ایران برنامه ای برای رقابت با عربستان دارد؟ یک بخش موضوع این است که هر کدام از این نفت ها مشخصات خاصی دارند و در مواردی نمی توانند جایگزین همدیگر باشند. ممکن است نفت ایران با اورال روسیه یا نفت های منطقه قابل جایگزین باشد، اما نفت سنگین عربستان با نفت سبک ایران قابل جایگزینی نیست و با هم فرق دارند. موضوع دیگر اینکه عربستان در اوج تولید بوده و بعید است که در کوتاه مدت بتواند ۵٠٠ هزار بشکه یا بیشتر افزایش تولید داشته باشد. تولید نفت عربستان در ماه های گذشته هم بین ١٠,٢ تا ١٠.۵ متفاوت بوده؛ بنابراین نگران هستند که افزایش تولید ایران بازار را تحت تأثیر قرار دهد. نباید از یک نکته غافل بود؛ برای عربستان و بعضی کشورهای عربی، جایگاه نفت با کشور ما متفاوت است؛ چون کشور ما اقتصاد متنوع تری دارد و نفت کمتر از ١۵ درصد تولید ناخالص داخلی را شامل می شود و درآمدهای دولت در ایران متنوع تر است، در حالی که در کشورهای عربی مخصوصا عربستان بخش مهمی از درآمد دولت از نفت است، همین طور درآمدهای ارزی، صادرات نفت و فراورده های نفتی کمتری دارند و اقتصادشان خیلی متنوع نیست. به همین دلیل سهم بازار برای عربستان خیلی مهم تر از ایران است. پس عربستان سال آینده با کسری بودجه مواجه خواهد شد؟ الان هم این اتفاق افتاده است. عربستان اعلام کرده حدود صد میلیارد دلار کسری بودجه دارد. این امر باعث بیشترشدن تخفیف ها خواهد شد؟ برای اینکه سهمش را نگه دارد، مجبور است وقتی کشوری مانند عراق و ایران وارد بازار می شوند این کار را بکند. ما نباید از این جهت نگران باشیم؛ چون نفت عربستان در همه موارد جایگزین نفت ایران نمی شود و همچنین ایران از قبل مشتری های خود را داشته و اگر تحریم ها برطرف شود در قسمت بین الملل شرکت نفت مشکلی در فروش ۵٠٠ هزار بشکه نفت نخواهیم داشت. پیش بینی شما از قیمت نفت چیست؟ مؤسسات مختلفی برآورد کرده اند که قیمت نفت بین ۴٠ تا ۵٠ دلار برای سال جاری میلادی است. دلیلش این است که اگر در حد ٣٠ دلار بماند بخشی از تولیدات غیرمتعارف از بازار خارج می شود و تقاضا افزایش پیدا می کند که قیمت ها دوباره به ۴٠ تا ۵٠ دلار خواهد رسید، اما خیلی بالاتر نخواهد رفت؛ چون به محض اینکه از ۵٠ دلار گذشت، بخشی از نفت های غیر متعارف می توانند برگردند؛ چون افزایش تولید نفت های غیرمتعارف مانند نفت های متعارف نیست که چند سال با سرمایه گذاری فاصله داشته باشند. به احتمال زیاد در سه، چهار سال آینده با این وضع مواجه خواهیم شد که قیمت بین ٣٠ تا ۵٠ دلار در نوسان خواهد بود؛ چون اولا انبارهای تجاری نفت حدود ٢٠٠ میلیون بشکه از متوسط پنج سال گذشته بالاتر است که رقم قابل توجهی است و فشار زیادی بر قیمت ها در جهت نزولی وارد می کند. ثانیا تقاضا در OECD خیلی کند است و چند سال طول می کشد انبارهایی که تا این حد پر شده است، استفاده شود. سازمان های بین المللی انرژی، پیش بینی کرده اند اوج تولید نفت غیرمتعارف، سال ٢٠٢٠ تا ٢٠٢۵ خواهد بود؛ بنابراین دست کم تا چهار، پنج سال آینده بعید است شاهد نفت بیش از ۶٠ دلار باشیم. از طرف دیگر، بعید به نظر می رسد قیمت خیلی پایین بماند؛ چون تقاضا رشد خواهد کرد و قیمت های پایین باعث خروج غیرمتعارف ها از بازار خواهد شد. پس تا تابستان آینده قیمت کمتر از ٢٠ دلار را پیش بینی نمی کنید. اگر فدرال رزرو، نرخ بهره را افزایش بیشتری دهد، ممکن است قراردادهای نفتی شان برای فروش عرضه شوند؛ اما این اتفاق ماندگار نیست، چون قیمت های پایین، عده بیشتری از تولید کنندگان غیرمتعارف را از بازار خارج خواهد کرد. متوسط سال ٢٠١۶ بین ۴٠ تا ۵٠ دلار پیش بینی شده است و در چند سال آینده، به دلیل وجود انبارهای زیاد و اینکه با قیمت ۶٠ دلار تولید غیرمتعارف نفت افزایش می یابد ، بعید است شاهد قیمت های بالای ۶٠ دلار باشیم؛ اما از طرفی چون قیمت های کمتر از ٣٠ دلار هم داشته ایم، احتمال دارد نوسان بین ٣٠ تا ۵٠ دلار را داشته باشیم.
شنبه ، ۲۶دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها