واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: خيمه شب بازى سناتور ايلىنويز
بخش سياسى خارجي
زمانى كه باراك اوباما سخنرانى جنجال برانگيز خود درآيپاك “AIPAC” را ايراد نمود،خود به خود به ياد سخن معروف “مورگنتا”در خصوص مفهوم قدرت افتادم.اين تئوريسين نئورئاليست معتقد است كه “قدرت هدف فورى سياست،حتى در عرصه بين المللى است و هرچه كه متضمن اين(قدرت)نباشد سياسى نبوده و نبايد سياسى در نظر گرفته شود”.سناتور ايالت ايلىنويز در طول 15 ماه رقابت انتخاباتى درون حزبى فشرده با هيلارى رودهام كلينتون توانست با شعار تغيير واز آن مهم تر با استناد به راى جوانان و سياهپوستان به سلطه خانواده كلينتونها بر حزب دموكرات پايان دهد.در هر صورت،اينك اوباما به عنوان نامزد نهايى حزب دموكرات جهت رقابت با جان مك كين،سناتور افراطى ايالت آريزوناآماده مى شود.اما دغدغه اى كه پس از سخنرانى اوباما در آيپاك در آمريكا و نظام بين الملل ايجاد شده در نوع خود جالب توجه است.شايد در اينجا لازم باشد به جاى آناليز اظهارات اوباما به تجزيه و تحليل فضايى بپردازيم كه پس از اظهارات اين سناتور46 ساله ،نظام بين الملل را تحت تاثير خود قرار داده است.شايد بهتر باشد با طرح يك پرسش وارد بحث اصلى خود شويم.”به راستى انتظار ملت آمريكا و ديگر ملتهاى جهان از باراك باما چيست؟”.آيا فردى كه در سناى آمريكا حضور دارد و توانسته است مراحل گزينش “سيا”و”پنتاگون”را با موفقيت پشت سر بگذارد مى تواند در كسوت يك “مصلح آمريكايي”وارد كاخ سفيد مى شود؟آيا اوباما يك سنت شكن است كه به راحتى مولفه هاى لابى صهيونيسم در آمريكا را زيرپا نهاده و آغوش واشنگتن را بر روى جهان اسلام بازمى كند؟به نظر مى رسد رنگ پوست اوباما و نام جالب توجه اوتمركز افكار عمومى دنيا را نسبت به هسته اصلى شخصيت نامزد اصلى حزب دموكرات در انتخابات نوامبرمنحرف ساخته است.”اوباما”و”مك كين”را مى توان به دو معمارى تشبيه نمود كه اصلى ترين نقطه تضاد آنها در نماكارى و زيباسازى محوطه كاخ سفيد است،اگرنه هيچ يك از اين دو قصد تخريب يا ساخت دوباره ساختمان اصلى دفتر رياست جمهورى آمريكا را ندارد.اوباما در حالى كه تنها 12 ساعت از اعلام پيروزى وى در حزب دموكرات مى گذشت،در آيپاك حضور يافت و از لزوم تقابل با تهران و حماس تا انتخاب بيت المقدس به عنوان پايتخت اسرائيل خبر داد.البته اوباما ساعاتى پس از پايان سخنرانى در آيپاك،بخش مهمى از اظهارات خود را پس گرفت تا در اين گير و دارنقش لابى صهيونيسم در ماوراى معادلات سياسى واشنگتن بيشتر به چشم بيايد.جيمى كارتر،رئيس جمهور اسبق ايالات متحده آمريكا كه هم اكنون به اصلى ترين نقاد لابى صهيونيسم تبديل شده است نيز اظهارات اوباما را متاثر ازفشار صهيونيستها دانسته و وزن زيادى براى اين سخنان قائل نگرديده است.نكته پايانى اينكه مصدر سيگنالهاى نامزد سياهپوست حزب دموكرات به جهان اسلام و آمريكاى لاتين را بايد در دكترين”زبگنيو برژينسكي”مشاور سياست خارجى كارتر و برجسته ترين عضو ستاد انتخاباتى اوباما جستجو نمود.برژينسكى در صدد است تا ضمن برقرارى پيوندى سطحى و حداقلى با جهان اسلام،انرژى و قدرت استراتژيك آمريكا را در مسير جلوگيرى از حركت موازى روسيه و چين سرمايه گذارى نمايد.از اين رو “حفظ هژمونى آمريكا”اصلى ترين فاكتور در سياست خارجى اوباما محسوب مى شود.در آن سو،”هنرى كيسينجر”با همان فرمولهاى رئاليستى خود جمهوريخواهان سنتى ،مخصوصا جان مك كين را در راستاى تكيه بر نقاط مشترك با چين و روسيه و حفظ همان رويكرد و رفتار مغرضانه با جهان اسلام متقاعد نموده است.بر اساس آنچه اشاره شد،”اوباما”و”مك كين”تنها دو ماسك و صورتكى هستند كه بر روى چهره”برژينسكي”و”كيسينجر”كشيده شده اند.البته چندان اهميتى ندارد كه پايان اين دوئل دوطرفه به سود يا ضرر كدام يك از اين دو است،اما قدرمتيقن اين رقابت اين است كه پيروز اين ميدان چاره اى جز خلق دكترينى تازه در سياست خارجى آمريكا ندارد.استناد دوباره به دكترينهاى سنتى كيسينجر يا برژينسكى مانند مصرف داروهايى گران قيمت،ولى تاريخ مصرف گذشته است كه مرگ تدريجى يك ساختار را به دنبال خواهد داشت.در نهايت اينكه سخنرانى اوباما در ايپاك را مى توان به نمايشى “خيمه شب بازى “تشبيه نمود كه نامزدهاى هردو حزب دموكرات و جمهوريخواه چاره اى جز انجام آن ندارند.مسلما كسى كه از انجام اين نمايش طفره رود براى هميشه كليد درب ورودى دفتر رياست جمهورى آمريكا در كاخ سفيد را از دست خواهد داد.قاعده نانوشته اى كه در ماوراى دموكراسى زهرآلود آمريكا خودنمايى مى كند.
شنبه 18 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رسالت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 243]