واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: سفر به میمند، سفر به یکی از شگفت انگیزترین روستاهای باستانی ایران است. این روستای 3 هزار ساله که در دل کوه ساخته شده قرار است به زودی در فهرست میراث جهانی هم به ثبت برسد. سفر به این روستا، سفر به قلب تاریخ سکونت در ایران است.به گزارش بولتن نیوز به نقل از توریسم آنلاین، روستای میمند در نزدیکی شهر بابک در شمال شرقی شهر کرمان، یکی از روستاهای شگفتی ساز ایران است. ساختمان ها در میمند مانند کندوان در آذربایجان شرقی، در دل کوه و صخره ها ساخته شده و از این نظر مورد توجه است که طی سه هزار سال گذشته چندان دستخوش تغییر نشده است. مردم این روستا، هنوز در خانه هایی زندگی می کنند که پدران شان بنا به نظر باستان شناسان، نه 3 هزار سال که 12 هزار ساله پیش با دست در دل کوه ساخته اند. میمند که بین شهرهای کرمان، یزد و شیراز قرار گرفته ضمن تاثیری که از تمدن هر سه گرفته تا حد زیادی مستقل و دست نخورده و متکی به زندگی سنتی و ابتدایی آبا و اجدادی خود مانده است؛ به طوریکه واژه های پهلوی هنوز مورد استفاده قرار می گیرد. هنوز انگیزه اصلی مردم میمند که آن ها را اولین قوم سکونت گزیده در فلات ایران می دانند، از ساختن این خانه ها در کوه مشخص نیست. اما این احتمال که این ساختمان ها در ابتدا به دلایل مذهبی ساخته شده باشد زیاد است. مردم میمند مانند سایر نقاط ایران پیش از ظهور زرتشت مهرپرست بوده اند و بعید نیست که آموزه های مذهبی میترائیسم که کوه ها را مقدس می شمرده آنها را به کندن کوه برای ایجاد پرستش گاه ترغیب کرده باشد. احتمال آنکه این دخمه ها محل دفن مردگان بوده باشد هم منتفی نیست، به هرحال آنچه همه باستان شناسان بر آن توافق دارند این است که دست کم از 3 هزار سال پیش این روستا بهمین شکل فعلی سکونتگاه مردم بوده است. فنجان هایی که در میمند کشف شده حامل تصاویری است که این گمان را ایجاد می کند این محل جایی برای نیایش الهه یا ایزد باروری بوده است. در این تصاویر صحنه هایی از زایش دیده می شود. افسانه های جالب توجهی در خصوص انگیزه ساخت روستا وجود دارد که البته صحت و سقم آنها مشخص نیست و در حد افسانه جالب هستند، می گویند میمند را از آن جهت به این نام می خوانند که مردم آن پیش از ظهور اسلام به می نوشی می پرداخته اند و این شکاف های در دل کوه هم حاصل آن باده گساری هاست. از دیگر افسانه های میمند که بعد از کشف رمز کتیبه معروف روستا تا حدی مورد توجه بیشتر قرار گرفت به بازگشت ایران به دوره پرشکوه و جلالش اشاره می کند که خاستگاه آن میمند خواهد بود. ترجمه کتیبه میمند مضمونی این چنین دارد که: "روزی که کوه ها شکاف بردارند، افسانه های میمند به حقیقت می پیوندد و گنجینه های میمند پدیدار خواهند شد. اما تنها یکنفر به آن دست می یابد و او کسی است که از سوی خورشید می آید." از آنجا که میمند مسیر سهل الوصولی نداشته در طول سده های گذشته دستخوش تغییرات زیادی از لحاظ اجتماعی، فرهنگی و حتی زبان نشده است. تا قرن گذشته هنوز آثاری از میتراپرستی در زندگی مردم بخوبی قابل مشاهده بوده است. شهر بابک که نزدیک ترین شهر به میمند است بدلیل آنکه محل تولد جد بزرگ اردشیر، سرسلسله ساسانیان، بابک، بوده در این دوران بسیار آباد و پررونق بوده است که تاثیرات آن بر زندگی مردم میمند هم دیده می شده است. برای مردم میمند ساختن خانه و سرپناه برخلاف بقیه مردم به معنی انباشتن مصالح روی هم نبوده بلکه آن ها بخشی از آنچه در دسترس بوده را برداشته و با ایجاد سوراخ و کندن صخره خانه های شان را می ساخته اند. در فضای داخلی خانه هم تا جایی که مقدور بوده چیزی اضافه نمی کرده اند، مثلا بجای آنکه کمد و رف بسازند در دیوارها اشکاف و طاقچه ایجاد می کردند. خانه های میمند اندازه های مختلفی دارند اما اکثرا شامل چند اتاق کوچک، راهرو و طویله می شوند. به هر کدام از این حجم ها کیچه گفته می شود. برای جدا کردن اتاق ها یا پوشاندن پرده ها از پرده های پارچه ای استفاده می شود. دمای داخل کیچه ها بین 5 تا 10 درجه با بیرون فرق می کند. هنگام بازدید از کیچه ها متوجه سیاهی دیوارها برخی از آنها می شوید، اگر دیوار سیاه دیدید در کف زمین به جستجوی "دیدون" که لغت میمندی تنور است بگردید. از آنجا که پخت و پز در داخل کیچه ها صورت می گیرد دود ناشی از آن دیوارها را اکسیده می کند که همین امر باعث استحکام این اتاق ها شده بطوریکه اتاق هایی که تنور ندارند از قسمت سقف آسیب پذیر هستند و در برخی کیچه ها سقف ها دچار ریزش شده اند. ارتفاع و اندازه کیچه ها متفاوت است، بزرگترین کیچه های میمند 90 متر و بلندترین آنها دو متر و 10 سانت ارتفاع دارند و کف آنها با نمد و قالی بافت میمند پوشانده شده است. در مجموع 406 کیچه و 2560 اتاق در میمند برای سکونت مورد استفاده قرار می گیرند. روستای منحصر به فرد میمند در جهان نیز شناخته شده است و نشان مرکوری را بعنوان هفتمین منظر فرهنگی، تاریخی، طبیعی جهان دریافت کرده و در سال 1385 نیز بعنوان روستای نمونه گردشگری کشور معرفی شده است. معروفترین طایفه میمند از نسل محمود میمندی هستند که ویر نادرشاه افشار بوده است. دیدنی های میمند حمام : مانند همه سازه های روستا در دل کوه کنده شده، با این حال همه اجزای حمام سنتی ایران را داراست. خزینه، رختکنی که یک حوض و سه سکو در آن وجود دارد و همچنین آتشخانه ای که در زیر حمام برای گرم کردن آب مورد استفاده قرار می گیرد. نکته جالب توجه در حمام سنگ مرمر نیمه شفافی است که زیر سقف قرار گرفته است. این قطعه سنگ که درست زیر منفذی در سقف قرار دارد، نور را منعکس کرده و به این ترتیب منبع نور حمام در روزبه شمار می رود. امروز حمام با برق روشن می شود اما در گذشته در روزهای ابری یا شب ها از چراغ روغنی یا چراغ موشی نیز برای روشنایی فضای حمام استفاده می شده است. مسجد: مسجد که قدمتی حدود 200 ساله دارد، با تغییر در اندازه چند کیچه و بزرگ کردن آنها ساخته شده است. این بنا 120 متر مربع وسعت داشته و سه ستون سنگی سقف آن را نگه داشته است. محراب، طاقچه ها و منبر سنگی این مسجد بسیار دیدنی و قابل توجه است. کف مسجد با قالی های معروف میمندی مفروش شده است. مدرسه: مدرسه دارای 5 فضای کلاس شکل و یک حیاط بزرگ است که در میان آن یک درخت بزرگ و کهنسال به نام تایی وجود دارد. حسینیه: این بنا که در وسط روستا قرار گرفته غیر از ایام عزاداری که بمنظور مراسم عزاداری مورد استفاده قرار می گیرد محلی برای تجمع افراد روستا نیز بشمار می آید. حسینیه در وسط روستا واقع شده و 120 متر وسعت دارد، در قدیم منبری سنگی در حسینیه وجود داشته که در سال های اخیر آن را کنده و جای آن منبری چوبی گذاشته اند. حسینیه در گذر زمان هم از نظر شکل و ظاهر، هم اندازه و هم کاربری تغییراتی را شاهد بوده است. آب و هوای میمند معتدل و کوهستانی است، که زمستان هایی سرد و تابستان هایی معتدل دارد. در اطراف میمند دشت هایی وسیع قرار دارد که درخت توت و شاتوت، گلابی و سیب، انگور و انجیر و هلو در آن می روید و مار و سوسمار و خوگوش و لاک پشت جانورانی هستند که در این دشت ها دیده می شوند. در کوهستان های اطراف میمند نیز گونه های مختلفی از آهو، پلنگ، روباه، بزکوهی و کبک وجود دارد. فصل بهار بهترین زمان برای بازدید از میمند است چرا که هم هوا بسیار لطیف است و هم مزارع و دشت های اطراف در اوج شکوفایی هستند و هم چشمه ها و قنات اطراف میمند چهره زیبایی به این منطقه داده اند. رودخانه های فصلی مورنگ، لاخیس و لای حزین پر آب هستند و درخت های سنجد و صنوبر و سپیدار منظره ای بدیع ایجاد کرده اند. مردم میمند در طول زمستان در خانه های سنگی زندگی می کنند، در حالیکه مردان به مراقبت از دام ها می پردازند زنان هنرمند میمندی قالی های رنگارنگ و زیبا می بافند. در فصل بهار هر سال، میمندی ها به ییلاق کوچ می کنند و با باغداری و میوه چینی از درخت های بادام و گردو، زیره و پسته وحشی روزگار می گذرانند.
دوشنبه ، ۲۱دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]