محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829127763
«جان کری» یکی از اعضای تیم مذاکرات مخفی با ایران بود
واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: سفیر چین در آمریکا را به صرف یک نوشیدنی به هتلم دعوت کردم؛ هنگامی که وارد شد، او را به یک میز آرام در می خانه هدایت کردم. همان جا، با کوکتل، به توافق نهایی درباره لیست تحریم ها رسیدیم.پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: " هیلاری رودهام کلینتون" وزیر اسبق امور خارجه آمریکا در کابینه اول باراک اوباما و هم سر "بیل کلینتون" چهل و دومین رئیس جمهور آمریکا است. کلینتون یکی از نامزدهای انتخابات سال 2016 میلادی و طبق نظرسنجی ها از حمایت قابل توجهی در میان دموکرات ها برخوردار است.هیلاری پس از ترک پست خود در وزارت خارجه آمریکا، در 10 ژوئن 2014 کتاب خاطراتش را تحت عنوان "انتخاب های سخت" منتشر کرد. فصل هجدهم این کتاب به بیان خاطرات کلینتون با موضوع ایران می پردازد که این فصل، "ایران: تحریم ها و رازها" نام دارد. در ادامه این قسمتی از این خاطرات ذکر میگردد: « اختلاف هایمان با چینی ها و روس ها داشت کم تر می شد و به نظر می رسید داریم به توافقی نزدیک می شویم که دقیق ترین [و شدیدترین] تحریم های تاریخ را [به ایران] تحمیل می کرد. چیزی نمانده بود به هدفمان برسیم که یک اتفاق غیرمنتظره افتاد. 17 مه 2010، در یک کنفرانس مطبوعاتی موفق در تهران، رؤسای جمهور برزیل، ترکیه و ایران اعلام کردند بر سر مبادله اورانیوم غنای کم ایران با میله های سوخت رآکتور به توافق رسیده اند. ایران [در این توافق جدید] مالکیت اورانیومی را که از کشور خارج می کرد در اختیار داشت و حق داشت، هر زمانی [که بخواهد] آن را دوباره وارد کند. با این حال، نگران کننده ترین موضوع این بود که ایران هم چنان اعلام می کرد حق غنی سازی اورانیوم را تا درصدهای بالاتر دارد. به طور خلاصه، این توافق نامه، نیاز ایران در دست یابی به میله های سوخت برای رآکتورهای تحقیقاتی را برطرف می کرد، اما ذره ای از نگرانی های جهان در مورد برنامه غیرقانونی سلاح های این کشور، کم نمی کرد. این کار، اقدام تهران برای از مسیر خارج کردن تلاش های ما در جهت اعمال تحریم ها در سازمان ملل بود... و احتمال زیادی هم داشت که موفق شوند. اوایل ماه مارس سال 2010، با "لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا" رئیس جمهور برزیل در "برازیلیا" [پایتخت این کشور] ملاقات کردم. به او توضیح دادم چرا این [معامله] می تواند نتیجه بدی [داشته] باشد و سعی کردم او را از دنبال کردن این راه حل منصرف کنم، اما سیلوا قبول نمی کرد. او نظر من را در مورد این که ایران صرفاً دارد برای به دست آوردن زمان، بازی می کند، رد می کرد. اوباما به دنبال اقدامات من، نامه ای به سیلوا نوشت و بر نگرانی های ما تأکید کرد: "به نظر می رسد ایران نوعی استراتژی را دنبال می کند که طراحی شده است تا تصور انعطاف پذیری را ایجاد کند، بدون موافقت با اقداماتی که بتواند به ایجاد اعتماد متقابل و اطمینان منجر شود." وی همین پیام را به اردوغان در ترکیه نیز منتقل کرد. نه مسکو و نه پکن در مورد روند [تصویب قطع نامه تحریم های ایران] مشتاق نبودند، و حس می کردم اگر فرصتی برای "پیچاندن" و دادن زمان بیش تر به ایران ببینند، در یک چشم به هم زدن، آن را غنیمت می شمرند. اولین نگرانی من، وقتی خبردار شدم سیلوا، اردوغان و احمدی نژاد به توافق رسیده اند، همین بود. "سلسو آموریم" وزیر خارجه برزیل هم در یک کنفرانس مطبوعاتی، [نگرانی من را] تأیید کرد: "این طرح، مسیری برای گفت وگو است و هر زمینه ای را برای تحریم ها از بین می برد." به آموریم گفتم: "ما یک ضرب المثلی داریم: حلوای تنترانی، تا نخوری ندانی." آموریم جواب داد: "من با شما موافقم که طعم حلوا مهم است، اما باید زمان برای آوردن قاشق و امتحان کردن وجود داشته باشد." و من پاسخ دادم: "این حلوا، الآن بیش از یک سال است که پخته شده است!" ما در اصل [تصویب قطع نامه تحریم ها] با چین و روسیه توافق کرده بودیم، و من در اولین فرصت پس از کنفرانس مطبوعاتی در تهران، با عجله این موضوع را اعلام کردم. با این وجود، تا زمانی که رأی های واقعی در نیویورک داده نمی شد، هیچ چیزی قطعی نبود. هنگامی که پکن در بیانیه ای محتاطانه، از توافق برزیل و ترکیه [با ایران] استقبال کرد، من می توانستم حس کنم که زمین [بازی] در حال عوض شدن است. دور میز یک شام طولانی با "دای بینگوئو" [مشاور دولت چین] مفصلاً درباره مسئله صحبت کردیم. گفتم که وقتش رسیده هرگونه مسئله باقی مانده درباره متن قطع نامه تحریم ها را حل و فصل کنیم. با صراحت به "دای" گفتم: "این موضوع برای ما مهم است. اگر می خواهیم یک رابطه هم کاری برقرار کنیم، آن طور که اوباما و "هو" [رئیس جمهور چین] متعهد شده اند، چین باید در شورای امنیت با ما هم راه باشد." نشست "سازمان کشورهای آمریکایی" به میزبانی پرو حاشیه ای مثبت داشت. "ژانگ یسوئی" سفیر چین در آمریکا را به صرف یک نوشیدنی به هتلم دعوت کردم. هنگامی که وارد [هتل] شد، او را به یک میز آرام در می خانه هدایت کردم. [من و ژانگ] همان جا، با کوکتل پرویی، به توافق نهایی درباره لیست تحریم ها رسیدیم. شورای امنیت سازمان ملل قطع نامه 1929 [تحریم ها] را با رأی 12 به 2 تصویب کرد. این قطع نامه دقیق ترین [و شدیدترین] تحریم های تاریخ را علیه ایران تصویب کرد. ترکیه و برزیل به قطع نامه 1929 رأی منفی دادند. لبنان با وساطت من، "بایدن" معاون رئیس جمهور، و "ری لاهود" وزیر حمل و نقل و از آمریکایی-لبنانی های برجسته، در آخرین لحظات، رأی ممتنع داد. چند ساعت قبل، از کلمبیا با "میشل سلیمان" رئیس جمهور لبنان، تماس گرفتم و به او اصرار کردم که رأی منفی ندهد، کاری که بر اساس نیازهای سیاسی خود را در داخل کشور تمایل داشت انجام بدهد. می دانستم با تصمیم های دشواری مواجه است و نهایتاً از رأی ممتنع لبنان خوشحال شدم. من به آن چه به دست آورده بودیم افتخار می کردم. ایران در طول سال های ریاست جمهوری بوش توانسته بود قدرت های بزرگ جهان را مقابل یک دیگر به بازی بگیرد و مانع تحریم های جدی بین المللی شود. دولت اوباما این وضعیت را تغییر داد. قطع نامه سازمان ملل راه را برای تحریم های یک جانبه بیش تر و بسیار سخت تر توسط آمریکا و دیگر کشورها باز کرد. ما در طول این فرآیند با رهبران کنگره هماهنگ کرده بودیم و کنگره به زودی قانونی تصویب می کرد که ضربه سخت تری به اقتصاد ایران می زد. با شرکای اروپایی مان هم در مورد گام های جدیدی که باید بردارند گفتگو می کردم. دسامبر سال 2010، برای کنفرانسی درباره امنیت در خلیج فارس به بحرین سفر کردم. وسط سخنرانیم طی ضیافت شام در سالن رقص "ریتز کارلتون" [صحبت هایم را] قطع کردم و گفتم: "اکنون می خواهم مستقیماً خطاب به هیأت اعزامی به این کنفرانس از دولت جمهوری اسلامی ایران صحبت کنم." سالن ساکت شد. "منوچهر متکی" وزیر امور خارجه ایران به فاصله چند صندلی از من نشسته بود. گفتم: "نزدیک به دو سال پیش، اوباما پیشنهاد صادقانه گفت وگو را به دولت شما ارائه داد. ما هنوز هم به این پیشنهاد متعهد هستیم. شما حق [برخورداری از] یک برنامه صلح آمیز هسته ای را دارید، اما هم راه این حق، یک مسئولیت معقول هم می آید: این که از پیمانی تبعیت کنید که زیرش را امضا کرده اید، و نگرانی های جهان در مورد فعالیت های هسته ای خود را به طور کامل رفع کنید. ما به شما اصرار می کنیم که این گزینه را انتخاب کنید، به خاطر مردمتان، به خاطر منافعتان، و به خاطر امنیت مشترک ما." وقتی ضیافت شام تمام شد خطاب به متکی صدا کردم: "سلام، آقای وزیر!" او زیر لب چیزی به زبان فارسی گفت و رویش را آن طرف کرد و رفت. چند دقیقه بعد، دوباره با یک دیگر برخورد کردیم، این بار خارج از ساختمان، در پارکینگ. بار دیگر دوستانه او را صدا زدم. باز هم حاضر نشد پاسخم را بدهد. اکتبر سال 2011 تصمیم گرفتم به "مسقط" برگردم و دیدار دیگری با سلطان ["قابوس" پادشاه عمان] داشته باشم. او هنوز هم مشتاق به آغاز مذاکرات [مخفیانه میان آمریکا و ایران] بود. قرار شد "جیک سالیوان" [مشاور ارشد دولت در مذاکرات هسته ای با ایران] و "پونیت تالوار" [مدیر ارشد امنیت ملی در امور ایران، عراق، و کشورهای خلیج فارس] و یک تیم کوچک را برای شروع مذاکرات بفرستیم. سناتور "جان کری" با یکی از عمانی های نزدیک به سلطان صحبت می کرد و ما را در جریان اتفاقات قرار می داد. سالیوان باتجربه ترین دیپلمات وزارت خارجه نبود که می توانستم برای اولین و حساس ترین دیدار با ایرانی ها انتخاب کنم، اما محتاط بود و من به او اعتماد مطلق داشتم.» م
یکشنبه ، ۲۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[مشاهده در: www.hamandishi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها