واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: مهدی مالمیر روزنامه نگار قطع روابط دیپلماتیک عربستان با ایران پس از ماجراهایی که در هفته گذشته در مشهد و تهران رخ داد، رویدادی بسیار محتمل بود. حالا کشوری که دستش به خون ده ها مخالف آلوده است و به منتقدان حکومتش با شلاق و شمشیر پاسخ می گوید، چنان دست پیش را گرفته است که انگار سرانگشتانش به خون مرغی آلوده نیست و مخالفانش در امنیت کامل، زنانش در آزادی و سیاستش با آخرین روش های دموکراتیک اداره می شود! به حاشیه رفتن اصل ماجرا که محاکمه مشکوک و اعدام جنایتکارانه شیخ نمر و چند ده تن از مخالفان دولت عربستان بود تنها بخشی از هزینه هایی است که امروز گروه های خودسر برای سیاست خارجی تراشیده اند و نیازی به گفتن نیست که پیامدهای بیشتری در راه خواهند بود. شاید برای ماله کشیدن جنایت آل سعود هیچ ترفندی به مثابه کاری که از خودسران در کف خیابان و در اطراف سفارت عربستان سر زد، کارگر نمی بود! عربستان که تا چند روز پیش آماج رسانه ها قرار گرفته و توجیه این جنایت را به رسانه های جهان بدهکار بود، حالا بی هیچ خجالتی بر تخت طلبکاری نشسته است و از مقامات کشورمان در باب رویدادهای چند روز گذشته، توضیح می خواهد! عربستان طی روزهای آینده از فرصت کم مانندی که خودسران در اختیارش نهاده اند، نهایت استفاده را خواهد برد و در شیپور ناامنی در ایران خواهد دمید. (کنسل کردن بازی فوتبال و جلوگیری از سفر تیم فوتبالش به ایران نخستین پرده این نمایش است.) درحالی که می شد با روش های دیپلماتیک به اعدام شیخ نمر اعتراض کرد و با گفت و گو و نوشتن مقاله و تحلیل، در رسانه ها موجی علیه خاندان تا گلو فرورفته در گنداب نابکاریِ آل سعود به راه انداخت و عربستان را تا ابد شرمسار این جنایت نگه داشت؛ امروز به یمن خام دستی چند جوان احساساتی که نشان داده اند کنترلی بر اعصاب و روانشان ندارند، این فرصت کم نظیر را از کف داده ایم و آل سعود به خوبی توانست روند بازی را تا این جای کار به سود خود برگرداند. این همه در حالی است که این نخستین بار نیست که با ماجراجویی عده ای که انگار جایی بهتر از اطرافِ سفارتخانه ها برای عرض اندام و خودی نشان دادن نمی شناسند، کارت های برنده مان را به حریف وا می گذاریم! و گویا با سهل گیری در برخورد با مهاجمان، این داستان سر دراز خواهد داشت! این که چرا با توجه به سابقه بد خودسران، هنوز برخورد آسانگیرانه ای با موضوع وجود دارد، ازجمله پرسش های بی پاسخی است که هر از چندی در این ماجرا ها سر برمی آورد! در روابط بین الملل روش های اعتراض به سیاست کشور ها کاملا روشن است. قطع ارتباط تجاری و اقتصادی، احضار سفیر و کاردار، فراخواندن کاردار و سفیر مقیم در کشور هدف و... جملگی ابزارهایی است که برای نشان دادن اعتراض به سیاست های نامطلوب به کار می روند. در حالی که می توان با کمترین خسارت از این روش های معقول بهره گرفت، بالا رفتن از دیوار و عکس سِلفی گرفتن با ساختمان آسیب دیده سفارت کشور خارجی، تنها به تصویر کشور به مثابه کشوری با ثبات و امن آسیب می رساند که شاید کمترین خسارت آن رَماندن کشورهای ثروتمند جهان از سرمایه ریزی در کشور باشد که در حوزه اقتصادی سخت بدان نیازمندیم.
یکشنبه ، ۲۰دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]