واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان آنلاین: هفته نامه تماشاگران امروز نوشت: پرسش نمایندگان رسانه ملی این بود که چرا عکس های مصاحبه با ظریف سه روز زود تر پخش شده و چرا این همه بازتاب داشته است. در شلوغی مراسم تشییع جنازه محمدعلی اینانلو که خیلی از مسوولان صداوسیما به حیاط مسجد بلال آمده بودند، عادل فردوسی پور با مردی از مسوولان سازمان روبه رو شد که بعد از عدم پخش مصاحبه محمدجواد ظریف از ۹۰، با بیانیه ای تند، گناه اتفاقات رخ داده را به گردن مجری این برنامه انداخت؛ دکتر داوود نعمتی انارکی، مدیر روابط عمومی صداوسیما. انارکی همان فردی بود که در بیانیه ای چهار بندی، عادل فردوسی پور را مسبب اصلی حاشیه های برنامه ۹۰ شب یلدا دانسته بود. او حالا در حیاط مسجد در حالی که مهدی نجف پور و یکی دیگر از مجریان واحد مرکزی خبر در اطرافش ایستاده بودند، با فردوسی پور روبه رو شده. ظاهرا این دیدار، اولین دیدار این دو با هم بوده و فردوسی پور قبل از این حتی یک بار هم چهره این همکار قدیمی اش را ندیده! البته در تشکیلاتی که ۴۰ هزار نیرو دارد و به صورت بخشی مدیریت می شود این نشناختن ها خیلی غیر عادی نیست. که اصلا ۴۰ هزار نفر خود به میزان جمعیت یک شهر است. فردوسی پور مثل سایر مراسم های این چنینی، مدام باید سلفی می گرفت و البته به یک سوال تکراری جواب می داد. اینکه سرنوشت مصاحبه با ظریف چه شد. ابتدا این پرسش ها را با «نمی دانم والله» رد می کرد تا اینکه خیلی اتفاقی با مدیر روابط عمومی رسانه ملی روبه رو شد. برای اولین بار و دلخور از بیانیه ای که تنها نقطه تلاقی شان بود، شروع به گفتن کرد: «سلام استاد، عادل فردوسی پور هستم، یک دشمن. بابا من به قرآن عادل فردوسی پور هستم، مجری تلویزیون خودمان. دشمن نیستم. این بیانیه تند حقم بود؟» گلایه ای که البته مدیر روابط عمومی رسانه ملی خیلی اعتقادی به تند بودنش نداشت و می گفت: «البته این قدر هم تند نبود که می گویی. به هر حال ما هم باید از جایگاه مدیریتی در صداوسیما به این ماجرا واکنش نشان می دادیم. شرایط خیلی دشواری بود. نمی توانستیم ساده از کنارش بگذریم.» عادل همچنان اصرار می کرد که اشتباهی نکرده و طرف مقابل هم نمی پذیرفت که بیانیه اش تخریبی بوده: «تازه من که در مصاحبه ام با خبرگزاری ایسنا، گفتم عادل فردوسی پور سرمایه صداوسیماست و باید حفظ شود. ما مشکلی نداشتیم اما جوی که علیه تلویزیون به راه افتاد، همه انتظار داشتند واکنش نشان دهیم.» مهدی نجف پور دیگر مجری سیما، با خنده وارد بحث فردوسی پور و مدیر ورابط عمومی صدا و سیما شد. او گفت که معنا در ارتباط منتقل نمی شود و پیام منتقل می شود. داشت بحث تئوریک از دیوید برلو، کار شناس برجسته رسانه ای را مطرح می کرد چون نعمتی یکی از اساتید معروف نظریه های ارتباطات است، اما عادل همچنان دلخور بود. همچنان اغلب آنهایی که نزدیک می شدند تا با او عکس یادگاری بگیرند، سوال شان بحث داغ پخش نشدن مصاحبه ظریف بود. عادل حالا می توانست به مردم جوابی بدهد که خودش را راحت کند: «آقای انارکی مسوول روابط عمومی صداوسیما هستند، از ایشان بپرسید، ایشان در جریان هستند!» بحث به جاهای داغ رسید. دلایل حساسیت تلویزیون روی مصاحبه. پرسش نمایندگان رسانه ملی این بود که چرا عکس های مصاحبه سه روز زود تر پخش شده و چرا این همه بازتاب داشته است و فردوسی پور که این روز ها خوب قسم می خورد، می گفت: «به قرآن حتی نگذاشتم هیچ کدام از بچه های ما با خودشان گوشی دوربین دار بیاورند و عکس بگیرند. اگر عکسی از مصاحبه بیرون آمده، کار بچه های ما نبوده. تازه مصاحبه از روز شنبه در اختیار مسوولان شبکه بوده.» آنها بحث می کردند و بقیه هم ناخودآگاه، می شنیدند. مدیر روابط عمومی تلویزیون گفت: «جمله ای که شما روی آنتن گفتی حساسیت برانگیز بود. می توانستید بگویید این مصاحبه را در اختیار مدیران رسانه ملی گذاشته اید و آنها تصمیم می گیرند که چه وقتی و از چه برنامه ای پخش شود.» و عادل هم اصرار داشت که جمله ای که گفته همین بوده یا فرقی با این نداشته، وقتی گفته مسوولان صداوسیما فعلا صلاح ندیده اند این مصاحبه پخش شود، یعنی همانی که دکتر انارکی فکر می کرده باید پخش شود. جمعیت تماشاچیِ بحث که بیشتر شد، این دو تصمیم گرفتند دقایقی را از جمع جدا شوند و بعد از تقریبا ۲۰ دقیقه ای، گوشه ای از ورودی مسجد بلال با هم حرف زدند و اینها دیگر صحبت هایی خصوصی بود که کسی از جزئیاتش خبر ندارد اما هرچه بود، به نظر می رسید گفته ای از سر تعامل بود و این دو با خنده و خوشی از هم جدا شدند.
جمعه ، ۱۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 138]