محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826712160
صادقی:لطفی موسیقی تخدیری را تکان داد/ مرادخانی:هرچه می گذرد، بیشتر کمبود لطفی را حس می کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:اهروصال: قطب الدین صادقی گفت: یک سرکشی عجیبی در لطفی بود و همین سرکشی در موسیقی و ساز زدنش هم نمود داشت. او موسیقی تخدیری را تکان داد و شوری تازه به آن اضافه کرد.به گزارش اهروصال به نقل از فارس، مراسم شصت و نهمین سال زادروز محمدرضا لطفی شب گذشته با حضور جمعی از هنرمندان و دوست داران هنر در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. لطفی به ایران بازگشت تا رسالتش را انجام دهد عباس سجادی، مدیرعامل بنیاد آفرنش های ادبی و هنری نیاوران ضمن اشاره به اتفاقات اخیر باغمزار زنده یاد لطفی در شهر گرگان، گفت: محمد رضا لطفی برای این سرزمین کم از قله دماوند نیست. کاش چشمانمان را بشوییم و جور دیگری نگاه کنیم. لطفی شخصیتی والا و هنرمند تاثیرگذاری است. در سال هایی که بسیاری از هنرمندان از ایران رفتند، او به ایران بازگشت تا رسالتش را انجام دهد. لطفی صادقانه ساز می زد و آهنگ می ساخت مجید کیانی نوزانده برجسته سنتور در ادامه این مراسم گفت: وقتی ما ساز میزنیم، آواز می خوانیم و یا آهنگ میسازیم، می خواهیم احساسمان را به مخاطب نشان دهیم. اما اگر بخواهیم ساز زدن و خواندنمان را به مخاطب تحمیل کنیم و یا اگر بخواهیم پژوهشی را به اثبات برسانیم، روش خوبی انتخاب نکرده ایم. می توانیم ساز هرکس را گوش کنیم و نپذیریم. اما گاهی فقط ما کار خودمان را می پذیریم و دیگران را نفی می کنیم. و این مانع پیشرفت هنر است. محمدرضا لطفی هیچ وقت تلاش نکرد ساز یا آهنگش را تحمیل کند. او با صداقت تمام ساز می زد و آهنگ می ساخت. وی افزود: لطفی هنرمندی بود که هم موسیقی زمان خود را می شناخت و هم از پیشینه آن اگاه بود، ضمن اینکه اطلاعات کاملی از انواع موسیقی ها از جمله نواحی و کلاسیک داشت. همچنین او ش قوی در موسیقی شناسی، مردم شناسی و همین طور جامعه شناسی موسیقی داشت. همین مسئله باعث می شود تا مقالات بی شمار او در حوزه موسیقی و مباحث جامعه شناسی پیرامون آن، قابل اعتنا و استناد باشد. مجید کیانی در ادامه ضمن بیان خاطره ای، قطعه ای از حکایات سعدی را که در زمان حیات محمدرضا لطفی، با یکدیگر خوانده بودند را برای مخاطبان خواند. هرچه می گذرد، بیشتر کمبود لطفی را احساس می کنیم علی مرادخانی، معاون امور هنری وزارت ارشاد نیز درگیران سخنران این مراسم بود. او ضمن اشاره به شان و منزلت لطفی در موسیقی ایران، عنوان کرد: از لطفی هرچقدر سخن بگوییم، باز کم گفته ایم. خاطرات زیادی از او دارم. من طی مدت ۱۴ سال مسئول مرکز موسیقی بودم و ارتباطاتی با ایشان داشتیم. به ویژه مرحوم سلمانیان که در شورای نظارت مرکز موسیقی بود، ارتباطات زیادی با ایشان داشتند. وی افزود: زمانی که لطفی در بیمارستان بود، به اتفاق جناب جنتی برای ملاقات ایشان به بیمارستان رفتیم و ۴۵ دقیقه ای با هم صحبت کردیم. او نیمه هوشیار بود و به هوش می آمد و می رفت. در آن گفتگو او به نکات زیبایی اشاره کرد. او گفت من برای خودم تفکری داشتم و به اصل بسیاری از مسائل تردید داشتم اما آنجا بود که خودم را پیدا کردم و خودم را در وجود او دیدم و هیچ شدم و از هیچ به همه چیز رسیدم. لطفی با سیر و سلوکی که داشت خودش می گفت که خودم را در وجود او پیدا کردم. نسل آینده ما لطفی را بهتر شناخت. هر چه می گذرد ما بیشتر کمبود او را حس می کنیم. به امید روزی که افرادی مثل لطفی را در سپهر موسیقی کشورمان داشته باشیم. در ادامه این برنامه مکتب خانه میرزا عبدالله از مجید کیانی، استاد افشارنیا، محسن حجاریان و شادروان ایران دخت لطفی، تقدریر و تجلیل کرد. از غربی ها یاد بگیریم که چطور از میراثشان دفاع می کنند ارشد طهماسبی نیز در ادامه این مراسم گفت: وقتی جمعیت پرشمار امشب را دیدم، یاد یک کنسرت با محمدرضا لطفی افتادم. در دورانی که اجازه کنسرت دادن نداشتیم و فقط مجامع خصوصی و نیمه خصوصی اجرا داشتیم، شبی هم در انجمن زرتشتیان کنسرت داشتیم. من برای این اجرا هیجان بسیاری داشتم به همین خاطر نزد ایشان رفتم و گفتم که من خیلی هیجان دارم. او گفت به صدای قلب من گوش بده؛ من سرم را روی قلبش گذاشتم و هنوز هم صدای آن که تند و به شدت می تپید، در ذهنم هست. وی افزود: باید یاد بگیریم که برای مخاطبمان ارزش قائل باشیم. لطفی با تمام بزرگی اش برای مخاطب ارزش قائل بود برای هر اجرا هیجان داشت و در هر اجرا جوری روی صحنه می رفت که انگار کنسرت آخرش بود. این نوازنده تار در ادامه ضمن اشاره به مباحث پیرامون باغمزار استاد لطفی در شهر گرگان، گفت: نمی دانم متولی مزار لطفی کیست تا چراغی بر مزار او برافروزد. با دلی آکنده از درد باید بگویم که هنوز خیلی چیزها را باید از غربی ها یاد بگیریم. باید از آن ها یاد بگیریم که چطور از میراثشان دفاع می کنند. لطفی موسیقی تخدیری را تکان داد قطب الدین صادقی نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر نیز در این مراسم گفت: تفاوت های من با محمد رضا لطفی زیاد است؛ روزگار غدار ما را از هم جدا کرد. اما من امروز نیامدم از تفاوت ها صحبت کنم؛ آمده ام تا از شباهت ها حرف بزنم. ما نسلی آرمان خواه بودیم. هنوز بحران کودتا تمام نشده بود و ما به دنبال راه برون رفت از این بحران بودیم و همه به راه های گوناگونی رفتیم. اما این نسل آرمان خواه به دنبال مبانی نظیری نیز بود. لطفی تنهای یک نوازنده و آهنگساز معمولی نبود.. او اهل کتاب و شعر بود. من حتی یادم هست در آن زمان و درخانه اش جلسات جامعه شناسی و فلسفی برگزار می ّشد و من بسیاری از بزرگان را در خانه ایشان دیدم. وی ادامه داد: او یک نوازنده ساده نبود و به دنبال فرهنگ عمومی وسیع تری می گشت. این نسل آرمان خواه گرایش اجتماعی هم داشت. این گرایش دلمشغولی های سیاسی بود. لطفی هم از فضای اجتماعی دور نبود و روج اجتماعی را به همراه طغیان شاعرانه خودش، به موسیقی اضافه کرد. یک سرکشی عجیبی در او بود و همین سرکشی در موسیقی و ساز زدنش هم نمود داشت. لطفی از همان زمان دانشجویی نماد و سنبل اجتماعی شد. لطفی موسیقی تخدیری را تکان داد و شوری تازه به آن اضافه کرد. این کارگردان تئاتر افزود: بزرگترین معلم من در زندگی داستایوفسکی است. داستایوفسکی در دورانی که فراری بود و هتل پولی برای پرداخت اجراه اتاقش در هتل را هم نداشت و در حالی که سرعش هم اوت کرده بود، یکی از شاهکارهایش را خلق کرد. اما ما هم از این معلم ها داریم. یادم هست که در یکی از باغ های اطراف سنندج نشسته بودیم و صحبت می کردیم و تصمیم گرفتیم که به تهران سفر کنیم و هنر بخوانیم. لطفی در آن زمان سپه دانش بود و هنوز ناشناخته بود. ساعت ۷ صبح به تهران رسیدم و به منزل لطفی رسیدیم. دیدم که او به همراه یک جوان مشغول ساز زدن است. ما خسته بودیم و کمی استراحت کردیم. ساعت ۱۰ بلند شدم و دیدم که این دو هنوز در حال ساز زدن هستند. بهشان گفتم صبحانه می خورید؟ گفتند بله. صبحانه را مهیا کردم و خانه را ترک کردم. ساعت ۴ دوباره بازگشتم و دیدم که این دو کماکان مشغول ساز زدن هستند. ازشان پرسیدم ناهار می خورید؟ گفتند بله! با هم ناهار خوردیم. دوباره از منزل خارج شدم و غروب برگشتم. دیدم که هنوز اینها در حال ساز زدن هستند و تا ۱۱ شب هم ادامه دادند. پرسیدم: محمدرضا خسته نمی شوی؟ گفت: نظام آموزشی ما خیانت کرده است و ما عقب افتاده ایم. باید این عقب ماندگی را جبران کنیم. در ادامه از او پرسیدم که جوانی که با تو ساز میزد، که بود؟ او هم گفت حسین علیزاده یکی از بچه های کلاس ماست. افتخار دوستی با حسین علیزاده را از همان زمان دارم. نوزانده تار و سه تاری نیست که از سبک لطفی تقلید نکرده باشد علی اکبرشکارچی نیز در این مراسم گفت: هفتاد سال پیش شاید کسی فکر نمی کرد که این کودک به چنین نابغه ای تبدیل شود. لطفی تمام زندگی اش را برای موسیقی و به ویژه آمورش آن گذاشت. هیج نوزانده تار و سه تاری نیست که از سبک لطفی تقلید نکرده باشد. زادروز میلاد او برای همه ایرانیان خجسته باد. کمانچه نوازی علی اکبر شکارچی در درآمد ماهور، پیش درآمد هرمزی و مویه لری، پایان بخش مراسم زادروز شصت و نهمین سال محمد رضا لطفی بود. انتهای پیام/
جمعه ، ۱۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اهروصال]
[مشاهده در: www.aharvesal.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها