محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827935932
قصه «نیکی کریمی» روان آدم را به هم می ریزد
واضح آرشیو وب فارسی:شما نیوز: روزنامه اعتماد - بیتا موسوی / شراره داوودی: نیکی کریمی بازیگر و کارگردان سینمای ایران است؛ بازیگری که بیش از سه دهه است در سینمای ایران به ایفای نقش می پردازد. تا چندین سال پیش مخاطب داخلی و خارجی سینمای ایران فقط او را به واسطه نقش هایش در فیلم هایی به یادماندنی همچون «عروس»، «پری»، «سارا»، «دیوانه از قفس پرید» و... می شناخت. اما این بازیگر سینما، نزدیک به ١٠ سال است که در حوزه فیلمسازی هم فعالیت می کند و حاصل این یک دهه چهار اثر است. فیلم هایی که هر کدام حاصل دغدغه های این بازیگر زن سینما است. کریمی البته یک چهره بین المللی نیز به شمار می رود و در تمام این سال ها در جشنواره های متعدد خارجی به عنوان داور حضور داشته است. با وجود این آثار او در جشنواره های داخلی خیلی نتوانستند حضورهای موفقی داشته باشند و عمدتا با بی مهری داوران روبه رو شده اند در حالی که در جشنواره های خارجی همیشه مورد توجه بودند. این روزها «شیفت شب» آخرین ساخته این فیلمساز سینمای ایران روی پرده سینماها است و فروش قابل قبولی هم داشته است. با نیکی کریمی درباره «شیف شب» و همچنین دغدغه های اجتماعی این روزهایش که منجر به ساخت چنین فیلمی شده است، گفت وگو کردیم. شما به عنوان یک زن فیلمساز مستقل تلاش کردید فیلم سوم خود را بدون هرگونه حمایتی اکران کنید. شما به واسطه اینکه سال ها در عرصه بازیگری در سینما فعالیت می کنید، می دانید که اگر فیلم را در اکران رها کنید هرگز به خوبی دیده نمی شود. به همین دلیل کنار فیلم ایستاده اید تا از تمام شرایط تبلیغی به خوبی استفاده کنید. قطعا در این شرایط فقط نیکی کریمی به عنوان یک بازیگر که مخاطب شناخت خوبی از او دارد، مطرح نمی شود؛ بلکه فیلمسازی برای تان خیلی جدی است و تمام تلاش خود را می کنید تا «شیفت شب» به خوبی دیده شود. یک فیلم از زمان شکل گیری فیلمنامه تا پایان مانند بچه ای است که باید از آن مراقبت کنیم. در این میان ما هم جزو گروه هایی نیستیم که حامی داشته باشیم، بنابراین خودمان باید شرایط را به وجود بیاریم. البته از چند ماه قبل کمپین تبلیغاتی برای این فیلم در نظر گرفته بودیم، ولی به دلیل تاخیری که در اکران فیلم اتفاق افتاد، خیلی شکل کاملی نگرفت. آیا شما اکران فیلم را به خاطر فیلم «محمد(ص)» عقب انداختید؟ بعد از تمدید اکران فیلم «محمد(ص)»، تاریخ اکران ها تغییر کرد. در نتیجه اکران «شیفت شب» هم به این زمان موکول شد. ما هم مجبور شدیم چون از قبل بیلبوردها را هماهنگ کرده بودیم، در همان تاریخ قبلی تبلیغات شهری را انجام دهیم. جالب بود به دلیل همین تغییرات در حالی که بیلبوردها «شیفت شب» را تبلیغ می کردند، فیلم ما اکران نشده بود! ولی با این حال فکر می کنم که شاید همین تاخیر در زمان اکران هم اتفاقات خوبی را به همراه داشت. شما در «شیفت شب» و «سوت پایان» به سراغ دغدغه های اجتماعی خود رفتید و به نظر می رسد پرداختن به چنین موضوعاتی که برگرفته از دل جامعه باشد در دو فیلم آخرتان پررنگ تر شده است. خصوصا در «شیفت شب» که به نظر می رسد ما با فیلمی روبه رو هستیم که لایه های بیشتری دارد. شاید در ظاهر این گونه درباره فیلم صحبت شود که بیشتر فیلمساز از ساخت چنین اثری قصد دارد به زندگی زوجی بپردازد که دچار مشکلاتی شده اند ولی تلاش می کنند زندگی شان را حفظ کنند. اما این فقط لایه ابتدایی فیلم است. بله. دقیقا همین طور است. داستان «شیفت شب» روایت زندگی یک زن و مرد نیست، بلکه لایه های بیشتری دارد که حتی در آن به بحث روانشناسی هم پرداخته می شود. وقتی در جامعه ما به دلیل تحریم ها، با مشکلاتی روبه رو می شویم، قطعا این اتفاقات می تواند در کانون های مختلف بازتاب های متفاوتی داشته باشد. در این میان وقتی اوضاع اقتصادی بهم می ریزد، افرادی هم تلاش می کنند از این آب گل آلود ماهی بگیرند، اما ممکن است نتوانند به نتیجه دلخواه برسند. مرد قصه «شیفت شب» هم دقیقا همین شرایط را دارد. او حالا به دلیل چنین مشکلاتی، در زندگی و کانون خانوادگی هم دچار مشکل شده است. من در اطراف خودم چنین افرادی را زیاد دیدم. در تمام این سال های تحریم و شرایط اقتصادی، مردهایی را می دیدم که شب و روز در چند شیفت کار می کنند و در همان زمان فکر می کردم همسران این افراد در خانه مشغول چه کاری هستند؟! البته بعضی خانم ها هستند که خودشان هم کار بیرون انجام می دهند. اما برخی دیگر تمام مدت در خانه سرشان گرم ماهواره است و اصلا خبر ندارند که شرایط اقتصادی در جامعه چگونه است. این موضوع دقیقا مساله ای بود که در این فیلم دنبال می کردم. پس قصه و طرح اولیه از همین جا شکل گرفت؟ محمود آیدن پیش از این برای من داستان مردی را روایت کرده بود که به دلایل مشکلات زندگی، خود و خانواده اش را کشته بود. او این خط داستان را از بخش حوادث روزنامه خوانده بود. چرا چنین اتفاقی باید رخ دهد؟ مطمئنا حوادثی است که باعث به هم ریختن روان آدم ها می شود و فکر می کنند که راه چاره ای ندارند. اما من می توانستم قصه را از نگاه همسر این مرد ببینم. همان خانمی که از چیزی خبر ندارد و مانند این است که به شکل ناگهانی با کوهی از مشکلات روبه رو می شود ولی چون فرد منفعلی نیست، سعی می کند با مبارزه مشکلات را حل کند. بله. ما در ابتدا شخصیت زن قصه را به شکلی می بینیم که غرق در روزمرّگی است و اصلا خبر ندارد در اطرافش چه اتفاق هایی می افتد. زندگی هایی که این روزها در اطراف مان زیاد می بینیم. دقیقا زن قصه نیز چنین شخصیتی دارد. شما در این فیلم تلاش می کنید، نگاه تک بعدی به زنان قصه نداشته باشید. در واقع «شیفت شب» نگاه فمینیستی ندارد. در حالی که عمدتا این تصور وجود دارد که زنان فیلمساز می توانند به راحتی در آثارشان به این نگاه دچار شوند. من همیشه در پاسخ به چنین سوالی ترجیح می دهم با مثالی از فیلم صحبتم را تکمیل کنم. در سکانسی که فرهاد، ناهید را کتک می زند. پس از این صحنه ما به جای اینکه با ناهید همراه شویم، فرهاد را می بینیم و با او به ایوان خانه می رویم در حالی که سیگار می کشد. من درماندگی جامعه را برای زن و مرد به یک اندازه می دانم. شخصیت فیلم هم دقیقا با همین موضوع روبه رو است. ما نمی خواهیم بگوییم که زن خوب است و مرد بد. اصلا چنین دیدگاهی ندارم. البته همان طور که اشاره کردید شما در نگارش فیلمنامه «شیفت شب» یک همکار فیلمنامه نویس هم داشتید که قطعا در به تصویر کشیدن این نگاه نقش مهمی داشته است. در حقیقت محمود آیدن در همان ابتدا به من سیناپس یک صفحه ای داد که در آن درباره مردی نوشته شده بود که به بن بست رسیده و از لحاظ روانی شرایط خوبی ندارد و می خواهد خودکشی کند. او در تمام مدت به این فکر می کند که باید کسی را بکشد. اما من فکر کردم که می خواهم فیلمی درباره ایران امروز تعریف کنم. چیزی که باعث بروز خشونت در جامعه امروز شده است. همین موضوع که اصلا خشونت از کجا می آید؟ یا اینکه یک فرد در چه شرایطی عصبی می شود؟ یا فشار مالی می تواند منجر به چه اتفاقاتی بشود. مسائلی بود که دوست داشتم در این فیلم به آنها بپردازم. در اصل کل داستان را خودم نوشتم و بعد برای پروانه ساخت اقدام کردیم. البته پس از آن با علی اصغری متن را بازنویسی کردیم. خیلی ها در شرایط تحریم سعی کردند درباره این موضوع فیلم بسازند و داستان هایی را روایت کنند که در آن به شکل زندگی افرادی پرداخته می شود که با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم کردند. چه تمهیداتی اندیشیدید که فیلم شما نسبت به این آثار تفاوت هایی داشته باشد ولی همچنان لایه های اجتماعی را به تصویر بکشد. خصوصا اینکه چنین فیلم هایی به راحتی می توانند به ورطه شعار بیفتند. من سینمای مستند و سینمای مینیمالی که درباره واقعیت صحبت می کند را دوست دارم. حالا این قرار نیست که حتما در خارج از شهر باشد. خودم فکر می کنم زیباترین فیلم رئالی که ساخته شده است، «گزارش» عباس کیارستمی است که درباره یک خانواده است. ولی ما به قدری آنها را باور می کنیم که من در کمتر فیلمی این واقعیت را دیده ام. به هر حال من سال ها دستیار آقای کیارستمی بوده ام و این سبک و نوع کار را می شناسم. بنابراین به این معتقدم که حتی اگر به دنبال روایت داستان هستیم، به شکلی این کار را انجام دهیم که باورپذیر باشد. البته خود من در این فیلم دوست داشتم، بیشتر قصه بگویم و همین موضوع «شیفت شب» را از دیگر فیلم هایم متفاوت کرد. بله، دقیقا این نگاه مستندگونه ای که به آن اشاره کردید را ما در فیلم های قبلی تان پررنگ تر دیدیم. بله. اما در این فیلم لازم بود که ما به سمت قصه گویی برویم. چون باید شرایط شخصیت های قصه را تعریف می کردم. ما در این فیلم با شخصیت هایی فرعی روبه رو می شویم که در برخی مواقع به کمک قصه می آیند و هر کدام از آنها خرده داستان هایی دارند. مانند شخصیت زن همسایه که خودتان آن را ایفا کردید یا سحر قریشی. البته به نظر می رسد هر کدام از این شخصیت ها برای شما بیانگر قشری از جامعه هستند. به هر حال وقتی ما قصه را در یک آپارتمان به تصویر می کشیم، باید به همسایه ها هم می پرداختیم. اما همه این شخصیت های فرعی داستان که اتفاقا خودم هم در یکی از آنها بازی کردم، برایم بسیار اهمیت داشت. اتفاقا این شخصیت ابتدا قرار بود آرایشگاهی از خودش داشته باشد که با علی اصغری به این نکته رسیدیم، بهتر است محل کارش در خانه نباشد. شخصیت این زن، نماد زنانی است که همه ما آنها را به خوبی می شناسیم. آنهایی که با داشتن فرزند بزرگ، طلاق گرفته اند و نباید به دلیل نگاهی که در جامعه وجود دارد، با فرد دیگری ارتباط داشته باشند. اما در قصه می بینیم این زن چون مستقل است و کار می کند، حالا با فردی آشنا شده و ازدواج هم کرده است. ولی نمی تواند به دخترش بگوید. اتفاقا یکی از دوستان من دقیقا با چنین مشکلی در زندگیش روبه رو شده است. به همین دلیل می خواستم خودم این نقش را بازی کنم چون این افراد در جامعه خیلی مورد قضاوت قرار می گیرند. البته می دانید که در کشور ما بحث قضاوت همیشه وجود دارد. برای این نقش بازیگرهای زیادی را در ذهن داشتیم و حتی چند نفری هم به دفتر آمدند، اما شاید برای اینکه کمی بیشتر دیده شود و مورد توجه قرار بگیرد، خودم آن را بازی کردم. شاید برای تان جالب باشد، که من از وکیلی شنیدم، جامعه امروز ما پر از دخترهایی شده است که به دلیل فرار از خانواده ازدواج می کنند و اتفاقا با یک فرد پولدار آشنا می شوند و بعد از مدتی بهانه ای برای طلاق پیدا می کنند و حالا که پول زیادی به دست آورده اند، سراغ شوهر دوم و سوم می روند. نقشی که سحر قریشی در «شیفت شب» بازی می کند، برای من نمادی از همین افراد است. می خواستم ما این دو خواهر را در کنار یکدیگر ببینیم. اینکه ناهید اصلا فرد مادی ای نیست ولی خواهرش دقیقا برعکس اوست. همان طور که ما امروز با بمباران تبلیغاتی در شبکه های مختلف روبه رو هستیم. همه انگار به ما می گویند که چطور خوب تر زندگی کنیم و افراد را راهنمایی می کنند. در حقیقت فرهاد و ناهید در معرض بمباران چنین موضوعاتی هستند تا یک قدم به جلو بردارند و بیشتر زندگی مصنوعی خود را بچرخانند. در این مورد هم من آدم های زیادی را دیده ام که می خواهند زندگی های شان را جور دیگری نشان دهند. البته در میان همکاران بازیگر خودمان هم چنین افرادی دیده می شوند. آنها برای این کار مجبور هستند زیر بار مسائل مختلف مالی بروند. درست مثل شخصیتی که فرهاد در این فیلم دارد. او برای اینکه همپای شوهرخواهر زنش و همین طور جامعه حرکت کند، مجبور است کارهایی را انجام دهد که باعث گرفتاری اش می شود. ما با اینکه در ابتدا شخصیتی از ناهید در قصه می بینیم که اصلا متوجه نیست زندگی اش دچار چه مشکلاتی شده است، اما کم کم که جلو می رویم، می بینیم که او اتفاقا برخلاف آنچه نشان می دهد، تلاش می کند بنیان خانواده اش را نگه دارد. با اینکه کتک می خورد و حتی مجبور به ترک خانه می شود. دلیل این موضوع را می توان در دوست داشتن ناهید دید، چون از زمان دانشگاه همسرش را دوست داشته و حالا نمی خواهد به هیچ قیمتی زندگی اش را از دست بدهد. حرفه ای که برای شخصیت فرهاد در فیلم در نظر گرفتید، خیلی بکر است؛ یک موش کش! آیا انتخاب این شغل به دلیل گرهی است که می تواند در قصه به وجود آورد یا کدهایی که می تواند ذهن مخاطب را به هم بریزد. به طور مثال مرگ موش. واقعیت این است که ما اول شغل را انتخاب کردیم و بعد کدها را پیدا کردیم. ذهنیت این شغل از کجا شکل گرفت؟ من و علی اصغری، زمانی که روی فیلمنامه کار می کردیم، اصلا پایان را ننوشته بودیم و شغلی را برای این شخصیت در نظر نداشتیم. کامبوزیا پرتوی و کیانوش عیاری هم دستیاران ما بودند و ماهی یک بار بعد از اینکه ما روی فیلمنامه کار می کردیم، جلسه مشترک می گذاشتیم و صحبت می کردیم. برای شغل ایده های مختلفی داشتیم تا اینکه یک روز آقای اصغری عکس های واقعی از افرادی که به استخدام شهرداری درآمده اند و شب ها موش می کشند، آورد. من فکر کردم که چرا این افراد از خواب شبانه خودشان می زنند و برای کشتن موش ها بیرون می آیند و از همین رو قضیه برایم جالب شد که این آدم ها با وسیله و خیلی مجهز این کار را با تفنگ و کنار جوب ها انجام می دهند. آن شغل به ما کمک کرد و در مسیر داستان چیزهایی را اضافه کردیم و با تسلط کامل از آن بهره بردیم. از طرفی وقتی علی اصغری این شغل را به من گفت، هم به این فکر کردیم که چقدر شبیه به نشانه گذاری های جامعه خودمان است و خیلی ها پول های بی شماری به دست می آورند و اختلاس می کنند ولی هیچ اتفاقی نمی افتد، اما آدمی به خاطر ۵۰۰ میلیون تومان باید با چنین مشکلاتی روبه رو شود و جامعه ما همین افراد را مانند موش هایی از بین می برد، چون هرکدام به نوعی در حال از بین رفتن هستند. پس بیشتر این حرفه برای شما یک نوع نماد است. بله، چون هم نشان دهنده خشمی است که آن را خالی می کند و هم اینکه شخصیت فرهاد از کودکی به تفنگ علاقه زیادی داشته است. درباره انتخاب بازیگران توضیح بدهید. آیا حضور سحر قریشی صرفا برای جذب گیشه بود؟ بحث توجه به گیشه اصلا برایم مهم نبود. وقتی ترکیب بازیگران درست باشد قطعا بخشی از راه را رفته ایم و نتیجه هم خوب خواهد بود. برای من بیشتر انتخاب بازیگران ی مهم بود که با نقش همخوانی داشته باشند. آیا براساس بازیگر خاصی فیلمنامه را نوشتید؟ در زمان بازنویسی لیلا زارع را در ذهن داشتیم و بعد از اینکه کمی جلوتر رفتیم به محمدرضا فروتن هم برای نقش فرهاد رسیدیم. شما در «شیفت شب» تلاش می کنید ارزش های اخلاقی ای را که در جامعه کمرنگ شده است دوباره یادآوری کنید. از این جهت معتقدم که فیلم دارای چندین لایه است. به طور نمونه بحث قضاوت کردن افراد درباره یکدیگر مساله ای است که در فیلم به درستی دیده می شود. بله این موضوع برای خودم هم خیلی مهم است. و بارها شاهد این موضوع بودم و شنیده ام که افراد به راحتی با یک برداشت اشتباه درباره یکدیگر قضاوت می کنند. اتفاقا همیشه هم درباره این موضوع واکنش نشان دادم. شرایط جامعه ما به گونه ای است که همه چیز به افراد امر و نهی می شود و به نوعی مرز بین خوب و بد خط کشی شده است. در چنین شرایطی کمتر با رفتار واقعی افراد روبه رو می شویم. همین موضوع باعث می شود که مردم به راحتی یکدیگر را قضاوت کنند. اما من سعی کردم از این موضوع دور شوم و همیشه تلاش می کنم آدم ها را کمتر قضاوت کنم. شاید به خاطر همین موضوع است که شما همیشه از حاشیه دوری می کنید. اتفاقا چند روز قبل خبرنگاری در گفت وگویی عنوان کرد که نسل شما در بازیگری نسل دیگری بود. اتفاقا من اصلا موضوع را این گونه نمی بینم. قصد قضاوت ندارم. اما ممکن است در نسل من هم افرادی اینگونه باشند. نباید بین نسل ها خط کشی کنیم. اتفاقا در نسل جدید هم ما بازیگران ی داریم که کار خودشان را بلد هستند. من هیچ وقت با این فاصله گذاری ها ارتباط برقرار نمی کنم. شما در طی تمام این سال ها درباره دیده نشدن های کارهای تان هم سکوت کردید. فکر می کنم شما به عنوان بازیگر در طی تمام این سال هایی که در سینمای ایران فعالیت کردید، آن طور که باید تقدیر نشدید. البته در خارج از ایران بیشتر آثار شما حضورهای بین المللی داشته و اتفاقا در این بخش به دیده شدن سینمای ایران در مرزهای بین المللی هم کمک کردید. من نباید جوابی به این مسائل بدهم و دیگران باید درباره آن صحبت کنند. نیکی کریمی به خاطر دغدغه های اجتماعی اش به فیلم سازی رو آورده یا اساسا کارگردانی برایش دغدغه است و می خواهد کارهای تازه ای انجام دهد؟ هر دوی آنها باهم. بازیگرهایی که وارد دنیای کارگردانی می شوند، یا ظرف بازیگری آنها پر شده یا دغدغه فرم و محتوا دارند. برای شما این ظرف بازیگری پر نشده و همچنان حضور دارید، دغدغه ای که به دنبالش هستید، چیست که شما را در این حوزه با جدیت و تلاش نگه می دارد؟ فکر می کنم علاقه است. از طرفی نمی خواهم فیلم سفارشی بسازم و واقعا بر اساس موضوعاتی که در ذهن دارم به سراغ ساخت فیلم می روم. من به همه آنها ایمان داریم و مدام به این فکر می کنم که چطور آنها روایت کنم. همه آدم ها وقتی با خودشان تنها می شوند و به قطعیت انجام کاری می رسند، در آن صورت با جان و دل حاضر هستند برایش وقت بگذارند. همین موضوع دلیلی است که من می خواهم همیشه روی این دغدغه ها کار کنم و همچنان ادامه بدهم. چقدر به حضور بین المللی فیلم فکر کردید. این موضوع همیشه برایم مهم است. همیشه تلاش می کنم که فیلم عمدتا در جشنواره های مختلفی دیده شود. البته این مدت درگیر اکران «شیفت شب» بودم و نتوانستم خیلی در نمایش های فیلم در جشنواره های خارجی حضور پیدا کنم. قطعا از حالا به فکر فیلم بعدی هم هستید. عمدتا مرحله نگارش فیلمنامه برایم طولانی است. این بارهم می خواهم با تمرکز زیادی کار کنم. سراغ قصه ای از یک نویسنده ایرانی رفتم. و هدفم اقتباس ادبی است. اما این بار فیلم درباره زنان نیست. جمله های کلیدی حوادثی است که سبب به هم ریختن روان آدم ها می شود که فکر کنند راه چاره ای ندارند. اما من توانستم قصه را از نگاه همسر این مرد ببینم. همان خانمی که از چیزی خبر ندارد و مانند این است که به شکل ناگهانی با کوهی از مشکلات روبه رو می شود ولی چون فرد منفعلی نیست، سعی می کند با مبارزه مشکلات را حل کند. من درماندگی جامعه را برای زن و مرد به یک اندازه می دانم. شخصیت فیلم هم دقیقا با همین موضوع روبه رو است. ما نمی خواهیم بگوییم که زن خوب است و مرد بد. اصلا چنین دیدگاهی ندارم. جمله های کلیدی نباید بین نسل ها خط کشی کنیم. اتفاقا در نسل جدید هم ما بازیگران ی داریم که کار خودشان را بلد هستند. من هیچ وقت با این فاصله گذاری ها ارتباط برقرار نمی کنم. نمی خواهم فیلم سفارشی بسازم و واقعا بر اساس موضوعاتی که در ذهن دارم به سراغ ساخت فیلم می روم. من به همه آنها ایمان دارم و مدام به این فکر می کنم که چطور آنها را روایت کنم. همه آدم ها وقتی با خودشان تنها می شوند و به قطعیت انجام کاری می رسند، در آن صورت با جان و دل حاضر هستند برایش وقت بگذارند.
جمعه ، ۱۸دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شما نیوز]
[مشاهده در: www.shomanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها