تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833494733
سال ۸۸ سران فتنه دستگیر نشدند چون فتنه بوجود آمده بود نه بحران/ رهبر انقلاب گفتند اگر از بین بازداشتی ها حتی یک نفر بی گناه است ونمی دانید چه کسی است، همه را آزاد کنید/ امام بنی صدر را تحمل کرد تا مردم متوجه حقیقت بشوند
واضح آرشیو وب فارسی:احرارگیل: امام چندین بار در همان فاصله پذیرش قطعنامه ۵۹۸ تا رحلت شان صحبت از نفوذی ها می کنند. صحبت از کسانی که می آیند تردید و شک در بین مردم ایجاد می کنند. بعد خودش با آن قدرت و صلابت در بالاترین سطح با کسی که می خواهد تردید ایجاد بکند برخورد می کند و آقای منتظری را عزل می کند. چون امام به خوبی درک می کند که آن چه عامل موفقیت این ملت بوده است، ایمان ملت و تردید نکردن بوده است و لی حالا بعضی ها کاملا می خواهند ایمان ملت را با تردید و شک انداختن، از بین ببرند.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی احرار گیل ، طی روزهای نخست دی ماه ۹۴، دکتر سعید جلیلی دو سخنرانی جداگانه به مناسبت حماسه ۹ دی در بین تعدادی از طلاب قم و همچنین جمعی از مردم مشهد ایراد کرد که متن هر دو سخنرانی با تلخیص، تکمیل و حذف اشتراکات به صورت متن واحد پیش رو در آمده است. به گزارش رجانیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دکتر جلیلی، وی درباره مفهوم «فتنه» و «بحران» و تفاوت های مبنایی و همچنین مدیریت آنها به تفصیل بحث کرده و در نهایت نیز با ذکر خاطره ای خواندنی از مقام معظم رهبری، نوع مدیریت ایشان در سال ۸۸ را مورد کند و کاو و بررسی قرار داده است. در ادامه متن کامل این دو سخنرانی را در قالب یک گفتار تفصیلی ملاحظه می فرمایید: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدالله رب العالمین و صل الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین. سلام علیکم. در مباحثی که در دنیا راجع به سیاست و اجتماع مطرح می شوند، تعابیری هستند که ما هم از آنها استفاده می کنیم، اما با تعابیر ما تفاوت های جدی دارند. مثلاً اگر در جامعه، حکومت و نظامی شرایطی پیش بیاید، احتمالاً این تعبیر را زیاد شنیده اید که «بحران» پیش آمده است و حالا چگونه باید این بحران را مدیریت کرد؟ کنترل بحران و شاید بسیاری از نکات و تعابیری که در عرصه های مختلف به کار می برند ناظر به چنین مفاهیم و تعابیری است. مثلاً می گویند بحران در منطقه غرب آسیا، بحران در نظام بین الملل یا بحران در فلان کشور. در ادبیات سیاسی از این نوع مفاهیم و تعابیر استفاده می شود. اندیشه از عمل سیاسی منفک نیست اخیرا در دانشگاه تهران بحثی را تحت عنوان گذار از علوم سیاسی غربی به علوم سیاسی اسلامی مطرح و نکاتی را عرض کردم که مشروح آن در سایت بنده منتشر شد. در آنجا عرض کردم وقتی ما صحبت از اندیشه سیاسی اسلام می کنیم، طبیعی است که این اندیشه به مثابه یک بنیان متفاوت در عرصه های مختلف حرف های خودش را دارد. دلیل آن هم تفاوت هایی است که بین این اندیشه با سایر اندیشه ها وجود دارد. در مباحثی نظیر نگاه به هستی، معرفت، انسان، نیک فرجامی و آخرت وقتی نگاه انسان متفاوت می شود به همان نسبت هم حرف هایش متفاوت می شوند. یعنی اگر شما هستی را محدود به این اتاق دانستید، طبیعتاً همه آنچه که بحث می کنید در حد همین اتاق است و اگر اتاق پهلویی هم اضافه شود، در باره آنجا هم صحبت می کنید. لذا فقط این نیست که بگوییم ما فقط یک اندیشه داریم، بلکه این اندیشه امتداد می یابد و به عرصه های مختلف می رسد، لذا در روابط بین الملل حرف های خاص خودتان را دارید. حرف هایی که اگر به کس دیگری بزنید که در ساحت آن اندیشه سیر نمی کند، شاید برایش عجیب باشد و با تعجب بپرسد این حرف ها چیست که شما می زنید؟ صریح آیات قرآن است که می فرماید چند هزار فرشته به کمک شما می آیند. خب اگر این حرف را به کسی بزنید که مبانی فکری اش با ما تفاوت دارد می گوید این حرف ها چیست؟ او در چهارچوب خودش حق دارد تعجب کند، چون به عالم غیب قایل نیست. لذا در روابط بین الملل هم آن بحث های مبنایی و اندیشه ای امتداد می یابند. مثلاً اگر به یک نظریه پرداز توسعه در غرب بگویید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَ اتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ»(۱). می گوید برکت، تقوا، آسمان و این حرف ها اصلاً چه ربطی به توسعه و این مسائل دارد؟ چون نگاه او اساساً با نگاه شما و این بحث متفاوت است. از این رو وقتی از یک اندیشه جدید و متفاوت و یک افق از یک تمدن جدید صحبت می کنیم، باید اینها در همه حرف ها و بحث هایمان معلوم و امتداد داشته باشند. در امنیت هم همین طور است. آنها وقتی از امنیت پایدار حرف می زنند، به این می اندیشند که مباحثی مثل جنگ ستارگان، توازن وحشت، رقابت تسلیحاتی و جنگ سرد چگونه شکل می گیرد؟ می گوید می خواهم امنیت پایدار داشته باشم. می خواهد امنیت پایدار را با چه ابزاری ایجاد کند؟ می گوید مثلاً من ۵ هزار کلاهک هسته ای داشته باشم و تعدادش از شمار کلاهک های هسته ای رقیبم بیشتر باشد می توانم امنیت پایدار را برقرار کنم. این با نگاه قرآنی که می گوید: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الأَمْنُ»(۲) امنیت پایدار را بر ایمان و عدالت مبتنی می کند و می گوید این است که امنیت می آورد متفاوت است و یک سری بحث های جدید و خاص خود را دارد. بحران چیست؟ این مقدمه را عرض کردم تا وارد بحث این جلسه شویم. در دنیا برای حوادثی از نوع حوادث سال ۱۳۸۸، اسمی می گذارند و می گویند بحران. آنها وقتی می خواستند در باره حوادث سال ۱۳۸۸ تحلیل کنند، از آن با عنوان بحران یاد می کردند، چون آن پارادایم در آن تفکر اسمش بحران می شود. آن روزها شبکه های غربی را که نگاه می کردید می گفتند ایران در بحران یا crisis. همین شبکه العربیه تا یک سال می گفت: «ایران فی الأزمه.» تعبیرشان از وقایع ۱۳۸۸ بحران است و بر همین اساس هم مدل ها و تئوری هایی دارند که بحران چگونه مدیریت، کنترل و رفع شود. اینها حرف هایی هستند که در بحث ها و کتاب های خودشان فراوان دارند و ساز و کارهای متعددی را مطرح می کنند. برای بحران هم تعریف دارند: “A crisis is any event that is, or is expected to lead to, an unstable and dangerous situation affecting an individual, group, community, or whole society.” بحران چیزی است که شما را به سمت یک حالت عدم ثبات، موقعیت خطرناک و خارج از تعادل می برد که آن وقت بر جامعه، فرد و چیزهایی که وجود دارند تأثیر می گذارد. تعریف مدیریت بحران وقتی تعریف شما از بحران این باشد، راه حلش این است که شما وضعیت را به ثبات برگردانید. اگر نظمی درست کردید و به هم خورد، بهترین حالتش این است که آن را به حالت اول برگردانید. این تعریفی است که اینها از بحران دارند و برایشان اصل است که من نظمی دارم و اگر به هم خورد و دچار تغییر شد، به محض اینکه به حالت اول برگردیم، بحران رفع شده است. لذا در رفتار صاحبان این نوع نگاه می بینید برایشان مهم است به حالت قبل برگردند و می گویند به محض اینکه برگردیم بحران حل شده است، به همین دلیل هم به ساز و کارهای نظامی بیشتر بها می دهند، چون اولین راهش همین است. مثلاً می گویند انقلاب اسلامی نظمی را که می خواستیم به هم زده و تبدیل به یک بحران شده است. در منطقه نظمی درست کرده بودیم و سیتو، ناتو و… را راه انداخته بودیم، انقلاب اسلامی شد و این نظم را به هم زد. بهترین کار این است که بتوانید سریع این نظم را مجدداً مستقر کنید، لذا اگر بتوانید از گزینه نظامی استفاده کنید خیلی راحت تر هستید. به همین دلیل می بینید یک سال از انقلاب نگذشته است، جنگ به شما تحمیل می شود تا نظمی که مد نظر آنهاست تأمین شود و از بحران عبور کنند. در جاهای دیگر هم می بینید گزینه های نظامی و سخت افزاری همواره اولین گزینه شان است. در هر جایی که گیر می کنند، می گویند اگر با این وسیله بشود بحران را رفع کرد خیلی بهتر است. به همین دلیل می بینید کودتای ۲۸ مرداد و کودتاهای دیگر روی می دهند و در دوران فعلی می بینید دوباره مصر را به همان نظمی که می خواستند برگرداندند و به قول آنها بحران مدیریت شد. این بر چه مبناست؟ مبنای این نگاه و اندیشه سیاسی و فکری که چنین مباحثی را دنبال می کند منافع اوست و می گوید منافعم باید حفظ شود. تفاوت اساسی این دو نگاه در این بحث ها همین است. اگر می گوییم غیب، هستی شناسی، معرفت شناسی و انسان شناسی ما متفاوت است و این امتداد می یابد، نتیجه اش این است که او می گوید اصلاً حقیقتی وجود ندارد و حقیقت نسبی است و انکار می کند و می گوید حقیقت منافع من است و هر جا شکل بگیرد، همان است. با همهحرف هایی که در اندیشه غرب هست اما حرف اسلام این نیست و می گوید اگر من صحبت از اندیشه سیاسی می کنم، معتقدم کمال تمام هستی، انسان ها، جامعه، سیاست، حکومت و… در این است که به آن حقیقت نزدیک شود و هر قدر به آن حقیقت نزدیک تر شوید، کمال بیشتری پیدا کرده اید. این دو نگاه متفاوت است و امتدادش در اینجا پیدا می شود و این سئوال پیش می آید که اگر به قول آنها crisis و بحران پیش آمد، او می گوید مهم این است که منافع ما حفظ شود و تعادلی را که به هم خورده است، دو باره برگردانید و برای این کار اگر لازم شد، بمب اتمی هم می اندازیم. می گوید جنگی پیش آمد و توانستم با یک بمب اتمی مشکل را حل کنم و دیگر مشکلی نداریم. نه تنها آن مشکل حل شد، بلکه برای ۷۰ سال بعد هم نظمی را برقرار کردند که دیگر کسی جرئت نکرد آن را به هم بزند. امروز اسنادی را دیدم که امریکا سیاست گذاری کرده بود که اگر قرار باشد در جایی نظمی به هم بخورد، مثل هیروشیما هدف هسته ای قرار بگیرد. طبیعی است وقتی طرف ۵ هزار کلاهک هسته ای درست می کند برای گذاشتن در موزه نیست و با همان نگاه خودش این همه هزینه می کند. می گوید هر وقت خواستید تعادل را حفظ کنید باید این کار را هم بکنید و حتی اگر کشت میلیون ها انسان را با بمب بکشید. تفاوت بحران با فتنه چیست؟ نقطه مقابل این اندیشه می گوید آنچه که اهمیت دارد این است که امتداد تمام آن هستی در جامعه و حتی فرد به سمت «حقیقت» توسعه یابد و اساساً کمال در این است. اینجاست که در مفهومتان از بحران یاد نمی کنید. شاید شرایطی هم باشد که بحران پیش بیاید، ولی یک مفهوم جدید درست می شود که از آن به عنوان «فتنه» یاد می کنید. فتنه یعنی شرایط به گونه ای پیش بیاید که حق و باطل در هم آمیخته شوند و غباری برانگیخته شود که تشخیص حق از باطل ممکن نباشد. در اینجا اگر نگاهتان بر مبنای اندیشه اول باشد می گویید کاری به این حرف ها ندارم. تعادل جامعه ام به هم ریخته است و با ابزار پلیسی و امنیتی سریع آن را برمی گردانم که خیلی از کشورها این کار را می کنند، ولی شما این نگاه را ندارید و می گویید در اینجا حق و باطل دارند آمیخته می شوند و رسالتم فقط این نیست که جامعه را به نظم برگردانم، بلکه ما راجع به تک تک انسان های جامعه احساس مسئولیت می کنیم و می گوییم اگر به هر میزانی به دلیل فتنه ای که شکل گرفته است، از حق دور شد برایم نگران کننده است، چون دارد از حقیقت دور می شود. چرا سران فتنه بلافاصله دستگیر و محاکمه نشدند؟ سئوالی که خیلی از بچه حزب اللهی ها در ایام فتنه از ما می کردند این بود که چرا سران فتنه را بازداشت نمی کنید؟ این سوال ریشه در همان نگاه غربی دارد که جامعه را خیلی زود به همان تعادل قبلی برگردانید! جامعه از ثبات خارج شده و بحران است، ثبات را برگردانید. این یک نوع نگاه است، اما نوع دیگر نگاه دینی است که می خواهد در هر شرایطی جامعه و افراد به سوی حقیقت سیر کنند و به کمال برسند. هدف این نیست که زود از موضوعی عبور کند، بلکه در اینجا حقیقت مهم است و اتفاقاً در اینجاست که آن امنیت پایدار شکل می گیرد: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ». اگر توانستی حقیقت را بر مبنای عدالت بسط بدهید و تک تک آحاد جامعه نسبت به حقایق روشن شدند و آن غبار مانع نشد حقیقت را ببینند، آن موقع دارید یک مدل جدید را ارائه می دهید. چرا در سال ۱۳۸۸ فتنه پیش آمد؟ چون اندیشه ای از جمهوری اسلامی بر آمده بود و مدلی را ارائه داد که همه مدل های طرف مقابل را کنار می زند. می گوید تو یک دموکراسی داری و اتفاقاً من مدلی به اسم مردم سالاری دینی دارم و همین انسان ها را به سمت حقیقت و به تبع اش کمال سوق می دهد و ادعا دارد، و جلوی آنها می ایستد و می گوید من مدل خودم را دارم و اتفاقاً چرا فتنه شکل می گیرد؟ چون او از همین نگران است که مدلی دارد سر بلند می کند و اگر می گوید می خواهم تمدن جدیدی را بنا کنم، برای این حرفش مدل دارد و فقط روی کاغذ هم نیست، بلکه در عمل ظهور و بروز پیدا کرده است و دارد حقیقتی را نشان می دهد و می گوید بر مبنای این حقیقت و همان نگاهی که می گویید رأی مردم، حالا بیایید ببینید کدامش واقعی تر است؟ فتنه ۸۸ را در اوج قدرت گرفتن کشور بوجود آوردند پس وقتی این حقیقت بروز می یابد، حتماً عده ای نگران می شوند و اینجاست که این باید به هم بخورد و فضا غبارآلود شود. یکی از بحث هایی که آنها همیشه داشتند این بود که دموکراسی و مردم سالاری دو بال دارد. یک بال آن مشارکت است و دیگری رقابت و باید هر دو بال باشند تا ما به چیزی دموکراسی بگوییم. اما حالا می بیند مدلی که از جنس او نیست ظهور پیدا کرده و در هر دوی اینها از او قوی تر است. هم مشارکت در انتخابات سال ۸۸ نزدیک به ۸۵ درصد می شود و هم رقابت غیر قابل انکار است و نمی تواند بگوید فرمایشی بود! در شرایطی که این حقیقت دارد در عرصه های دیگر هم خودنمایی می کند و مثلاً در جنگ های منطقه ای، جنگ های ۳۳ روزه و ۲۲ روزه را پشت سر گذاشته است. او تمام توانش را گذاشته است که بازوهای حقیقتی را که دارد ظهور می کند بزند و تازه می بیند با موفقیت جلو می رود و این یک گام دیگر است و می شود در موضوعات مختلف مشاهده کرد. در نتیجه نگران می شود و لذا پوشاندن حقیقت و اجازه بروز به آن ندادن برایش موضوعیت پیدا می کند. ترکیب حق و باطل، ویژگی اصلی فتنه های مختلف اما چرا می گوییم فتنه؟ دشمن از اول انقلاب در مقابل نظام بود. کسانی که در مقام دشمنی با نظام بودند مگر در سال ۱۳۸۸ فهمیدند در ایران انقلاب اسلامی شده است؟ آنها از سال ۱۳۵۷ که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و شاید حتی از سال ها قبل از آن تمام توانشان را گذاشته بودند که با این انقلاب مقابله کنند. از آسان ترین گزینه ها هم شروع کردند و هشت سال جنگ را تحمیل کردند که انقلاب را تمام کنند و هر آنچه را که داشتند انجام دادند. پس فتنه ۸۸ اتفاق جدیدی نبود. مقابله با حقیقتی بود که می خواستند آن را از سر راه بردارند. در تاریخ هم همین طور بوده است: «وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ وَ لَا نَبِیٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ»(۳) هر حرکتی را که انبیا شروع کردند، شیاطین در برابرشان ایستاده اند. پس این حرکت خاصی نبوده است، ولی چرا در سال ۱۳۸۸ به آن فتنه می گوییم؟ چون حالا دشمن دارد احساس می کند چهره هایی از «درون نظام» و در سطوح بالای نظام برای او پیاده نظام شده اند و فرصتی را ایجاد می کنند که بتوانند حق را غبارآلود کنند. آنچه که رنگ فتنه می دهد این است. یک وقت جنگ تحمیلی است و دشمنی به نام صدام در مقابل شما قرار می گیرد و کسی شکی ندارد و می گوییم باید برویم بجنگیم. یک وقت طرف رفته و یک مشت سلطنت طلب را در لس آنجلس پیدا کرده است و دارند علیه شما صحبت می کنند. کاملاً مشخص است و غباری ایجاد نمی کند، اما یک وقت می بینید از درون خود نظام است و بعضی از چهره های درون نظام با همه ویژگی هایی که حداقل خودشان برای خودشان می شمرند، پیاده نظام دشمن می شوند و به صحنه می آیند و غبار را ایجاد می کنند. در این شرایط یک راه حل این است که بگوییم بحران شده است و کار را تمام کنیم، اما این راه حل نیست. تمام مبنای قدرت نظام ما در «ایمان مردم» و «پشتیبانی مردم» از نظام است. اگر این غبار در ذهن مردم بنشیند، این طور نیست که بگویید هر طور شده تمامش کنید و آن غبار از بین برود. در اینجا باید آن غبار پاک شود. اینجاست که دیگر نمی گوییم باید بحران را مدیریت کنیم، بلکه می گوییم باید فتنه را مدیریت کنیم. ابتدای انقلاب در برابر دشمن «تردید» وجود نداشت اگر ما در دهه اول انقلاب خیلی از موفقیت ها را داشتیم به خاطر این بود که یک ایمان قوی وجود داشت. در برابر یک دشمنی که کاملاً شناخته شده بود. کسی شک نمی کرد که صدام دشمن است یا نه. بجنگیم یا نجنگیم. تکلیف همین گروهک هایی که بودند روشن بود. یکی پیکاری بود. یکی الحادی بود. مشخص بود که تکلیف اینها چیست. به نظر می رسد دشمن با درک از همین بود که شما می بینید در دهه دوم شروع کرد تردید در ایمان ها. فهمید نمی تواند با یک ملتی که به داشته های خودش، به قدرت و آرمان های خودش مؤمن است بجنگد. این تردید چگونه شکل می گیرد؟ شما می بینید در همان پایان دهه اول یک بحث ها و زمزمه هایی شروع می شود. یک حرکت هایی شروع می شود که امام بزرگوار ما در همان جا این را به شدت رصد می کند. به دقت رصد می کند و به شدت با آن مقابله می کند. می فهمد این همان خطری است که دشمنی که در عرصه های مختلف ناتوان مانده می خواهد از این طریق وارد بشود. پاسخ قاطع امام (ره) به تردیدهای مرحوم منتظری درباره جنگ شبهاتی را وارد می کنند. نفوذ می کنند و یک سری مطالب را از زبان بعضی ها در داخل نظام مطرح میکنند ولو در سطح قائم مقام رهبری که امام آن بیانات مهم را در آن منشور روحانیت بیان می فرمایند. آن فرمایشات امام رادر پاسخ به قائم مقام رهبری در دهه ۶۰ ملاحظه بفرمایید. امام می فرماید:« من در این جا از مادران و پدران و خواهران و برادران و همسران و فرزندان شهدا و جانبازان به خاطر تحلیل های غلط این روزها رسماً معذرت می خواهم و از خداوند می خواهم مرا در کنار شهدای جنگ تحمیلی بپذیرد. ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم. راستی مگر فراموش کرده ایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده ایم و نتیجه فرع آن بوده است. ملت ما تا آن روز که احساس کرد که توان و تکلیف جنگ دارد به وظیفه خود عمل نمود. و خوشا به حال آنان که تا لحظه آخر هم تردید ننمودند.» امام این را برای کی گفته؟ برای کسانی که می خواستند در آن موفقیت بزرگی که ملت ما به دست آورده بود شبهه بکنند. هشدار امام برای خطر نفوذ پس از قطعنامه ۵۹۸ بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ امام چه بیانی می فرماید؟ تقریباً در بسیاری از پیام هایی که ایشان داشتند، در آن جا مرتب بر آرمان های انقلاب تأکید می کنند. از یک طرف آن آرمان های بلند و آن چیزی که عامل موفقیتش بوده را دوباره ترسیم می کنند و از این طرف هشدار نسبت به خطر نفوذی هارا مطرح می کنند. شاید چندین بار در پیام های امام در همان فاصله پذیرش قطعنامه ۵۹۸ تا رحلت ایشان شما می بینید که امام صحبت از نفوذی ها می کنند. صحبت از کسانی که می آیند تردید و شک در بین مردم ایجاد می کنند. بعد خودش با آن قدرت و صلابت در بالاترین سطح با کسی که می خواهد تردید ایجاد بکند برخورد می کندو او را عزل می کند. چون امام به خوبی درک می کند که آن چه عامل موفقیت این ملت بوده است، ایمان ملت و تردید نکردن بوده است و لی حالا بعضی ها کاملا می خواهند ایمان ملت را با تردید و شک انداختن، از بین ببرند. اگر تردید ایجاد بشود، آن موقع است که کاری که حتی صدام و تمام پشتیبانانش در هشت سال جنگ نتوانستند بکنند اینها می توانند انجام بدهند. شما ملاحظه می فرمایید که در دهه دوم چه حرکت هایی صورت می گیرد. ایجاد تردید! حالا یا در عرصه تبلیغات یا در عرصه واقع. یعنی شما در آن چیزهایی که ایمان ملت را حفظ می کرد خلل ایجاد بکنید. مفاهیم و انقلابی که مردم را مؤمن نگه می داشت، این مفاهیم را خالی بکنید. تلاش برای جا به جایی ارزش ها در سالهای پس از جنگ یک دفعه دیدیم به جای ایثار و فرهنگ از خودگذشتگی برخی صحبت از مانور تجمل کردند! یک دفعه از ساده زیستی و همراهی با مردم به سمت یک نوع اشرافی گری و اشرافیت عدول شد. آن چیزی که مردم را به آرمان انقلاب مؤمن نگه می داشت عدالت بود اما یک دفعه سوق پیدا کرد به سمت مفاهیمی مثل این که عدالت این قدر مهم نیست. مهم این است که ما توسعه داشته باشیم. حالا یک عده هم این زیر له شدند، مهم نیست! در سال هفتاد رهبری معظم انقلاب خطر اشرافی گری را بیان می کنند. تأکید بر عدالت را بیان می کنند. فریاد می زند که داریم با یک شبیخون فرهنگی روبرو می شویم. شاید آن زمان کسی این تعبیر را نمی گفت. حالا شبیخون چی بوده؟ مگر جنگی شده؟ این تعبیر که من شاهد شبیخون فرهنگی هستم، شبیخون فرهنگی یعنی همین. یعنی ایجاد تردید در ایمان یک ملت. به گونه ای که شما در سال هفتاد و هشت، در آن فتنه ۱۸ تیر یک دفعه می بینید همین مردمی که این رشادت ها و این آرمان ها و این ایمان را به عینه دیده بودند یک دفعه در بعضی از گوشه و کنار دیدند که یک عده علیه بسیج شعار می دهندکه بسیجی دیگر اثر ندارد! این حرف از کجا آمد؟ چیزی که تصور می شد شاید صد سال بعد هم این گونه جسارتی پیدا نشود که کسی بتواند بیاید همچین حرفی را بزند. کسی که نمی توانست انکار بکند اگر عزت و قدرتی برای کشور پیش آمد، مبتنی بر همین تفکر بسیجی بود. امام در آخرین پیامشان از یک طرف می گویند از فرزندان عزیز بسیجی ام می خواهم مواظب نفوذ ایادی شرق و غرب باشند، از یک طرف هم می گویند این تفکر بسیجی است که اگر بر سر یک ملتی سایه افکند چشم طمع جهانخواران از او قطع خواهد شد. پس دشمن نیاز دارد به این که این را از ملت بگیرد. شبیخون فرهنگی یعنی همین. حتی بر زبان چند نفر آدم معدود این جسارت پیدا بشود که بیرون بیاید و بگوید بسیجی دیگر اثر ندارد، این می شود آن شبیخون فرهنگی. فتنه هشتاد و هشت هم از این جنبه اهمیت دارد. موضوع موضوع بیست و دوی خرداد ۸۸ نبود. موضوع موضوع بیست و دوی بهمن ۵۷ بود! دشمنی که سال ها نتوانسته بود در برابر این حرکت بزرگ بایستد و موفقیتی کسب بکند، یک فرصت پیدا کرده بود که حرف های خودش را از چهره های درون نظام بیان بکند. تفاوت مدیریت فتنه با مدیریت بحران تفاوت مدیریت فتنه با مدیریت بحران به معنای غربی اش همین است. در مدل مدیریت بحران اصل بر این است که دو باره ثبات پیدا شود اما در مدل مدیریت فتنه اصل بر این است که انسان ها به حقیقت نزدیک شوند. فرض کنید از نظر فیزیکی هم بحران را کنترل کنم، آن غبار هنوز بر همه نشسته را چه باید کرد؟ باید مردم روشن شوند و قدرت واقعی در این است. لازمه این چیست؟ «لا یَحْمِلُ هَذَا اَلْعَلَمَ إِلا أَهْلُ اَلْبَصَرِ وَ اَلصَّبْرِ».(۴) تعبیر بعد از آن چیست؟ «وَ اَلْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ اَلْحَقِّ». فتنه این طور نیست که بشود آن را با چند ساز و کار انتظامی حل کرد و گفت چهار تا آدم که حذف شدند همه چیز تمام شده است. در اینجا هم بصیرت لازم است، هم حوصله، هم صبر و هم علم به مواضع حق. باید بدانید موضوع چیست و بعد باید آن را بیان کنید. جنس مقابله با فتنه از جنس «ناجا»، «واجا» و این حرف ها نیست. آن بخشی از کار است، ولی همه کار با این انجام نمی شود. همان زمان می پرسیدند چرا اینها را محاکمه نمی کنید؟ اگر هم قرار بود این کار انجام شود، نه از لحاظ شرعی و نه از لحاظ قانونی هیچ مشکلی نبود. بالاخره عده ای برخلاف امنیت کشور اقدام کرده بودند و می شد همان فردای آن روز سران فتنه را دستگیر و محاکمه کرد، اما نگاه نظام این نیست که بگوید فقط ثبات امنیتی حفظ شود و ما بمانیم و ادامه یابد. می خواهد انسان ها را به حقیقت نزدیک کند و نگذارد غباری بر حقیقت بنشیند، لذا صبر و بصیرت دهی می کند، یعنی با توجه به تمام تلاش هایی که حضرت آقا در آن ایام انجام دادند، ایشان مصداق بارز «أَهْلُ اَلْبَصَرِ وَ اَلصَّبْرِ وَ اَلْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ اَلْحَقِّ» بودند. فرق ولایت فقیه و نظام های دیگر همین است. وقتی می گوییم اندیشه سیاسی اسلام متمایز است، یعنی در مردم سالاری، روابط بین الملل و همه زمینه ها، از جمله مدیریت چنین حوادثی حرف دارد. بله، می شود بر اساس نگاه غربی چند نفر را دستگیر و محاکمه کنید ولی قرآن در این گونه موارد تعبیری دارد: «لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ»(۵) باید تمایزی اتفاق بیفتد و اهل فتنه جدا شوند و مردمی که خبر ندارند و غباری که از تردیدها برایشان ایجاد شده است از ذهنشان زدوده شود. اولین وظیفه شما این است که به او کمک کنید، چون اصلاً تمام هدف نظام این است که مردم را به حقیقت نزدیک کند. باید به او کمک کنید به این حقیقت نزدیک شود، لذا محاکمه اساسی این است که تدبیری به خرج بدهید تا او در افکار عمومی مردم محاکمه و محکوم شود. ۹ دی ای به وجود بیاید که همه بگویند ما اصلاً چنین انتظاری نداشتیم. کسی برنامه ریزی نکرده بود و خود مردم آمدند. ما که نمی خواهیم حکومت به هر قیمتی باشد و بگوییم بحران را مدیریت کردیم و تمام شد. این مدیریت باید بر اساس ریشه دواندن حقیقت در جان انسان ها باشد. نباید مفاهیم اصلی مثل فتنه و نفاق محصور به مصداق یا زمان خاصی شود نکته دیگری که به نظرم بسیار مهم است و باید بدان توجه شود این است که برخی از مفاهیم را نباید حصر کنیم. مثلاً می گوییم منافقین و بلافاصله در یک گروهک تروریستی اول انقلاب حصر می شود که آن جنایات را انجام دادند. بله، آن یک مصداق بارز جریان نفاق در اول انقلاب بود، ولی بحث مهم منافقین نباید در یک گروه، زمان و افراد خاصی حصر شود. نفاق خطری است که مرتباً می تواند در شکل های دیگر هم ظهور کند. حصر مفهوم منافقین در یک گروه تروریستی حاشیه امنی را برای کسانی ایجاد می کند که خدای ناکرده در عرصه نفاق هستند و می گویند دیگر کسی با ما کاری ندارد و با این تأمل تجلی نخواهد کرد. فتنه های مختلف ادامه دارد یکی از بحث ها هم همین مفهوم فتنه است. فتنه یعنی اینکه کسانی از درون حقیقت را مشوه کنند که مصداق آن فتنه ۸۸ بود، ولی این نباید در آن فتنه حصر شود، بلکه ممکن است هر روز در موضوعات دیگری ایجاد شود. ایجاد «تردید» در برخی از محکمات و حقایق فتنه است و باید متوجه این موضوع بود. لذا آن حرکت صبورانه و بصیرانه را باید مرتباً انجام بدهید. همچنان که در باره کربلا می گوییم تا همین امروز امتداد دارد و حرفمان این است که شمر امروزت و همه را خوب بشناس تا بتوانی کربلا را بشناسی و از آن دفاع کنی. این در سایر موضوعات هم وجود دارد. مصادیق فتنه در تاریخ اسلام فتنه یعنی چه؟ یعنی کسانی از «درون نظام» مباحثی را مطرح کنند و غباری را بر حقیقت بنشانند که خدای ناکرده موجب تردید و گمراهی عده ای شوند. باید روی این هم کار کرد. فرقش چیست؟ موقعی که تردید نباشد، در بسیاری از جبهه ها می شود خیلی راحت مبارزه کرد و کار سختی نیست، اما در تاریخ اسلام موقعی فتنه شکل می گیرد که در جنگ های علی(ع) می بینید فرد نمی داند چه کند. از یک طرف حضرت علی(ع) را می بیند و از طرف دیگر عایشه همسر پیامبر(ص) را. از یک طرف علی(ع) را می بیند و از طرف دیگر نیزه هایی را که قرآن بر سر آنهاست. نمی داند با چه کسی بجنگد! تردید در جبهه دشمن که ایجاد نمی شود. طرف در سپاه امیرالمؤمنین(ع) است و می گوید من برای دفاع از قرآن آمده ام و دارم می جنگم، ولی الان او قرآن را بر سر نیزه و بلند کرده است. به این ترتیب تردید ایجاد می شود. این است که از درون خود جبهه دچار تردید می شوند که آیا این راهی که داریم می رویم درست است یا غلط؟ جلو برویم یا عقب بیاییم؟ چه کسی گفت برو جلو؟ چرا قطعنامه آمد؟ چرا این طور یا آن طور شد؟ و تردید ایجاد می شود. می بینید در کجا سپاه حق شکست می خورد؟ مواقع شکست سپاه حق اصلاً وقتی نیست که طرف مقابل قوی است، بلکه اتفاقاً زمانی است که شما به اوج قدرت می رسید و از درون دچار تردید می شوید. می گوید آقا! من پشت خیمه معاویه هستم، می گوید برگرد! اوباما به رهبر انقلاب نامه نوشت چون سال ۸۸ ایران در اوج قدرت بود اینجاست که دشمن از درون ما را دچار تردید، اختلاف و از هم گسیختگی کرد. این مثال را چند جای دیگر هم زده ام. دشمن در روز ۲۰ خرداد ۱۳۸۸ ارزیابی کرد که این نظام در اوجی قرار دارد. تاریخ نامه اوباما به مقام معظم رهبری ۲۰ خرداد ۱۳۸۸ بود، چون احساس می کرد دارد اوجی گرفته می شود. بهترین وضعیت این بود که نظام را از درون به چالش بکشاند، چون می دانست از بیرون نمی تواند کاری کند. دیالوگ عبرت آموز شیخ فضل الله و مرحوم بهبهانی در تاریخ خودمان هم می بینیم موفقیت های بزرگی به دست می آوریم و ناگهان از درون ما را دچار چالش می کنند. تاریخ معاصر و تاریخ مشروطه را ببینید. پیروزی کم نظیری به دست می آید و نهضت مشروطه از درون به چالش می افتد، به گونه ای که در همین تهران رهبری را که مشروطه را راه انداخته بود به دار می کشند و زیر چوبه دار او کف می زنند. قبل از شهادت شیخ فضل الله نوری مرحوم بهبهانی نزد او می رود و می گوید: «تو را می کشند.» شیخ می گوید: «اگر مرا کشتند، مطمئن باش پس از آن تو را هم می کشند» و هنوز یک سال نمی گذرد که بهبهانی هم هدف قرار می گیرد. چرا امام بنی صدر را تحمل می کرد؟ هنر امام این بود که انقلاب را به گونه ای مدیریت کرد که نگذاشت از درون دچار چالش شود، آن هم با اقدام به موقع و نه با سیستم های پلیسی. در سال ۱۳۵۸ بنی صدر با آن ویژگی هایی که داشت به ریاست جمهوری انتخاب شد. امام با آن شخصیت و ویژگی شان می توانست بگوید این به درد نمی خورد، ولی خواست مردم بصیرت پیدا کنند، به همین دلیل حوصله می کرد تا مردم تصور نکنند کسی را که انتخاب کرده اند دارد به ناحق کنار زده می شود، بنابراین تحمل کرد تا وقتش رسید و رفتار امام یادمان هست. برخی در آن زمان می پرسیدند چرا امام این قدر حوصله می کند؟ چرا فرماندهی کل قوا را به او داد؟ چون امام می خواهد مردم را به حقیقت نزدیک کند و غبار را از میان بردارد و چهره ای را که به غلط وارد نظام شده است، به خود مردم بشناساند و لذا وقتی حقایق برای مردم روشن می شود، نه تنها عزل او لطمه ای به نظام نمی زند، بلکه پس از آن پیروزی های مهم خرمشهر و… رقم می خورد. همین تدبیر را هم مقام معظم رهبری در عرصه های گوناگون داشتند. ما که می گوییم می خواهیم کمک کنیم، باید این نگاه را داشته باشیم تا بتوانیم فتنه ها را درست تشخیص بدهیم و در عرصه های مختلف نقشمان را ایفا کنیم. اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنید، هم می توانید رفتار دشمن را خوب درک کنید، هم رفتار نظام را در این قضیه بفهمید. آمریکا به دنبال «تغییر رفتار» جمهوری اسلامی است، چه با استحاله و چه براندازی یک وقت برادر بزرگواری از من پرسید آیا دشمن طراحی کلان برای فتنه سال ۸۸ داشت و به مردم امید داشت؟ پاسخ این است که قطعاً! چون تمام بحث او همین است. وقتی می بیند گزینه نظامی و فشارها جواب نداد، بهترین کار این است که شما را از داخل دچار چالش و تردید کند. حضرت آقا بارها تأکید کرده اند که آنها با ماهیت و حقیقت انقلاب ما مشکل دارند. در کنار شما کشوری هست که اسمش جمهوری اسلامی است و اتفاقاً سلاح هسته ای هم دارد، ولی هیچ کاری به او ندارند، چون آنها حتی با اسم جمهوری اسلامی هم مشکل ندارند، بلکه با این مشکل دارند که حقیقت و ماهیت جمهوری اسلامی بروز و ظهور یابد. لذا آقا بارها تأکید می کنند که مراقب باشید محتوای نظام خالی نشود و از درون از بین نرود، چون دشمن با شکل نظام مشکل ندارد و چیزی که اخیراً از آنها زیاد می شنوید این است که می گویند چیزی که برای ما مهم است، تغییر رفتار ایران است. البته اگر بتوانند دلشان می خواهد هیچ چیز از جمهوری اسلامی باقی نماند، ولی آنچه که فعلاً برای آنها مهم است این است که این رفتار و ماهیت جمهوری اسلامی عوض شود، لذا برایش هزینه می کند. در این قضیه یک سری اسناد محرمانه وجود دارد که خودشان دارند، یک سری هم رفتارهای آشکار هست که در فتنه ۸۸ به راحتی قابل مشاهده بود. کنگره امریکا رسماً برای براندازی جمهوری اسلامی بودجه تصویب و اعلام کرد دولت امریکا موظف است این بودجه را هزینه کند و گزارش بدهد. دولت امریکا هم رسماً اعلام کرد ما این کارها را کرده ایم و این هم صورت هزینه اش. حضرت آقا اخیراً فرمودند اینها قابل اعتماد نیستند و یکی از اشاراتشان همین بود که در نامه ذیل فرجام نوشتند در آن زمان رییس جمهور امریکا به من نامه نوشت، ولی در همان زمان به محض اینکه شرایط را مناسب دید، دیدید چه رفتاری کرد. این همان کسی بود که نامه نوشت، ولی همین که روزنه ای پیدا شد، آمد و به شکل علنی آن روش را دنبال کرد. آنها هر کاری که توانستند کردند. در شهریور همان سال ۸۸ در مجلس خبرگان گزارشی را ارائه دادم و نقل کردم به نخست وزیر انگلیس هشدار داده بودند که فرصت گرانبهایی است. چرا داری آن را از دست می دهی و کاری نمی کنی؟ جواب داده بود ما هر آنچه توانستیم انجام دادیم! اگر می گویید یک اندیشه دینی با این مختصات دارم، مؤلفه های قدرتی پیدا می شود که او می گوید نه تنها در جنگ تا جایی که می توانستیم کمک کردیم و طرفی نبستیم، بلکه در فتنه هم هر آنچه داشتیم به کار بردیم و کمک کردیم، اما چه کنیم که خدا با ایران است. این همان «تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرْکُمْ»(۶)است و سنن، فرمول ها و محاسبات جدیدی است که وارد موضوعات شده اند که برای دشمن قابل محاسبه نیست. اگر گفته می شود با این فرمول ها و محاسبات کارها را متناسب با اندیشه دینی انجام بدهید، از آن طرف هم دورنما و افقی را ترسیم می کند که در آن «لاَ غَالِبَ لَکُمُ»(۷) و مطمئن باشید «وَ مَکَرُواْ وَ مَکَرَ اللّهُ»(۸) که شما موفقیت هایی خواهید داشت که آنها کسب نخواهند کرد. «لَن یَضُرُّوکُمْ إِلاَّ أَذًى»(۹) می توانند به شما آزار و اذیت هایی برسانند، ولی نمی توانند آسیب جدی بزنند. اینها قواعد قانونی است، ولی لازمه اش این است که به این سنن قرآنی باور داشته باشید و آنها را دنبال کنید. خاطره جالب از رهبر انقلاب/ آقا گفتند اگر نمی دانید کدام یک نفر از همه بازداشتی ها بی گناه است، همه شان را آزاد کنید! خاطره شیرینی از همین نگاه وجود دارد. در حوادث عاشورا که در تهران اتفاق افتادافرادی دستگیر شدند، اما طبیعی است در این دستگیری ها ممکن است آدم های بی گناه و گناه کار مخلوط باشند. بعد از چند روز که گذشت پرسیدیم چه شد؟ گفتند تفکیک اینها سخت است و نمی دانیم چه کسانی بی گناه و چه کسانی گناه کار هستند؟ ۲۲ بهمن را هم در پیش داریم و اگر اینها را آزاد کنیم، ممکن است در ۲۲ بهمن همین آشوب ها را به راه بیندازند. با یک نگاه مدیریت بحران با شکل غربی باید اینها را نگه می داشتند تا ۲۲ بهمن بگذرد، اما نگاه ولی فقیه عادل متفاوت است. ایشان فرمودند اگر احتمال می دهید حتی یکی از اینها هم بی گناه است، هر ۱۰۰ نفر باید آزاد شوند. آقا فرمودند شما حق ندارید حتی یک بی گناه را نگه دارید. شاید کسی که کارشناس امنیتی باشد بگوید نه! اما نگاه دینی این است: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَ لَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الأَمْنُ». این انجام می شود و خود آن دستگاه امنیتی می گوید تصورش را هم نمی کردیم در ۲۲ بهمن هیچ آشوبی نشود و هیچ فتنه گری جرئت بروز پیدا نکند. این یعنی باور به نظر ولی فقیه عادلی که می خواهد جامعه را اداره کند و ادعای حکومت دارد. لذا می بینید نظام در عبور از فتنه و نشاندن غبار از روی حقیقت و مسیری که نظام دنبال می کند، موفق می شود و الحمدلله کارها پیش می رود. به عنوان صحبت آخر به این نکته توجه کنید که مسیر حقیقت مرتباً با چالش های درونی و بیرونی مواجه است. چالش های بیرونی چندان سخت نیستند، چون مرز حق و باطل روشن است، اما چالش های درونی دشوارند، چون غبارافشانی های دائمی روی حقیقت صورت می گیرد. فتنه یک حرکت مستمر است و مادامی که شیطان وجود دارد، این حرکت ادامه دارد. جبهه حق مرتباً باید در جهت تبیین حق در عرصه های مختلف بصیر و به روز باشد و بتواند رفتار و انتظاری را که از او هست، به موقع انجام بدهد. حضرت آقا این را بیان فرمودند که بسیار صحیح است. توابین کسانی هستند که جان خود را برای امام حسین(ع) فدا کردند و شهید شدند. اشکالش این بود که این جان فشانی در زمان مناسب نبود. اگر اینها همان جان فشانی را در زمان ورود مسلم به کوفه انجام می دادند چه بسا مسیر عوض می شد. حرکت در زمان خودش، البته باید بر اساس همان «أَهْلُ اَلْبَصَرِ وَ اَلصَّبْرِ» انجام شود، یعنی بدانیم زمان مناسب چه موقع است و اتفاقاً صبر در همین جاست. شاخص همه ما هم ولایت فقیه است که نه جلوتر برویم و نه عقب تر: «وَ اللَّازِم لَکُم لاحق» ان شاءالله همه ما جزو لازمین این مسیر باشیم و وظیفه مان را به موقع انجام بدهیم. منبع: رجانیوز
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: احرارگیل]
[مشاهده در: www.ahrargil.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 135]
-
گوناگون
پربازدیدترینها