واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: به نوشته وب سایت اینترسپت، عربستان نگران است با اعلام استقلال شیعیان این کشور و اتحاد آن ها با ایران، مناطق نفتی خود را به طور کلی از دست بدهد.به گزارش دولت بهار ؛ وب سایت «اینترسپت» در گزارشی نوشت: از نخستین سال های ظهور اسلام و پس از رحلت پیامبر، اختلافات میان شیعیان و اهل سنت بر سر جانشینی او آغاز شد. در روزهای اخیر نیز اعدام آیت الله نمر بوسیله عربستان، آتش زیر خاکستر اختلاف دو قدرت بزرگ شیعه و سنی یعنی تهران و ریاض را شعله ور کرده است. این آتشِ در حال گسترش، تاکنون دامان بسیاری از کشورهای دیگر خاورمیانه را نیز گرفته است. سبز کم رنگ نشانه مناطق سنی نشین و سبز پررنگ نشانه مناطق شیعه نشین خاورمیانه است. نقاط قرمز رنگ نشانه میدان های گازی و نقاط مشکی نشانه میدان های نفتی است. بنابر این گزارش، اما علت اختلافات شیعیان و اهل سنت با گذشته تفاوت دارد. اگر آن زمان علت اصلی مسائل دینی بود، در زمان کنونی جنگ بر سر نفت است. «ام آر ایزدی،» نقشه کش و استاد دانشگاه «عملیات ویژه نیروی هوایی آمریکا» با تهیه نقشه ای از مناطق نفتی دو طرف، اهمیت اختلافات را به خوبی به تصویر کشیده است. در نقشه مذکور، به خوبی مشخص است که بیشتر سوخت های فسیلی خاورمیانه در سرزمین های شیعیان قرار دارد. این مسئله حتی درباره عربستان نیز صدق می کند؛ زیرا بیشتر میدان های نفتی این کشور در مناطق شرقی که بیشتر جمعیت آن ها شیعه هستند قرار گرفته است. در ادامه این گزارش آمده است: عربستان به شدت نگران است روزی شیعیان این کشور اعلام استقلال کنند و متحد ایران شوند. این نگرانی از سال 2003 و پس از سرنگونی دولت سنی عراق و قدرت گرفتن شیعیان در این کشور شدت یافته است. آیت الله نمر نیز در سال 2009 عربستان را در همین خصوص تهدید کرد. او گفته بود اگر عربستان رفتارش را با شیعیان این کشور تغییر ندهد، آن ها به دنبال استقلال خواهند بود. بر اساس نقشه مذکور، به طور تقریبی می توان گفت همه منابع نفتی عربستان در منطقه کوچکی از خاک این کشور قرار دارد که اغلب ساکنان آن شیعه هستند. به طور مثال، زادگاه شیخ نمر نیز در قلب همین منطقه و شمال غرب بحرین قرار دارد. اگر این بخش از عربستان جدا شود، سرزمین های بیابانی و خشک این کشور سهم خاندان سلطنتی آن خواهد شد. بنابر این گزارش، قصد عربستان از کشتن آیت الله نمر در واقع از بین بردن هر گونه علائمی از چنین طرز تفکراتی بود. به همین دلیل نیز ریاض در سال 2011 با حمایت از دولت بحرین اجازه نداد بیداری اسلامی (بهار عربی) در این کشور به بار بنشیند. زیرا بحرین کشوری به طور عمده شیعه نشین است که بوسیله حکومتی سنی اداره می شود. اگر بیداری اسلامی در این کشور به نتیجه می رسید، به طور قطع حکومتی شیعه جایگزین می شد. جرج بوش نیز به همین دلیل در سال 1991 زمانی که صدام حسین از سلاح های شیمیایی برای سرکوب شیعیان عراقی در پایان جنگ خلیج فارس استفاده کرد، ساکت ماند. به طور قطع، ساده انگارانه است که تمام اختلافات ایران و عربستان را به نفت ارتباط دهیم. در حالی که به نظر می رسد تنفر و انزجار از شیعیان، بخشی از دی ان ای خاندان سعودی باشد. سال ها پیش از کشف نفت در عربستان، پدران آل سعود در کربلا آب را بر روی خاندان علی بستند و خانواده او را به شهادت رساندند. در پایان این گزارش آمده است: اما به طور قطع اگر نفتی در کار نبود، این تنفر شدت بسیار کمتری داشت. «وینستون چرچیل» نفت ایران را در دوران خود یعنی زمانی که طلای سیاه ایران در انحصار انگلیس بود، «هدیه ای از سرزمین پریان» نامید. حق با چرچیل بود؛ اما او هرگز نفهمید که جادوگر قصه، این هدیه را نفرین کرده است.
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]