محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826191552
نقش مدیران در کاهش نا امیدی کارکنان
واضح آرشیو وب فارسی:نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران: گروه استان ها-خوزستان- اگر به این باور برسیم که ایجاد میل و انگیزه در کارکنان باعث افزایش کارایی آنان خواهد شد، با انجام اقدامات مناسب زمینه افزایش بهره وری و کارایی را در افراد و کارکنان ارتقاء دهیم .به گزارش پایگاه خبری پلیس، امروزه شغل پلیسی یکی از پیچیده ترین مشاغل بوده و افراد با قبول این مسئولیت در طول خدمت چالش های متفاوتی را تجربه نموده و زمانی از این چالش ها به سلامت عبور خواهند نمود که فضای خدمتی و مدیریتی مناسبی اعمال شود. امروزه می طلبد که مدیران سازمان های پلیسی با اصول روانشناسی و نقش آن بر کارایی افراد آشنایی داشته باشند. مدیریت بر روابط حاکم بر افراد از جمله علومی است که از طریق آن مدیران می توانند به صورت غیر مستقیم افراد را هدایت نمایند. اگر به این باور برسیم که ایجاد میل و انگیزه در کارکنان باعث افزایش کارایی آنان خواهد شد، می توانیم رفتار خود را در برخورد با کارکنان و اعمال مدیریت تجزیه و تحلیل نموده و با انجام اقدامات مناسب زمینه افزایش بهره وری و کارایی را در افراد و کارکنان ارتقاء دهیم . در اکثر تحقیقات انجام شده مشخص شده که عوامل روانی و اجتماعی در کارایی کارکنان نسبت به عوامل فیزیکی و غیر روانی تاثیرات بیشتری دارد .همه افراد در مقاطع مختلف زندگی دارای انگیزه ها و خواسته ها و نیازهایی هستند و اگر نیازهای افراد برآورده نشده یا خواسته های آنها بیش از حد نا معقول و نا متعادل باشد در رسیدن به خواسته ها ناکام شده و این امر منجر به پس روی رفتار می گردد. یک مدیر اغلب با کارکنانی سرو کار دارد که ممکن است بدلایل مختلف دچار حالت پس روی یا حرارات بیش از حد باشند و وقتی این کارکنان انگیزه های اصلی آنها ، نیازها و آمال های آنها تشخیص داده نشود و وقتی از رسیدن به اهدافشان دلسرد شوند در این شرایط دچار ناامیدی می شوند. همیشه نمی توان رفتارهای عصبی و یا واکنشی کارکنان را به یک علت مربوط بدانیم معمولا عوامل مختلفی در بروز این حالات موثر است و یک مدیر باید توجه کند که هر کدام یک از رفتارهای افراد معمولا علل و انگیزه های متفاوتی دارد. یک مدیر باید مسائل و مشکلات کارکنان را با دقت بررسی و به طریق عاقلانه به مقابله با آن مشکلات بپردازد .نا امیدی زمانی بروز می کند که انگیزه های شغلی با موانعی برخورد کند و کسی که دچار عجزو ناامیدی شده نمی تواند با این شرایط خود را سازگار کند لذا دچار حالت زود رنجی و عصبی و انعطاف نا پذیری شده واین امر بر انجام وظایف محوله او اثر نامطلوب می گذارد. بنابراین اگر مدیر بخواهد درست عمل کند ، باید عواملی را که منجر به ایجاد ناامیدی در کارکنان شده را شناسایی و سپس با کاردانی و بصیرت در رفع اثرات نا امیدی بکوشد .اگر فرد از طرف مدیر خود مورد انتقاد قرار گیرد و یا در موضوعاتی که مربوط به او می شود او را در جریان امور قرار ندهند ، و یا اگر آموزش کافی در ارتباط با انجام امورات به او داده نشود احتمال دارد که فرد دچار نا امنی روانی شود . در این خصوص حمایت بی مورد از برخی اشخاص ، اجرای نا مناسب برخی خط مشی های، نا امنی شغلی نیز ممکن است سبب ایجاد این احساس های منفی در فرد شود. اگر به فرد فرصت داده نشود تا قابلیت های خود را در شغلی که دارد نشان دهد ، هم ممکن است منجر به نا امیدی او گردد. قصور و کوتاهی در برانگیختن احساس کارکنان برای مشارکت در تمامی هدف های مربوط به سازمان ، عدم تشویق او به کسب مهارت های جدید و قبول مسئولیت های اضافی ، و اعمال کنترل بیش از حد از طرف مقام بالاتر احتمالا سبب پیدایش حالت نا امیدی در او خواهد شد. گاهی ایجاد یک سسیتم انضباطی نا متناسب ، مستبدانه ، سخت و بی مورد که سبب می شود تا زیر دستان احساس نمایند که بنا حق و به صورتی غیر عاقلانه آزادی عملشان سلب شده است ، نیز سبب بروز نا امیدی خواهد شد. گاهی نا امیدی هایی که به زندگی غیر شغلی و مشخص کارکنان مربوط می شود نیز ممکن است بر نتیجه کار افراد در سازمان تاثیر گذار باشد و عکس این موضوع هم صدق می کند یعنی اگر کارکنان در معرض شرایط نا امید کننده شغل قرار گیرند، غالبا ناراحتی هاشان را با خود به خانه برده و در نتیجه زندگی خانوادگی شان در معرض تهدید قرار می گیرد. معمولا همه افراد سطح آستانه ای نا امیدی متفاوتی دارند معمولا یک نوع شرایط ویژه در همه افراد تولید نا امیدی نمی کند . انسانی که از نظر روانی دارای وضعیتی کامل و با ثبات است کمتر به نا امیدی دچار می شود و در اغلب اوقات این قبیل از افراد راه حلی مناسب برای رهایی از وضعیت های نا امید کننده پیدا می کنند. وقتی کارکنان احساس نا امیدی شدیدتری می کنند که از دست یابی به یک هدف بزرگ و یا در دسترس که در نزدیکی آنها است ناتوان و عقیم بمانند. از آنجایی که انسان نمی تواند برای مدت طولانی ساکت باشد سعی می کند در برخی از موارد با رفتارهای تهاجمی با نا امیدی خود مقابله کند اگر نیروهای تحت امر خود را به طریقی کمک کنیم و اجازه دهیم که با صراحت در مورد مسائل و مشکلات پیش روی خود شکایت یا حرف بزند ، حتی اگر نتوانیم به خواسته های آنها عمل کنیم حداقل به آنها این فرصت را داده ایم که خود را تخلیه نموده و احساس کنند به آنها این اجازه داده شده که می توانند اظهار نظر نمایند . وقتی نا امیدی طولانی شود و شخص نتواند این حالت را تغییر بدهد در این صورت او ضمن اینکه از پیدا کردن هر راه حلی منصرف می شود روحیه و حال و حوصله خود را از دست می دهد. معمولا شخص در این حالت واکنش نسبت به تشویقات و یا انتقاد و تنبیه از خود نشان نداده و لذا در این شرایط باید مدیر با آرامی و صبر و حوصله به او نزدیک شده و به او امیدواری و اعتماد به نفس بخشد باید به او کمک کرد تا از نو هدف ها و علایقی را برای خود در نظر بگیرد اگر حس اعتماد به نفس در این گونه افراد احیا نگردد آنها از کارایی و بازدهی کمی برخوردار خواهند بود . پیشگیری از ناامیدی: بارزترین راه جلو گیری از به وجود آوردن حالت نا امیدی ناشی از محیط و شرایط کار ، کشف و از میان برداشتن علل اصلی آن است مدیران باید آگاه باشند که بسیاری از مسائل و مشکلات از عوامل انسانی و فیزیکی مربوط به کار و شغل ناشی می شوند . شرایط شغلی چون آزادی عمل فرد را می گیرد و در عین حال شرایط ویژه ای را بر او تحمیل می نماید یکی از منابع و علل اصلی بروز نا امیدی می باشد فشار و ناراحتی ناشی از محیط کار در صورت استفاده از روش های صحیح مدیریت به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابند . مدیر بایستی حد اکثر کوشش خود را برای رضایت خواسته های زیر دستانش به کار ببندد ، بدین ترتیب با قرار دادن آنان در جریان اطلاعات مربوط به خودشان و فراهم کردن وسائلی که آنها بتوانند قابلیت خود را نشان دهند به تقویت حس اعتماد در آنان کمک نماید. در صورتی که مدیر به زیر دستانش کمک نماید که تا با واقع بینی با مسائل رو به رو شوند کمک زیادی به آنان در کاهش نا امیدی های ناشی از شغل خواهد کرد. مدیر باید از هر گونه کوششی در فراهم کردن محیط کاری که در آن هر کدام از زیردستان به خواسته اصلی و اساسی خود که به بهترین نوع با اهداف سازمان نیز مطابقت داشته باشد فروگذار نکند. راهکارهایی جهت کاهش نا امیدی و بی انگیزگی در کارکنان: 1- ایجاد فرصت های شغلی مناسب برای کارکنان تا آنها بتوانند در این مشاغل هنر خود را به نمایش گذارده و احساس مثبتی نسبت به عملکردها و توانایی خود داشته باشند. 2- شناسایی مناسب زمینه های نا امیدی و یا بروز مشکل در اداره و تلاش موثر در جهت از بین بردن آنها. 3- ایجاد شرایط و جلسات گفتگوی دو طرفه بین مدیران و کارکنان تا پرسنل بتوانند مسائل و مشکلات شغلی خود را بدون واسطه و بصورت مستقیم با فرمانده در بیان بگذارند. 4- ایجاد فضای مناسب شغلی توام با احترام و ادب و همکاری های فی مابین کارکنان و روسا و مدیران. 5- افزایش معنویت کارکنان از طریق برگزاری مراسمات مذهبی و توسعه فرهنگ دینی و قرآنی. 6- برقراری یک رابطه صمیمانه و عاطفی بین کارکنان و مدیران و تلاش جهت افزایش درک متقابل افراد از هم. 7- ایجاد باورهای مثبت در بین کارکنان . 8- رفع مشکلات پیش روی کارکنان در مسیر پیشرفت و ارتقاء شغلی آنان . 9- رصد و بازبینی مستمر مدیران از وضعیت انگیزه و بهره وری کارکنان و اتخاذ تدابیر لازم در جهت افزایش انگیزه و کاهش شرایط نا امید کننده برای کارکنان. 10- برنامه ریزی لازم برای تشویق بموقع کارکنان متناسب با عملکرد آنان انتهای خبر // پایگاه خبری پلیس ایران مشاهده خبر ارسال شده بعد به گزارش پایگاه خبری پلیس، امروزه شغل پلیسی یکی از پیچیده ترین مشاغل بوده و افراد با قبول این مسئولیت در طول خدمت چالش های متفاوتی را تجربه نموده و زمانی از این چالش ها به سلامت عبور خواهند نمود که فضای خدمتی و مدیریتی مناسبی اعمال شود. امروزه می طلبد که مدیران سازمان های پلیسی با اصول روانشناسی و نقش آن بر کارایی افراد آشنایی داشته باشند. مدیریت بر روابط حاکم بر افراد از جمله علومی است که از طریق آن مدیران می توانند به صورت غیر مستقیم افراد را هدایت نمایند. اگر به این باور برسیم که ایجاد میل و انگیزه در کارکنان باعث افزایش کارایی آنان خواهد شد، می توانیم رفتار خود را در برخورد با کارکنان و اعمال مدیریت تجزیه و تحلیل نموده و با انجام اقدامات مناسب زمینه افزایش بهره وری و کارایی را در افراد و کارکنان ارتقاء دهیم . در اکثر تحقیقات انجام شده مشخص شده که عوامل روانی و اجتماعی در کارایی کارکنان نسبت به عوامل فیزیکی و غیر روانی تاثیرات بیشتری دارد .همه افراد در مقاطع مختلف زندگی دارای انگیزه ها و خواسته ها و نیازهایی هستند و اگر نیازهای افراد برآورده نشده یا خواسته های آنها بیش از حد نا معقول و نا متعادل باشد در رسیدن به خواسته ها ناکام شده و این امر منجر به پس روی رفتار می گردد. یک مدیر اغلب با کارکنانی سرو کار دارد که ممکن است بدلایل مختلف دچار حالت پس روی یا حرارات بیش از حد باشند و وقتی این کارکنان انگیزه های اصلی آنها ، نیازها و آمال های آنها تشخیص داده نشود و وقتی از رسیدن به اهدافشان دلسرد شوند در این شرایط دچار ناامیدی می شوند. همیشه نمی توان رفتارهای عصبی و یا واکنشی کارکنان را به یک علت مربوط بدانیم معمولا عوامل مختلفی در بروز این حالات موثر است و یک مدیر باید توجه کند که هر کدام یک از رفتارهای افراد معمولا علل و انگیزه های متفاوتی دارد. یک مدیر باید مسائل و مشکلات کارکنان را با دقت بررسی و به طریق عاقلانه به مقابله با آن مشکلات بپردازد .نا امیدی زمانی بروز می کند که انگیزه های شغلی با موانعی برخورد کند و کسی که دچار عجزو ناامیدی شده نمی تواند با این شرایط خود را سازگار کند لذا دچار حالت زود رنجی و عصبی و انعطاف نا پذیری شده واین امر بر انجام وظایف محوله او اثر نامطلوب می گذارد. بنابراین اگر مدیر بخواهد درست عمل کند ، باید عواملی را که منجر به ایجاد ناامیدی در کارکنان شده را شناسایی و سپس با کاردانی و بصیرت در رفع اثرات نا امیدی بکوشد .اگر فرد از طرف مدیر خود مورد انتقاد قرار گیرد و یا در موضوعاتی که مربوط به او می شود او را در جریان امور قرار ندهند ، و یا اگر آموزش کافی در ارتباط با انجام امورات به او داده نشود احتمال دارد که فرد دچار نا امنی روانی شود . در این خصوص حمایت بی مورد از برخی اشخاص ، اجرای نا مناسب برخی خط مشی های، نا امنی شغلی نیز ممکن است سبب ایجاد این احساس های منفی در فرد شود. اگر به فرد فرصت داده نشود تا قابلیت های خود را در شغلی که دارد نشان دهد ، هم ممکن است منجر به نا امیدی او گردد. قصور و کوتاهی در برانگیختن احساس کارکنان برای مشارکت در تمامی هدف های مربوط به سازمان ، عدم تشویق او به کسب مهارت های جدید و قبول مسئولیت های اضافی ، و اعمال کنترل بیش از حد از طرف مقام بالاتر احتمالا سبب پیدایش حالت نا امیدی در او خواهد شد. گاهی ایجاد یک سسیتم انضباطی نا متناسب ، مستبدانه ، سخت و بی مورد که سبب می شود تا زیر دستان احساس نمایند که بنا حق و به صورتی غیر عاقلانه آزادی عملشان سلب شده است ، نیز سبب بروز نا امیدی خواهد شد. گاهی نا امیدی هایی که به زندگی غیر شغلی و مشخص کارکنان مربوط می شود نیز ممکن است بر نتیجه کار افراد در سازمان تاثیر گذار باشد و عکس این موضوع هم صدق می کند یعنی اگر کارکنان در معرض شرایط نا امید کننده شغل قرار گیرند، غالبا ناراحتی هاشان را با خود به خانه برده و در نتیجه زندگی خانوادگی شان در معرض تهدید قرار می گیرد. معمولا همه افراد سطح آستانه ای نا امیدی متفاوتی دارند معمولا یک نوع شرایط ویژه در همه افراد تولید نا امیدی نمی کند . انسانی که از نظر روانی دارای وضعیتی کامل و با ثبات است کمتر به نا امیدی دچار می شود و در اغلب اوقات این قبیل از افراد راه حلی مناسب برای رهایی از وضعیت های نا امید کننده پیدا می کنند. وقتی کارکنان احساس نا امیدی شدیدتری می کنند که از دست یابی به یک هدف بزرگ و یا در دسترس که در نزدیکی آنها است ناتوان و عقیم بمانند. از آنجایی که انسان نمی تواند برای مدت طولانی ساکت باشد سعی می کند در برخی از موارد با رفتارهای تهاجمی با نا امیدی خود مقابله کند اگر نیروهای تحت امر خود را به طریقی کمک کنیم و اجازه دهیم که با صراحت در مورد مسائل و مشکلات پیش روی خود شکایت یا حرف بزند ، حتی اگر نتوانیم به خواسته های آنها عمل کنیم حداقل به آنها این فرصت را داده ایم که خود را تخلیه نموده و احساس کنند به آنها این اجازه داده شده که می توانند اظهار نظر نمایند . وقتی نا امیدی طولانی شود و شخص نتواند این حالت را تغییر بدهد در این صورت او ضمن اینکه از پیدا کردن هر راه حلی منصرف می شود روحیه و حال و حوصله خود را از دست می دهد. معمولا شخص در این حالت واکنش نسبت به تشویقات و یا انتقاد و تنبیه از خود نشان نداده و لذا در این شرایط باید مدیر با آرامی و صبر و حوصله به او نزدیک شده و به او امیدواری و اعتماد به نفس بخشد باید به او کمک کرد تا از نو هدف ها و علایقی را برای خود در نظر بگیرد اگر حس اعتماد به نفس در این گونه افراد احیا نگردد آنها از کارایی و بازدهی کمی برخوردار خواهند بود . پیشگیری از ناامیدی: بارزترین راه جلو گیری از به وجود آوردن حالت نا امیدی ناشی از محیط و شرایط کار ، کشف و از میان برداشتن علل اصلی آن است مدیران باید آگاه باشند که بسیاری از مسائل و مشکلات از عوامل انسانی و فیزیکی مربوط به کار و شغل ناشی می شوند . شرایط شغلی چون آزادی عمل فرد را می گیرد و در عین حال شرایط ویژه ای را بر او تحمیل می نماید یکی از منابع و علل اصلی بروز نا امیدی می باشد فشار و ناراحتی ناشی از محیط کار در صورت استفاده از روش های صحیح مدیریت به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابند . مدیر بایستی حد اکثر کوشش خود را برای رضایت خواسته های زیر دستانش به کار ببندد ، بدین ترتیب با قرار دادن آنان در جریان اطلاعات مربوط به خودشان و فراهم کردن وسائلی که آنها بتوانند قابلیت خود را نشان دهند به تقویت حس اعتماد در آنان کمک نماید. در صورتی که مدیر به زیر دستانش کمک نماید که تا با واقع بینی با مسائل رو به رو شوند کمک زیادی به آنان در کاهش نا امیدی های ناشی از شغل خواهد کرد. مدیر باید از هر گونه کوششی در فراهم کردن محیط کاری که در آن هر کدام از زیردستان به خواسته اصلی و اساسی خود که به بهترین نوع با اهداف سازمان نیز مطابقت داشته باشد فروگذار نکند. راهکارهایی جهت کاهش نا امیدی و بی انگیزگی در کارکنان: 1- ایجاد فرصت های شغلی مناسب برای کارکنان تا آنها بتوانند در این مشاغل هنر خود را به نمایش گذارده و احساس مثبتی نسبت به عملکردها و توانایی خود داشته باشند. 2- شناسایی مناسب زمینه های نا امیدی و یا بروز مشکل در اداره و تلاش موثر در جهت از بین بردن آنها. 3- ایجاد شرایط و جلسات گفتگوی دو طرفه بین مدیران و کارکنان تا پرسنل بتوانند مسائل و مشکلات شغلی خود را بدون واسطه و بصورت مستقیم با فرمانده در بیان بگذارند. 4- ایجاد فضای مناسب شغلی توام با احترام و ادب و همکاری های فی مابین کارکنان و روسا و مدیران. 5- افزایش معنویت کارکنان از طریق برگزاری مراسمات مذهبی و توسعه فرهنگ دینی و قرآنی. 6- برقراری یک رابطه صمیمانه و عاطفی بین کارکنان و مدیران و تلاش جهت افزایش درک متقابل افراد از هم. 7- ایجاد باورهای مثبت در بین کارکنان . 8- رفع مشکلات پیش روی کارکنان در مسیر پیشرفت و ارتقاء شغلی آنان . 9- رصد و بازبینی مستمر مدیران از وضعیت انگیزه و بهره وری کارکنان و اتخاذ تدابیر لازم در جهت افزایش انگیزه و کاهش شرایط نا امید کننده برای کارکنان. 10- برنامه ریزی لازم برای تشویق بموقع کارکنان متناسب با عملکرد آنان
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران]
[مشاهده در: www.news.police.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
گوناگون
پربازدیدترینها