محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846268490
روایتی از دخالت پلیس در طرح ضربتی جمع آوری دست فروشان مترو
واضح آرشیو وب فارسی:نما: به گزارش نما - شرق در گزارشی میدانی به جمع آوری دست فروشان مترو توسط پلیس پرداخته است. اولش ماجرا آن قدر جدی نبود؛ خودشان می گفتند از این طرح های ضربتی زیاد دیده اند. فاطمه یکی از دست فروش های مترو است، او لوازم آرایشی می فروشد، رژ لب، ریمل و انواع مدادهای آرایشی. وسایلش را در ایستگاه نواب در همین طرح ضربتی جمع آوری دست فروش های مترو که از روز گذشته به یکباره آغاز شد، از او گرفته اند. طرحی که روابط عمومی مترو درباره جزئیات آن می گوید: «دراین باره حرفی نمی زنیم، طرح توسط ناجا اجرا می شود و فقط چون در مترو است ما با آنها همکاری می کنیم». این را می گوید و تمام. فاطه درباره وسایلش می گوید حداقل ٢٥٠ هزار تومان جنس با خودش داشته. فاطمه ٢٧ساله است و شوهرش کریم مدتی است که بی کار شده. او می گوید: «من الان ٥ سال است در مترو کار می کنم. فصل به فصل هم نوع فروشم را عوض کرده ام. یک وقت گل سر می فروشم، گاهی لباس زیر و حالا هم لوازم آرایش. همیشه خدا هم مشکل داشته ایم، اما حالا با همیشه فرق می کند». اینها را پشت تلفن آرام و منطقی برایم می گوید، او از دغدغه های زن ها حرف می زند؛ از اینکه زن های دست فروش زندگی شان را از راه فروشندگی در مترو می گذرانند. فاطمه ساکن فردیس کرج است. از او می پرسم بارش را کجا برده اند، می گوید: «خودم هم نمی دانم، اما اگر سری به متروی کلاهدوز بزنی، توی یکی از اتاقک ها کلی جنس روی هم تلنبارشده گذاشته اند، گفته اند بروید شهرداری منطقه ای که جنس هایتان را گرفته اند. اما هیچ کس جواب درست و حسابی به من نمی دهد. اوایل هفته هم جلوی وزارت کشور تجمع اعتراضی داشتیم، ولی کسی به دادمان نرسید.» ساعت ١٧ روز چهارشنبه، متروی مصلی واگن نسبتا شلوغ است. هرکسی به کارش مشغول است و مسافرها حواسشان به آدم های اطراف نیست. مانیتور تعبیه شده روی دیواره قطار، انیمیشن های تبلیغاتی درباره مقابله با دست فروش ها پخش می کند. زن آرام آرام و بااحتیاط وسط واگن می ایستد و از کیفش یک بسته شبیه به بقچه درمی آورد و رو به مسافران باز می کند، از لای بقچه اش نگین های خوشرنگ و خوشبخت و بی خیال میان زمین و آسمان پهن می شوند. زن اعتمادبه نفس همیشه را ندارد. ابتدای پارچه را محکم به دستش گرفته تا اگر کسی آن را به زور گرفت، بتواند از داشته اش دفاع کند. صدایش را کمی بالا می برد و می گوید: «خانمای عزیز، خانمای خوشگل، گوشواره دارم، تو گردنی دارم و سرویس های تی تانیوم. رنگ ثابت. بدون برگشت رنگ. اگر اینها رو از مغازه بخرید ٧٠ کمتر نیست. یک نیم ست از من ببرید ١٥هزار تومان». ایستگاه شهید بهشتی را رد کرده ایم. به سرعت بقچه اش را جمع می کند و کسی توجهی به تبلیغاتش ندارد. روسری اش را جلو می کشد و بدون آنکه با آدم های دیگر تفاوتی داشته باشد کفِ قطار ولو می شود. حالا هدفون توی گوشش به موسیقی گوش می دهد و مات ومبهوت به تصویری نگاه می کند که در مانیتور رژه می رود؛ تصویر فروشنده ای دوره گرد را با قیافه ای کج و معوج در حال فروش در واگن قطار نشان می دهد. ساعت ١٧:١٠ ایستگاه هفت تیر از واگن پیاده می شوم و به مأمور کنترل ایستگاه می گویم صبح در متروی مفتح، بار روسری ام را از من گرفته اند و نمی دانم کجا دنبالش بگردم. انگار دلش می سوزد. ماسکش را پایین می آورد و می گوید: «بارت را صورت جلسه کردند؟» سرم را به علامت مثبت تکان می دهم. می گوید: «ببین دخترجان اینها گفته اند دیگر بارتان را تحویل ندهیم؛ یعنی از من می شنوی دیگر دنبال بارت نباش. برای اینکه برایتان درس عبرتی شود و دیگر در مترو نیایید، اما اگر واقعا دلت می خواهد پیگیری کنی، فردا صبح برو متروی حقانی؛ آنجا برگه صورت جلسه را که ببری، یک جوابی به تو می دهند، اما می دانم دیگر اگر پشت گوشت را دیدی بارت را دیدی». بعد روبه رو را نشانم می دهد: دو سرباز به همراه دو زن چادری، دو کیسه همراهشان دارند و زنی که ماسکی روی صورتش است همراهی شان می کند. مأمور کنترل می گوید: «الان این زن را تازه گرفته اند. اینها مأموران حقانی هستند. برایش صورت جلسه می کنند و بارش را می گیرند». نگاهم به تابلوی بزرگی خیره می شود که زن دست فروش بی حس وحال از جلویش رد می شود. رویش نوشته: «به فرزندانتان بیاموزید خرید از دست فروش به ضرر آنهاست و برای سلامتی آنها زیان آور است»؛ دنبال آنها راه می افتم... . ایستگاه پلیس متروی هفت تیر، به سمت شمال میدان هفت تیر و بعد از غرفه های اغذیه فروشی و کنار مغازه اسباب بازی فروشی کوچکی قرار گرفته است. روبه روی اتاقک می ایستم تا زن دست فروش را رها کنند. حدود ١٥ دقیقه بعد زن از دفتر پلیس بیرون می آید. هنوز ماسک روی صورتش دارد. هیچ حس وحالی توی چشمانش نیست. با هم از مترو بالا می آییم و از آبمیوه فروشی کنار مترو خرید می کنیم. دستانش سرد سرد است. بدون اینکه سؤالی کنم، می گوید: «شما یک وقت خیال نکنی من التماسشان کردم ها. نه. التماس که فایده ندارد. من یک هفته بود نیامده بودم که با اینها یکه به دو نکنم، اما شما بیا این کیف من را بگرد. اگر یک هزار تومانی پیدا کردی، هرچه می گویی درست است. من خودم سرپرست خانوارم. چه کسی جواب شکم گرسنه بچه های من را می دهد؟» لب به آبمیوه اش نزده. می گوید: «من شوهرم مرده. چهار تا بچه دارم. به مردم هم کاری ندارم. به آدم هایی هم که می گویند باندبازی و موادفروشی بین ما زیاد است، کاری ندارم. گفته بودند به ما غرفه می دهند. افتادم دنبال غرفه، اما کارم به جایی نرسید». نامش سیمین است. ٤٧ساله و از عبدل آباد برای دست فروشی به مترو می آید. می گوید لوازم بهداشتی مثل پد لاک پاک کن و دستمال کاغذی می فروخته و حدود ١٠٠ هزار تومان جنس داشته که حالا پلیس از او گرفته. اینها را می گوید و بی خداحافظی، بدون آنکه لب به آبمیوه اش بزند، بدون آنکه حتی گریه کند می رود. مردم نباید تاوان بی تدبیری در حوزه اجتماعی را پس بدهند فاطمه دانشور، رئیس کمیسیون اجتماعی شورای شهر تهران، در گفت وگو با «شرق» درباره جمع آوری ضربتی دست فروشان از سطح شهر و متروی تهران می گوید: «شهرداری برنامه ای برای نحوه جمع آوری دست فروشان و برای اینکه بعدا می خواهد با آنها چه کند، ندارد. وقتی ما برنامه های درست اجتماعی نداشته باشیم، یعنی سیاست گذاری درست اجتماعی نکرده ایم و تأمین اجتماعی به وظیفه خودش که اسمش را از آن وام گرفته، عمل نکرده است و اینها همه نشانه خلأ و ضعف در برنامه های اجتماعی کلان ماست. قبلا ما وزارتخانه ای با نام رفاه اجتماعی داشتیم که الان نداریم و حالا در دو وزارتخانه دیگر ادغام شده که با این ادغام فعالیت های آن کم رنگ تر و کم سوتر شده». وی تأکید کرد: «در بحث دست فروشی و کالایی که آنها می فروشند، یک واقعیت نهفته است. آن واقعیت این است که تقاضا برای این کالاها وجود دارد و اجناس روی دست آنها نمی ماند. یک عده از مردم از داخل مترو خرید های خود را انجام می دهند؛ این یعنی تقاضا وجود دارد و دلیل آن این است که توان و قدرت خرید مردم خیلی کم شده و از این نوع عرضه استقبال می کنند. بارها خود من با تعدادی از مردم گفت وگو کرده ام و آنها خرید از دست فروش را به خرید از مغازه ها ترجیح می دادند». دانشور با اشاره به اینکه بسیاری از این زنان به این کار نیاز دارند، افزود: «من از زندگی آنها خبر دارم و وضعیت معیشتی آنها را می دانم. این اشکالی است که در سیستم خدمات رسانی اجتماعی ما وجود دارد و طبیعی است که با این رشد سریع بی کاری، مشاغلی مثل دست فروشی خودش را نشان می دهد و چاره ای هم نیست. وقتی زنی پنج، شش بچه قدونیم قد دارد و همسرش در زندان به سر می برد، دست فروشی یکی از کارهایی است که وی ناچار است به آن روی بیاورد. بنابراین بدون ملاحظه وضعیت معیشتی او، گرفتن و بردن او کار درستی نیست و نباید به این شکل با او برخورد شود». این عضو شورای شهر تصریح کرد: «در واقع اینها نباید تاوان بی تدبیری ها در حوزه اجتماعی را پس بدهند. باید با درایت بیشتری به مقوله دست فروشان نگاه کنیم. به نظر من شهرداری باید صبر کند، اول بحث جمع آوری زنان کارتن خواب را به یک سرانجام مطلوبی برساند تا رضایت مندی شهروندان را به همراه داشته باشد و مردم ببینند در اقدام مداخله ای مثل جمع آوری زنان کارتن خواب موفق بوده و توانسته آنها را به مسیر بهبود برساند و یک کارنامه قابل قبول نشان دهد، بعد وارد مقولاتی مثل برخورد با دست فروشی شود. این موضوعات و برخورد با آن قطعا یک هماهنگی بین بخشی می خواهد. هرکاری از جنس آسیب اجتماعی، کار یک جانبه شهرداری نیست و فقط کار جمع آوری را نمی طلبد و نمی شود بچه های این زنان را در خانه ندید. از یک جایی به بعد نیاز است دستگاه ها باهم مشارکت و با اقدام جامع و بر اساس یک برنامه مدون اقدام کنند». وی در گفت: «بیشتر از اینکه پدیده دست فروشان و حضور آنها در شهر، مردم و شهروندان را اذیت کند که بخواهیم آن قدر با سرعت و بدون بسترسازی مناسب برای مواجهه با آن عمل کنیم، دغدغه های اصلی دیگری هم داریم. بحث آلودگی هوا یکی از دغدغه های اصلی شهر است که شهرداری می تواند برای ورود به آن از قطع درختان جلوگیری کند و جلوی ساخت وساز در باغ ها را بگیرد و بی خیال زنان سرپرست خانواری شود که برای لقمه ای نان در مترو دست فروشی می کنند». لازم به یادآوری است که شهرداری تهران از حدود یک ماه قبل، طرحی را برای جمع آوری و ساماندهی دست فروشان و بساط گستران در سطح شهر تهران و به خصوص بازار تهران آغاز کرده است. این طرح با همکاری مستقیم پلیس و سایر ارگان های مربوط اجرا می شود. به نظر می رسد این نحوه ورود پلیس به موضوع تکراری و حل نشده دست فروشان مترو، همسو با همین طرح است؛ با این تفاوت که این بار مترو پایش را از ماجرا بیرون گذاشته است تا پلیس مستقیم عمل کند.
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نما]
[مشاهده در: www.namanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
گوناگون
پربازدیدترینها