واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: طی روزهای اخیر که موضوع قطع روابط چند کشور با ایران مطرح شده است، دیدگاه هایی در مورد تأثیر اقتصادی این رویداد سیاسی مورد توجه تحلیلگران و فعالان اقتصادی قرار گرفته است. در مورد حجم تجارت با این کشورها و نقش آن در اقتصاد ایران نیز اظهاراتی مطرح شده است. رئیس اتاق بازرگانی ایران و امارات نیز در گفت وگوهای جداگانه ای از ناچیز بودن حجم روابط با کشورهایی که با ایران قطع ارتباط کردند، سخن گفته است. به گفته مسعود دانشمند، سهم 2 درصدی این کشورها در تجارت ایران نمی تواند تأثیری بر ایران داشته باشد. سعید لیلاز، کارشناس مسائل اقتصادی اما به نقد این دیدگاه پرداخته و آن را از یک فعال بخش خصوصی بعید دانسته است. پیش از این نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و امارات در گفت وگو با سایت «صدای اقتصاد» قطع رابطه با برخی کشورهای عربی را بی اهمیت دانسته بود، اما لیلاز اعتقاد دیگری دارد. متن گفت وگوی خبر آنلاین با سعید لیلاز در این زمینه را می خوانید. *** طی دو روز گذشته در مورد تأثیر اقتصادی قطع روابط دیپلماتیک با چند کشور عربی اظهارنظرهایی مطرح شده است. امروز رئیس اتاق ایران و امارات هم گفته اند که تنها 2 درصد از صادرات ما مربوط به این کشورها بوده و این تأثیر چندانی در تجارت و اقتصاد ایران نخواهد داشت. نظر شما چیست؟ اگر به یک کشور توسعه یافته بگویند که قرار است دو درصد از صادرات یا بازرگانی خارجی آن کشور از بین برود، تمام هشدارها و علائم خطر در آن کشور خود را نشان خواهد داد. فارغ از تحلیل روابط ایران و عربستان و اظهارات تحلیلگران سیاسی در این زمینه، باید ذکر کنم که اظهارنظر یک فرد برآمده از بخش خصوصی در مورد اینکه «این قطع روابط تنها 2درصد از صادرات کشور را تحت تأثیر قرار می دهد و این رقم بر اقتصاد ایران تأثیر ندارد» بسیار تعجب برانگیز است. این آثار ریشه نفتی در تفکر یک عضو بخش خصوصی است. این گونه اظهارات از سوی بخش خصوصی این پیام را به حکومت انتقال می دهد که 2درصد از صادرات، رقم مهمی محسوب نمی شود درحالی که این یک علامت غلط از سوی اقتصاد به سیاست است. این اظهارنظر برآمده از تفکر یک بخش خصوصی در اقتصاد وابسته به درآمد نفت است. از نظر شما تأثیر این قطع روابط و از دست رفتن سهم تجارت با این کشورها چیست؟ آمارها نشان می دهد که بیش از 2درصد از صادرات غیرنفتی ایران وابسته به کشورهای عربی غیر از امارات است. صادرات به این کشورها ارزش بالایی دارد، چراکه اساساً کالاهای صرفاً غیرنفتی است. به طور طبیعی محصولات پتروشیمی و میعانات گازی به این کشورها نمی رود. با این حساب حتی به طور عددی نیز صادرات به این کشورها سهمی بیشتر از 2 درصد در صادرات غیرنفتی ایران دارد. به این کشورها عموما کالاهای کشاورزی و صنعتی صادر می کنیم که برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان کالا به این کشورها بسیار حائز اهمیت است. باید بدانیم که این موضوع به این فعالان اقتصادی آسیب وارد می کند اما متأسفانه آثار نفتی بودن اقتصاد حتی در بخش خصوصی محترم هم دیده می شود. کم اهمیت جلوه دادن تأثیر اقتصادی این موضوع چه پیامدی دارد؟ عملاً با این اظهارات از سوی بخش خصوصی که بخش واقعی اقتصاد محسوب می شود به حکومت پیام می دهد که این مسائل اثری بر ما ندارد، در حالی که فعالان اقتصادی که درگیر تجارت با این کشورها هستند، بسیار آسیب می بینند. در زمینه هایی که ذکر کردم کاهش صادرات و کاهش تولید با آسیب هایی برای فعالان آن حوزه همراه است. این 2درصد صادرات که از آن به سادگی یاد می شود برای همه کشورها اهمیت دارد. هیچ کشوری نیست که به خاطر مسائل دیپلماتیک آن را به خطر بیندازد. اینکه یک فعال بخش خصوصی این موضوع را نادیده می گیرد نمونه عینی رسوخ نفت در پنهان ترین لایه های فکری جامعه است و نشان می دهد که اتکا به نفت است تا صادرات غیرنفتی. میزان تجارت ایران با این کشورها چقدر است و آن حجم چقدر برای بخش خصوصی اهمیت دارد؟ در هشت ماهه سال جاری صادرات ما به این کشورها ۳۵۰ میلیون دلار بوده که تا پایان سال ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون دلار می شود. این رقم حدود ۳ درصد از صادرات غیرنفتی واقعی است. در سال ۹۳ مجموع صادرات به این پنج کشور ۹۰۰ میلیون دلار بوده است. چگونه این مبلغ برای یک فعال بخش خصوصی رقم بالایی به حساب نمی آید. اگر این موضوع را کارمند دولت یا کسانی که دیدگاه شان به شدت بوی نفت می دهد، مطرح کنند تعجبی ندارد اما فعالان اقتصادی بخش خصوصی باید موضوع را درک کنند. این موضوع هم مانند نقش ایران در تامین انرژی جهان است. برخی تصور می کردند که اگر نفت ایران از بازار خارج شود، دنیا به پایان می رسد. موضوع این است که مسئولان سیاسی ممکن است چنین حرف هایی بزنند اما نباید بخش خصوصی چنین استدلال هایی را جدی بگیرد. از سیاستمداران انتظار هر سخنی می رود اما اگر بخش خصوصی نمی تواند حقیقت را بگوید، سکوت کند و لازم نیست از سیاستمداران حمایت کنند. بخش خصوصی باید بداند که نادیده گرفتن 900 میلیون دلار صادرات یعنی نادیده گرفتن شغل های مرتبط با آن. به این مفهوم که تعداد زیادی خانواده مرتبط با آن در لبه پرتگاه قرار می گیرند. به جای اینکه نسبت به این پیامدها هشدار داده شود، عده ای آن را کم اهمیت جلوه می دهند. این نگاه مثل این می ماند که جهان غرب چنین نگاهی را به ایران داشته باشد. نقش ما در تجارت جهانی کمتر از نقش کشورهای عربی در تجارت با ایران است. اگر آنها هم چنین نگاهی داشته باشند اصلاً نباید برای ایجاد رابطه اقتصادی با ایران تمایل داشته باشند.
پنجشنبه ، ۱۷دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]